EP 472 คิดว่าจะสั่งฉันได้เหรอ

EP 472 คิดว่าจะสั่งฉันได้เหรอ

By loop

เช้าวันรุ่งขึ้น.

ไม่มีทางที่จะปกปิดสิ่งที่เกิดขึ้นในสำนักงานส่งเสริมการลงทุนได้

หน่วยงานและหน่วยงานที่เกี่ยวข้องทั้งหมดในงานลงทุนต่างกังวลเมื่อได้ยินเรื่องนี้

ใบหน้าของเซียงดาวเปลี่ยนเป็นสีดำเมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้และถามเลขานุการของเขาทันทีโจวจุนเพื่อเรียก เจียหยานไปที่สำนักงานของเขา แม้ว่า เสี่ยวหลานจะได้รับแต่งตั้งให้เป็นหัวหน้างานแสดงการลงทุนนี้ แต่เธอจะต้องรับผิดชอบต่อความล้มเหลวของงาน อย่างไรก็ตาม เขาเป็นคนที่เข้าไปแทรกแซงและต้องการให้เจียหยานเข้ามารับช่วงต่อ ดงซูบินเสี่ยวหลาน ได้เปิดการคัดค้านการตัดสินใจนี้และ เซียงดาวจะต้องรับผิดชอบปัญหาใหญ่ในครั้งนี้ เขาอาจต้องตอบรัฐบาลสำหรับความล้มเหลวนี้ ซึ่งไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการเห็น

ห้องทำงานของเซียงดาว

เจียหยาน ตื่นตระหนก “ลุงเซียง ผม…”

“นายทำอะไรลงไป! อา?! เกิดอะไรขึ้น?!” เซียงดาวกระแทกกับโต๊ะทำงานของเขา

“มีปัญหาเล็กน้อยเกี่ยวกับงานแสดงการลงทุน” เจียหยานอธิบายอย่างรวดเร็ว “แต่ผมจะรีบจัดการให้”

“เรื่องเล็กน้อย! พาร์คหยงซีกำลังจะถอนการลงทุนของเขา และนายกล้าบอกว่านี้เป็นเรื่องเล็กอย่างงั้นหรอ ?!” เซียงดาวโกรธมากขึ้น “สำนักงานส่งเสริมการลงทุนได้เชิญนักลงทุนเพียงยี่สิบคน นายกล้าเรียกมันว่าเรื่องเล็ก! บอกแล้วไงว่าไม่ถือเป็นเรื่องเล็ก! อา?! งานของนายเป็นแบบนี้หรือเปล่า! นายยังทำงานง่ายๆ ไม่ได้!”

เซียงดาวเป็นคนที่ต้องการความสำเร็จและเครดิตทางการเมือง นั่นเป็นเหตุผลที่เมื่อเขาเห็นว่าสำนักงานส่งเสริมการลงทุนแสดงผลบางอย่าง เขาต้องการควบคุมมันทันทีและเตะคนของ เสี่ยวหลานออกไป แต่เขาเพิ่งรู้ว่าเขามองข้ามหลายสิ่งหลายอย่าง มันไม่ง่ายเลยที่จะได้รับเครดิตนี้ และงานแสดงการลงทุนนี้ก็เหมือนกับงานก่อนหน้านี้ของมณฑล!

เวรเอ๋ย! เสี่ยวหลาน!

นี่คือการเอาคืนอย่างงั้นหรอ!

ในที่สุด เซียงดาวก็รู้เกี่ยวกับการเคลื่อนไหวของ เสี่ยวหลานเธอรู้ดีว่าสถานการณ์ปัจจุบันอาจเกิดขึ้นและต่อต้านเจียหยานอย่างเปิดเผยเพื่อเข้ามาแทนที่ ดงซูบินในระหว่างการประชุมคณะกรรมการ ซึ่งหมายความว่าเธอไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบเพราะเธอให้การสนับสนุน เจียหยานทั้งหมดที่เขาต้องการหลังจากนั้น เธอไม่ได้เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับงานแสดงการลงทุนและแม้กระทั่งจัดหากำลังคนและเงินทุนให้กับเขา ไม่ใช่เพราะเธอกำลังคิดถึงภาพใหญ่ เธอทำไม่ดี!

เซียงดาวโกรธที่ความสามารถของ เจียหยาน และแผนการชั่วร้ายของ เสี่ยวหลาน

มหกรรมการลงทุนจะต้องล้มอย่างงั้นหรอ?!

เซียงดาวไม่เคยคิดว่าจะเกิดขึ้น เขาและผู้นำเทศมณฑลคนอื่นๆ สังเกตเห็นเพียงว่าสำนักงานส่งเสริมการลงทุนแสดงผลลัพธ์ที่ดีกว่าปีก่อนหน้า หน่วยงานได้ดึงดูดการลงทุนมูลค่า 50 ล้านหยวนในปีนี้ และ พาร์คยงซี่จะลงทุนในเคาน์ตี้ หลายคนคิดว่าเป็นเพราะเศรษฐกิจของเคาน์ตี้ดีขึ้นและดึงดูดนักลงทุน มีคนไม่มากที่คิดว่านี่เป็นเพราะผลงานของ ดงซูบินอย่างไรก็ตาม เขาเพิ่งได้เป็นหัวหน้าแค่สามเดือนเท่านั้น

ไม่มีใครคาดหวังสิ่งเหล่านี้ได้ในขณะนี้!

ไม่ใช่แค่ปัญหาเดียว แต่หลายประเด็นกำลังเกิดขึ้นพร้อมกัน แม้แต่ พาร์คยงซี่ก็ยกเลิกการลงทุนของเขาแล้ว!

เซียงดาวคิดเกี่ยวกับมัน เสี่ยวหลานไม่สนใจสถานการณ์แพ้ทำให้เขาดูแย่?! เธอถึงกับยอมสละผลงานนี้เพื่อต่อต้านเขา! ไม่ เธอไม่ควรทำเช่นนี้ เขาเข้าใจทันทีว่าแรงจูงใจของ เสี่ยวหลานคืออะไร เธอต้องการให้เสี่ยวตงเป็นผู้นำงานแสดงการลงทุนต่อไป และเธอไม่เคยยอมแพ้งานนี้!

แม้ว่า เซียงดาวรู้แรงจูงใจของ เสี่ยวหลานแต่เขาไม่สามารถทำอะไรกับมันได้เพราะ เจียหยาน ไร้ประโยชน์เกินไป!

เซียงดาวดูน่ากลัวมากขึ้น คุณต้องการให้เสี่ยวตงรับหน้าที่อีกครั้งหรือไม่! เซี่ย หุยหลาน! คุณไร้เดียงสาเกินไป! ฉันเป็นคนเตะเซี่ยวตงออกไป และนี่คือการตัดสินใจในการประชุมคณะกรรมการพรรค คุณคิดว่าฉันจะอนุญาตให้ Xiao Dong กลับมาแม้ว่า เจียหยาน จะล้มเหลวหรือไม่? เป็นไปไม่ได้! แม้ว่างานลงทุนนี้จะล้มเหลว ผมก็จะไม่ทำอย่างนั้นเช่นกัน! เซียงดาวจะไม่ยอมรับความพ่ายแพ้ต่อ เสี่ยวหลานแม้ว่า เจียหยาน จะทำพลาดและฉันอาย ฉันก็จะไม่ปล่อยให้เธอได้ผลงานนี้ไปเช่นกัน! อย่างมากที่สุด เราทุกคนจะต้องอับอาย และยังมีเวลากอบกู้สถานการณ์นี้อยู่

“ลุงเซียง” เจียหยาน มองไปที่ เซียงดาวอย่างประหม่า “เป็นไปไม่ได้ที่เราจะอนุญาตให้มิสเตอร์พาร์คได้รับการยกเว้นภาษีเป็นเวลาห้าปี แต่ฉันจะพยายามคุยกับเขาอีกครั้งเพื่อรับการลงทุนของเขา ฉันยังติดต่อเพื่อนของฉันเพื่อขอให้พวกเขานำกลุ่มการลงทุนบางกลุ่มมา ถ้าพวกเขาสามารถพาคนมาได้ อย่างน้อยก็จะมีมากกว่าห้าสิบคน”

“พวกเขาได้ติดต่อนักลงทุนเหล่านั้นหรือไม่? พวกเขาสามารถมาถึงคืนนี้ได้หรือไม่”

พรุ่งนี้เป็นพิธีเปิดงานมหกรรมการลงทุน ผู้เข้าร่วมงานและนักลงทุนทุกคนควรมาถึงโรงแรมคืนนี้

“ใกล้เสร็จแล้ว ผมส่งรถไปรับแล้ว” เจียหยาน ไม่แน่ใจว่ากลุ่มการลงทุนใดกำลังมา และเขาแค่พยายามเท่านั้น แต่ตอนนี้เขาไม่มีทางเลือกและต้องโกหก เซียงดาว

เซียงดาวดูดีขึ้นหลังจากได้ยินเรื่องนี้ “การลงทุนของ พาร์คยงซี่สำคัญมาก และคุณต้องได้รับมัน!”

เจียหยานลังเล “ฉันจะพยายามทำให้ดีที่สุด แต่… ฉันเกรงว่าจะมีใครอยู่เบื้องหลังสิ่งเหล่านี้ มิสเตอร์พาร์คตกลงที่จะลงทุนและจู่ๆ ก็เปลี่ยนใจ ต้องมีใครบางคนกำลังทำอะไรลับหลังเราอยู่แน่ๆ” เจียหยานไม่เคยรู้สึกว่านี่เป็นความรับผิดชอบของเขา แทนที่จะนึกถึงตัวเอง เขาจะโยนความผิดให้คนอื่น ความคิดแรกของเขาคือ ดงซูบินอยู่เบื้องหลังสิ่งเหล่านี้ทั้งหมดเพราะเขาคือคนที่นำ พาร์คยงซี่กลับไปที่มณฑลหยานไท่เพื่อลงทุน เขาไม่เคยคิดว่าเหตุใด พาร์คยงซี่จึงเลือกที่จะลงทุนในมณฑลหยานไท่และเพียงต้องการใช้สิ่งนี้เป็นข้ออ้างในการเลี่ยงความรับผิดชอบ

……

เช้า.

โรงพยาบาลประชาชนของมณฑล.

ดงซูบินพิงหน้าต่างห้องน้ำและจุดบุหรี่ จู่ๆก็มีพยาบาลเข้ามา

“หัวหน้าซูบิน คุณไม่ได้รับอนุญาตให้สูบบุหรี่ในโรงพยาบาล”

“ฮ่าฮ่า… ไม้เพียงหนึ่งท่อน… ครึ่งไม้ ตกลงไหม”

"ไม่." พยาบาลตอบอย่างหนักแน่น “ตอนนี้คุณเป็นคนไข้แล้ว โปรดฟังพวกเราด้วย”

ดงซูบินกระแอมในลำคอของเขา “ทำไมคุณถึงมองฉันตลอดเวลา? มีผู้ป่วยจำนวนมากที่นี่ ได้…ก็ได้…ผมจะเลิกสูบบุหรี่”

ดงซูบินไม่รู้ว่า เสี่ยวหลานได้โทรหาผู้อำนวยการโรงพยาบาลและขอให้เขาตรวจ ดงซูบินอย่างละเอียด แฟนของนายกเทศมนตรีเป็นวีไอพี และผู้อำนวยการต้องให้ความสนใจเป็นพิเศษกับเขา เขามอบหมายพยาบาลให้ดูแล ดงซูบินทันที และไม่อนุญาตให้เขาสูบบุหรี่หรือออกจากบริเวณโรงพยาบาล พยาบาลยังต้องดูเขากลืนยาทั้งหมดของเขา

ริง… ริง… ริง… โทรศัพท์ของตงเสวี่ยปิงดังขึ้น

ดงซูบินปฏิเสธบุหรี่ของเขาและรอให้พยาบาลออกไป หลังจากที่เธอจากไป เขาก็แอบจุดบุหรี่อีกตัวหนึ่งแล้วรับสาย

มันคือจ้าวจินหลง

จ้าวจินหลงถามเกี่ยวกับสุขภาพของ ดงซูบินและกล่าวว่า “คุณเคยได้ยินเกี่ยวกับการลงทุนของมาสเตอร์พาร์คหรือไม่? เขากำลังจะถอนการลงทุนของเขา”

"จริงๆ?" ดงซูบินได้ยินมาว่ามีปัญหาบางอย่าง แต่เขาไม่รู้เกี่ยวกับรายละเอียด “เราไม่ได้สรุปทุกอย่างเหรอ? เกิดอะไรขึ้น?”

“มาสเตอร์พาร์คขอยกเว้นภาษีห้าปี และรัฐบาลเคาน์ตี้ไม่สามารถตกลงได้”

ดงซูบินขมวดคิ้ว “เขาจะยกเลิกการลงทุนของเขาหรือไม่”

“หัวหน้าเจียยังคงเจรจากับเขา และเรากำลังรอผล เซียวตง คุณคือผู้ที่ได้รับการลงทุนจากปรมจารย์พาร์ค เลขาเซียงสั่งให้คุณโทรหามิสเตอร์พาร์คเพื่อหยุดเขาไม่ให้ถอนการลงทุนของเขา”

ดงซูบินหัวเราะ “นายกเทศมนตรีจ้าวผมจะติดต่อกับคุณโดยตรง จู่ๆ เลขาเซียงก็จำได้ไหมว่าฉันคือผู้ที่ได้รับเงินลงทุนจากพาร์ค หยงซี? เขาไล่ผมออกจากตำแหน่งหัวหน้างานมหกรรมการลงทุนและยังต้องการให้ฉันทำอะไรให้เขา?! แม้ว่าผมจะเป็นคนที่ให้อภัย ผมก็ไม่ใช่คนให้อภัยใครง่ายๆ! เขากำลังคิดอะไรอยู่? เขาเป็นคนหนึ่งที่ต้องการให้ เจียหยาน ดูแลงานด้านการลงทุน เกี่ยวอะไรกับฉันตอนนี้”

เซียงดาวนี้ไร้ยางอายเกินไป!

คุณคิดว่าคุณสามารถสั่งฉันไปทั่วและเตะฉันทิ้งไปเมื่อฉันไม่มีประโยชน์กับคุณหรือไม่?

คุณเอาอำนาจและผลงานของฉันไป และฉันเข้าโรงพยาบาลแล้ว แต่คุณยังต้องการให้ฉันทำความสะอาดก้นของคุณ และให้เครดิตคุณทั้งหมด? อะไรต่อไป? หลังจากที่ฉันรักษาการลงทุนของ พาร์คยงซี่ไว้ เจียหยาน และคุณจะได้รับผลงานและเตะฉันทิ้งไปอีกครั้ง?! เวรเอ๋ย! คิดว่าฉันโง่เหรอ!

จ้าวจินหลงรู้ว่า ดงซูบินไม่มีความสุข แต่เขายังต้องถ่ายทอดคำสั่งของ เซียงดาว“ช่วงเวลานี้มีความสำคัญต่อมณฑลของเรา และคุณเป็นหัวหน้าหน่วยงาน…..”

ดงซูบินโกรธมาก “เซียงดาวและคนอื่น ๆ สงสัยว่าผมขอให้ปรมจารย์พาร์คยกเลิกการลงทุนของเขาหรือไม่”

“… ฉันบอกได้เลยว่าเขากำลังพูดเป็นนัยยะมาก” จ้าวจินหลง ได้ตอบกลับ

ดงซูบินโกรธมากขึ้น “นายกเทศมนตรีจ้าว คุณน่าจะรู้จักผมดี ผมเป็นคนประเภทที่จะขอให้ปรจารย์พาร์คยกเลิกการลงทุนของเขาเพราะผมถูกแทนที่หรือไม่? นอกจากนี้ นักลงทุนมีแผนของตนเอง และพวกเขาจะลงทุนเนื่องจากสภาพแวดล้อมของมณฑลของเรา ใครจะอยากเสียเงิน แล้วทำไมคนอื่นถึงฟังฉันด้วย!”

"ฉันรู้." จ้าวจินหลงเข้าใจ ดงซูบินเป็นอย่างดี และเขาเชื่อว่าเขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้

“ผมควรจะถูกตำหนิสำหรับความไร้ความสามารถของ เจียหยาน และเลขานุการเซียงเลือกคนผิดหรือไม่? โอ้พวกเขาจะได้รับผลงานและผมจะต้องรับผิดชอบเมื่อพวกเขาล้มเหลว!เวรเอ๋ย!”

ไอ้เวรพวกนี้!