ตอนที่ 99 ยิ่งเกลียดยิ่งเจอ

ฉีเหยียนเอ๋อจับมือของเสิ่นหรงเจีย ครั้นเห็นใบหน้าที่ยังคงบวมเป่งของเสิ่นหรงเจียแล้ว เธอก็โมโหจนแทบหายใจไม่ออก

เซี่ยฉิงกงคนนี้จะกล้าดีเกินไปแล้ว สั่งให้คนของตัวเองทำร้ายรองผู้กำกับสำนักสันติบาลเลยงั้นรึ ?

"ฉีเหยียนเอ๋อ ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่โทษเธอ แต่ฉันสาบานไว้เลยว่า ฉันจะตายไม่ได้ หากไม่ได้คิดบัญชีกับเซี่ยฉิงกง !"

เสิ่นหรงเจียยกมือขึ้นลูบใบหน้าของตน แววตาของเธอเต็มไปด้วยความเย็นชา

สิ่งที่น่าหงุดหงิดใจยิ่งไปกว่านั้นก็คือ เมื่อเธอกลับถึงบ้าน เธอก็ร้องไห้ฟูมฟายไปขอความช่วยเหลือจากผู้เป็นพ่อ เธอขอให้พ่อของเธอส่งคนไปควบคุมตัวเซี่ยฉิงกงข้อหาทำร้ายร่างกายโดยเจตนา ทั้งยังเป็นการทำร้ายเจ้าหน้าที่ตำรวจอีกด้วย ทว่าพ่อของเธอกลับไม่ช่วยเธอ เขารู้ว่าคนที่ทำร้ายเธอคือคนของตระกูลมู่ซึ่งเป็นคนที่ไม่อาจแตะต้องได้ เขายังกล่าวตำหนิเธออย่างรุนแรงที่เธอไปทำให้อารมณ์ของนายหญิงน้อยขุ่นมัว ทั้งยังบอกให้เธอหลีกเลี่ยงอย่าสร้างความรำคาญใจให้แก่ตระกูลมู่อีก

เมื่อหวนนึกถึงเรื่องนี้ เสิ่นหรงเจียก็กัดฟันกรอดด้วยความโกรธ เธออยากจะใช้มีดแล่เซี่ยฉิงกงออกเป็นพันชิ้น

นับว่าหมั่นโถวยังมีความเมตตา เมื่อคิดได้ว่า เสิ่นหรงเจียเป็นถึงคุณหนูของตระกูลเสิ่น อีกทั้งยังเป็นถึงรองผู้กำกับสำนักสันติบาล หมั่นโถวก็เลยยั้งมือไว้บ้าง หาไม่ใบหน้าของเสิ่นหรงเจียคงจะไม่ใช่แค่บวม

"คุณหนูเสิ่น ใบหน้าของคุณมีอะไรผิดปกติหรือไม่คะ"

จู่ ๆ พนักงานแนะนำสินค้าสาวที่ไม่รู้ว่าอะไรควรพูดอะไรไม่ควรพูดก็โพล่งคำถามออกมา

ไฟโทสะของเสิ่นหรงเจียปะทุขึ้นอีกครั้งทันที

เธอตวาดแหวใส่หูพนักงานสาว

"หน้าของฉัน ธุระกงการอะไรของเธอ ?"

ฉีเหยียนเอ๋อมองพนักงานแนะนำสินค้าสาวด้วยความรังเกียจ

"ถามอะไรไม่รู้จักกาลเทศะ ?"

เสิ่นหรงเจียตบหน้าพนักงานแนะนำสินค้าเต็มแรง เมื่อวานนี้เป็นเธอที่โดนเซี่ยฉิงกงทำร้าย และนั่นทำให้เสิ่นหรงเจียเสียใจเป็นอย่างมาก เธอต้องการหาที่ระบายอารมณ์ แล้วพนักงานแนะนำสินค้าคนนี้ก็เข้ามาถูกจังหวะพอดี

หลังจากถูกตบหน้า พนักงานแนะนำสินค้าสาวก็น้ำตาไหลพรากด้วยความเจ็บปวด หากแต่เธอก็ไม่กล้าพูดอะไร ตระกูลเสิ่นนั้นร่ำรวย และมีอำนาจมาก เธอไม่อาจมีปัญหาด้วยได้ ดังนั้นเธอจึงก้มศีรษะลงกล่าวคำขอโทษ

"ขอโทษค่ะ คุณหนูเสิ่น เป็นฉันที่พูดมากเกินไป"

"เอาละ ไปนำคอลเลคชั่นใหม่ทั้งหมดในฤดูกาลนี้ของร้านเธอมา"

เสิ่นหรงเจียพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ เธอยกมือขึ้นโบก พร้อมกับกล่าวอย่างภาคภูมิ

ภายในห้องลองเสื้อ หมั่นโถวเปลี่ยนเป็นชุดเดรสสีขาวที่เซี่ยฉิงกงเลือกให้เรียบร้อยแล้ว หากแต่ในห้องลองไม่มีกระจก เธอเลยต้องเดินออกมาดู หมั่นโถวไม่เคยใส่ชุดสวยขนาดนี้มาก่อน เธอจึงรู้สึกไม่มั่นใจเล็ก ๆ เธอเปิดประตูห้องลองเสื้อออกมาพลางเอ่ยถามว่า

"นายหญิงน้อย เป็นยังไงบ้างคะ ? ดูดีมั้ย ?"

ชั่วขณะนั้นคนที่เธอเห็นไม่ใช่เซี่ยฉิงกงที่เธออยากเห็น หากแต่กลายเป็นคนสองคนที่เธอไม่อยากเห็นไปเสียนี่

ฉีเหยียนเอ๋อและเสิ่นหรงเจียยังคงยืนอยู่ที่เดิม ทันทีที่พวกเธอเห็นหมั่นโถวก้าวออกมาจากห้องลอง พวกเธอก็มีทีท่าตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัด สีหน้าของพวกเธอแสดงออกถึงความประหลาดใจ

อย่างไรก็ตาม เพียงชั่วครู่อาการตกตะลึงนั้นก็มลายหายไป เสิ่นหรงเจียเปลี่ยนมายิ้มเยาะพร้อมกับเอ่ยวาจาถากถาง

"ร้าน Zzalet ตกต่ำถึงเพียงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน แม้แต่คนใช้ก็สามารถเข้ามาลองเสื้อได้งั้นรึ ?"

ครั้นพนักงานแนะนำสินค้าสาวได้ยินคำว่าคนใช้ เธอก็เหลือบไปมองหมั่นโถวด้วยท่าทางรังเกียจพร้อมกับพูดขึ้นว่า

"ฉันว่าแล้ว ท่าทางของเธอดูไม่เหมือนคนร่ำรวยเลย"

จากนั้นพนักงานสาวก็หันหน้าไปทางเสิ่นหรงเจีย และฉีเหยียนเอ๋อ พลางผงกศีรษะโค้งคำนับไม่ต่างกับสุนัขสายพันธุ์ปั๊ก

"ฉันขอโทษ คุณหนูเสิ่น ฉันจะให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมาไล่เธอออกไปเดี๋ยวนี้เลยค่ะ"

พนักงานแนะนำสินค้าสาวคงหลงลืมไปแล้วว่า เสิ่นหรงเจียเพิ่งจะตบหน้าเธอไปเมื่อครู่นี้เอง

***จบตอน ยิ่งเกลียดยิ่งเจอ***