Ep.20

Ep.20

ชิ้นส่วนที่สามารถใช้ได้ก็จะมี [เมล็ดพันธุ์ไม้ผลแข็ง] , [โพชั่นสัตว์เลี้ยง] , [สุดยอดสว่านไฟฟ้า] , [โพชั่นต้านไวรัส]

สำหรับ [เมล็ดพันธุ์ไม้ผลแข็ง] มันเป็นเมล็ดรูปร่างคล้ายผลแตง มีสีเหลืองและขนาดเท่าฝ่ามือ

หลังจากปลูกแล้ว มันจะเติบโตสูงใหญ่ประมาณสองเมตรในเวลาอันสั้น ออกผลแข็งกว้างประมาณหนึ่งเมตร

ผลแข็งของมันมีคุณสมบัติไม่ต่างจากก้อนหิน ทนทานและยากจะทำลาย อาวุธธรรมดาไม่สามารถสร้างความเสียหายแก่มันได้เลย

ซูเฉินคิดว่า หากเขามี [เมล็ดพันธุ์ไม้ผลแข็ง] มากกว่านี้ ก็อาจสามารถสร้างที่พักพิงขนาดเล็กได้

แต่ถ้ามีผลเดียว มันคงไม่ค่อยมีประโยชน์มากนัก

[โพชั่นสัตว์เลี้ยง] เป็นขวดแก้วขนาดเล็กที่เต็มไปด้วยของเหลวสีเขียว

บทบาทของมันก็คือ ตราบใดที่สัตว์กลายพันธุ์ดื่มเจ้าสิ่งนี้ลงไป มันจะจงรักภักดีต่อเจ้าของ 100%

ซูเฉินค่อนข้างรู้สึกสนใจคุณสมบัตินี้

เพราะในโลกแห่งหายนะ จำนวนสัตว์กลายพันธุ์มีไม่มากนัก ขณะเดียวกันพวกมันแข็งแกร่งมาก ไม่ด้อยไปกว่าผู้วิวัฒนาการเลย

ซูเฉินคิดว่าหากใช้ [โพชั่นสัตว์เลี้ยง] ทำการควบคุมสัตว์กลายพันธุ์จำนวนมากให้เชื่อง เขาอาจถึงขั้นสามารถสร้างกองทัพกลายพันธุ์ได้เลยก็ได้ และกองทัพนี้ จะจงรักภักดีต่อเขาเพียงผู้เดียว

เมื่อถึงเวลานั้น การเอาชีวิตรอดในวันสิ้นโลกก็คงไม่ใช่เรื่องยากเย็นอีกต่อไป

[สุดยอดสว่านไฟฟ้า] รูปลักษณ์คล้ายสว่านหัวกระแทก ขนาดราวๆ 1 เมตร

ทว่าแหล่งพลังงานของสว่านหัวกระแทกคือไฟฟ้าธรรมดา ขณะที่ [สุดยอดสว่านไฟฟ้า] ต้องใช้แหล่งพลังงานจากหินพลังงาน

ขอแค่ติดตั้งหินพลังงาน ก็สามารถกดสวิตช์เปิดใช้งานได้ทันที กำลังการเจาะรุนแรง ต่อให้เป็นหินแข็งก็สามารถทะลวงมันได้อย่างง่ายดาย

ส่วน [โพชั่นต้านไวรัส] ซูเฉินเคยได้มันมาก่อนแล้ว นี่คือของดีที่มีไว้เพื่อรับประกันชีวิต

สำหรับชิ้นส่วนที่เหลือ ที่ต้องเก็บองค์ประกอบให้ครบ ก็มี [ร้านค้าวันสิ้นโลก] , [ปืนกลแก็ตลิ่ง (ไม่จำกัดเลเวล)] , [หินบดดาราเทียนกัง] , [นักรบจักรกล เลเวล 1] และ [รถศึกอัจฉริยะ]

แม้ยังไม่สามารถใช้งานได้ทันที แต่ซูเฉินก็ไม่ได้รู้สึกผิดหวังจนเกินไป

เพราะตราบใดที่เขายังล่าซอมบี้ ซักวันก็จะสามารถรวบรวมพวกมันได้จนครบอยู่ดี

หลังจากเก็บชิ้นส่วนทั้งสิบชิ้น ซูเฉินก็เริ่มหันไปขุดหินพลังงาน

สิบนาทีต่อมา หินพลังงานทั้งหมดถูกขุด ทุกคนกลับขึ้นไปยังรถฐานทัพ ขับออกจากสถานที่แห่งนี้อย่างรวดเร็ว

ข้างในรถฐานทัพ ภายใต้การนำของซูเฉิน หินพลังงานเริ่มถูกจัดแบ่ง

จำนวนซอมบี้ที่ฆ่าได้ทั้งหมดคือ 130 ตัว เท่ากับหินพลังงาน 130 ก้อน

ซูเฉินต่อสู้มาตั้งแต่ต้น ดังนั้นสังหารซอมบี้ได้มากที่สุด อ้างอิงตามหลัก ‘ทำงานหนักยิ่งได้ค่าตอบแทน’ ดังนั้นเขาได้รับหินพลังงาน 60 ก้อน

ส่วนหวู่หยางก็ฆ่าได้เยอะ แต่ตามมาทีหลัง ดังนั้นได้ 40 ก้อน

ส่วนหินพลังงานที่เหลืออีก 30 ก้อน ตันหลินกับอีกสองคนได้รับไปคนละ 10 เท่าๆกัน

เฉาหรานกำหินพลังงาน 10 ก้อนไว้ในมือ ใบหน้าเขาเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มยินดี

ในอดีตตั้งแต่รับหน้าที่ทหารรับจ้าง เขาไม่เคยได้รับหินพลังงานมากมายขนาดนี้ในคราวเดียวมาก่อนเลย

ซึ่งหินพลังงาน 10 ก้อน สำหรับเขาแล้ว มันคือสมบัติมูลค่ามหาศาล

ตันหลินกับหวู่หยางก็มีความสุขมากเช่นกัน

ในบรรดาห้าคน ก็คงจะมีแต่หลี่เหลียงที่มีใบหน้าบูดบึ้งมืดมน

เพราะแม้หินพลังงาน 10 ก้อนจะไม่เลว แต่ทุกครั้งที่นึกขึ้นว่าซูเฉินได้รับไปถึง 60 ก้อนใน ความริษยาก็เริ่มก่อตัวในใจเขา

แต่เนื่องจากความแข็งแกร่งของซูเฉิน เขาจึงไม่กล้าโต้แย้งอะไร

“ซูเฉิน นายกลายเป็นปรมาจารย์มนตรากับผู้วิวัฒนาการตั้งแต่เมื่อไหร่กัน” หลังจากเก็บหินพลังงาน หวู่หยางก็หันมาถามซูเฉิน

คนอื่นอันที่จริงก็สนใจประเด็นนี้เช่นกัน ทั้งหมดต่างเงี่ยหูตั้งใจฟัง

“ก็ตั้งแต่เมื่อหนึ่งปีก่อน แต่ผมไม่ชอบเป็นเป้าสายตา เลยเก็บงำมันไว้ไม่บอกใคร” ซูเฉินโกหก

เขาจะไม่ยอมบอกเด็ดขาดว่าตนสามารถแข็งแกร่งขึ้นได้โดยการเก็บเศษชิ้นส่วน

แต่ลองคิดเอาเถอะ ถ้าคุณพูดแบบนั้นออกไป คงไม่มีใครยอมเชื่ออย่างแน่นอน

“นายนี่มันร้ายกาจจริงๆ” หวู่หยางยิ้ม เอ่ยจิกกัดเล็กน้อย

เขาไม่คิดว่าซูเฉินจะพูดความจริง แต่ก็นะ ทุกคนต่างมีความลับกันทั้งนั้น ในเมื่อเจ้าตัวไม่ยอมบอก เขาก็ไม่จำเป็นต้องเค้นถาม ขุดลึกไปถึงก้นบึ้งของมัน