ตอนที่ 728 จะไปหาเธอ

ไป่ซู๋พูดอย่างเกียจคร้าน

“ฉันไม่ได้บอกนายไปแล้วเหรอ ว่าเธอปลอดภัยแล้วน่ะ?”

“ก็ฉันติดต่อเธอไม่ได้นี่” เหมาเยซื่อสูดหายใจเข้าลึก ๆ

“ฉันส่งข้อความทาง wechat หาเธอแล้ว แต่เธอไม่ตอบ เมื่อกี้ก็โทรไป แต่เธอไม่รับ ฉันกังวลว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นกับเธอ”

“นายไปส่งเธอที่โรงแรมแล้ว นายก็ออกมาข้างนอกเหรอ นายไม่ได้ส่งเธอถึงห้องเหรอ?”

“ก็นายไม่ได้บอกให้ส่งเธอถึงห้องนี่” ไป่ซู๋กล่าวอย่างไม่เป็นทางการ

“มีอะไรต้องกังวล ฉันเห็นเธอเข้าไปในลิฟต์แล้ว โรงแรมนี่ระบบรักษาความปลอดภัยก็ค่อนข้างดี ไม่ต้องกังวล”

“ไม่ต้องกังวลงั้นเหรอ?” เหมาเยซื่อเป็นกังวลอยู่เป็นทุนเดิมแล้ว ยิ่งได้ยินเช่นนี้เขาแทบจะระเบิด

“ตอนนี้ฉันติดต่อเธอไม่ได้ แล้วนายบอกฉันว่าไม่ต้องกังวลนี่นะ? รู้ไหมว่าฉันเป็นห่วงแค่ไหน”

“ฉันไม่รู้...”

“ไป่ซู๋” เหมาเยซื่อกัดฟัน

ไป่ซู๋กล่าวอย่างไร้เดียงสาว่า

“ฉันไม่รู้จริง ๆ ก็ฉันไม่เคยมีแฟนนี่ ฉันจะไปรู้ได้ยังไงว่าคนมีแฟนเขาคิดยังไง? ในเมื่อนายเป็นห่วงเธอ ทำไมไม่ลองมาดูด้วยตาตัวเองล่ะว่าเธอปลอดภัยหรือเปล่า?”

“ฉันไปแน่”

เหมาเยซื่อมองดูตัวเลขที่ลดลงและสงสัยว่าทำไมวันนี้ลิฟต์ถึงช้า

เขาพยายามสงบสติอารมณ์อย่างเต็มที่

“ฉันจะไปสนามบินเดี๋ยวนี้แหละ และขึ้นเครื่องที่เร็วที่สุด แต่ก็คงใช้เวลาราว ๆ สามชั่วโมงกว่าจะถึงเมือง F”

ตอนนี้ เขารู้สึกหมดหนทางจริง ๆ

ไม่ว่าเขาจะแข็งแกร่งเพียงใด เขาก็ไม่สามารถอยู่เคียงข้างเธอได้ในทันที

แล้วสิ่งที่เขากังวลล่ะ

มันจะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงใช่ไหม

“ตอนนี้ฉันไม่สามารถติดต่อเธอได้ ฉันไม่รู้ว่าเธอเป็นยังไงบ้าง ฉัน...รู้สึกกลัวหน่อย ๆ ไป่ซู๋ นายช่วยไปดูให้ฉันทีสิ ฉันอยากจะแน่ใจว่าเธอปลอดภัย”

เกิดความเงียบขึ้น

เหมาเยซื่อเริ่มใจร้อน

“ไป่ซู๋ นายได้ยินฉันไหม? ฉันอยากให้นาย...”

“ได้ ได้ ได้ ฉันได้ยินแล้ว” ไป่ซู๋หาวอย่างเกียจคร้าน

“ฉันจะไปดูให้นายเดี๋ยวนี้  ไม่เป็นไรหรอกน่า ตามความคิดฉันนะ เธออาจจะกำลังอาบน้ำอยู่ก็ได้ หรือไม่ก็อาจจะเหนื่อยแล้วผล็อยหลับไป นานแค่ไหนแล้ว ตั้งแต่ที่นายติดต่อเธอครั้งล่าสุด และนายต้องรีบร้อนขนาดนี้เลยเหรอ? ทีแรกเธอโทรหานาย ทำเป็นหยิ่ง ไม่ยอมรับสาย ตอนนี้เธอเพิกเฉยนายบ้าง นายเลยกังวลมากล่ะสิ เหมาเยซื่อ นายคิดว่าไง?”

“อย่าทำหน้าบึ้งแบบนั้นสิ”

เหมาเยซื่อพูดอย่างเย็นชาว่า

“นี่เป็นเรื่องระหว่างฉันกับเธอ ไม่เกี่ยวอะไรกับนาย เอาล่ะ อย่ามัวไร้สาระอยู่เลย รีบไปดูเธอทีสิ”

ติ่ง!

ในที่สุดเขาก็ลงมาถึงชั้นจอดรถ

เหมาเยซื่อวางสายและเดินตรงไปที่รถของเขา หลังจากออกจากลิฟต์

เขาขับรถออกจากโรงรถและตรงไปยังสนามบิน

...

หนึ่งชั่วโมงต่อมา บนเครื่องบินไปเมือง F

นายหญิงเหมาโทรมาหาเขาอีกครั้ง

เหมาเยซื่อรับโทรศัพท์ แล้วพูดก่อนที่อีกฝ่ายจะส่งเสียง

“แม่ครับ วันนี้ผมกลับบ้านไม่ได้ครับ ตอนนี้อยู่อยู่บนเครื่องบิน”

“อะไรนะ อยู่บนเครื่องบินเหรอ?” นายหญิงเหมาตกใจมาก

“ลูกกำลังจะไปไหน? แม่บอกให้ลูกกลับบ้านไม่ใช่เหรอ?”

เหมาเยซื่อเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะหันมองออกไปนอกหน้าต่าง

“ผมกำลังจะไปเมือง F เมียนเมียนกำลังมีปัญหา ผมเป็นห่วงเธอ ผมจะไปหาเธอ”