Ep.7

ลงตอนที่ 7 - 12 ตอนมันสั้น แต่ลงทีละหลายตอน ไม่ต้องกังวลนะครับ

Ep.7

พอเห็นแบบนี้ ใบหน้าของซูเฉินก็แสดงออกถึงความปิติยินดี

เพราะสิ่งนี้ช่วยยืนยันได้ ว่าถุงผ้าสีเหลืองในมือ คือสิ่งที่คล้ายกับพื้นที่เก็บของจริงๆ

เขาใช้เวลาสักพักสงบสติอารมณ์ เก็บถุงผ้าอย่างระมัดระวัง ก่อนเดินกลับหาไปเฉินตง

“ซูเฉิน ทำไมกัน .. ทำไมแกถึงไม่ช่วยพวกเราตั้งแต่แรก?” เฉินตงจ้องมองซูเฉิน กัดฟันถาม

ซูเฉินมีความแข็งแกร่งมากพอที่จะช่วยเหลืออย่างเห็นได้ชัด แต่อีกฝ่ายกลับยืนมองเขาถูกซอมบี้กัด แล้วแบบนี้จะไม่ให้เฉินตงโกรธได้อย่างไร

ซูเฉินยิ้มเยาะด้วยความดูแคลน “ไม่ใช่ว่าแกวางแผนจะทำร้ายฉันอยู่หรอกหรือ? ในเมื่อเป็นแบบนั้น ..แล้วทำไมฉันต้องช่วยแกด้วย?”

“แก … ไอ้คนใจดำอำมหิต” แววตาของเฉินตงฟุ้งไปด้วยความขุ่นเคือง ขณะเดียวกัน ในหัวใจเต็มไปด้วยความเสียใจ หากรู้แต่แรกว่าจะมีวันนี้ เขาคงลงมือสังหารซูเฉินให้เร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้แล้ว

“แกควรหุบปากไว้นะ จะได้ประหยัดพลังงาน เพราะอีกเดี๋ยวแกก็จะกลายเป็นซอมบี้แล้ว” ซูเฉินลูบจมูก กล่าวอย่างเฉยเมย

เมื่อถูกซอมบี้กัด คุณจะไม่ตายทันที แต่จะติดเชื้อและกลายเป็นพวกเดียวกับมัน

และยิ่งบาดเจ็บมากเท่าไหร่ อัตราเร็วในการติดเชื้อก็ยิ่งไวขึ้นเท่านั้น

เวลานี้ ร่างของเฉินตงเต็มไปด้วยบาดแผล ดังนั้นสมควรเหลือเวลาอีกไม่นานก่อนจะกลายเป็นซอมบี้

พอได้ยินประโยคนี้ สีหน้าของเฉินตงแปรเปลี่ยนไป

เพราะการเปลี่ยนเป็นซอมบี้ จิตสำนึกจะหายไป ไม่ต่างจากคนตายที่ยังมีชีวิตอยู่ --เขาจะกลายเป็นศพเดินได้!

แม้รู้ตัวว่ายังไงก็ต้องตาย แต่เฉินตงไม่ต้องการเป็นซอมบี้ ดังนั้นพยายามระงับความโกรธอย่างสุดความสามารถ อ้อนวอนขอความเมตตา “ซูเฉิน เห็นแก่ที่พวกเรามาจากสถานชุมชนเดียวกัน ได้โปรดฆ่าฉันเถอะ”

“ไม่ต้องรีบร้อน ฉันฆ่าแกแน่ แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้” ซูเฉินรับปาก ยืนยันหนักแน่น

“หมายความว่ายังไง …”

ยังไม่ทันจบประโยค เฉินตงพลันตระหนักถึงความหมายของซูเฉิน อีกฝ่ายคงคิดจะรอให้เขากลายเป็นซอมบี้ จากนั้นค่อยลงมือ --แต่แบบนี้มันจะโหดร้ายต่อกันเกินไปแล้ว!

“เป็นแกเองที่คิดร้ายต่อฉันก่อน ดังนั้นจะมาโทษในสิ่งที่ฉันทำตอนนี้ไม่ได้” ซูเฉินกล่าวเย้ยหยัน

“อา … ฉันจะไม่มีวันปล่อยแกไปแน่ ต่อให้กลายเป็นผีแล้วก็ตาม ..” เฉินตงสาปแช่ง แต่แล้วเสียงของเขาพลันขาดห้วงไปอย่างกะทันหัน

เห็นแค่เพียงบนใบหน้าเขา จู่ๆก็เต็มไปด้วยเส้นเลือดสีดำปูดโปน ท่าทางดูเจ็บปวด น่าเกลียดน่ากลัวมาก

ซูเฉินรู้ว่าเฉินตงกำลังจะกลายเป็นซอมบี้ ดังนั้นหยิบมีดออกจากถุงเก็บของ ระวังตัวเผื่อเอาไว้ก่อน

“ฮือ .. ฮือ .. ฮว๊ากกก ..!”

ร่างของเฉินตงกระตุกอย่างรุนแรงสักพักดวงตาของเขาแดงก่ำไปด้วยสีแดงเลือด ดีดผึงขึ้นจากพื้น เปล่งเสียงร้องแสบหู ปรี่เข้าหาซูเฉิน

ซูเฉินยกมีดในมือ ตวัดฟันออกไป สะบั้นหัวของเฉินตงในฉับเดียวอย่างหมดจด

ตึง..!

ศพไร้หัวของเฉินตงร่วงลงกับพื้น ลำแสงสีแดงอีกสายสะท้อนออกมาจากศพเขา

“เจออีกชิ้นแล้ว!” ซูเฉินตื่นเต้น

หากนับชิ้นส่วนตรงหน้า มันคือชิ้นที่สามแล้วที่เขาได้ในวันนี้

ตอนแรกเขากะแค่ว่าจะเปลี่ยนเฉินตงให้กลายเป็นซอมบี้แล้วฆ่าทิ้งเสีย เพราะนอกจากแก้แค้นแล้วยังได้รับหินพลังงาน แต่ไม่นึกฝันเลย ว่าจะได้รับชิ้นส่วนมาด้วย

ซูเฉินก้มเก็บชิ้นส่วนสีแดง บังเกิดเสียงแปลกๆดังก้องในใจเขา

“คุณได้รับ [โพชั่นต้านไวรัส*] *1 , ชิ้นส่วนที่ต้องการ (1/1)  , จำนวนองค์ประกอบครบแล้ว สามารถปลดล็อคได้ในทันที ต้องการปลดล็อคเลยหรือไม่?”

* (ยาต้านไวรัส แต่ขอทับศัพท์ว่าโพชั่น เนื่องจากยังมีโพชั่นอีกหลายแบบในอนาคต และไม่สามารถใช้คำว่า ‘ยา’ เพียงอย่างเดียวได้)

“ปลดล็อค”

ในชั่วพริบตา ปรากฏขวดแก้วใสขนาดเล็กในมือของซูเฉิน ข้างในเต็มไปด้วยของเหลวสีน้ำเงินดูน่าพิศวง

ขณะเดียวกัน คำอธิบายปรากฏขึ้นในใจของซูเฉิน

[โพชั่นต้านไวรัส] มีประสิทธิภาพในการต้านไวรัสซอมบี้ ต่อให้โดนซอมบี้กัด ขอแค่คุณดื่มโพชั่นต้านไวรัสลงไปให้ทันเวลา คุณก็จะไม่กลายเป็นซอมบี้

“ของโคตรดี!” ใบหน้าของซูเฉินสั่นสะท้าน

เพราะการเอาชีวิตรอดในวันสิ้นโลก สิ่งที่น่ากังวลที่สุดก็คือการถูกซอมบี้กัด การมี [โพชั่นต้านไวรัส] อยู่ในมือ เทียบเท่ากับมีชีวิตเพิ่มขึ้นมาอีกหนึ่ง

เรื่องนี้สามารถบ่งบอกได้ว่า [โพชั่นต้านไวรัส] มีค่าไม่ด้อยไปกว่าถุงเก็บของเลย

ซูเฉินเก็บ [โพชั่นต้านไวรัส] ลงในถุงเก็บของอย่างระมัดระวัง จากนั้นเริ่มคว้านหินพลังงานออกจากซอมบี้

การเก็บเกี่ยวในศึกนี้ เขาได้รับหินพลังงานมาทั้งหมดแปดก้อน ซูเฉินรู้สึกมีความสุขมาก

เพราะนี่คือรายได้มหาศาล โชคหล่นทับใส่มือเขา ต่อให้เขาไม่ทำภารกิจเป็นเวลาหนึ่งเดือน ก็ยังสามารถใช้ชีวิตอย่างสงบสุขมั่นคงในสถานชุมชนเทียนหนานได้สบายๆ