ตอนที่ 745 ความหึงหวง

ตราบใดที่เธอหยุดร้องไห้ เขายินดีจะทำทั้งหมด

น้ำตาของเธอเหมือนเศษแก้วที่แทงทะลุหัวใจของเขา

เฉียวเมียนเมียนมองขึ้นไปที่เขาด้วยดวงตาที่เย็นชาและเว้นระยะห่างจากเขา

“เหมาเยซื่อ คุณคิดว่าฉันโกรธเพราะเรื่องนั้นเหรอ?ไ

เหมาเยซื่อตกตะลึง

“..เป็นเพราะเรื่องนี้ไม่ใช่เหรอ? แล้วเพราะอะไร?”

เฉียวเมียนเมียนสูดหายใจเข้าลึก ๆ และเช็ดน้ำตาของเธอ เธอมองมาที่เขาและครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดว่า

“ใช่ มันเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ไม่ใช่สาเหตุทั้งหมด เหมาเยซื่อ คุณรู้ไหมาว่าการอยู่กับคนแบบคุณ เหนื่อยแค่ไหน”

เหมาเยซื่อเม้มริมฝีปากของเขา

“อยู่กับผมแล้วเหนื่อยเหรอ?” เขาถามเสียงแหบหลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง

เฉียวเมียนเมียนส่ายหน้า “เปล่า อันที่จริงฉันมีความสุขมากกับคุณ”

ชายคนนั้นมองเธอด้วยความประหลาดใจ

“แต่คุณบอกว่าคุณเหนื่อยนี่”

“อืม ใช่ ฉันพูด” เฉียวเมียนเมียนพยักหน้า

“ฉันหมายความว่าฉันเหนื่อย ถ้าต้องใช้เวลากับคุณมากเกินไป คุณ...ควบคุมและแสดงความเป็นเจ้าของฉันมากเกินไป เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ให้มีผู้ชายคนอื่น อยู่รอบตัวฉัน”

“นอกจากนี้ ในแวดวงและอาชีพของฉัน มันถูกกำหนดให้ติดต่อกับผู้ชายคนอื่น ๆ อีกในอนาคต เหมาเยซื่อ ฉันไม่สามารถละทิ้งเพื่อน ๆ ทั้งหมดของฉันเพื่อคุณได้หรอกนะคะ”

“ไม่ใช่นะ”

“ถ้าเป็นคุณ คุณจะทำได้ไหม”

“แน่นอน ผม..” เหมาเยซื่อหยุดกลางประโยค

อันที่จริง เขาอยากจะบอกว่าเขาทำได้

เขาจะทำทุกอย่างเพื่อเธอ

เมื่ออยู่กับเธอแล้ว เขาไม่ต้องการเพื่อนต่างเพศอีก

แค่เธอก็พอแล้ว สำหรับโลกของเขา

แต่เขารู้ว่าเธอไม่ต้องการที่จะได้ยินคำตอบแบบนั้น

สิ่งนี้ทำให้เธอรู้สึกว่าเขาผิดปกติมากยิ่งขึ้น

ผู้หญิงจะคิดยังไง เวลาเจอผู้ชายผิดปกติกันเล่า?

เธอคงอยากจะหลีกหนี

“คุณก็ทำไม่ได้เหมือนกันใช่ไหม” เฉียวเมียนเมียนเข้าใจเช่นนั้น

“ถ้าคุณเองยังทำไม่ได้ ทำไมถึงจะให้ฉันทำ”

เหมาเยซื่ออดไม่ได้ที่จะถาม “แล้วถ้า..ผมทำได้ล่ะ”

เฉียวเมียนเมียนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะส่ายหน้า

“ฉันทำไม่ได้หรอก ตราบใดที่พวกเขาเป็นคนปกติ มันก็เป็นเรื่องปกติของสังคมไม่ใช่เหรอ ฉันทำได้เพียงสัญญาว่าฉันจะไม่คิดเกินเพื่อนกับพวกเขา แต่จะไม่ให้คบกับเพื่อนเพศตรงข้ามเลย ฉันทำไม่ได้”

ทุกอาชีพย่อมมีทั้งสองเพศ

เป็นไปได้อย่างไรที่จะไม่ให้เกี่ยวข้องกันเลย?

เมือ่เห็นว่าเธอดูเหมือนจะสงบลงแล้ว เหมาเยซื่อค่อย ๆ เอื้อมมือออกไปอีกครั้งอย่างลังเล เมื่อเขารู้สึกว่าเธอไม่ได้หลบหลีกเขา เขาเช็ดน้ำตาให้เธออย่างเบามือและระมัดระวัง

“ผมไม่ได้ตั้งใจจะห้ามคุณ ให้คบหาสมาคมกับผู้ชาย”

เขาปาดน้ำตาของเธอและเดินไปหาเธอ

“ผมไม่เคยคิดที่จะขอให้คุณทำอย่างนั้น เฉียวเมียนเมียน ในใจคุณ เห็นว่าผมเป็นคนไร้เหตุผลอย่างนั้นเหรอ?”

เฉียวเมียนเมียนมอบเขาอย่างเงียบ ๆ

เขาไม่เคยพูดร้องขอเช่นนั้นก็จริง

แต่สุดท้าย เขาก็หึง

เขาหึงพระเอกกับผู้กำกับ...