269 - ไปเล่นเป็นเพื่อนเขาหน่อย

1580 - ไปเล่นเป็นเพื่อนเขาหน่อย

ในเวลานี้จินซานเพิ่งลุกขึ้นยืนได้ เขาเช็ดเลือดที่มุมปากพร้อมกับจ้องมองตรงไปที่สือฮ่าว เขายอมรับเรื่องนี้ไม่ได้จริงๆ

ในตอนแรกเขาเต็มไปด้วยความมั่นใจเพราะว่าเขาก้าวเข้าสู่อาณาจักรแยกตนเองได้แล้ว แต่สุดท้ายเขาก็ยังพ่ายแพ้อย่างยับเยินเช่นนี้

อาจกล่าวได้ว่าเขาเพิ่งมาถึงจุดสูงสุดของชีวิต แต่คนๆนี้กลับเหยียบย่ำเขาลงมาทันที

“ข้ายอมไม่ได้! ข้าขอท้าทายเจ้าอีกครั้ง!” ดวงตาของจินซานเต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว ชุดเกราะที่พังยับเยินของเขาปลดปล่อยพลังศักดิ์สิทธิ์ออกมา

เขาทำแม้กระทั่งเผาผลาญแก่นแท้ทำการตัดหนทางถอยของตัวเองเพื่อที่จะสู้ตายกับสือฮ่าว

"หยุดได้แล้ว!" ผู้ยิ่งใหญ่ตระกูลจินตะโกนออกมาพวกเขากังวลว่าจินซานจะตายในในการต่อสู้ครั้งนี้

เป็นเพราะพวกเขารู้ว่ฮวงไม่ใช่คนที่มีจิตใจอ่อนไหว เขากับตระกูลจินไม่เคยมีมิตรภาพที่ดีต่อกัน หากกระตุ้นเขามากกว่านี้จินซานจะต้องตายอย่างแน่นอน

“ข้าบอกแล้วว่าเจ้ายังห่างไกลที่จะเป็นคู่ต่อสู้ของข้า เจ้ายังไม่มีคุณสมบัติพอ”สือฮ่าวกล่าวอย่างไร้ความปราณี

ใบหน้าของจินซานเขียวคล้ำ เมื่อไม่นานมานี้เขายังตะคอกใส่สือฮ่าวว่าบังอาจอยู่เลย

แต่เมื่อลงมือต่อสู้กันเขากลับพ่ายแพ้อย่างหมดท่า ซ้ำยังถูกคู่ต่อสู้ดูหมิ่นว่าไม่คู่ควรให้ลงมือ เขาอยากจะคำรามออกมาจริงๆ

“ไม่ว่าใครก็ห้ามข้าไม่ได้!” จินซานกล่าวอย่างไม่ยินยอม

“ในเมื่อเจ้าเด็กคนนี้รนหาที่เองเจ้าก็จัดให้เขาสักหน่อยเถอะ นับแต่นี้จะได้ไม่มีเรื่องน่ารำคาญกวนใจอีก!” หมดเขาสวรรค์กระตุ้นให้สือฮ่าวฉวยโอกาสสังหารจินซานในครั้งนี้ไปเลย

ใบหน้าของคนตระกูลจินเต็มไปด้วยความร้อนใจ

ทันใดนั้นสือฮ่าวก็ตบไปที่ศีรษะของสิงโตทองและกล่าวว่า "ไปเล่นเป็นเพื่อนเขาหน่อย"

"เจ้า!"

จินซานโกรธมากรู้สึกอับอายขายหน้าเป็นอย่างยิ่ง นั่นเป็นเพียงสัตว์ขี่ที่ถูกปราบโดยสือฮ่าวและถูกนำกลับมาจากป่าอสูรสวรรค์เท่านั้น

ในเวลาเดียวกันสิงโตสีทองก็ส่งเสียงคำรามด้วยความโกรธแค้นออกมา สายเลือดของมันสูงส่งมากแต่ตอนนี้มันถูกปฏิบัติเหมือนกับสัตว์เลี้ยงมันยอมรับไม่ได้จริงๆ

“เจ้าตะโกนเพื่ออะไร? หรือจะให้ข้าตัดศีรษะของเจ้าลงมาทอด! หากไม่อยากตายก็ประพฤติตัวอย่างเชื่อฟัง!” สือฮ่าวตำหนิมัน

กลุ่มคนที่มุงดูอยู่ไม่สามารถพูดอะไรได้ ในความเห็นของพวกเขาจินซานวันนี้โชคร้ายเกินไปที่ต้องเผชิญหน้ากับฮวง

แน่นอนว่ายังมีอีกหลายคนที่หัวใจสั่นสะท้าน นี่เป็นถึงทายาทของราชสีห์ผู้กล้าบรรพบุรุษของพวกมันมีเกียรติภูมิมากเพียงใด

อย่างไรก็ตามตอนนี้มันถูกปราบโดยฮวงและกลายเป็นสัตว์ขี่ของเขา

“เจ้ารังแกคนอื่นมากเกินไปแล้ว!” ใครบางคนจากตระกูลจินคำรามออกมา

แม้แต่ใบหน้าของจินยี่และจินคุนผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสองก็ยังซีดเซียวมองไปที่สือฮ่าวอย่างเย็นชา

“พวกเจ้าจะเอายังไง? ไม่ใช่ว่าพวกเจ้าต้องการต่อสู้กับพวกเราหรือ? โดยเฉพาะอย่างยิ่งเจ้าเด็กจินซานที่คิดว่าตัวเองเป็นความภาคภูมิใจแห่งสวรรค์ ข้าอยากรู้ว่าใครเป็นคนตั้งฉายานี้ให้เจ้า ช่างไม่เจียมตัวจริงๆ” กระต่ายน้อยเย้ยหยันพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะคิกคัก

“เจ้ากล้าสู้อีกไหม” จินซานจ้องไปที่สือฮ่าว

"ถึงตาเจ้าแล้ว." สือฮ่าวตบหัวสิงโตสีทองเบาๆ

“โฮ่!”

ในท้ายที่สุดสิงโตสีทองก็นำเปลวไฟที่โหมกระหน่ำในจิตใจมาลงที่จินซานและระบายความโโกรธแค้นทั้งหมดไปที่เขา

จินซานไม่สามารถหลีกเลี่ยงการต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ได้แม้ว่าเขาจะต้องการก็ตาม!

ในขณะนี้ทุกคนต่างหวาดกลัว สิงโตตัวนี้แข็งแกร่งอย่างน่าเหลือเชื่อ มันต่อสู้กับจินซานอย่างโหดเหี้ยมด้วยความสามารถที่น่าตื่นตาตื่นใจ

“คู่ควรกับการเป็นลูกหลานของราชสีห์ผู้กล้าที่ติดตามรับใช้ราชาอมตะ!”

“สิงโตตัวนี้สามารถย้อนคืนสายเลือดบรรพบุรุษทำให้มันมีพลังมากมายมหาศาล!”

คนหลายคนกำลังวิจารณ์ถึงการต่อสู้ครั้งนี้ เป็นเพราะการต่อสู้ของสิงโตทองกับจินซานนั้นรุนแรงอย่างถึงที่สุด

จินซานโกรธมาก หลังจากผ่านไปร้อยกระบวนท่าเขาก็ยังไม่สามารถเอาชนะสัตว์ขี่ของอีกฝ่ายได้!

สำหรับสิงโตสีทองใบหน้าของมันมืดครึ้มมาเป็นเวลานานแล้ว เป็นเพราะฮวงสามารถเอาชนะคู่ต่อสู้คนนี้ได้อย่างง่ายดาย แต่เมื่อถึงคราวของมันกลับเป็นการต่อสู้นองเลือดที่ไม่รู้ว่าผู้ใดจะแพ้ผู้ใดจะชนะ

ต้องเข้าใจว่าเมื่อไม่นานมานี้มันได้เข้าสู่สระแห่งการเกิดใหม่และสร้างร่างกายสีทองจนแข็งแกร่งมากกว่าเดิมนับสิบเท่า

ก่อนหน้านี้ยังไม่เห็นผลมากนัก แต่หลังจากการฝึกฝนมาสองสามวันความแข็งแกร่งของมันก็ก้าวหน้าขึ้นย่างมาก อย่างไรก็ตามตอนนี้มันยังไม่สามารถเอาชนะคู่ต่อสู้ได้

สิ่งนี้ทำให้สิงโตทองรู้สึกอึดอัดจนต้องคำรามออกมา

มันเข้าสู่ขอบเขตแยกตนเองแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นยังสามารถทำได้อย่างสมบูรณ์แบบ

ในขั้นต้นมันยังคงมีคลื่นแห่งความแค้นเตรียมที่จะหาโอกาสต่อสู้ต่อสู้แตกหักกับฮวงอีกครั้ง

แต่ตอนนี้หลังจากที่ได้ต่อสู้กับจินซาน มันก็ตระหนักได้ว่ายังไม่มีคุณสมบัติที่จะเผชิญหน้ากับฮวง

ฮ่อง!

ทั้งสองต่อสู้กันอย่างดุเดือดมาต่อเนื่องกว่าสองร้อยกระบวนท่า ญาณวิเศษของพวกเขาทั้งสองสามารถถล่มสวรรค์และปฐพีได้อย่างง่ายดาย

"พอได้แล้ว!" ผู้ยิ่งใหญ่ของตระกูลจินโบกมือและแยกพวกเขาออกจากกัน เขาไม่สามารถทนดูเรื่องนี้ต่อไปได้จริงๆ

การต่อสู้ครั้งนี้สูญเสียความหมายโดยสิ้นเชิงไม่ว่าจินซานจะชนะหรือแพ้เกียรติยศของเขาก็ถูกทำลายไปจนหมดสิ้นแล้ว

ในความเป็นจริงราชสีห์ผู้กล้าเป็นทายาทของผู้อมตะ การต่อสู้เสมอกับมันก็นับว่าเป็นเรื่องที่น่าพอใจอย่างยิ่ง

อย่างไรก็ตามตอนนี้มันเป็นเพียงสัตว์ขี่ของฮวง การเอาชนะมันได้ก็ไม่มีประโยชน์แม้แต่น้อย แต่หากพ่ายแพ้ชื่อเสียงของจินซานก็จะถึงคราวย่อยยับทันที!

“เจ้าหนู เจ้ารังแกผู้อื่นมากเกินไปแล้ว!” จินคุนตะโกนออกมา เขาจ้องมองไปที่สือฮ่าวดวงตาเต็มไปด้วยไอสังหาร

“นี่ควรเป็นคำพูดของข้าที่กล่าวกับตระกูลจินของพวกเจ้า”สือฮ่าวตอบกลับอย่างเย็นชา

แม้ว่าจะต้องเผชิญกับผู้ยิ่งใหญ่อาณาจักรปลดปล่อยตนเอง แต่เขาก็ไม่ได้หวาดกลัวแม้แต่น้อย

จินคุนเดินเข้าหาสือฮ่าวพร้อมกับปลดปล่อยเจตนาสังหารออกมา

ใบหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปทันที เขาจะใช้ความแข็งแกร่งของคนรุ่นอาวุโสรังแกเด็กคนหนึ่งเชียวหรือ

รอยยิ้มเย็นชาปรากฏขึ้นที่ริมฝีปากของสือฮ่าว ตระกูลจินต้องการทำอะไร? หากพวกเขาต้องการนำหีบไม้ไปก็ไม่ควรหาเรื่องกันถึงขนาดนี้?

สือฮ่าวอดสงสัยไม่ได้จริงๆ เป็นไปได้ไหมว่าคนตระกูลนี้ติดต่อกับอีกฝ่าย?

สิ่งที่เขายืนยันได้คือผู้ที่ลอบทำร้ายเขาในป่าอสูรสวรรค์คือคนจากตระกูลอมตะแห่งใดแห่งหนึ่งแน่นอน?

หากเป็นเช่นนั้นก็สมเหตุสมผลแล้ว อย่าบอกนะว่าพวกเขาต้องการที่จะนำหีบไม้ใบนี้ออกจากเมืองจักรพรรดิ์? จิตใจของ สือฮ่าวเเต็มไปด้วยความสงสัย

เฮง!

ในเวลานี้เสียงเย็นเยือกดังขึ้นทำให้ร่างของผู้ยิ่งใหญ่ของตระกูลจินแข็งเกร็งไม่สามารถขยับตัวได้

“จินไท่จุนอยากได้หีบไม้ขนาดนี้เลยหรือ? มันอาจจะเป็นเพียงข่าวลือสิ่งนี้ไม่แน่ว่าจะทำให้ใครคนหนึ่งกลายเป็นราชาอมตะได้” เสียงชราดังออกมาจากความมืด

คำพูดเหล่านี้ทำให้หลายคนหวั่นไหว ในที่สุดพวกเขาก็รู้ถึงความสำคัญของหีบใบนี้?

ในขณะเดียวกันทุกคนก็รู้ทันทีว่าจินไท่จุนเข้าสู่เมืองจักรพรรดิแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นนางยังให้ความสนใจต่อหีบใบนี้เป็นอย่างยิ่งนั่นคือเหตุผลที่ผู้คนจากตระกูลจินกล้าลงมืออย่างเปิดเผย

“ข้าแค่อยากรู้อยากเห็นนิดหน่อย ข้าคิดว่าเราควรจะค้นคว้าด้วยกัน” เสียงของหญิงชราดังขึ้นมาจากอีกฟาก

ทุกคนสั่นสะท้าน เห็นได้ชัดว่าจินไทจุนก็มาถึงระดับผู้สูงสุดเช่นเดียวกัน ไม่เช่นนั้นนางจะไม่มีคุณสมบัติที่จะกล่าววาจากับบุคคลลึกลับผู้นั้น!

“สหายน้อยโปรดมาที่แท่นบูชาบรรพบุรุษ พวกเราเหล่าคนชรารอเจ้ามานานแล้ว” เสียงชราอีกเสียงดังขึ้นเพื่อเชื้อเชิญสือฮ่าว

ทุกคนตื่นตระหนก ผู้สูงสุดจากเก้าสวรรค์มารวมตัวกันที่เมืองจักรพรรดิแล้ว

ในเวลานี้ผู้อาวุโสคนหนึ่งจากตระกูลหวังยื่นมือออกมาเพื่อรับหีบไม้นั้นไป

เดิมทีสือฮ่าวไม่มีอารมณ์ที่จะขัดแย้งใดๆกับพวกเขาอีก ในตอนแรกเขาตั้งใจที่จะนำหีบไม้ใบนี้กลับมาให้ผู้สูงสุดในเมืองจักรพรรดิร่วมกันศึกษา

แต่เมื่อเห็นคนจากตระกูลหวังใบหน้าเขาก็กลายเป็นเย็นชาขึ้นทันที

เขามั่นใจว่าเซียนอมตะหวังมาถึงเมืองจักรพรรดิแล้วเช่นกันไม่เช่นนั้นคนพวกนี้ย่อมไม่กล้าอวดดีต่อหน้าเขา

“อย่าทำตัวหยาบคาย! สหายน้อยสือฮ่าวแย่งชิงของวิเศษชิ้นนี้มาด้วยตัวเขาเองพวกเจ้าทุกคนไม่มีสิทธิ์ก้าวก่าย! ขอเชิญสหายน้อยมาที่แท่นบูชาบรรพบุรุษ!” เสียงของคนแก่ดังขึ้นอีกครั้ง

ในเวลาเดียวกันด้วยคนของตระกูลหวังก็ถูกพลังลึกลับกระแทกเข้ากับร่างกายจนกระอักเลือดออกมา?

จากนั้นเส้นทางสีทองก็ทอดยาวลงมาต่อหน้าพวกเขาทุกคน

สือฮ่าวรอคอยสิ่งนี้อยู่นานแล้ว หากพวกเขาสามารถไขความลับของหีบไม้ใบนี้ได้จะเป็นประโยชน์อย่างสูงต่อเก้าสวรรค์สิบพิภพอย่างยิ่ง