Ep.4
Ep.4
ซูเฉินไม่รั้งอยู่นาน เขาตัดสินใจเดินออกจากอาคารราวกับไม่มีเรื่องราวใด
“พี่ตง ดูนั่น! ซูเฉินออกมาแล้ว”
นับแต่ซูเฉินเข้าไป สายตาของชายอ้วนไม่เคยละจากตัวตึกที่พักเลย เมื่อเขาเห็นซูเฉิน ก็รีบเอ่ยปากรายงานเฉินตงทันที
เมื่อพบว่าซูเฉินเดินกลับออกมาในสภาพสมบูรณ์พร้อม ใบหน้าของเฉินตงก็เผยถึงร่องรอยของความผิดหวัง แต่ไม่ช้ามันก็ถูกแทนที่ด้วยความโหดเหี้ยม
“ซูเฉิน แน่ใจนะว่านายเช็คจนทั่วแล้ว คงไม่ใช่แอบซุกตัวอยู่ที่มุมห้อง แล้วคิดหลอกพวกเราหรอกนะใช่ไหม?”
เมื่อเห็นซูเฉินเข้ามาใกล้ ชายหน้าอ้วนก็กล่าววาจาร้ายกาจต้อนรับทันที เอ่ยหยามเขาต่อหน้าทุกคน
“เมื่อกี้พวกเราทุกคนได้ยินเสียงซอมบี้ ซูเฉิน บอกความจริงมา นายกลัวที่จะเข้าไปตรวจสอบ เลยรีบออกมาก่อนใช่ไหม?” ชายหน้าตาบูดบึ้งที่อยู่ข้างๆเอ่ยสนับสนุน
ซูเฉินเป็นคนที่อ่อนแอที่สุดในทีมทั้งห้าคน ต่อให้ศัตรูคือซอมบี้แค่ตัวเดียว เขาก็ยังไม่สามารถเอาชนะได้
แล้วอีกอย่าง เสียงคำรามของซอมบี้ที่ดังขึ้นก่อนหน้านี้ บ่งบอกชัดว่าเป็นเสียงของซอมบี้หลายตัว ฉะนั้น หากซูเฉินเข้าไปสำรวจแล้วจริงๆ เขาจะรอดชีวิตกลับมาได้อย่างไร?
ใบหน้าของเฉินตงมืดมนลงทันใด เอ่ยกับซูเฉินอย่างเดือดดาล “ซูเฉิน ฉันในฐานะหัวหน้าทีมได้มอบหมายงานให้นายจัดการ แต่นายกล้าไม่ปฏิบัติตาม หลังจากนี้ไปก็อย่าหาว่าฉันใจร้ายแล้วกัน!”
ประกายเย็นเยียบสะท้อนวาบภายในดวงตาของซูเฉิน เขาสูดหายใจเข้าลึกๆแล้วเอ่ยอธิบายว่า “ฉันตรวจสอบข้างในเรียบร้อยแล้วต่างหาก ในตึกมีซอมบี้หลายตัวอยู่บนห้องชั้นสอง แต่พวกมันทั้งหมดถูกขังเอาไว้ ไม่สามารถออกมาได้”
“ส่วนบนชั้นสาม นอกจากซอมบี้สองตัวแล้ว ฉันยังพบอาหารมหาศาลถูกกักตุนเอาไว้ด้วย!”
“ว่าอะไรนะ! มีอาหารถูกกักตุนไว้?” เฉินตงเริ่มตื่นตัวขึ้นมา
สมาชิกทีมอีกสามคน ดวงตาเป็นประกายเช่นกัน
ท่ามกลางหายนะในวันสิ้นโลก อาหารมีค่ามหาศาลขนาดไหนไม่จำเป็นต้องอธิบายอีก หากสิ่งที่ซูเฉินพูดเป็นความจริง แล้วพวกเขาได้รับอาหารชุดนี้ไป นี่จะถือเป็นผลงานชิ้นโบว์แดง สถานะของพวกเขาในสถานชุมชนเทียนหนานจะพุ่งทะยานขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย
“ซูเฉิน ฉันขอถามย้ำอีกครั้ง เรื่องที่นายพูดเป็นความจริง?” เฉินตงจ้องมองซูเฉิน คล้ายพยายามตรวจสอบให้แน่ใจว่าสิ่งที่ซูเฉินพูดนั้นจริงหรือเท็จ
ซูเฉินพยักหน้า ยืนยันหนักแน่น “สิ่งที่ฉันพูดคือเรื่องจริง”
“ซูเฉิน ครั้งนี้นายทำได้ดีมาก หลังจากกลับไปยังสถานชุมชน ฉันจะรายงานเรื่องนี้ให้หัวหน้าฟัง!” เฉินตงรู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง เอ่ยชื่นชมซูเฉิน
แต่แน่นอน ที่เอ่ยมาเป็นแค่ลมปาก เขาเกลียดชังซูเฉินสุดหัวใจ ดังนั้นจะเอ่ยปากยกเครดิตให้ซูเฉินได้อย่างไร?
ส่วนเรื่องการกำจัดซูเฉิน เพื่อเห็นแก่ผลงานอันยอดเยี่ยมของเขาในครั้งนี้ เฉินตงตัดสินใจปล่อยให้ซูเฉินมีชีวิตอยู่ต่อไปอีกสองสามวัน เพราะอย่างไรเสีย ยังเหลือภารกิจอีกมา ถึงเวลานั้นระหว่างออกจากชุมชน ค่อยส่งภารกิจอันตรายให้แก่ซูเฉินอีกก็ยังไม่สาย
“ขอบคุณ ได้ยินแบบนั้นฉันก็ดีใจ” ซูเฉินแสร้งฝืนยิ้มรับ
เพราะเขารู้ดี ว่าสันดานของเฉินตงเป็นยังไง สำหรับคำพูดของเฉินตง มันก็แค่วาจาผายลมเท่านั้น
“ซูเฉิน นายนำทาง” เฉินตงแทบอดใจรอไม่ไหว
ซูเฉินไม่เอ่ยมากความ หันหลังกลับ และวิ่งเหยาะๆเข้าไปในอาคารที่พักทันที
เฉินตงกับคนที่เหลือเดินตามหลังไปอย่างกระชั้นชิด
เมื่อเข้ามาในตัวตึก ซูเฉินยกนิ้วชี้ป้องปากแสดงท่าทางว่าให้เงียบ ก่อนโบกมือเรียกทั้งสี่ตามเข้ามา
ซูเฉินรออยู่บนทางเดินชั้นสาม ชี้ไปที่ประตูห้องหนึ่งแล้วกระซิบว่า “ห้องนั้นแหละ”
“ซูเฉิน ข้างในมีซอมบี้แค่สองตัวจริงๆใช่ไหม?” เฉินตงดูกังวลเล็กน้อย
หากมีซอมบี้แค่สองตัว พวกเขาทั้งห้าคนสามารถสังหารมันได้อย่างง่ายดาย
แต่ถ้ามีมากกว่านั้น ก็ไม่อาจรับรองความปลอดภัยได้
“ฉันเห็นชัดแจ๋วเลย ข้างในมีแค่สองตัวจริงๆ ดูเสร็จแล้วก็รีบปิดประตูทันทีเพื่อไม่ให้พวกมันรู้ตัว” ซูเฉินอธิบาย
เฉินตงพยักหน้าและกล่าว “พี่น้องทั้งหลายเตรียมตัวให้พร้อม .. ซูเฉิน นายเป็นคนเปิดประตู”
ซูเฉินไม่ขัดข้อง เดินไปที่หน้าประตู เอื้อมมือไปคว้าจับลูกบิด
จากการตรวจสอบโดยพลังจิต ซูเฉินพบว่าประตูห้องล็อค และเป็นไปไม่ได้ที่จะคลายเกลียวออกโดยง่าย
อย่างไรก็ตาม ซูเฉินคือผู้วิวัฒนาการเลเวล 1 ด้วยพละกำลังอันน่าเหลือเชื่อที่เขาเพิ่งได้รับมา ด้วยการบิดอย่างแรง ประตูห้องที่ล็อคสามารถเปิดออกในคลิกเดียว
หลังจากได้ยินเสียงการเคลื่อนไหว ซอมบี้สองตัวในห้องร้องคำราม พุ่งเข้ามาทางประตูห้องทันที
ซูเฉินเปิดประตูอย่างแรง ก้าวถอยหลังออกมา โฉบตัวหลบไปด้านข้าง ปล่อยให้สมาชิกทีมคนอื่นๆเข้าจัดการ
