ตอนที่ 736 ไม่เคยคิดหย่ากับผมจริง ๆ เหรอ?
นี่เป็นข้อตกลงโดยปริยาย
เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก
เขาเข้าใจประโยคสุดท้ายของเธอผิดหรือเปล่า
เธอรู้สึกว่าเธอไม่ใช่คนที่เอาแต่คิดถึงเรื่องการหย่า
ไม่อย่างนั้น ทำไมเขาถึงอ่อนไหวนัก?
หลังจากรู้สาเหตุแล้ว เธออดไม่ได้ที่จะบีบแก้มของเขา
“เหมาเยซื่อคะ คุณเชื่อใจฉันมากกว่านี้สักหน่อยจะได้ไหม? ทำไมคุณถึงคิดเกี่ยวกับเรื่องหย่าเล่า? ฉันแค่แสดงจุดยืนของฉัน”
ผู้ชายน่ะ เพียงอนุญาตให้เธอได้ทำตามที่เธอพอใจ การแสดงออกของเขายังคงแข็งทื่อ แต่ดวงตาของเขาไม่เย็นชาอีกต่อไป
“แน่ใจนะว่าไม่ได้ตั้งใจ? แล้วคุณหมายถึงอะไร? เราแต่งงานกันแล้ว คุณจึงไม่ทำอะไรให้ผมผิดหวัง แล้วถ้าเราหย่ากันล่ะ คุณจะทำอะไรตามใจได้ใช่ไหม”
“คุณบอกว่า คุณไม่เคยคิดที่จะหย่าเหรอ?”
เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก
เอ้ย ความคิดของผู้ชายคนนี้เป็นเช่นนี้ได้อย่างไร
“ไม่ ฉัน..”
“คุณเคยคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้มาก่อนใช่ไหม” ดวงตาของเหมาเยซื่อมืดมนและก้าวร้าว
“คุณไม่มั่นใจในการแต่งงานของเรา คุณไม่คิดว่าเราจะอยู่ด้วยกันได้นาน คุณคิดว่าจะหย่ากันไม่วันใดก็วันหนึ่ง”
“แม้ว่าความสัมพันธ์ของเราจะไม่ได้เลวร้าย และเราก็เข้ากันได้ดี แต่ความสัมพันธ์ก็เป็นเพียงชั่วคราว เมื่อเวลาผ่านไป ทุกอย่างก็จะเปลี่ยนไปใช่ไหม”
“ไม่ ฉัน...”
“เพราะเราเป็นสามีภรรยากัน คุณจึงยึดมั่นในศีลธรรม และไม่ทำอะไรที่ผิดศีลธรรม นั่นคือเหตุผลใช่หรือเปล่า”
“ไม่คะ เหมาเยซื่อคะ ช่วยฟังฉันก่อนได้ไหม”
เฉียวเมียนเมียนไม่ต้องการถูกเขาขัดจังหวะอีก เธอปิดปากเขาของทันทีและพูดว่า
“ฟังฉันนะ ตอนที่ฉันแต่งงานกับคุณครั้งแรก ฉันต้องการจะหย่ากับคุณจริง ๆ”
“คุณก็รู้ดีนี่ว่าทำไมเราถึงมาอยู่ด้วยกัน ภายใต้สถานการณ์เหล่านั้น ไม่มีใครคิดว่าการแต่งงานครั้งนี้จะคงอยู่ตลอดไป แต่ต่อมา ฉันเริ่มเข้าใจคุณและคุณก็ปฏิบัติต่อฉันและเฉินเฉินเป็นอย่างดี...”
“จากนั้น ฉันเริ่มคิดถึงการแต่งงานครั้งนี้ ฉันเริ่มคิดว่าการแต่งงานกับคุณไม่ได้แย่จนเกินไป และฉันเริ่มอยากจะใช้เวลากับคุณให้มากยิ่งขึ้นไ
“ตอนแรกฉันิคดเกี่ยวกับการหย่าจริง ๆ แต่ฉันไม่เคยคิดเรื่องนี้อีกเลย”
“นอกจานี้ ฉันสามารถแก้ไขสิ่งที่ฉันพูดได้ในตอนนี้”
เธอมองเข้าไปในดวงตาที่มืดมนของเขาและพูดช้า ๆ อย่างจริงจัง
“เหมาเยซื่อคะ คุณคือสามีของฉัน ผู้ชายที่ฉันต้องการใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ด้วยจริง ๆ แล้วฉันไม่ใช่คนใจกว้างขนาดนั้น ไม่ใช่ว่าจะมีคนจำนวนมากที่เข้ามาในใจได้”
“เมื่อตอนนี้ภายใจของฉันถูกครอบครองแล้ว จะไม่มีที่ว่างเหลือสำหรับคนอื่นอีก”
“คุณสบายขึ้นบ้างหรือยัง เชื่อใจฉันได้ไหม”
“คุณมั่นใจในตัวเองให้มากขึ้นหน่อยสิ คุณคิดว่าฉันอยากมองผู้ชายคนอื่นอีกงั้นเหรอ ทั้ง ๆ ที่ฉันมีสามีที่ยอดเยี่ยมและสมบูรณ์แบบเช่นนี้แล้ว? ผู้ชายคนไนหจะโดดเด่นและมีเสน่ห์มากไปกว่าคุณ?”
ความหนาวเย็นในดวงตาของเขากำลังละลาย
เฉียวเมียนเมียนรู้สกึได้ถึงความหนาวเย็นรอบตัวเขาลดลง เธอได้แต่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
ดูเหมอนว่าเธอเกือบจะเกลี้ยกล่อมเขาได้แล้ว
“เหมาเยซื่อคะ...” ตอนนี้เธอดูมั่นใจมากยิ่งขึ้น เมื่อรู้ว่าเขาอ่อนลงแล้ว เธอจึงกอดใบหน้าของเขาและจูบเขา
“อย่าโกรธอีกเลยนะคะ เข้าใจไหม? คุณทานข้าวเย็นมาหรือยัง หิวรึเปล่า? ฉันยังไม่ได้กินอะไรเลย ฉันสั่งอาหารกลับมากินล่ะ กินข้าวด้วยกันก่อนดีไหม”
