Dual Cultivation บทที่ 731 เขาจะย่ำยีร่างกายที่บริสุทธิ์ของเธอ
Dual Cultivation บทที่ 731 เขาจะย่ำยีร่างกายที่บริสุทธิ์ของเธอ
"พาซูหยางมาที่นี่" ผู้อาวุโสจงพูดกับยามหลังจากครุ่นคิดอยู่ชั่วขณะ
"ขอรับ"
จากนั้น ยามก็รีบไปยังที่พักแขกที่ซูหยางพักอยู่และเริ่มนำซูหยางไปยังที่พักของเจ้าสำนัก
ในขณะเดียวกัน เมื่อเหล่าศิษย์ในสวนธรรมชาติศักดิ์สิทธิ์สังเกตเห็นการมาของซูหยาง พวกเขาทั้งหมดต่างก็เริ่มกระซิบพูดคุยกันถึงเหตุผลที่อีกฝายมาอยู่ที่นั่น
ไม่นานซูหยางก็มาถึงห้องของผู้อาวุโสจง
อ่านตอนล่าสุดที่ mynovel.co หรือ www.thai-novel.com
"เชิญนั่งก่อน ซูหยาง ข้าเตรียมชาไว้ให้แล้ว" ผู้อาวุโสจงชี้ไปที่เก้าอี้ด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตร
"..."
รอยยิ้มลึกลับปรากฏขึ้นบนใบหน้าของซูหยางขณะที่เขานั่งลง
'ดูเหมือนว่าเขาจำข้าไม่ได้ หือ อย่างไรก็ตาม นี่เป็นสิ่งที่คาดหวังไว้ เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นข้าในรูปลักษณ์นี้'
ซูหยางไม่ได้กล่าวโทษผู้อาวุโสจง ที่ไม่รู้ว่าเขาเป็นนักปรุงยาลึกลับ แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าเขาจะไม่สนุกไปกับสถานการณ์นี้
ในเวลาต่อมาผู้อาวุโสจงก็นั่งลงตรงข้ามเขาและพูดว่า "ว่าแต่ว่า เจ้าสำนักของนิกายกุสุมาลย์พ้นพิสัยมีธุระอะไรกับสวนธรรมชาติศักดิ์สิทธิ์ของเรา แต่ก่อนที่เจ้าจะตอบ ให้ข้าแสดงความยินดีกับนิกายกุสุมาลย์พ้นพิสัยในการก่อตั้งพันธมิตรกับตระกูลซีเป็นแบบอย่างครั้งแรกในประวัติศาสตร์"
ซูหยางจิบชาร้อนสักสองสามครั้งก่อนจะพูดว่า "ขอบคุณ เหตุผลที่ข้ามาวันนี้... เจ้าน่าจะรู้อยู่แล้ว"
"..."
ผู้อาวุโสจงมองเขาด้วยดวงตาเบิกกว้าง อย่างไรก็ตาม เขาแสร้งทำเป็นไม่รู้และพูดว่า "ข้าขอโทษ แต่ข้าไม่รู้จริงๆว่าทำไมเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่ในวันนี้... ไม่ว่าอย่างไร สวนธรรมชาติศักดิ์สิทธิ์ของเราก็ไม่เคยติดต่อหรือยุ่งเกี่ยวกับนิกายกุสุมาลย์พ้นพิสัยมาก่อน ยิ่งกว่านั้นมันคงไม่สมเหตุสมผลหากเจ้ามาที่นี่เพื่อทำธุรกิจ เพราะเจ้ามีนิกายดอกบัวเพลิงซึ่งปัจจุบันเป็นสำนักปรุงยาอันดับหนึ่งในทวีปตะวันออก เนื่องจากโอสถสู่ปฐพีร่วมกับโอสถอื่นๆที่สามารถรับได้จากพวกเขาเท่านั้น ข้ามิสามารถจินตนาการได้ว่าทำไมเจ้าถึงต้องการความช่วยเหลือจากพวกเรา"
"อย่างนั้นรึ" ซูหยางยังคงแสดงสีหน้าไม่ใส่ใจ ดังนั้นผู้อาวุโสจงจึงไม่สามารถอ่านสีหน้าของเขาได้
"ยังไงก็ตาม โหลวอี้เซียวอยู่ที่ไหน ข้าค่อนข้างแน่ใจว่า ข้าขอให้เธออยู่ที่นี่ด้วย" ซูหยางพูดขึ้นมาทันใด
"เอ่อ..."
ผู้อาวุโสจงเริ่มเหงื่อตกหลังจากได้ยินคำพูดของเขา และเขาก็พูดว่า "ข้าขอโทษ แต่ตอนนี้ศิษย์ของข้าไม่อยู่ในสำนัก"
"โอ งั้นรึ เธอไปไหนงั้นรึ" ซูหยางถามด้วยสีหน้าทึ่งบนใบหน้าที่หล่อเหลา
"เธอ... เอ่อ... เธอออกจากนิกายไปไม่นานมานี้เพื่อรวบรวมสมุนไพรและส่วนผสมสำหรับยาใหม่ที่เรากำลังปรุง" ผู้อาวุโสจงกล่าว เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่คนโกหกที่ดีเพราะเสียงของเขาสั่นสะท้าน
เมื่อเห็นสิ่งนี้ซูหยางก็แอบหัวเราะเบาๆก่อนจะพูดว่า "ไม่เป็นไรข้ารอได้"
"เจ้าแน่ใจรึ แม้กระทั่งข้าก็ไม่รู้ว่าเธอจะกลับมาเมื่อไหร่ อาจเป็นสัปดาห์หรือเป็นเดือนก็ได้ เพราะปกติแล้วจะขึ้นอยู่กับว่าจะต้องใช้เวลาทำยานานเท่าใด" ผู้อาวุโสจงยังคงปั้นเรื่องต่อไปโดยหวังว่าจะพอหลอกซูหยางได้
"โอ มันใช้เวลานานขนาดนั้นเลยรึสำหรับการทำยา ยาที่เจ้ากำลังปรุงจะต้องทรงพลังมาก" ซูหยางตัดสินใจไหลไปตามน้ำและทำราวกับว่าเขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับการปรุงยา
"ใช่แล้ว แม้แต่ยาเม็ดธรรมดาที่สุดก็อาจต้องใช้เวลาหลายวัน แต่ยานี้... เม็ดยาใหม่ที่เรากำลังปรุงอยู่นั้นซับซ้อนและลึกล้ำอย่างยิ่ง และส่วนผสมที่จำเป็นในการปรุงนั้นหายากมาก ดังนั้นจึงต้องใช้เวลานานมากกว่าเดิม" ผู้อาวุโสจงพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้มหลังจากคิดว่าเขาหลอกซูหยางได้
"การเป็นนักปรุงยาคงจะเป็นเรื่องยาก ข้านึกภาพไม่ออกว่าจะนั่งเฉยๆทั้งวันเพื่อปรุงยาตัวเดียวได้อย่างไร แต่ทว่า หากเจ้ายังไม่รู้ ข้านั้นเป็นผู้ฝึกวิชาคู่ที่ชอบเคลื่อนไหวไปมา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในห้องนอน" ซูหยางพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
ใบหน้าของผู้อาวุโสจงแข็งทื่อหลังจากได้ยินคำพูดของซูหยาง และเขาก็ร่ำร้องในใจว่า 'ข้าจะปล่อยให้คนเลวๆคนนี้พบกับศิษย์ของข้าไม่ได้อย่างแน่นอน เขาจะต้องย่ำยีร่างกายที่บริสุทธิ์ของเธอแน่’
"ไม่ว่ายังไง ข้าก็ต้องขอโทษกับความไม่สะดวกนี้ แม้ว่าเจ้าจะมาที่นี่จากนิกายกุสุมาลย์พ้นพิสัย แต่ลูกศิษย์ของข้าไม่ว่าง ถ้าเจ้าต้องการอะไรอีก บางทีข้าอาจช่วยได้" ผู้อาวุโสจงพูดกับเขา
หากว่าซูหยางจะขอลูกศิษย์คนอื่น เขาก็จะไม่สนใจอะไรนัก ตราบใดที่ไม่ใช่โหลวอี้เซียว
"เอาล่ะ ช่วยไม่ได้ถ้าโหลวอี้เซียวไม่อยู่ ข้าอยากเจอเธอจริงๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ข้าได้ยินเรื่องดีๆทั้งหมดเกี่ยวกับเธอ" ซูหยางถอนหายใจเสียงดัง ฟังดูเหมือนนายน้อยผู้หยิ่งผยองที่มีความตื่นเต้นที่จะบดขยี้
"..."
สีหน้าที่แปลกประหลาดปรากฏขึ้นบนใบหน้าของผู้อาวุโสจงหลังจากได้ยินคำพูดที่เหิมเกริมของซูหยาง ถ้าไม่ใช่เพราะสถานะของซูหยาง เขาคงเริ่มชกหมัดใส่ซูหยางแล้ว
"ในเมื่อเธอไม่อยู่ที่นี่ในวันนี้ เจ้าพอจะช่วยบอกข้าได้ไหมตอนที่เธอกลับมา ข้าจะกลับมาที่นี่โดยเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ข้ามั่นใจว่าโหลวอี้เซียวต้องการพบข้า"
"ได้… แน่นอน…" ผู้อาวุโสจงฝืนยิ้มและพยักหน้า
"แล้วเจอกันใหม่คราวหน้า"
ซูหยางยืนขึ้นและเริ่มเดินไปที่ทางออก
อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาไปถึงทางออกได้ครึ่งทาง ประตูก็เปิดออก และหญิงสาวที่สวยมากคนหนึ่งก็เดินเข้ามาในห้อง
เมื่อผู้อาวุโสจงเห็นใบหน้าแสนสวยของศิษย์โผล่เข้ามาในห้อง ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างด้วยความตกใจ "จ-เจ้ามาทำอะไรที่นี่ อี้เซียวข้าบอกให้เจ้าแต่อยู่ในห้องอย่าออกมา" ผู้อาวุโสจงร้องออกมาด้วยเสียงอันดัง เปิดเผยความจริงให้ซูหยางรู้โดยบังเอิญ
ซูหยางหันกลับมาและพูดด้วยสีหน้าที่ลึกล้ำ "หือ เจ้าตั้งใจปิดบังเธอจากข้า กระทั่งโกหกหน้าด้านๆต่อหน้าข้า เรื่องนี้หมายความว่าอย่างไร ผู้อาวุโสจง"
"เอ่อ...เรื่องนี้...'' ผู้อาวุโสจงพูดไม่ออก เขาจะพูดอย่างไรให้พ้นจากสถานการณ์นี้