276 - กดดันชายแดนรกร้าง

1587 - กดดันชายแดนรกร้าง

“นี่คือ…ความสำเร็จอันท่วมท้นที่แม้จะผ่านมาหลายแสนปีแล้วยังไม่มีใครทำได้!” ใครบางคนร้องออกมา

ในที่สุดพวกเขาก็ตระหนักว่าสือฮ่าวน่ากลัวเพียงใด เขาสังหารสิ่งมีชีวิตระดับผู้ยิ่งใหญ่อาณาจักรปลดปล่อยตนเองไปมากเท่าไหร่กันแน่?

“หนึ่งสองสาม…”

มีใครบางคนกำลังนับเพราะพวกเขาต้องการแจกแจงให้ถูกต้องว่ามีแสงจำนวนเท่าใดที่พุ่งเข้าสู่ท้องฟ้า เส้นหนึ่งแสดงถึงชีวิตของผู้ยิ่งใหญ่อาณาจักรปลดปล่อยตนเองคนหนึ่ง

หลังจากนั้นไม่นานทุกคนก็มึนงง นี่มันไม่ใช่หลายสิบคนแต่มันพุ่งเกินขึ้นไปหลายร้อยคนแล้ว

นั่นหมายความว่าชีวิตของผู้ยิ่งใหญ่อาณาจักรปลดปล่อยตนเองถูกสังหารไปหลายร้อยคน นี่มันจะเป็นไปได้อย่างไรแม้แต่ให้ผู้สูงสุดลงมือด้วยตนเองก็ยังไม่สามารถทำได้!

“ เป็นไปไม่ได้! แม้ว่าเขาจะเป็นราชาอมตะที่กลับมาเกิดใหม่ ก็ไม่มีทางที่เขาจะสังหารผู้ยิ่งใหญ่อาณาจักรปลดปล่อยตนเองได้มากถึงขนาดนี้

แม้ว่าจะเปลี่ยนเป็นผู้แข็งแกร่งอาณาจักรแยกตนเองก็ไม่น่าจะเป็นไปได้!” ใครบางคนตะโกน

อย่างไรก็ตามข้อเท็จจริงดังกว่าคำพูดเสมอ ศิลาคุณความดีของสือฮ่าวเป็นสิ่งที่ไม่สามารถโต้แย้งได้ นี่คือประสิทธิภาพของความจริง

หลายคนรู้สึกว่าศีรษะของพวกเขามึนงง ฮวงนั้นท้าทายสวรรค์มากเกินไป! เขาทำเรื่องนี้ได้อย่างไร? ทุกคนไม่สามารถหาเหตุผลรองรับได้

ฮ่อง!

ศิลาคุณความดีส่องแสงอย่างต่อเนื่องยิ่งไปกว่านั้นมันยังปลดปล่อยแสงออกมามากกว่าเมื่อครู่เสียอีก

“ทำไมถึงมีมากมายถึงขนาดนี้ นี่มันน่ากลัวเกินไปแล้ว! จากอาณาจักรเทพสวรรค์สู่อาณาจักรแห่งความว่างเปล่า และจากนั้นไปสู่อาณาจักรแยกตนเองและขอบเขตการปลดปล่อยตนเองในทุกระดับ!”

“เขาสังหารศัตรูต่างมิติไปเกือบแสนคนนี่จะเป็นไปได้อย่างไร!”

หลายคนกรีดร้องออกมากับผลลัพธ์นี้ คนที่ตั้งตัวเป็นศัตรูกับสือฮ่าวล้วนแสดงความหวาดกลัวออกมา

จินคุน, ฉีหลิน, จินยี่, ลั่วหานและคนอื่นๆตอนนี้เริ่มหาช่องทางเพื่อหลบหนี พวกเขาสาบานกับตัวเองว่าตลอดชีวิตนี้จะไม่ออกจากเมืองจักรพรรดิ์ไปอย่างแน่นอน

ไม่เช่นนั้นหากวันใดที่พวกเขาประสบความโชครายพบเข้ากับฮวงที่นอกเมืองมันจะเป็นวันตายของพวกเขาอย่างแน่แท้

ทุกคนที่เฝ้าดูเหตุการณ์ต่างสูดลมหายใจเข้าไปอย่างหนาวเหน็บ

เด็กคนนี้ต้องเป็นราชาปีศาจแน่นอน! เขาข้ามอาณาจักรฆ่าศัตรูจำนวนมากผลงานของเขานับว่าเหนือล้ำกว่าจินตนาการของทุกคนจริงๆ

ในเวลาเดียวกันด้านนอกเมืองจักรพรรดิในส่วนลึกของทะเลทรายอันยิ่งใหญ่ คลื่นพลังงานอันไร้ขอบเขตก็ถูกปล่อยออกมาเขย่าท้องฟ้าเบื้องบนและปฐพีเบื้องล่าง

ในเวลานี้สวรรค์อเวจีแกว่งไปมาราวกับว่ามันกำลังจะพังทลาย

จากนั้นเมืองจักรพรรดิก็เกิดการสั่นสะเทือนครั้งใหญ่ นี่เป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนแม้ว่าจะผ่านมาหลายล้านปีแล้ว

“แย่แล้วจักรพรรดิผู้ไม่ดับสูญจะต้องปรากฏตัวออกมาแล้ว พวกเขากำลังต่อสู้กับสวรรค์อเวจีอย่างแน่นอน!” มีคนคาดเดา

“วันสิ้นโลกกำลังจะมาถึงจริงๆ! จักรพรรดิผู้ไม่ดับสูญของศัตรูในที่สุดก็หมดความอดทน? เมืองจักรพรรดิจะถึงกาลอวสาน!” หลายคนกรีดร้องออกมา

ในทะเลทรายอันยิ่งใหญ่นั้นสวรรค์อเวจีหมุนวนอย่างบ้าคลั่งเหมือนตาพายุในมหาสมุทรอันยิ่งใหญ่

ในส่วนลึกของทะเลทรายมีการตั้งแท่นบูชาขนาดใหญ่และทำการเซ่นสรวง

พร้อมกันนั้นก็มีเสียงสวดจากคัมภีร์ลึกลับโบราณดังออกมา อักขระมากมายปลิวว่อนเข้าไปโจมตีสวรรค์อเวจี

แม้ว่าผู้คนในเมืองจักรพรรดิ์จะอยู่ห่างไกลแต่พวกเขาก็สามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจนว่าสวรรค์อเวจีกำลังบ้าคลั่งแค่ไหน

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าศัตรูกำลังสร้างหนทางเพื่อเข้าโจมตีเมืองจักรพรรดิ

ที่ด้านนอกเมืองจักรพรรดิ มีการตั้งแท่นบูชายันต์ที่ด้านหน้าเมืองโดยผู้สูงสุดของศัตรู พวกเขากำลังสวดคัมภีร์บางอย่างเห็นได้ชัดว่าการสวดครั้งนี้ก็เพื่ออัญเชิญสิ่งมีชีวิตระดับผู้ไม่ดับสูญให้ข้ามมา

ในทะเลทรายสีทองอันยิ่งใหญ่มีเสียงแตรสงครามดังขึ้นไม่หยุด กองทัพของศัตรูมากมายหลายล้านคนตั้งท่าพร้อมที่จะเข้าโจมตีเมืองจักรพรรดิได้ทุกเมื่อ

สวรรค์อเวจีเป็นเหมือนประตูขนาดยักษ์ปกป้องเมืองจักรพรรดิไม่ยอมให้ศัตรูระดับผู้ไม่ดับสูญขึ้นไปข้ามมาได้

มีสายฟ้าสีดำนับล้านเส้นฟาดฟันลงมาไม่อนุญาตให้ผู้ใดข้ามผ่าน ท่ามกลางสายฟ้าสีดำพวกนั้นมีผู้ไม่ดับสูญจำนวนไม่น้อยต่างกรีดร้องออกมาอย่างเจ็บปวดทรมาน

ฉากนั้นเป็นฉากที่สยดสยองเป็นอย่างมาก แม้จะมีผู้ไม่ดับสูญเสียชีวิตไปจากการโจมตีในครั้งแรก เสียงสวดก็ยิ่งดังขึ้นมากกว่าเดิมจนสวรรค์อเวจีส่ายโคลงเคลงไปมา

สายฟ้าสีดำและสีแดงก็ฟาดลงมาอย่างไม่หยุดพักจนเหมือนสายฝนห่าใหญ่ ท้องฟ้าด้านบนและพื้นดินด้านล่างเกิดการสั่นสะเทือนครั้งใหญ่คล้ายกับว่าจะถล่มลงมาได้ทุกเมื่อ

เมืองจักรพรรดิ์มีขนาดใหญ่มาก แม้แต่กำแพงก็ยังถูกสร้างมาจากดวงดาวขนาดใหญ่นับพันนับหมื่น แต่ตอนนี้มันกำลังสั่นสะเทือนอย่างหนักจากรัศมีพลังที่ถูกปลดปล่อยออกมา

มันแพร่กระจายไปในทุกทิศทางกลืนกินเมืองแห่งนี้ไว้ภายใน!

“ในที่สุดจักรพรรดิผู้ไม่ดับสูญก็มาถึงด้วยตัวเองแล้ว? ตอนนี้พวกเขากำลังจะลงมือ!”

ภายในเมืองจักรพรรดิ์ผู้อาวุโสคนหนึ่งที่ร่างกายคล้ายรูปสลักหินลืมตาขึ้นมา ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยเศษฝุ่นไม่ทราบว่านั่งอยู่ที่นี่มากี่หมื่นปีแล้วกันแน่

นี่คือสิ่งมีชีวิตที่มีอายุมากที่สุดของเก้าสวรรค์สิบพิภพ เขานั่งอยู่ใจกลางแท่นบูชาบรรพบุรุษมาหลายแสนปีแล้ว แม้กระทั่งตอนที่สือฮ่าวนำหีบไม้กลับมาเขาก็ยังไม่สนใจ

แต่ตอนนี้เมื่อเขารู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลงของโลกในที่สุดเขาก็ตื่นขึ้นมาจากการทำสมาธิ

“พลังแห่งการดำรงอยู่อันไม่สิ้นสุด…” ผู้อาวุโสอีกคนหนึ่งที่นั่งอยู่ข้างเขากล่าวออกมา

แม้แต่จินไท่จุนก็ยังเต็มไปด้วยความหวาดกลัว นางนั่งอยู่บนภูเขาโบราณและมองไปยังสถานที่ต้นตอของความวุ่นวาย

แม้ว่าทุกคนจะได้รับการปกป้องภายในเมืองจักรพรรดิ์แต่พวกเขาก็ยังหวั่นไหว เป็นเพราะนี่คือกลิ่นอายของจักรพรรดิผู้ไม่ดับสูญเมื่อมันถูกปลดปล่อยออกมามันจะปกคลุมทุกสถานที่ในรัศมี หลายสิบล้านลี้

แม้จะมีการป้องกันของเมืองจักรพรรดิ์อันยิ่งใหญ่ แต่ความผันผวนลึกลับประเภทนั้นก็ยังทะลุทะลวงเข้ามาได้แม้ว่ามันจะไม่มีพลังทำลายล้างก็ตาม

นี่เป็นเพียงความกดดันเล็กน้อยทำให้สิ่งมีชีวิตระดับผู้สูงสุดรู้สึกถึงสัญญาณเตือน เป็นเพียงความกดดันประเภทหนึ่งเท่านั้น

มีเพียงบุคคลระดับผู้สูงสุดถึงสามารถสัมผัสได้ถึงพลังนี้ ผู้ที่อยู่ในอาณาจักรบ่มเพาะต่ำกว่าไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง

พวกเขารู้แค่ว่ามีบางสิ่งที่สำคัญเกิดขึ้นนอกเขตแดนรกร้าง แต่ไม่มีทางที่พวกเขาจะสัมผัสได้ถึงพลังชีวิตอันยิ่งใหญ่มหาศาลของจักรพรรดิผู้ไม่ดับสูญได้

มีเพียงกวางเท่านั้นที่รู้ซึ้งถึงความน่ากลัวของราชสีห์ พวกมดแมลงย่อมไม่รู้สึกตัว

มดแมลงที่ว่าย่อมหมายถึงผู้แข็งแกร่งอาณาจักรตนเองลงมา!

แต่แน่นอนว่าไม่ใช่ผู้คนทั้งหมดที่ไม่รู้สึกตัว ในตอนนี้สือฮ่าวเต็มไปด้วยความหวาดกลัวความกดดันที่เขาได้รับคล้ายกับภูเขาเซียนขนาดใหญ่กำลังกดทับเขาอยู่

ตอนนี้เมืองจักรพรรดิถูกปิดผนึกอย่างสมบูรณ์ไม่อนุญาตให้สิ่งมีชีวิตเข้าออก

อย่างไรก็ตามตอนนี้มีผนังข้างหนึ่งของเมืองถูกเปิดออก ใครบางคนปีนขึ้นไปบนยอดกำแพงเมืองจับจ้องไปยังท้องฟ้าของอีกด้าน

หินทุกชิ้นที่ใช้สร้างกำแพงนี้เป็นดวงดาวขนาดใหญ่มากมายที่ตกลงมาจากสงครามเซียนโบราณครั้งสุดท้าย ไม่มีใครทราบได้ว่ามันสูงแค่ไหน

การยืนอยู่ด้านบนของกำแพงประเภทนี้ก็เหมือนกับการยืนอยู่บนจุดสูงสุดของโลก

ชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังมองเหตุการณ์สำคัญที่เกิดขึ้นบนทะเลทรายอันกว้างใหญ่

เขาคือเซียนอมตะหวัง เขายืนอยู่ที่นั่นโดยไม่เคลื่อนไหวดวงตาทั้งสองข้างของเขาเป็นประกายแวววาว

นับตั้งแต่อดีตเป็นต้นมามีคนน้อยนักที่สามารถขึ้นมายืนบนกำแพงนี้ได้ เพราะว่าเมืองแห่งนี้ตั้งขวางเส้นทางที่เชื่อมต่อระหว่างสองมิติ มันจึงถูกปิดผนึกอยู่ตลอดเวลา

หลังจากนั้นไม่นานจินไท่จุนก็ตามมายืนเคียงข้างเขาโดยไม่พูดอะไร

“คราวนี้ถ้าพวกเขามาทุกคนที่ต่อต้านจะต้องตายอย่างแน่นอน” เซียนอมตะหวังกล่าว

ภายนอกของเขาดูเหมือนเด็กหนุ่มอายุสิบห้าสิบหกปีเท่านั้น แต่น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความชราภาพจนแทบจะไม่มีเสียงของใครแก่ชราไปกว่าเขาอีกแล้ว

“เมื่อกองกำลังอันยิ่งใหญ่ของศัตรูมาถึงทุกคนจะตายกันหมด” จินไท่จุนตอบ

หลังจากนั้นไม่นานมีอีกสามร่างก็ปรากฏขึ้นบนกำแพง พวกเขาเป็นสิ่งมีชีวิตระดับผู้สูงสุดของเมืองจักรพรรดิ์ โดยปกติแล้วพวกเขาจะมีหน้าที่เฝ้าดูแลแท่นบูชาบรรพบุรุษ

ร่างของพวกเขาพร่ามัวเต็มไปด้วยพลังแห่งความโกลาหล

ในทะเลทรายสีทองอันยิ่งใหญ่ความผันผวนที่ไร้ขอบเขตนั้นรุนแรงยิ่งขึ้นกว่าเดิมนับสิบเท่า ทุกคนสามารถเห็นได้ว่ามีราชโองการสีดำของจักรพรรดิผู้ไม่ดับสูญถูกนำมาอ่านนับร้อยฉบับ

ราชโองการพวกนี้ไม่ใช่คิดอยากจะเขียนขึ้นมาเมื่อไหร่ก็เขียนได้ พวกมันถูกเขียนขึ้นมาจากโลหิตแก่นแท้ของจักรพรรดิผู้ไม่ดับสูญ

อักขระมากมายบินขึ้นไปบนฟ้าและฝังตัวเข้าสู่พายุอันรุนแรงของสวรรค์อเวจี

ผู้สูงสุดจำนวนหลายร้อยคนจากต่างมิติกำลังนั่งสวดคัมภีร์โบราณอย่างดื้อรั้น แม้ว่าสายฟ้าสีดำจะฟาดลงมาทำร้ายร่างกายและวิญญาณดั้งเดิมของพวกเขาก็ตาม