บทที่ 3 หมู่บ้านเฮยสุ่ย
บทที่ 3 หมู่บ้านเฮยสุ่ย
กว่าพวกเย่ปินทั้งสามคนจะกลับถึงสถานีก็เป็นเวลาเลิกงานแล้ว ตำรวจที่ยังอยู่สถานีมีเพียงผู้ที่เข้าเวรปฏิบัติหน้าที่เท่านั้น
ในทีมสืบสวนมีเพียงเย่ปินกับจางหลานเท่านั้นที่ยังไม่กลับ ขณะนี้ทั้งสองคนอยู่ในห้องทำงานของเย่ปิน ค้นหาเบาะแสเกี่ยวกับรถเมล์ ‘สาย 18’ ในคอมพิวเตอร์
หลังจากทั้งคู่ค้นหาอยู่นาน เมื่อข้อมูลเท็จส่วนใหญ่ถูกกรองออกไป รายการบางอย่างที่มีประโยชน์ก็โผล่ออกมา
รถเมล์ “สาย 18” ถูกยกเลิกไปแล้วตั้งแต่เมื่อ 5 ปีก่อน เนื่องจากไฟไหม้หมู่บ้านเฮยสุ่ย และไม่ได้เปลี่ยนไปวิ่งในเส้นทางอื่น หลังจากนั้น “สาย 18” ก็หายไปจากเมือง X ตลอด 5 ปีที่ผ่านมา
หลังจากความพยายามทำงานอย่างหนักในที่สุดเย่ปินกับจางหลานก็ค้นพบว่า ใน 5 ปีที่ผ่านมา แม้ว่า “สาย 18” จะถูกยกเลิกการวิ่งไปแล้ว อย่างไรก็ตามเมื่อ 3 ปีก่อนได้มีคลิปวีดีโอหนึ่งถูกเผยแพร่ในอินเตอร์เน็ต
ในคลิปวีดีโอ รถเมล์สภาพทรุดโทรมได้มาหยุดอยู่ที่ป้ายหยุดรถที่ถูกทิ้งร้าง แล้วประตูหน้าของรถเมล์ก็ค่อยๆเปิดออก นานไม่เกินหนึ่งนาที ประตูก็ถูกปิดลง หลังจากนั้นรถเมล์ก็ค่อยๆวิ่งออกไป และหายลับไปไม่อาจตรวจสอบได้อีก
เย่ปินกับจางหลานดูคลิปวีดีโอที่ดูคลุมเครือนั้นซ้ำแล้วซ้ำอีก แต่ก็ไม่พบเบาะแสใดๆ อย่างไรก็ตามภาพรถเมล์ที่ปรากฏอยู่ในคลิปวีดีโอ บวกกับคำบอกเล่าของกลุ่มหนุ่มสาวที่เมามายหลายคนที่ได้รับมาจากการสืบสวนก่อนหน้า และคำให้การของเด็กหนุ่มเพื่อนร่วมชั้นของเด็กที่หายตัวไป ทำให้เย่ปินกับจางหลานสรุปว่า ภาพของรถเมล์ในคลิปวีดีโอ คือรถเมล์ “สาย 18”
“เรื่องรถเมล์ ‘สาย 18’ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่ได้ตาฝาด” เย่ปินพูดขึ้นขณะมองดูภาพคลิปวีดีโอในจอคอมพิวเตอร์
จางหลานพยักหน้า “ดูเหมือนว่ารถเมล์ผีจะมีอยู่จริง นายคิดว่ากรณีการเสียชีวิตของหัวหน้าเหล่าหวังจะเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ไหม?” จางหลานคิดว่าการเสียชีวิตของหัวหน้าเหล่าหวัง มันบังเอิญเกินไป เขาจึงเดาว่าการเสียชีวิตรายนี้น่าจะเกี่ยวข้องกับรถเมล์ ‘สาย 18’
สำหรับคำถามนี้เย่ปินไม่ได้ตอบรับ แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธเช่นกัน
“หลานเกอ นายโทรหาเย่เหอขอให้เขาช่วยค้นหาผู้ที่เผยแพร่คลิปวีดีโอนี้ ให้ฉันที”
“ได้” จางหลานหยิบโทรศัพท์ของเย่ปิน โทรหาเย่เหอ
เย่เหออายุ 17 ปี เป็นน้องชายของเย่ปิน เขาเรียนอยู่ชั้นมัธยมปลายปี 2 เป็นอัจฉริยะด้านคอมพิวเตอร์ และเก่งกว่าผู้เชี่ยวชาญมืออาชีพด้านคอมพิวเตอร์บางคนเสียอีก เมื่อสองปีก่อน การค้นพบที่ซ่อนของเจ้าพ่อค้ายาเสพติด ก็เป็นผลงานส่วนหนึ่งของเย่เหอ
“หวัดดี พี่? มีอะไรเหรอ?”
หลังจากโทรออกก็มีเสียงของเด็กหนุ่มดังมาจากปลายสาย
“หวัดดี เสี่ยวเหอ นี่ฉันเอง หลานเกอ!” จางหลานพูด
“โอ้! ลุงหลานนี่เอง! มีอะไรกับผมเหรอครับ?” ความสัมพันธ์ระหว่างเย่เหอกับจางหลานนั้นดีมาก และเย่เหอก็มักพูดจาล้อเล่นกับจางหลานอยู่บ่อยๆ
“เจ้าเด็กบ้า! พูดผิดก็พูดใหม่ได้นะเฟ๊ย นายต้องเรียกฉันว่า หลานเกอ ลุงหลานเรอะ ลุงบ้านนายสิ!” จางหลานตอบกลับ
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า! หลานเกอก็หลานเกอ มาคุยกันเถอะ มีอะไรหรือเปล่า? พี่ผมมีปัญหาอีกแล้วเหรอ?” เย่เหอหัวเราะก่อนจะถามจางหลาน
“พี่นายให้นายช่วยหาใครบางคนน่ะ”
ขณะที่จางหลานกำลังคุยกับเย่เหอ เย่ปินก็ส่งไฟล์คลิปวีดีโอไปให้เย่เหอ
หลังจากได้รับไฟล์ เย่เหอก็เคาะแป้นพิมพ์ ไม่ถึง 5 นาที เขาก็ค้นพบผู้เผยแพร่คลิป
“ผู้เผยแพร่คลิปชื่อ หลิวเจียซิ่ง เพศชาย อายุ 34 ปี อาศัยอยู่ที่เมือง X ตำบล X อาคาร X ห้อง X ทำงานที่ XX หมายเลขโทรศัพท์ XXX” เย่เหอบอกข้อมูลทั้งหมดของผู้เผยแพร่คลิปกับจางหลาน
“แค่นี้นะ!” หลังจากทราบข้อมูล จางหลานก็ตัดสายทันที เขารู้ถึงความเก่งกาจของเย่เหอมานานแล้ว จึงไม่ได้แปลกใจอะไร
“ตู๊ด…ตู๊ด…” หลังจากโดนตัดสายใส่หน้า เย่เหอที่ปลายสายก็มีสีหน้ามืดมน “บัดซบ! ลุงหลาน ดูหมิ่นผู้คนเกินไปแล้ว!”
เย่เหอส่ายหน้าพร้อมกับบ่น แล้วคลิกคลิปวีดีโอที่เย่ปินส่งให้ด้วยความสนใจอย่างมาก “รถเมล์ผีงั้นเหรอ?” เย่เหอพึมพำและเริ่มดูคลิป
ในเวลาเดียวกันนั้น หลังจากที่เย่ปินได้ทราบข้อมูลของผู้เผยแพร่คลิปวีดีโอ เขาก็โทรติดต่ออีกฝ่ายทันที
“โหล! นั่นใคร?”
เสียงหยาบกระด้างดังขึ้นจากปลายสาย
“สวัสดีครับ ผมเป็นตำรวจ”
“อะไรนะ! ตำรวจเรอะ? แกคิดว่ากำลังล้อเล่นกับใครอยู่? ไอ้สมองกลวง!”
“ตื๊ด…ตื๊ด… ตื๊ด…” แล้วเสียงวางสายก็ดังขึ้น
“……” ใบหน้าของเย่ปินมืดมน บนหัวเต็มไปด้วยเส้นสีดำ
จางหลานที่อยู่ด้านข้างเห็นฉากดังกล่าวก็ถึงกับหัวเราะลั่น “ฮ่า ฮ่า ฮ่า! หัวหน้าเย่! นายทำให้ฉันขำมากจริงๆ ประโยคแรกที่พูดคือผมเป็นตำรวจ! เป็นฉัน ฉันก็วางสายเหมือนกัน! ฮ่า ฮ่า ฮ่า!”
เย่ปินจ้องตาเขม็ง มองจางหลานอย่างเย็นชา จนจางหลานต้องหยุดหัวเราะเมื่อได้เห็น
“เหอ เหอ หัวหน้าเย่ นายพูดตรงเกินไป มาให้ฉันทำแทนเถอะ” จางหลานพูดพร้อมกับหยิบโทรศัพท์ของเขาออกมา กดหมายเลขของผู้เผยแพร่คลิปวีดีโอ
“โหล! ใครน่ะ!” เสียงหยาบกระด้างดังขึ้นอีกครั้ง ด้วยน้ำเสียงแฝงไว้ด้วยความอดทนที่หมดลงเรื่อยๆ
“ขอโทษ นายคือหลิวเจียซิ่งใช่ไหม!”
“เออ มีอะไร? นายเป็นใคร?” เสียงของฝ่ายตรงข้ามดูหงุดหงิดมากขึ้นเรื่อยๆ
“โอ้ นายนี่เอง นายเคยโพสต์คลิป ‘รถเมล์ผี’ บนอินเตอร์เน็ตใช่ไหม”
พอได้ยินจางหลานพูดแบบนั้น อีกฝ่ายก็เงียบไป ไม่นานหลังจากนั้น เขาก็ถามขึ้นด้วยความสงสัย “นายเป็นใคร?”
“ตำรวจ” จางหลานตอบสั้นๆ
“ตู๊ด…ตู๊ด… ตู๊ด…”
“……” สีหน้าของจางหลานดูหนักอึ้งด้วยความอาย
เย่ปินที่อยู่ด้านข้างลุกขึ้นตบไปที่ไหล่ของจางหลานเบาๆ “อา… หลานเกอ! ตำรวจ!”
จางหลานมีเส้นดำบนหัว หัวเราะคนอื่นไปได้ไม่นาน ไม่คาดคิดว่าตอนนี้กลับมาถูกตบหน้าเสียเอง
ทั้งสองพยายามติดต่อผู้โพสต์คลิป แต่ก็ล้มเหลว ดังนั้นเย่ปินจึงล้มเลิกความคิดที่จะโทรหาต่อไป และวางแผนที่จะไปพบตัวผู้โพสต์คลิปที่บริษัทในวันรุ่งขึ้นแทน
เย่ปินกับจางหลานแทบไม่ได้นอนทั้งคืน พวกเขาพยายามมองหาเบาะแสเกี่ยวกับรถเมล์ ‘สาย 18’
หลังจากพยายามอยู่ทั้งคืน พวกเขาก็ค้นพบเบาะแสเกี่ยวกับภัยพิบัติที่เกิดขึ้นกับ ‘หมู่บ้านเฮยสุ่ย’ เมื่อ 5 ปีก่อน
เมื่อ 5 ปีก่อน ได้เกิดไฟไหม้ครั้งใหญ่อย่างที่ไม่เคยเกิดปรากฏมาก่อน หมู่บ้านเฮยสุ่ยของเมือง X ถูกไฟไหม้เป็นเวลา 1 วัน 1 คืน ทั้งหมู่บ้านกลายเป็นกองเถ้าถ่านภายใต้เปลวไฟที่โหมกระหน่ำ ผู้คนมากกว่า 100 คนในหมู่บ้านหายสาบสูญไปตลอดกาล
“มีผู้คนมากกว่า 100 คนในหมู่บ้านเฮยสุ่ย ทำไมถึงได้ไม่มีใครรอดชีวิตเลยแม้แต่คนเดียว?” สำหรับสาเหตุของเพลิงไหม้ได้มีการตรวจสอบแล้วตั้งแต่เมื่อ 5 ปีก่อน ดังนั้นสิ่งที่เย่ปินสงสัยจึงเป็นผลลัพธ์ของเหตุการณ์นี้
เพลิงไหม้เกิดจากอุบัติเหตุที่ถังแก๊สของครอบครัวหนึ่งใน “หมู่บ้านเฮยสุ่ย” เกิดระเบิดขึ้น จากนั้นไฟก็ลุกลามอย่างรวดเร็ว และเป็นเพราะอุบัติเหตุเกิดขึ้นในตอนกลางดึก ทำให้ผู้คนตอบสนองไม่ทัน เลยพลาดโอกาสที่จะหลบหนี โศกนาฏกรรมนี้จึงเกิดขึ้น
“ทุกครัวเรือนใน ‘หมู่บ้านเฮยสุ่ย’ ล้วนเก็บฟางข้าวเอาไว้ สิ่งนี้เป็นเชื้อเพลิงอย่างดี ทำให้ไฟลุกลามอย่างรวดเร็ว อีกทั้งเหตุการณ์เกิดขึ้นในเวลากลางคืน มันจึงกลายเป็นโศกนาฏกรรม” จางหลานไม่มีความคิดอื่นเกี่ยวกับภัยพิบัติของ ‘หมู่บ้านเฮยสุ่ย’
เย่ปินนิ่งเงียบและไม่ได้พูดอะไรต่อ เขามองจอคอมพิวเตอร์ ครุ่นคิดเกี่ยวกับ “หมู่บ้านเฮยสุ่ย”
