ตอนที่ 2 หญิงสาวผู้ไร้ประโยชน์
ตอนที่ 2 หญิงสาวผู้ไร้ประโยชน์
บรรยากาศรื่นเริงถูกนําโดยโคมไฟที่มีสีสันสว่างไสวพร้อมกับเครื่องดนตรีที่เล่นอยู่เบื้องหลัง จุนหัวมองดูความยิ่งใหญ่และฝูงชนในห้องโถงใหญ่ ดวงตาของเธอกวาดสายตามองดูฝูงชนและจดจำใบหน้าของพวกเขาทั้งหมดได้อย่างยอดเยี่ยม
แต่เพราะว่าเธอตั้งใจจดจ่อกับพวกเขามากเกินไป จนลืมที่จะทักทายราชวงศ์ ทำให้เธอทำผิดพลาดอย่างมากมาย
ข้างหลังเธอ เซี่ยยืนมองดูด้วยความเป็นห่วงในความผิดพลาดของจุนหัว เพราะจะทำให้พวกเขาดูถูกครอบครัวจุนมากยิ่งขึ้น
น่าเสียดายที่เธอทำอะไรไม่ได้ จุนหัวไม่สนใจความดูหมิ่นที่ซ่อนอยู่ แม้จะส่งมาที่เธอโดยตรง เธอเลือกที่จะนั่งในมุมที่เงียบสงบ เธอเฝ้าดูทุกคนที่มางานเฉลิมฉลองอย่างตั้งใจ ในขณะที่เซี่ยทำได้เพียงยืนเคียงข้างเธอด้วยความเป็นห่วง
“ตระกูลหลินมาถึงแล้ว”
การประกาศของขันที ทำให้หญิงสาวเงยหน้าขึ้นอีกครั้ง เธอเห็นคนกลุ่มหนึ่งกำลังเข้ามา
ด้านหน้าเป็นชายวัยกลาง ที่มีลักษณะคล้ายนักวิชาการ หลินถัง, พ่อของจุนหัว เดินเคียงข้างเขา ภรรยาของเขา ชุน เมารา ข้างหลังเขามีนางสนมสองคนและลูกสี่คนของเขา
ลูกชายสองคนและลูกสาวสองคน ในโอกาสที่หายากนี้ มีเพียงภรรยา และนางสนมที่คลอดบุตรเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้เข้าร่วม
จุนหัว จ้องมองพวกเขาอย่างเฉยเมย แม้เธอจะจำผู้ชายคนนี้ได้ไม่มาก แต่เธอรู้ว่าเขาเป็นพ่อของเธอ
ตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้ เขาไม่เคยไปเยี่ยมเธอเลยแม้แต่ครั้งเดียว
แม้แต่ตอนที่ จุนมิน บุตรบุญธรรมของตระกูล จุน ประสบความสำเร็จในสงคราม
“เซี่ย เธอรู้ไหน ฉันเกลียดคนแบบนี้มากขนาดไหน ?”
“ท่านหญิง ? ..”
จุนหัวจ้องที่หลิงถัง “ผู้ชายประเภทที่ทอดทิ้งภรรยาของเขาเพื่อผู้หญิงคนอื่นและโยนลูกสาวของตัวเองทิ้งไป”
เมื่อรู้ว่าจุนฮัวหมายถึงพ่อของเธอ เซี่ยก็ไม่กล้าพูดอะไร
เซี่ยดูแลท่านหญิงของเธอมากว่าห้าปีแล้ว และแน่นอนเซี่ยได้รู้เรื่องราวเกี่ยวกับชีวิตของท่านหญิงเธออย่างมากมาย ก่อนเข้าสู่ตระกูลจุน ซึ่งมันเป็นชีวิตแบบที่เธอเองก็ไม่อยากสัมผัส
การปรากฎตัวของ จุนหัว ถูกลืมไปอย่างง่ายดาย
ทว่าในขณะนั้น มีหญิงสาวคนนึงเดินเข้ามาหาเธอ จุนหัว จ้องไปที่หญิงสาวคนนั้นอย่างขมวดคิ้ว ผู้หญิงคนนั้นต้องการอะไรจากเธอ ?
“จุนหัว ทำไมเจ้าไม่เข้าร่วมกับคนอื่นๆ ล่ะ ?” เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ถามด้วยรอยยิ้ม
จุนหัว เงยหน้าขึ้น มองเด็กหญิงอายุสิบห้าที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ
ผู้หญิงที่มีเสน่ห์มาก ผิวขาว และริมฝีปากสีแดง ลักยิ้มที่แก้มทั้งสองข้างของเธอ
ปรากฎขึ้นมาเมื่อเธอ ขนตายาวของเธอล้อมรอบดวงตาคู่หนึ่ง ซึ่งโค้งเป็นพระจันทร์เสี้ยว
จุนหัว ใช้เวลาเพียงครู่นึง เพื่อจำชื่อของหญิงสาวคนนั้น หลิน หยวน
เธอเป็นลูกสาวคนแรกของตระกูลหลิน ที่เกิดจากนางสนม
เมื่อพิจารณาจากอายุของเธอแล้ว อีกไม่นานเธอก็จะแต่งงาน ผู้หญิงทุกคนมีความฝันที่จะแต่งงานกับผู้ชายที่สมบูรณ์แบบ และพี่ชายบุญธรรมของจุนหัว ก็เป็นหนึ่งในความฝันของพวกเขา
จุนหัว เม้มริมฝีปากของเธอ เธอไม่รู้เจตนาที่แท้จริงของผู้หญิงคนนี้ แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องที่ดี หากเธอจะปฎิเสธทันที
“จุนหัว ขอบคุณพี่หลิน หยวน แต่จุนหัว ไม่เหมาะกับงานครั้งนี้” จุนหัวตอบเบาๆ เสียงเล็กๆ ของเธออาจฟังดูยาก แต่ก็น่าฟัง
หลินหยวนตกใจเมื่อเธอได้ยินเสียงอันนุ่มลึก และไพเราะของจุนหัว เสียงของจุนหัวนุ่มนวล และน่ารักมาก ประกอบกับผิวสวยและดวงตาที่น่ารักของเธอ แม้แต่หลิน หยวนก็ต้องยอมรับว่าผู้หญิงคนนี้สวยอย่างน่าอัศจรรย์
“ฉันจะแนะนำให้เธอรู้จักกับเพื่อนของฉันดีไหม” หลิน หยวนถาม
“แต่ฉันไม่อยากรบกวนพี่หลิน หยวน”
หลินหยวน ยิ้มเบาๆ แม้ว่าจุดประสงค์ของเธอ คือ การเข้าใกล้ จุนหัว เพื่อใกล้ชิด จุนมิน น้องชายบุญธรรมของเธอ
แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ค่อนข้างน่ารัก
“เด็กโง่ มันจะมีปัญหาอะไร มาเถอะ ให้ฉันพาเธอดูรอบๆ”
จุนหัว ได้แต่แสดงสีหน้าหมดหนทาง อย่างเลี่ยงไม่ได้ และทำตาม หลิน หยวน อย่างเชื่อฟัง ชายหนุ่มและหญิงสาวคนอื่นๆ ต่างก็เห็นว่า จุนหัวเป็นผู้หญิงที่อ่อนแอจริงๆ
ดู! เธอยังคงเดินตามน้องสาวต่างมารดาไปตลอดงานเลี้ยงด้วยความเชื่อฟังเช่นนั้น
เจิ้นเสียน แสร้งทำเป็นว่าเขาไม่ได้ยินความคิดเห็นเหล่านั้น เขาต้องอดกลั้นไม่ให้ปฎิเสธคนเหล่านั้น เพราะหากไม่เป็นเช่นนั้น เขาจะตะโกนไปให้ก้องเกี่ยวกับความเฉลียวฉลาดของหลานสาวของเขาอย่างแน่นอน แต่เขาไม่สามารถทำเช่นนั้นได้ ไม่เช่นนั้นชีวิตและแผนการของพวกเขาจะตกอยู่ในอันตราย
“เจิ้นเสียน เจ้าดูแข็งแกร่งขึ้นแล้ว” เสียงหัวเราะดังก้องเข้ามาในหูของชายชรา
จุนเจิ้นเสียน ยิ้มอย่างมีเลศนัย
“นางหลง โซวกะ เจ้าหมาแก่ ทำไมเจ้ามารบกวนข้าแทนที่จะเล่นกับหลานชายของเจ้า”
นางหลง โซวกะ “หลานชายตัวปัญหาฉันกำลังยุ่ง”
“กำลังยุ่งงั้นเหรอ ? ”
นางหลง โซวกะ สำลักเล็กน้อย เจิ้นเสียนถอนหายใจ เขาเห็นได้อย่างชัดเจนว่า นางหลง โซจิน กำลังยุ่งอยู่กับการพูดคุยกับเจ้าชายหยาน และไม่สนใจปู่ของเขาโดยสิ้นเชิง
เป็นเรื่องธรรมดาเพราะเขาเป็นผู้ใหญ่แล้ว แต่จุน เจิ้นเสียนรู้ว่าเพื่อนเก่าของเขายังคงรู้สึกถูกทอดทิ้งให้อยู่เพียงลำพัง
“ว่าแต่หลานเจ้าเตรียมตัวหรือยัง”
นางหลง โซวกะ จ้องไปที่ เจิ้นเสียน
เจิ้นเสียน เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย และถามโซวกะว่า “เตรียมตัวสำหรับอะไร ?”
“จักรพรรดิจะทดสอบแม่ทัพรุ่นใหม่ทั้งหมด แน่นอนว่าหลานชายของเจ้าจะถูกรวมอยู่ด้วย พวกเขาทั้งหมดจะถูกเรียกเข้าไปในวังในวันพรุ่งนี้”
เจิ้นเสียน ขมวดคิ้ว
โดยปกติแล้ว คนหนุ่มสาวทั่วไปไม่สามารถรับตำแหน่งแม่ทัพได้ อย่างไรก็ตาม ในอาณาจักรนี้ มีคนสามคนที่ได้รับมันก่อนแต่งงานด้วยซ้ำ แม้ว่าหนึ่งในนั้นเพิ่งแต่งงาน แต่เขาก็ยังอายุยี่สิบต้นๆ ซึ่งหมายความว่าเขาได้รับการพิจารณาให้เป็นหนึ่งในรุ่นเยาว์
บังเอิญว่า แม่ทัพรุ่นเยาว์ทั้งสามนี้มาจากตระกูลทหารชั้นนำทั้งสามตระกูลในอาณาจักรแห่งนี้ ตระกูลจุน เคยเป็นหนึ่งในหมู่พวกเขา
แต่ก็เสื่อมลงในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ซึ่งทำให้พวกเขามีคนที่มีความสามารถเพียงสองคน หนึ่งในนั้นเป็นคนรุ่นเยาว์
“ดูเหมือนว่าจักรพรรดิยังคงตั้งใจที่จะทำให้ตระกูลของข้าตกต่ำ” จุนเจิ้นเซียนถอนหายใจ
นางหลง โซว เพียงแค่ยักไหล่
“เมื่อเจ้าผ่านหายนะนี้ ตระกูลของเจ้าจะเจริญรุ่งเรือง แน่นอน ไม่ได้หมายความว่ามันจะสงบสุขเสมอไป”
“จักรพรรดิจะมาถึงในไม่ช้า ท่านควรกลับไปนั่งที่”
“ก็ได้ ยังไงก็ขอบใจ”
จุนเจิ้นเซียนถอนหายใจ และมองไปที่บัลลังก์มังกร
จักรพรรดิกำลังจะมาถึง
ดวงตาที่จุนเจิ้นเซียนมองไปที่เก้าอี้นั้นเย็นชาอย่างไม่ต้องสงสัย
จุนเจิ้นเซียน รู้ว่าในอาณาจักรนี้ ตระกูลของเขามีศัตรูมากเกินไป
และคนที่นั่งอยู่ในตำแหน่งสูงสุดก็เป็นหนึ่งในนั้น
