เล่มที่ 1 : บทที่ 4 – ทิวโทเรียล (2)
SLR : บทที่ 4 - ทิวโทเรียล2)
[ความเจ็บปวดที่รุนแรงกำลังเล่นงานคุณ คุณกำลังอยู่ภายใต้สถานะ ‘สตั๊น’]
[ลักษณะนิสัยของคุณ เลือดเย็น ช่วยประคองสติของคุณให้คงที่]
[สิ้นสุดสถานะ ‘สตั๊น’ การต้านทานต่อความเจ็บปวดได้รับการพัฒนา]
เขารู้สึกรวบกับแขนได้ถูกตัดขาดและหายใจไม่สะดวก แต่ถึงอย่างนั้น นี่ก็เป็นคามรู้สึกที่ยอนอูคุ้นเคย เขากัดฟันแน่นและรวบรวมสติให้ได้มากที่สุด เขาเคยเผชิญหน้ากับความเจ็บปวดรูปแบบเดียวกันนี้มาก่อนที่แอฟริกา จากการถูกยิง และชีวิตก็แขวนอยู่บนเส้นด้ายมานับครั้งไม่ถ้วน ความเจ็บปวดที่เขาเผชิญอยู่นี้เทียบไม่ได้กับประสบการณ์ที่ผ่านมาเลย
เขารีบตรวจดูร่างกายอย่างรวดเร็ว ‘โดนโจมตีเข้าที่ไหล่กับแขนซ้ายอย่างจัง ส่วนบริเวณซี่โครงแค่ถาก ๆ แผลดูสาหัสมากแต่ยังเคลื่อนไหวได้อยู่’
เขาตัดสินใจและยกกระเป๋าเป้ที่ขาด ๆ ขึ้นมา จากนั้นก็ถอยหลังไปอย่างรวดเร็ว ‘ดูเหมือนกับดักจะเปิดใช้งานพร้อม ๆ กันตอนที่ฉันเดินผ่านจุดศูนย์กลางไป’
นั่นหมายความว่ากับดักถูกรวมไว้ที่จุดเดียว เขาต้องวิ่งจนกว่าจะผ่านมันไป แม้เลือกที่จะถอยแต่ลูกธนูเหล็กก็ไม่หยุดที่จะพุ่งตรงมาหาเขาอยู่ดี ในตอนแรกมีลูกธนูแค่ดอกหรือสองดอกเท่านั้น แต่หลังจากที่ผ่านจุดศูนย์กลางไป ก็เริ่มมียิงออกมาพร้อมกันสี่ถึงห้าดอก เขาพยายามแฝงตัวให้เนียนที่สุดทุกครั้งที่เคลื่อนไหว รอยเลือดสาดกระเซ็นตามจุดต่าง ๆ ของกำแพง และที่น่องขายังมีลูกธนูเหล็กปักคาอยู่อีกสองดอก
ไม่ช้า เขาก็มาถึงยังจุดหนึ่งที่ลูกธนูจะไม่พุ่งตรงหาเขาอีก ยอนอูยืนพิงกำแพงพร้อมขว้างเป้ที่มีลูกธนูปักอยู่ลงพื้น ทุกอย่างรอบตัวเขาเริ่มหมุนเคว้ง และรู้สึกถึงรสชาติที่ทั้งเน่าบูดและไม่พึงประสงค์อยู่ในปาก
[กำลังมีเลือดปริมาณมากไหลออกมาจากแผลของคุณ คุณกำลังอยู่ภายใต้สถานะ ‘สตั๊น’]
[ลักษณะนิสัยของคุณ เลือดเย็น ช่วยประคองสติของคุณให้คงที่]
[สิ้นสุดสถานะ ‘สตั๊น’ การต้านทานต่อการไหลออกของเลือดได้รับการพัฒนา]
ยอนอูแทบจะควบคุมสติตัวเองไม่อยู่ การที่เขามาถึงจุดปลอดภัยได้ล้วนมากจากสัญชาตญาณ แต่ถ้าเขาหมดสติที่นี่ เขาก็อาจจะตายในทันที ยอนอูคว้านมือเข้าไปในกระเป๋าที่ฉีกขาด ของหลานอย่างร่วงลงพื้นและกลิ้งไปมา
โชคดีที่กล่องปฐมพยาบาลยังอยู่ และเขาก็หาเจออย่างรวดเร็ว ยอนอูเปิดกล่องและหยิบยาฆ่าเชื้อ ผ้าพันแผล เข็ม สำลีก้อน และไฟแช็ค ออกมา เขาใช้เวลาหาของเหล่านี้อยู่นานเพราะเหลือแค่แขนข้างเดียวที่ยังขยับได้อย่างอิสระ
เมื่อเตรียมทุกอย่างพร้อม ยอนอูก็ใช้มือคว้าลูกธนูเหล็กที่ปักอยู่ที่ไหล่ซ้ายและดุงมันออก “อ๊าก!” เขาสัมผัสควาเจ็บปวดอันรุนแรงแล่นผ่านตลอดทั้วทั้งแขนราวกับแขนกำลังจะหลุดออก
มือที่ถือลูกธนูสั่นเครือ และเลือดก็ทะลักออกมาจากปากแผล ยอนอูใช้ไฟแช็คเผาสำลีก้อนและกดแนบบริเวณปากแผล ฉ่า! กลิ่นเนื้อไหม้ลอยคลุ้งไปในอากาศ
[ผิวหนังของคุณกำลังไหม้ คุณกำลังอยู่ภายใต้สถานะ ‘สตั๊น’]
[ลักษณะนิสัยของคุณ เลือดเย็น ช่วยประคองสติของคุณให้คงที่]
[สิ้นสุดสถานะ ‘สตั๊น’ การต้านทานต่อการเผาไหม้ได้รับการพัฒนา]
บาดได้รับการรักษาอย่างรวดเร็ว และไม่ช้าก็เหลือเพียงรอยแผลเป็น ยอนอูทำเช่นเดิมกับลูกธนูที่ปักอยู่ที่ขา จากนั้นเขาก็ใช้ยาฆ่าเชื้อ โชคดีที่ ไม่มีสัญญาณการหักของกระดูกเป็นเพราะปฏิกิริยาตอบสนองอันรวดเร็วของเขา แต่นั่นก็ทำให้เขาแทบจะหายใจไม่ทันระหว่างการรักษาแผล “แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก!”
ความแข็งแรงสลายไปจากร่างกายเขา แขนและขาข้างซ้ายรู้สึกอ่อนแรงมากเป็นพิเศษ ‘เริ่มต้นได้ทุกลักทุเลมาก นี่มันบ้าไปแล้ว’ ยอนอูตกใจจนเขาอยากจะสถบใส่ตัวเอง เขารู้ถึงอันตราย แต่ไม่คิดว่ามันจะเลวร้ายถึงขั้นนี้ การรู้ถึงความจริงกับการเผชิญหน้าจริง ๆ ช่างเป็นอะไรที่ต่างกันมาก
‘การมีลักษณะนิสัยนี่ช่วยให้ฉันสบายใจขึ้นเยอะ’ ยอนอูรู้สึกดีมากที่เขายังควบคุมสติได้ไม่ว่าจะด้วยสถานการณ์แบบไหน จิตใจของเขาแข็งแกร่งมาโดยตลอด แต่ตอนนี้เขารู้สึกว่ามันแข็งแกร่งขึ้นตั้งแต่ที่เขาตัดสินใจได้แม้ในสถานการณ์ที่อันตรายเช่นนี้
นอกจากนี้ การต้านทานที่เขาสร้างขึ้นก็ช่วยบรรเทาความเจ็บปวดทีละเล็กทีละน้อย เขาไม่มั่นใจว่าระบบนี้มันทำงานอย่างไรและและไม่รู้ว่าจริง ๆ แล้วอย่างไหนกันแน่ที่กำลังเกินขึ้นกับเขาระหว่างลักษณะนิสัยที่กำลังเพิ่มระดับหรือร่างกายที่กำลังปรับตัวอย่างช้า ๆ อย่างเดียวี่เขารู้แน่ชัดก็คือการพัฒนานี้ช่วยเขาได้มากเหลือเกิน
เขาตั้งสติได้อย่างรวดเร็วและมองทางเดินที่ยังคงแสดงเป็นเงาอยู่ท่ามกลางความมืด มันอ้าปากกว้างราวกับขากรรไกรของสัตว์ดุร้าย แต่สัตว์ร้ายทุกตัวย่อมมีจุดอ่อน ‘ลูกธนูแต่ละดอกมีเวลาเฉพาะของตัวเอง นอกจากนี้ยังมีสัญญาณที่ละเอียด’ ยอนอูหรี่ตาแคบลง ‘ฉันต้องหาเวลานั้นให้เจอ’
กับดักเป็นการร่วมทำงานกันของหลายอุปกรณ์ เซ็นเอซอร์จะคอยตรวจจับสิ่งมีชีวิตที่เคลื่อนที่ใกล้เข้ามา เฟืองหมุนเพื่อคำนวณทิศทาง และสุดท้าย ยิงลูกธนูเหล็กที่บรรจุอยู่ข้างในออกมา ‘เพราะความมืด จึงเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเห็นว่าลูกธนูเหล็กกำลังตรงเข้ามา แต่เนื่องจากเฟืองจะเดินเริ่มกลไกก่อนจะหมุน ฉันต้องฟังเสียงเฟืองขบกัน เป็นทางเดียวที่จะหาได้ว่าลูกธนูจากทิศทางไหน’ เวลาผ่านไปครู่หนึ่งก่อนเฟืองจะเริ่มหมุนและจากนั้นลูกธนูเหล็กก็ถูกยิงออกมา เสียงกลไกเบามาก อย่างไรก็ตาม เขาต้องระบุตำแหน่งให้ได้จากช่วงเวลาสั้น ๆ นี้
ขั้นตอนอาจจะดูเหมือนง่าย แต่มันเป็นไปไม่ได้เลยหากไร้ซึ่งประสาทสัมผัสที่ดีพร้อมและตอบสนองได้ตลอดเวลา โชคดีที่ยอนอูมีบางสิ่งเขาพึ่งได้ ‘ฉันมีทักษะสัมผัสพิเศษ’ ด้วยการควบคุมประสาทสัมผัสทั้งห้าแบบใหม่นี้ จะช่วยให้เขาสามารถติดตามเสียงได้ ผู้เล่นทุกคนจะได้รับทักษะพื้นฐานที่เหมาะสมกับแต่ละบุคคลเพื่อที่จะสามารถเอาชนะความท้าทายได้ เคล็ดลับก็คือ การใช้ทักษะต่าง ๆ ให้ดีและเหมาะสม
ยอนอูหลับตาลงและเพ่งสมาธิฟังเสียงรอบตัว ซึ่งมันก็ไม่ใช่เรื่องยากเนื่องจากเขาชินกับมันแล้ว
[เปิดใช้งาน ‘สัมผัสพิเศษ’ แล้ว เพิ่มประสิทธิภาพการได้ยินของคุณ]
[เลเวลทักษะ ‘สัมผัสพิเศษ’ เพิ่มขึ้น 0.8%]
ยอนอูพยายามจดจ่อกับเสียงทั้งหมด แต่ก็ยากที่จะแยกและระบุเสียงเพียงเสียงเดียวจากหลาย ๆ เสียงที่ดังขึ้น
จ๋อม จ๋อม เขาได้ยินเสียงน้ำหยดลงมาจากเพดาน
แฉ่ก แกร่ก เขาได้ยินเสียงเบา ๆ จากการบรรจุลูกธนูเหล็กเข้าไปในกับดัก นอกจากนี้ยังได้ยินเสียงอีกมากมายดังมาจากทางเดิน ค่อย ๆ เล็ดลอดมาทีละเสียง
ครู่หนึ่งผ่านไป จากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงแหลมที่ดูเหมือนจะมาจากวัตถุเก่า ๆ ขึ้นสนิม เอี๊ยด ‘นั่นแหละ!’
มันเป็นเสียงของเฟืองแน่นอน ยอนอูลืมตาและขว้างกริชไปด้านข้าง ปั้ง! ครืน กริชปักลึกเข้าไปในเพดานและไม่นานก็มีซากเครื่องจักรและลูกธนูเหล็กหล่นลงมาจากเพดาน
‘เสร็จฉัน! หามันเจอแล้ว’ ดวงตาทั้งสองของยอนอูเป็นประกาย ถึงแม้ว่าจะมีข้อเสียใจการลดความสามารถของประสาทสัมผัสอื่น ๆ เพื่อไปเพิ่มความสามารถให้กับการได้ยินเพียงอย่างเดียว แต่สิ่งที่สำคัญคือตอนนี้เขาหาวิธีผ่านเส้นทางนี้ไปได้แล้ว ยอนอูประคองร่างพัง ๆ ของเขาลุกขึ้น ความเจ็บปวดยังคงแล่นผ่านทุกส่วนของร่างกาย เขาแทบจะขยับแขนซ้ายไม่ได้ และเดินกระเผลก มันแย่มากที่ต้องเคลื่อนไหวในสภาพนี้ ถึงแม้จะเป็นเช่นนี้ ก้าวเดินที่เชื่องช้าก็ยังทำให้ยอนอูไปถึงกับดักตัวถัดไปได้
ฟึ้บ! ลูกธนุเหล็กถูกยิงออกมาอีกครั้ง ‘ไหล่ขวา!’ ยอนอูได้ยินเสียงเฟืองและหมุนร่างกายไปด้านข้าง เพื่อวัดทิศทางของกับดักและวิถีของลูกธนู
ปั้ก! ลูกธนูผ่านไหล่ของเขาไปแบบฉิวเฉียดและปักเข้าไปในกำแพง “นั่นแหละ!” ยอนอูกำหหมัดแน่น
[เลเวลทักษะ ‘สัมผัสพิเศษ’ เพิ่มขึ้น 1.5%]
แน่นอนแล้วว่าแผนของเขาได้ผล ยอนอูไม่ค่อยท่าและมุ่งหน้าไปยังจุดถัดไปทันที
ฟึ้บ! ฟึ้บ! ฟึ้บ! ฟึ้บ!
‘สี่ดอก’ ลูกธนูแต่ละดอกต่างเล็กไปยังส่วนต่าง ๆ ของร่างกายเขา ขมับ หัวใจ ท้อง และหัวเข่า
ยอนอู หัวศีรษะไปด้านข้างและขณะเดียวกันก็ก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ลูกธนูที่ตรงมายังต้นขาของเขาเล่นผ่านไปและปักเข้ากับพื้น ขณะเดียวกัน เขาใช้คมของกริชสกัดลูกธนุที่พุ่งเข้ามาตรงหน้าท้อง
แพล้ง! กริชสั่น ทำให้เกิดเสียงเหล็กกระทบกันอันไพเราะ เขาเจ็บมือจากแรงปะทะ แต่สิ่งที่น่าตื่นเต้นนี้กำลังทำให้ร่างกายเขาตื่นตัวอย่างเต็มที่
[เลเวลทักษะ ‘สัมผัสพิเศษ’ เพิ่มขึ้น 2.1%]
[ค่าความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้น 1 พ้อยท์]
[ค่าความคล่องแคล่วเพิ่มขึ้น 1 พ้อยท์]
ข้อความตรงหน้าแจ้งเขาว่าเลเวลทักษะและพ้อยท์ของแอททริบิวต์เพิ่มขึ้น “ถ้าค่าความแข็งแกร่งกับความคล่องแคล่วเพิ่มขึ้น แสดงว่า... หน้าต่างสถานะ”
[ผู้เล่น: ชา ยอนอู]
[ลักษณะนิสัย: เลือดเย็น]
[ความแข็งแกร่ง: 11]
[ความคล่องแคล่ว: 16]
[พลังชีวิต: 12]
[พลังเวทย์: 21]
[ทักษะ: เนตรมังกร (0%) สัมผัสพิเศษ (2.1%) การพยากรณ์ (0%)]
‘อย่างที่คิดไว้เลย’ รอยยิ้มที่แสดงถึงความพออกพอใจปรากฏบนใบหน้า บนโลกจริง การจะเพิ่มความสามารถของคน ๆ หนึ่งต้องใช้ทั้งเวลาที่นานมากและการฝึกฝนอย่างหนัก แต่ไม่ใช่กับสถานที่แห่งนี้ ‘ตราบใดที่ฉันทุ่มเทอย่าหนัก ฉันก็จะได้รับความสำเร็จมากขึ้น’ ระบบอินเทอร์เฟสช่วยให้น้องชายเติบโตอย่างรวดเร็ว และยอนอูก็ปิดหน้าต่างสถานะเพื่อตันสินสถานการณ์อย่างใจเย็น
‘โอกาสที่ฉันจะหลบลูกธนูได้ยังสูงอยู่ แต่การตอบสนองยังช้าอยู่’ กริชของเขาช้าไปครึ่งจังหวะที่จะป้องกันลูกธนู และมันก็ไม่ช่วยอะไรแม้เขาจะเห็นลูกธนูกำลังตรงเข้ามาก็ตาม ยอนอูส่งผ่านส่วนหนึ่งการรู้สึกรับรู้ที่เพ่งไปกับการได้ยินเพียงอย่างเดียวไปยังมือขวาของเขา
[เปิดใช้งาน ‘สัมผัสพิเศษ’ แล้ว เพิ่มระดับการรับรู้ด้านการสัมผัส]
[เลเวลทักษะ ‘สัมผัสพิเศษ’ เพิ่มขึ้น 2.3%]
ยอนอูก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว
ฟึ้บ! ลูกธนูดอกหนึ่งพุ่งตรงมาที่หน้าผาก และเขาก็ฟาดมันไปด้านข้างด้วยความเร็วปานกลาง ‘ทีนี้ก็เน้นไปแค่ที่การได้ยินกับแขนขวา แต่การจะแบ่งประสาทสัมผัสพร้อมกันสองทางไม่ใช่เรื่องที่ง่ายเลย’ เขาจ้องมองไปในความมืดมิด ‘ต้องเคลื่อนไหวอย่างช้า ๆ แต่อย่าช้าเกินไป’
ยอนอูก้าวไปข้างหน้าอีกก้าว
ฟึ้บ! ฟึ้บ! ฟึ้บ!
เมื่อก้าวออกไปแต่ละก้าว ก็จะมีลูกธนูพุ่งตรงใส่เขาทันที ยอนอูหลบการโจมตีได้ทั้งหมดด้วยการเคลื่อนไหวเพียงแค่เล็กน้อยหรือไม่ก็เบนวิถีของลูกธนูด้านกริชในกรณีที่เขาหลบไม่ทัน ต่อมาเขาได้ปรับปรุงเทคนิคการป้องกันเล็กน้อย โดยจะเบนลูกธนูด้วยกริชหรือหลบการโจมตีไปเลย ทั้งนี้จะมีการบิดตัวด้านข้างหรือเดินไปป้องกันซึ่ง ๆ หน้าเลย
ปั้ก! เขาพลาด ลูกธนูดอกหนึ่งปักเข้าที่หลังเขาอย่างจัง แต่เขาก็ดึงัมนออกอย่างเฉยเมยโดยไม่มีแม้แต่เสียงโอดควญจากความเจ็บปวดแม้แต่นิดเดียว หลังจากที่เลือดหยุดไหล เขาก็เดินกระเผลกไปข้างหน้าต่อราวกับเครื่องจักรที่ไม่มีวันหยุดทำงาน
[เลเวลทักษะ ‘สัมผัสพิเศษ’ เพิ่มขึ้น 3.1%]
[ค่าความแข็งแกร่งเพิ่มขึ้น 1 พ้อยท์]
[ค่าพลังชีวิตเพิ่มขึ้น 1 พ้อยท์]
.....
