ตอนที่ 754 รอยแดงรอบคอ

“ไม่ได้สิ ภรรยาของอาซื่อ มีได้คนเดียว คือฉันเท่านั้น ฉันคือคนที่จะอยู่เคียงข้างเขา ฉันนี่แหละ ไม่ใช่เฉียวเมียนเมียน!”

....

วันถัดมา

เฉียวเมียนเมียนเก็บของและเดินออกจากห้อง เธอเจอกับนาน่าที่เพิ่งเดินออกมาจากอีกห้อง

นาน่าหน้าแดงและทักทายเธออย่างงุ่นง่าม

“น้องเมียนเมียน อรุณสวัสดิ์”

“อรุณสวัสดิ์จ๊ะ”

เฉียวเมียนเมียนไม่ได้สังเกตท่าทางของนาน่า เธอหาวและพูดอย่างเกียจคร้านว่า

“ฉันจะลงไปทานอาหารเช้า ไปด้วยกันไหม”

“ไม่เป็นไร ฉันจะไปหาอะไรกินทีหลัง ฉันไม่อยากรบกวนคุณกับแฟน”

นาน่ามองไปที่รอยแดงที่คอของเฉียวเมียนเมียน และลังเล

“เอ่อ น้องเมียนเมียน....”

“หืม?” เฉียวเมียนเมียนเหลือบมองเธอ

“เอ่อ....”

นาน่าเหลือบมองไปที่คอของเธออีกครั้ง แล้วเดินไปข้าง ๆ อย่างรวดเร็ว และกระซิบที่ข้างหูของเธอว่า

“หาอะไรปิดรอยจูบที่คอเธอหน่อยดีไหม มันคงไม่ดี ถ้าให้คนอื่นเห็น”

ท้ายที่สุดเธอเป็นนักแสดง

มันสะดุดตาเกินไปที่จะออกไปทั้งที่มีรอยจูบติดอยู่ที่คอ

นอกจากนี้ คนอื่นไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเฉียวเมียนเมียนมีแฟนแล้ว

บริษัทต้องการให้เธอปิดเป็นความลับ

รอยจูบเหล่านี้...ต้องไม่ให้ใครเห็น

“อะไรนะ?” เฉียวเมียนเมียนตกตะลึง

นาน่าชี้ไปที่คอของเธอ

“น้องเมียนเมียน คุณมีรอยแดงอยู่ที่คอเยอะมาก รอยพวกนี้..น่าจะเป็นรอยจูบทั้งหมดเลย”

แม้ว่าเธอจะยังโสด และมมีประสบการณ์มากนักในเรื่องดังกล่าว

แต่ถึงเธอไม่เคยทำ ทว่าเธอก็เคยเห็นผ่านตามาบ้าง

และเมื่อคืน... เธอยังได้ยินเสียงแปลก ๆ

ดังนั้นตรงนั้นต้องเป็นรอยจูบแน่ ๆ

“รอยเหรอ?” เฉียวเมียนเมียนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาถ่ายรูป

เมื่อเธอเห็นรอยจูบที่คอของเธอ ใบหน้าที่ขาวซีดของเธอก็แดงขึ้น

เธอไม่ได้สังเกตเห็นมันตอนที่เธออาบน้ำ

เธอไม่รู้ว่าเธอมีรอยจูบที่คอมากขนาดนี้

เหมาเยซื่อ สัตว์ร้าย!

เมื่อคืนเธอรู้สึกทึ่งมาก จนเธอลืมบอกเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ถึงเธอลืมบอกเขา เขาก็น่าจะรู้ดีนี่

เขารู้ว่าเธอมีถ่ายละครในวันนี้ แต่เขายังทิ้งความรักไว้มากมายบนคอของเธอ

หากเป็นฤดูหนาว เธอสามารถใช้ผ้าพันคอคลุมตัวได้

แต่ตอนนี้มันเป็นฤดูร้อน

เธอจะทำยังไงดี?

เฉียวเมียนเมียนโกรธมากขึ้นเมื่อเธอมองไปที่รอยแดงรอบคอของเธอ

“ที่รัก ผมเก็บของเสร็จแล้ว เราไปกันเถอะ”

ด้วยความโกรธ เธอเห็นคนร้ายเดินออกจากห้องอย่างช้า ๆ

ชายผู้นั้นสวมชุดดำตั้งแต่หัวจรดเท้า ฉายรัศมีอันแข็งแกร่งของเขา ขายาวของเขาสวมกางเกงขายาวสีดำ และเขากำลังเดินมาหาเธออย่างสง่างาม

เขากำลังติดกระดุมเสื้อของเขา

หลังจากติดกระดุมสองสามเม็ดเสร็จแล้ว เขาก็เดินมาหาเฉียวเมียนเมียน และเอื้อมมือออกไปหาเธอ

“ที่รัก ช่วยติดกระดุมให้หน่อย”

เฉียวเมียนเมียนคิดเกี่ยวกับรอยจูบและจ้องมองมาที่เขา

“หืม?” เหมาเยซื่อเลิกคิ้วขึ้นอย่างสับสน

“มีอะไรผิดปกติเหรอ?”

เฉียวเมียนเมียนยังคงจ้องมองไปที่เขา

เหมาเยซื่อยิ่งสับสนมากขึ้นไปอีก

“ที่รัก เกิดอะไรขึ้น? ใครทำให้คุณโกรธ”