บทที่ 412

พลังปราณอันน่าสะอิดสะเอียนพวยพุ่งมาจากหม่าซือเทียน เนี่ยฟงทำได้เพียงถีบเท้าถอยออกมารวมกลุ่มกับพวกเตียวมู่ถัง ผู้คนจากลัทธิสวรรค์ที่เหลือต่างหอบสังขารหลบหนีลงเขาไปเพราะความหวาดกลัวต่อพลังของประมุขของตน ทันใดนั้นเองบริเวณหน้าผากของหม่าซือเทียนก็ปรากฏดวงตาขึ้นมา ทันทีที่มันลืมตาคลื่นพลังปราณสีดำก็พวยพุ่งออกมาจากร่างหม่าซือเทียนมากกว่าเดิม มันพุ่งเข้าหาซากศพรอบกายหม่าซือเทียนอย่างรวดเร็ว ไม่นานซากศพทั้งหมดก็กลายเป็นผีดิบ แน่นอนว่าซือมู่ถังเจียงก็กลายเป็นผีดิบด้วยเช่นกัน เสียงสะบัดมือดังแว่วหม่าซือเทียนกำชับพัดเหล็กสีแดงในมือโบกสะบัดไปมา ผีดิบรอบกายร้องคำรามพุ่งเข้าหากลุ่มของเนี่ยฟงอย่างรวดเร็ว

“ข้าจะจัดการกับหม่าซือเทียนเอง พวกท่านคอยจัดการพวกผีดิบเถอะขอรับ”

สิ้นเสียงกล่าวเนี่ยฟงถีบเท้าพุ่งทะยานเหยียบเกราะสายฟ้าข้ามฝูงผีดิบไปเผชิญหน้ากับหม่าซือเทียน

“ข้าจะสังหารพวกเจ้าทั้งหมดแล้วนำมาเป็นทหารผีดิบของข้า”

“ต้องขอบคุณที่คนของท่านสร้างสายฝนพวกนี้ขึ้นมา”

หม่าซือเทียนได้ยินเช่นนั้นถึงกับขมวดคิ้วหันมองด้านข้างพบเห็นฝูงผีดิบของตนถูกจัดการโดยง่าย เมื่อเขาหันมามองเนี่ยฟงก็พบว่าเนี่ยฟงเข้ามาประชิดกายเขาแล้วพร้อมกับดาบที่จ้วงแทงเข้ามา ดวงตาที่สามปรากฏแสงสีแดงสว่างวาบ หม่าซือเทียนหลบถอยออกมาได้อย่างทันท่วงที เนี่ยฟงยกยิ้ม

“ต่อให้ท่านมีทักษะเก่งกาจเพียงใดเมื่ออยู่ในสายตาข้ามันก็ไร้ค่า”

“ปากดีนักไอ้หนู”

หม่าซือเทียนสะบัดพัดเหล็กในมือ ควันสีดำเคลื่อนตัวเข้ามาปกคลุมในจุดที่เนี่ยฟงยืนอยู่ เนี่ยฟงแสยะยิ้มจ้วงแทงดาบในมือลงคลื่นพลังปราณพัดพาควันสีดำจางหายออกไป เขาสะบัดมือขวามีดสั้นที่ซัดออกไปก่อนหน้าสั่นสะท้านพุ่งทะยานกลับมาหาผู้เป็นนายหมุนวนรอบกาย หม่าซือเทียนแสยะยิ้มพุ่งเข้าประชิดตวัดพัดเหล็กในมือ ปราณพัดสีแดงพุ่งเข้ามา มีดสั้นที่หมุนรอบกายพุ่งเข้าโจมตี เปรี้ยง! มีดสั้นทั้งหมดกระเด็นร่วงลงพื้น เป็นจังหวะเดียวกับที่หม่าซือเทียนเข้ามาประชิดฟาดหวดพัดเหล็กมาที่ศีรษะ เนี่ยฟงรีบดึงดาบขึ้นมาต้านรับ เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง! ทันทีที่ดาบถูกดึงขึ้นมาควันสีดำก็เริ่มก่อตัวเข้าปกคลุมอีกครั้ง ไม่นานทั้งสองก็จมหายไปในควันสีดำได้ยินเพียงเสียงพัดเหล็กปะทะดาบ เคร้ง! เคร้ง! เคร้ง! หม่าซือเทียนเมื่อเห็นเช่นนั้นรีบรุกมากยิ่งกว่าเดิม มีบางครั้งแอบซัดฝ่ามือเข้ามา เนี่ยฟงใช้เพียงความรวดเร็วหลบหลีกไปมา ทันใดนั้นเองเขาตวัดดาบต้านรับด้านหน้า เคร้ง! ใช้ความเร็วอ้อมไปทางด้านหลังของหม่าซือเทียนฟาดฟันดาบโจมตี เคร้ง! หม่าซือเทียนหมุนตัวกลับตวัดพัดเหล็กต้านรับ เนี่ยฟงแสยะยิ้มปล่อยดาบในมือกระเด็นออกไปด้านบนพร้อมกับใช้เกราะสายฟ้าเป็นม่านพลังบดบัง

“คิดหลบหนีอย่างนั้นรึ”

หม่าซือเทียนระเบิดพลังปราณออกมาอีกครั้ง ตูม!! หวังใช้ปราณกระแทกเนี่ยฟงแต่ทว่ากลับไม่มีสิ่งใดเกิดขึ้น ความเจ็บปวดจากข้อมือขวาแล่นไปยังสมอง เนี่ยฟงใช้มือซ้ายคว้าจับที่ข้อมือขวากระชากขึ้นด้านบน เขาหมุนตัวมาด้านหน้าต่อยหมัดขวาไปที่หน้าอกอย่างถนัดถนี่ เปรี้ยง! ดวงตาที่สามสว่างวาบ เนี่ยฟงถูกพลังบางอย่างกระแทกออกมา เนี่ยฟงกัดฟันพุ่งเข้าประชิดอีกครั้งใช้มือซ้ายคว้าจับมือขวา ใช้มือขวาคว้าจับดาบที่ร่วงลงมาฟันไปที่มือขวาของหม่าซือเทียน ฉับ! คมดาบวาดผ่านแขนขวาขาดกระเด็นไปพร้อมกับพัดเหล็ก กลุ่มของเตียงมู่ถังตื่นตกใจไม่น้อยที่ได้ยินเสียงร้องโหยหวนดังแว่วออกมาจากควันสีดำ ไม่นานควันสีดำก็จางหายไปเห็นหม่าซือเทียนแขนขวาขาดนั่งคุกเข่าอยู่ด้านหน้าของเนี่ยฟง

“ถึงเวลาตายของท่านแล้ว”

“หึ เจ้าคิดว่าเพียงแค่นี้ จะสังหารข้าได้อย่างนั้นรึ”

เนี่ยฟงหาได้กล่าวสิ่งใดตอบสะบัดมือขวาเก็บดาบในมือ มีดสั้นที่ร่วงลงพื้นพุ่งเข้าจ้วงแทงร่างของหม่าซือเทียนอย่างรวดเร็ว เสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดดังแว่วออกมา พวกเตียวมู่ถังถึงกับกลืนน้ำลายลงคอจากภาพที่โหดเหี้ยมด้านหน้า

“แม้ข้าจะตกตายไปข้าก็จะลากคอพวกเจ้าตามไปด้วยไอ้พวกบัดซบ”

ดวงตาที่สามสว่างวาบอีกครั้งมีดสั้นกระเด็นหลุดออกมาจากร่าง เลือดที่ไหลออกมาจากบาดแผลไหลกลับเข้าร่างอย่างรวดเร็วรวมไปถึงเลือดจากซากศพรอบข้าง ร่างกายหม่าซือเทียนขยายใหญ่แขนที่ถูกตัดงอกออกมาอย่างรวดเร็ว เสื้อผ้าที่สวมใส่ฉีกขาด ตรงขมับทั้งสองข้างมีเขาสีแดงงอกออกมา เนี่ยฟงขมวดคิ้วสะบัดมือขวากำชับดาบเร่งโคจรลมปราณพร้อมกับฟาดฟันออกไป ปราณดาบสีฟ้าขนาดใหญ่พุ่งทะยานสายฟ้าสองเส้นพุ่งรัดตัวหม่าซือเทียน ตูม! หม่าซือเทียนระเบิดพลัง สายฟ้าสองเส้นถูกทำลายเขายกมือขวาคว้าจับปราณดาบ ตูม! ฝุ่นควันฟุ้งกระจายเนี่ยฟงหันไปมองเตียวมู่ถัง

“พี่ชายทั้งหลายหลบไปที่เมืองก่อนขอรับ ที่นี่อันตราย หม่าซือเทียนใช้ทักษะบางอย่างตอนนี้ร่างกายของเขาเป็นปีศาจไปแล้ว”

สิ้นเสียงกล่าวเขาซัดดาบในมือไปทางขวา หม่าซือเทียนปรากฏกายด้านหน้าหยุยเหลยซัดฝ่ามือขวาโจมตี เปรี้ยง! ถึงแม้ว่าเนี่ยฟงจะซัดดาบไปสกัดได้อย่างทันท่วงที หยุยเหลยรับแรงปะทะถึงกับกระอักเลือดกระเด็นไปด้านหลัง

“พี่ชายมู่ถัง รีบพาเขาไปรักษาที่เมืองเถอะขอรับ”

เนี่ยฟงถีบเท้าพุ่งไปทางขวาสะบัดมือคว้าดาบเข้าปะทะกับหม่าซือเทียน เขาก้มหลบฝ่ามือฝ่ามือซ้ายฟาดฟันดาบไปที่หน้าท้อง เปรี้ยง! ปรากฏม่านพลังสีแดงออกมาต้านรับหม่าซือเทียนแสยะยิ้มหรี่ตามองเนี่ยฟง

“ด้วยพลังที่ข้ามีตอนนี้ แม้แต่บาดแผลเจ้าก็ไม่สามารถเรียกจากข้าได้ ถึงเวลาตายของเจ้าแล้วไอ้หนู”

ฝ่ามือขวาซัดเข้ามาอย่างรวดเร็ว เนี่ยฟงตวัดดาบในมือต้านรับ เปรี้ยง! เขาถึงกับกระอักเลือดกระเด็นออกมา หม่าซือเทียนหัวเราะเสียงดังลั่น

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ตายซะ”

เขาพุ่งเข้าประชิดเนี่ยฟงอย่างรวดเร็วกระหน่ำซัดฝ่ามือทั้งสอง เนี่ยฟงทำได้เพียงตวัดดาบในมือต้านรับใช้จังหวะถีบเท้าถอยไปที่แท่นหิน

“เจ้าจะหนีไปไหนไอ้หนู”

ปราณฝ่ามือสีแดงพุ่งโจมตีจากด้านหลังปะทะพื้นดินเสียงดังสนั่น เปรี้ยง! เปรี้ยง! ตูม!! เมื่อมาถึงแท่นหินเนี่ยฟงยืนนิ่งกำชับดาบในมือพร้อมกับเร่งโคจรลมปราณเตรียมพร้อมไปที่ดาบและเท้าขวา

“เจ้าไม่คิดจะหนีแล้วอย่างนั้นรึ หรือว่าเจ้าเลือกสถานที่แห่งนี้เป็นที่ตาย”

“ข้าจะตายที่นี่หรือไม่ ท่านไม่มีความสามารถมากพอ”

“อย่าอวดดีให้มากไอ้หนู”

เนี่ยฟงแสยะยิ้ม

“หากข้ากล่าวไม่ผิดท่านคงใช้ทักษะบางอย่างเพื่อให้ได้รับพลังจากปีศาจร้าย แต่ข้าเชื่อว่าตัวท่านเองต้องจ่ายสิ่งตอบแทนบางอย่างที่มากพอกับพลังเป็นแน่ หากข้าสามาถยื้อเวลาเอาไว้ได้เป็นท่านเองเสียมากกว่าที่จะตกตายไป”

“ถูกของเจ้า แต่เจ้าจะมีความสามารถรึ”

เนี่ยฟงยกมือซ้ายขึ้นมากวักเรียก

“เหตุใดท่านถึงไม่เข้ามาล่ะ”

หม่าซือเทียนหรี่ตามองมาที่เนี่ยฟง

“เช่นนั้นเจ้าก็จงตกตายซะ”

หม่าซือเทียนถีบเท้าพุ่งทะยานขึ้นบนท้องฟ้าดวงตาสีแดงสว่างวาบเขากระหน่ำซัดฝ่ามือทั้งสองอย่างรวดเร็ว เนี่ยฟงกระทืบเท้าขวาลงพื้นแท่นหิน เปรี้ยง! วงอักขระศักดิ์สิทธิ์ปรากฏที่พื้นสายฟ้านับสิบเส้นพุ่งรัดตัวหม่าซือเทียน เช่นเดียวกับเกราะสายฟ้าห้าอันทับซ้อนกันต้านรับปราณฝ่ามือ เปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยง! วงอักขระศักดิ์สิทธิ์ปรากฏที่ด้านหลังเนี่ยฟงถีบเท้าพุ่งทะยานพร้อมปีกด้านหลังเข้าประชิดจ้วงแทงดาบในมือไปที่หน้าท้อง ปลายดาบแทงทะลุไปด้านหลังหม่าซือเทียนกระอักเลือดออกมาด้วยความตื่นตกใจ

“เจ้า เจ้า”

“ท่านคิดว่าตัวข้าไม่เคยสังหารปีศาจเช่นท่านอย่างนั้นรึ เทพนับสิบตนที่ท่านเคารพบูชาข้าก็สังหารมาแล้ว”

“เจ้าเป็นใครกัน”

“ข้าเป็นเพียงนักเดินทาง”

เนี่ยฟงดึงดาบในมือออกมาพร้อมกับตวัดผ่านลำคอของหม่าซือเทียน ฉับ! คมดาบวาดผ่านศีรษะกระเด็นร่วงลงพื้น ทันใดนั้นเองร่างหายของหม่าซือเทียนก็ขยายใหญ่ขึ้นเนี่ยฟงรีบสะบัดปีกหลบถอยออกมา ตูม! ทันทีที่ร่างกายของหม่าซือเทียนระเบิดออกมา เลือดสีแดงฉาดสาดกระเซ็นทันใดนั้นดวงตาที่สามสว่างจ้าอีกครั้งพร้อมกับเลือดไหลออกมาจากดวงตาทั้งหมด เลือดที่สาดกระเซ็นรวมตัวกันอีกครั้งกลายเป็นปีศาจสามตนปรากฏขึ้นมาพร้อมกับพุ่งโจมตีเนี่ยฟงอย่างบ้าคลั่ง