ตอนที่ 18 ท่านหญิง … ได้โปรดเมตตา (2)
ตอนที่ 18 ท่านหญิง … ได้โปรดเมตตา (2)
จุนหัวอยู่ในห้องของเธอเป็นเวลานานก่อนจะเก็บหนังสือออกไป และเริ่มแต่งตัวเช่นเดียวกับเมื่อก่อน เธอใช้ครีมทาหน้าพื่อทำให้ผิวของเธอเข้มขึ้น ก่อนที่จะมัดผม และสวมเสื้อคลุมสีน้ำเงินที่ทำด้วยวัสดุและงานปักที่ละเอียดอ่อน
จุนหัวจ้องไปที่ภาพสะท้อนของเธอเองในกระจก หลังจากครุ่นคิดเพียงครู่นึง เธอตัดสินใจแต่งหน้าเล็กน้อยเพื่อให้ดูเป็นผู้ชายมากขึ้น และรีบเดินออกไปข้างนอก
จุนเจินเสี้ยนกำลังเล่นหมากรุกกับคุณหญิงมูในนห้องโถงใหญ่
ทันทีที่เขาเหลือบเห็นจุนหัว นั่นทำให้มือของเขาสั่นด้วยความประหลาดใจ หมากที่อยู่ในมือของเขาแทบจะร่วงลงจากมือก็ว่าได้
โดยปกติเขาเห็นจุนหัวแต่งตัวเป็นจุนมิน เพียงแค่ 'เด็กผู้ชาย' ที่แต่งตัวสบายๆเท่านั้นในวันนี้ จุนมินได้มีการแต่งตัวที่ผิดแปลกไป เขาเป็นชายหนุ่มที่หล่อเหลา และนักวิชาการที่ดูสง่าอย่างสมบูรณ์แบบ
ในขณะเดียวกันคุณหญิงมูก็พูดไม่ออกเช่นกัน นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นว่าคนๆ หนึ่งสามารถเป็นเด็กสาวที่สวยงามและเป็นชายหนุ่มที่หล่อเหลาได้ในเวลาเดียวกัน เธอรู้ว่าจุนหัวมีคุณสมบัติที่ดีมาก แต่เธอไม่เคยคาดหวังว่าจะได้เห็นเธอสวมเสื้อผ้าของผู้ชาย และเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงเช่นนี้ ใบหน้าของเธอแตกต่างไปจากเดิม แต่ก็ยังมีบางส่วนที่คล้ายคลึงกันเหลืออยู่
“ท่านตา คุณหญิงมู่ สวัสดีตอนบ่าย” จุนหัวทักทาย
“สวัสดีตอนบ่ายจุนหัว! ทำไมเจ้าแต่งตัวเป็นจุนมินในเวลากลางวันแสกๆ แบบนี้?
แต่ถึงกระนั้นทำไมเจ้าถึงแต่งตัวปราณีตแตกต่างจากจุนมินปกติล่ะ !” จุนเจินเสี้ยนรู้สึกว่าหัวใจของเขาเต้นรัวอยู่ในอก หลานสาวของเขาจะดูดีกว่าลูกชายของเขาได้อย่างไร? เขารับไม่ได้!
จุนหัวหัวเราะคิกคัก "ข้าต้องการไปรับน้องสาวของข้าจากโรงเรียน"
“น้องสาวของเจ้า …” ตอนนี้ในความคิดของจุนเจินเสี้ยนมีแต่ความว่างเปล่า น้องอะไร? อ่า คนที่ไปร่ำเรียนแทนจุนหัวในวันนี้คงจะเป็นคนคุ้มกันของเธอสินะ
อันธพาลตัวน้อยคนนี้คงเสียสติไปแล้วอย่างแน่นอน
ในวันนี้ เธอมีแผนอะไรในการออกไปเป็นจุนมินที่โรงเรียน?
ขโมยหัวใจของหญิงสาวเหล่านั้นหรือ?
คุณหญิงมูเพิกเฉยต่อจุนเจินเสี้ยนที่กำลังงุนงงในตอนนี้
เธอกำลังสังเกตจุนหัวอย่างถี่ถ้วน อันที่จริงในวันนี้หญิงสาวคนนี้สามารถหลุดพ้นจากความเป็นเด็กได้อย่างง่ายดาย ลักษณะการเดินของเธอแตกต่างไปจากเมื่อวานอย่างสิ้นเชิง นอกจากนี้ เนื่องจากประสบการณ์ของเธอในการเป็นแม่ทัพ เธอจึงมีความโดดเด่นครอบงำอยู่รอบตัวเธออย่างปฏิเสธไม่ได้เลย
ไม่เลวไม่เลวเลย
“หัวน้อย ดูเหมือนว่าเจ้าจะแสดงตนในฐานะผู้ชายได้ดีกว่าตัวตนที่แท้จริงของเจ้า” คุณหญิงมูกล่าวล้อเลียนเธอ
“ได้โปรดอย่าล้อเลียนข้าคุณหญิงมู่ ข้าแต่งตัวเช่นนี้เพราะมีบางอย่างที่ข้าต้องทำ”
คุณหญิงมูพยักหน้า “เมื่อเจ้าแต่งตัวเป็นผู้ชาย เจ้าต้องทำให้ท่าทางของเจ้าน่าเกรงขามอยู่เสมอ…”
คุณหญิงมูเริ่มช่วยจุนหัวดูแลการปลอมตัวเป็นเด็กผู้ชาย
ในทางกลับกันจุนเจินเสี้ยนจ้องไปที่ผู้หญิงสองคนนั้น จากด้านข้างอย่างช่วยไม่ได้ แต่ถึงกระนั้นเขาก็ไม่กล้าขัดจังหวะพวกเขา ครึ่งชั่วโมงต่อมาคุณหญิงมูได้ยิ้มออกมาอย่างสบายใจ เธอรู้สึกพอใจกับลักษณะของจุนหัวในฐานะเด็กผู้ชายเป็นอย่างมาก
“เอาล่ะ เจ้าไปได้แล้ว ข้าสงสัยว่าจะมีใครที่รู้ว่าเจ้าเป็นผู้หญิงบ้าง”
“ขอบคุณคุณหญิงมู่”
จุนหัวรู้สึกประหลาดใจและชื่นชมในความพยายามของคุณหญิงมูในการช่วยดูแลเธออย่างแท้จริง เธอไม่ได้คาดหวังว่าคุณหญิงมูจะรู้เรื่องกิริยาท่าทางและสิ่งอื่นๆ ของชายหนุ่มด้วย แต่จากการสั่งสอนของคุณหญิงมูในวันนี้ ทำให้จุนหัว ได้เรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่างที่เธอไม่เคยรู้มาก่อน
“ท่านตา ข้าจะะออกไปข้างนอกสักพัก”
จุน เจิ้นเซียนพยักหน้า
“ขอบคุณครับปู่”
จุนหัวกล่าวขอบคุณต่อท่านตาของเธอ
แม้ว่าเขามักจะทำตัวไร้ยางอาย แต่เขาก็เป็นคนที่ห่วงใยเธอมากที่สุดในโลกนี้
เขามักจะตามใจเธอและปล่อยให้เธอทำในสิ่งที่เธอต้องการ ตราบใดที่เธอไม่สร้างความเสียหายอย่างใหญ่หลวงหรือสร้างปัญหามากเกินไป สิ่งที่เขาต้องการคือให้เธอช่วยตระกูลให้ลุกขึ้นอีกครั้งเพียงเท่านั้น
หลังจากกล่าวคำอำลา จุนหัวขึ้นรถม้าและมุ่งหน้าไปที่โรงเรียน แผนของเธอเรียบง่ายมาก แต่เธอมั่นใจว่าผลที่ตามมาจะยิ่งใหญ่และจะทำให้เกิดความโกลาหลอย่างที่เธอคาดการณ์ไว้อย่างแน่นอน ถ้าเธอไม่สร้างระลอกคลื่นในเมืองหลวง ไม่มีทางที่เธอจะสงบได้เป็นแน่
…
ณ โรงเรียน
วันนี้ยามินแทบจะจำบทเรียนไม่ได้ เธอไม่ค่อยเก่งเรื่องการนับและการคำนวณตัวเลข เนื่องจากเธอมักจะทำสิ่งต่างๆ ด้วยสัญชาตญาณ ในตอนแรก เธอเป็นผู้คุ้มกัน ดังนั้นจึงมีเหตุผลที่เธอไม่ได้เรียนรู้เรื่องนี้มากนัก
“บทเรียนวันนี้เหนื่อยจริงๆ” ฟ่านหลานหยิงเหยียดร่างกายของเธอ
"อย่าลืมทบทวนบทเรียนกันด้วยละ"
ยามินแอบกลอกตาไปมา นั่นคือถ้าเธอต้องปลอมตัวเป็นจุนฮัวอีกครั้ง หากจุนหัวขอให้เธอจุนหัวอีกครั้ง ใช่แล้ว เธอจะต้องศึกษาเพิ่มเติม ไม่เช่นนั้นเธอจะถูกทิ้งไว้ข้างหลังอย่างแน่นอน
“ดูสิ คนรับใช้ของเจ้าอยู่ที่นี่แล้ว ไปกันเถอะ”
ยามินจ้องไปที่ประตู เซี่ยยืนอยู่ตรงนั้นด้วยความกังวล
เซี่ยถอนหายอย่างโล่งอกเมื่อเห็นยามินกำลังเดินเข้ามาหาเธอ
“คุณหญิง ได้เวลากลับบ้านแล้ว” เซี่ยกล่าวพร้อมคำนับ
ยามินกำลังจะผงกศีรษะเมื่อได้ยินเสียงความโกลาหล เธอเห็นสาวๆ ทุกคนกรี๊ดกันดังลั่น ราวกับว่ามีคนสำคัญกำลังมาถึง ฟาน หลานหยิงมุ่งหน้าไปที่โถงทางเข้าและยืนตัวแข็ง
พวกเขาเห็นชายหนุ่มรูปงามยืนอยู่หน้ารถม้าของตระกูลจุน เด็กชายคนนี้น่าทึ่งมาก เป็นความงามที่ไม่มีใครเทียบได้ แม้ว่าเขาจะยังเด็กและใบหน้าของเขาดูเหมือนผู้หญิงเล็กน้อย แต่ความสง่าที่เขาปล่อยออกมานั้นครอบงำสาวๆโดยสิ้นเชิง สาวๆ หลายคนดูเหมือนคนโง่ที่ตกหลุมรักเขาไปแล้ว
แม้แต่เซี่ยและยามินยังต้องตกตะลึงในตัวของเขา พวกเขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าเมื่อจุนหัวแต่งตัวอย่างปราณีตเช่นนี้ เธอจะหล่อขนาดนี้ ด้วยใบหน้าแบบนั้น มีผู้ชายเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถจับคู่กับเธอได้ และเมื่อเธอปรากฏตัวต่อหน้าเด็กสาวจำนวนมาก พวกเขาจะยืนหยัดต่อสู้กับเสน่ห์นั้นได้อย่างไร?
เซี่นต้องการเวลานานในการสงบสติอารมณ์ ในใจของเธอตอนนี้เหมือนกำลังอ้อนวอนต่อท่านหญิง 'ท่าน... โปรดเมตตาข้าด้วย!'