ตอนที่ 3 ตระกูลหลิน
ตอนที่ 3 ตระกูลหลิน
ไม่นาน ขันทีก็ประกาศการมาถึงของจักรพรรดิและจักรพรรดินี
จักรพรรดิทรงเจริญพระชันษาแล้ว แต่ก็ไม่สามารถกลบความสง่างามของพระองค์ได้
เครื่องแต่งกายที่โอ่อ่า และสง่าสงามของพระองค์ เหมาะกับพระองค์อย่างสมบูรณ์แบบ
จักรพรรดินียืนอยู่เคียงข้างพระองค์ พระนางสวมชุดฟีนิกซ์พร้อมมงกุฎฟีนิกซ์ ใบหน้าของพระนางมีเส้นบางๆ บ่งบอกว่าพระนางมีอายุมากแล้ว
แต่พระนางก็ยังคงมีความเปล่งประกายของหญิงสาวที่สง่างามอยู่
ทุกคนเริ่มทักทายจักรพรรดิและจักรพรรดินี และพวกเขาก็ดำเนินทุกอย่างปกติ
แต่มีความนอบน้อม และปราณีตยิ่งกว่าเดิม
จุนหัว ไม่ได้โดดเด่นจากฝูงชนมากนัก
เธอนั่งมองชายบนบันลังก์อย่างสงบ และใจเย็น ในนขณะที่ความหนาวเย็นในตัวเธอถูกซ่อนไว้อย่างลึกล้ำ
พลางคิดว่า “สักวันเธอจะทำให้เขาตกจากบัลลังก์” นี่เป็นหนึ่งในคำปฏิญาณของเธอต่อตระกูลจุน
“จุนหัว ให้ข้าแนะนำเจ้ากับเพื่อนๆของข้า” หลินหยวนยังคงลากเธอไปรอบๆ
หญิงสาวตัดสินใจเดินตามไปด้วย เพราะเธอไม่ได้รู้สึกถึงความเป็นปรปักษ์ใดๆ จากหลินหยวน
แม้ว่าหญิงสาวจะมีแรงจูงใจซ่อนเร้น แต่เธอก็พิสูจน์ให้เห็นว่าเธอเป็นตัวของเธอเอง
การทักทาย และการแลกเปลี่ยนความยินดีกับสมาชิกรุ่นเยาว์ของตระกูลขุนนาง ดูเหมือนจะไม่มีที่สิ้นสุด
หลินหยวนก็ปล่อยให้จุนหัวไปพักผ่อน จุนหัวและหลินหยวนนั่งด้วยกัน
หลินหยวนเริ่มพูดคุยกับเธอเกี่ยวกับเหตุการณ์ต่างๆ ในเมืองหลวง ตั้งแต่เรื่องซุบซิบทางสังคมไปจนถึงบทเรียนวิชาการที่โรงเรียน
“จุนหัวทำไมเจ้าถึงไม่ไปโรงเรียน ?” ปกติแล้ว สาวๆอย่างพวกเราจะต้องไปที่นั่นเมื่ออายุสิบสามปีเพื่อขยายความรู้เกี่ยวกับเรื่องของสตรี
แน่นอนมีโรงเรียนสตรี ที่พวกเขาสามารถเรียนรู้ มารยาท ดนตรี ภาพวาด เย็บปักถักร้อย และคณิตศาสตร์ พวกเขาจะเรียนรู้สามปี เพื่อเตรียมความพร้อมสำหรับการแต่งงาน เพราะงานหลักของผู้หญิง คืองานบ้าน
จุนหัว ตกใจเล็กน้อย เมื่อเธอได้ยินการศึกษาจากหลินหยวน
เธอไม่เคยมีโอกาสได้เรียนรู้เลย และหากเธอตัดสินใจเข้าโรงเรียนสตรี เธอจะกลายเป็นตัวตลกอย่างแน่นอน
“ข้าไม่รู้ ..”
หลินหยวน ถอยหายใจ
“จริงๆ แล้ว ถ้าท่านพ่อไม่บังคับให้เจ้าออกจากครอบครัว เจ้าจะได้เรียนรู้อะไรมากมายเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้”
จุนหัวเห็นด้วยกับความคิดของหลินหยวนบางส่วน
เธอรู้ว่าดีถึงนิสัยขี้หึงของ ชุน เมารา มันคงเป็นเรื่องน่าแปลกใจมาก
หากเธอสามารถอยู่ในครอบครัวหลินได้อย่างปลอดภัย
แต่หลินหยวนได้รู้แทบไม่ได้รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับผู้หญิงในตระกูลจุนเลย
ตระกูลจุนเป็นตระกูลของนายพล และผู้หญิงส่วนใหญ่เสียชีวิตตั้งแต่ยังเด็ก
ดังนั้นจึงไม่มีใครสามารถสั่งสอนจุนหัวได้
ดวงตาของเด็กสาวเป็นประกายด้วยความสนใจ ดูเหมือนว่าเธอจะพบบางสิ่งที่เธอต้องการในตอนนี้
ในปัจจุบัน ความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลจุน และตระกูลหลินนั้นถือว่าไม่สามารถปรองดองกันได้ และหลินถังเองดูเหมือนจะไม่มีความตั้งใจที่จะเปลี่ยนแปลงความสัมพันธ์นี้
ตอนแรกจุนหัวเองก็ไม่อยากมีส่วนเกี่ยวข้องกับพวกเขาด้วย
แต่อย่างไรก็ตาม เธอนึกถึงบางสิ่งในตระกูลหลินที่เป็นประโยชน์ต่อเธอ
“อย่าโทษพ่อของพี่สำหรับเรื่องที่เกิดขึ้น”
ดวงตาของหลินหยวนเบิกกว้างขึ้นเล็กน้อย เมื่อได้ยินจุนฮัวพูดว่า “พ่อของพี่”
ไม่ใช่เพียงแค่ “พ่อ” เท่านั้น
ดูเหมือนว่าจุนหัวจะไม่ยอมรับ หลินถัง เป็นพ่อของเธอเอง แต่เป็นเรื่องที่เข้าใจได้ด้วยเหตุผล เมื่อพิจารณาถึงสิ่งที่เธอประสบตลอดหลายปีที่ผ่านมา
“อืม แต่เจ้าก็สามารถเข้าร่วมจากฝั่งตระกูลเจ้าได้เช่นกัน ข้ามั่นใจว่าพวกเขาจะไม่ขัดขวางเจ้า”
จุนหัวพยักหน้า “ข้าจะคุยกับท่านตาของข้าทีหลัง”
ใบหน้าของหลิน หยวนยิ้มแย้มแจ่มใสและเธอก็คุยกับจุนหัวต่อไปเป็นเวลานาน
จนกระทั่งลูกสาวคนที่สอง หลิน ซาน เข้ามา
และโพล่งออกมาทันทีว่า “ท่านพี่ทำไมเจ้าถึงพูดจาไร้สาระอยู่ตรงนี้”
หลิน ซาน มองไปที่ จุนหัว ด้วยใบหน้าที่เยาะเย้ย
หลิน ซาน เป็นลูกสาวของ ชุน เมารา พี่สาวฝาแฝดของ หลิน ฮง
เธอเป็นเด็กสาวนิสัยเสีย และแก่กว่าจุนหัวเพียงไม่กี่วัน
ใบหน้าของเธอดูน่าดึงดูดใจ แต่ทัศนคติที่ไม่พึงปรารถนาของเธอทำให้เธอค่อนข้างน่ารำคาญในสายตาของบางคน
สีหน้าของ หลิน หยวน เปลี่ยนไป “เธอเป็นน้องสาวของเราเช่นกัน ดังนั้นข้าคิดว่าควรแนะนำเธอให้เพื่อนของข้ารู้จักด้วย”
“แนะนำตัวเธอมีไปประโยชน์อะไร” หลิน ซาน ยิ้มเยาะเย้ย จุนหัว อีกครั้ง
หลิน ซานนึกถึงน้องชายบุญธรรมของจุนหัว
เธออิจฉาจุนมิน น้องชายที่สมบูรณ์แบบของตระกูล จุน
เมื่อเทียบกับน้องชายของเธอ จุนฮง เป็นนักวิชาการที่มีพรสวรรค์
แต่เขาไม่มีอะไรเทียบกับคนฉลาดคนอื่น ๆ ในเมืองหลวง
เป็นผลให้เขาสามารถทำงานได้อย่างไม่เหน็ดเหนื่อยในทุกวัน
หลินซาน เย้ยหยันจุนหัวอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะจากไปพร้อมกับสาว ๆ อีกสองสามคนที่เดินตามเธอไป
หลินถังเป็นเสนาบดี ผู้คนจำนวนมากจึงต้องการใกล้ชิดกับลูกชาย และลูกสาวของเขา เป้าหมายที่ง่ายคือ หลิน ซาน และ หลิน ฮง เนื่องจากพวกเขาเป็นลูกของภรรยาหลักของหลินถัง
“อย่าไปสนใจเธอเลย เธอเป็นแค่เป็นคนโง่”
ในสายตาของจุนหัว “คนโง่” เป็นคำอธิบายที่ไม่ถูกต้องของ หลิน ซาน
มันจะถูกต้องกว่า
ถ้าจะบอกว่าเธอไม่มีสมองเลย จุนหัวยิ้ม “ข้าไม่เป็นไรพี่หลินหยวน”
เมื่อเห็นจุนหัวยิ้ม หลินหยาน ก็รู้สึกโล่งใจ
แต่ถึงกระนั้น เธอก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติจากรอยยิ้มของจุนหัว
เธอแค่ยังนึกไม่ออกว่ามันคืออะไร
งานเลี้ยงสังสรรค์ผ่านไปไม่นานนัก
จุนหัวสังเกตเห็นว่าตาของเธอไม่สามารถเข้ากับผู้คนได้มากนัก
จุนหัวจึงไม่ต้องการที่จะอยู่ในงานเป็นเวลานาน
และเธอก็กล่าวคำอำลากับ หลินหยวน
“พี่หลินหยวน ข้าต้องไปแล้ว” จุนหัวกล่าว
“อืม ไว้เจอกันใหม่งในคราหน้า” หลินหยวนตอบกลับ
ด้วยเหตุนี้ หญิงสาวทั้งสองจึงแยกทางกัน เซี่ยรีบตาม จุนหัว ออกไป
จุนหัวยิ้ม “เซี่ย เจ้าคิดอย่างไรหากข้าได้เป็นส่วนหนึ่งของตระกูลหลินอีกครั้ง ?”
สีหน้าของเซี่ยเปลี่ยนไป
" ท่านหญิง ทำไมท่านถึงอยากเป็นส่วนหนึ่งของตระกูลหลิน ?
พวกเขาทั้งหมดเป็นกลุ่มคนที่ไร้ประโยชน์ "
" นั่นอาจไม่เป็รจริง คนเหล่านี้มีประโยชน์ของตัวเอง "
จุนหัวปีนขึ้นไปในรถม้าของเธอ และมุ่งหน้ากลับบ้าน
และในตอนนี้ภายในจิตใจของเธอ ได้เริ่มวางแผนการแก้แค้นขึ้น
