ตอนที่ 740 ก็แค่...หิว
“อย่าให้ไกลเกินไปล่ะ ฉัน...ควรอยู่ใกล้ที่นี่จะดีกว่า”
“ได้ เตรียมตัวได้เลย”
หนึ่งนาทีต่อมา เขาวางสายและทิ้งโทรศัพท์มือถือไว้ข้าง ๆ เขาหันกลับมาและดึงเฉียวเมียนเมียนไว้ในอ้อมแขนของเขา
“ที่รัก เรียบร้อย เก็บของกันเลยไหม?”
เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก....
“คุณโทรหาใคร จะทำอะไรเหรอคะ”
“หาบ้าน แล้วก็หาซื้อวัตถุดิบไง เล็ก ๆ น้อย ๆ แต่เรียบร้อยแล้วล่ะ”
“...”
“คุณให้คนไปหาบ้านจริง ๆ เหรอคะ”
“แล้วให้ทำไงล่ะ?” ชายคนนั้นเลิกคิ้วและจูบที่ริมฝีปากเธอ
“คุณบอกเองนี่ว่าที่นี่ไม่มีห้องครัวแล้วก็ไม่มีส่วนผสมด้วย ถ้าคุณอยากให้ผมทำอาหารให้ ก็ต้องมีอะไรพวกนี้ก่อนไม่ใช่เหรอ”
เฉียวเมียนเมียนไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะมีประสิทธิภาพมากเช่นนี้ นิยายแปลโดยดาวอังคาร อัพที่เว็บthai-novel.com
เขาเพียงแค่โทรศัพท์ออกไป ก็ได้บ้านแล้วเหรอ
นี่...ง่ายเกินไปแล้ว
อย่างที่คาดไว้ โลกของคนรวยกับคนธรรมดา เป็นโลกที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
มันง่ายมาก สำหรับคนรวยและมีอำนาจ
ง่ายมากที่จะทำอะไรก็ได้
เมื่อเหมาเยซื่อทำทุกอย่าง และพร้อมที่จะทำอาหารให้เธอ
เฉียวเมียนเมียนลังเลขึ้นมา “ทำไมเราไม่สั่งมาทาน ค่อยทำวันอื่นล่ะค่ะ”
เธอค่อนข้างหิว
เธอเดาว่ากว่าเหมาเยซื่อจะทำซี่โครงหมูผัดเปรี้ยวหวานเสร็จ เธอคงได้เป็นลมเพราะความหิวพอดี
“คุณไม่อยากกินซี่โครงหมู่ผัดเปรี้ยวหวานฝีมือผมแล้วเหรอ”
เหมาเยซื่ออุ้มเธอขึ้นและพาเธอไปที่ห้องน้ำ
“ผมสัญญาว่าจะทำให้คุณไง ดังนั้นผมต้องทำอย่างแน่นอน มีคนเตรียมของไว้ให้แล้ว รีบเก็บของสิ”
“ผมจะให้คนไปหาซื้ออย่างอื่นมาให้คุณรองท้องก่อน ถ้าคุณหิว”
เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก
เขามุ่งมั่นในการทำอาหารไปแล้วงั้นเหรอ?
เธอรู้สึกเสียใจขึ้นมาอย่างกะทันหัน
เธอไม่ควรร้องขออะไรแบบนั้นเลย
เขาไม่ได้กังวลอะไรด้วยซ้ำ
เธอสั่งอาหารและกินก่อนที่จะแกล้งเขา น่าจะดี
“เหมาเยซื่อ วันนี้เราจะทำอาหารจริง ๆ เหรอ” เฉียวเมียนเมียนพูดเสริม
“มันดึงแล้ว ฉันคิดว่า...”
“ที่รัก คุณไม่อยากกินตอนนี้เหรอ”
“ฉันอยากกินตอนนี้ แต่...”
“งั้นก็ทำวันนี้สิ”
เหมาเยซื่อเปิดประตูห้องน้ำและอุ้มเธอเข้าไป จากนั้นเขาก็เปิดฝักบัว
“ที่รัก ถ้าเพื่อคุณแล้วล่ะก็ ผมไม่คิดว่ามันลำบาก คุณทำเพื่อผมมามากพอแล้ว ถึงเวลาที่ผมจะต้องทำให้คุณบ้างแล้ว”
ริมฝีปากของเฉียวเมียนเมียนกระตุก
เธอไม่ได้อยากจะรบกวนเขา เธอจึงขอให้เขาทำให้เธอวันอื่น
เธอเพียงแค่...หิว
หิวมากเสียด้วย
เธออยากกินตอนนี้ทันที
...
ในที่สุดเขาก็สั่งอาหารมา
เฉียวเมียนเมียนเหนื่อยมากจนไม่อยากขยับนิ้ว
เหมาเยซื่ออุ้มเธอไปที่เตียงและใช้ผ้าขนหนูเช็ดผมให้เธอจนมาด แล้วใช้ไดร์ฟเป่าผมให้เธอจนแห้งอีกครั้ง
ตลอดกระบวนการทั้งหมด เฉียวเมียนเมียนเพียงแค่นอนนิ่ง ๆ อยู่บนเตียง ปล่อยให้ชายคนนี้ดูแลเธออย่างอ่อนโยน
หลังจากเป่าผมให้แห้งแล้ว เหมาเยซื่อเอื้อมมือออกไปดึงเธอเข้ามาไว้ในอ้อมแขนของเขา เมื่อได้กลิ่นหอมหวานบนร่างกายของเธอ เขาอดไม่ได้ที่จะก้มลงจุ๊บที่ริมฝีปากเธออีกครั้ง เขาพูดเบา ๆ ว่า
“ผมสั่งอหารมาให้แล้ว ขอโปรดคุณทั้งนั้นเลย รออีกนิดนะ เดี๋ยวก็ได้กินแล้ว”
