บทที่ 17 ยืมอาหาร
ฉินเจียวเจียวไม่คิดมาก่อนว่าโจวยวี่จะถามตรง ๆ แบบนั้น เธอจึงตกอยู่ในความตะลึงงันและไม่ตอบสนองไปชั่วครู่ เธอเอ่ยขึ้นอย่างอ่อนหวาน “พี่ยวี่ เรื่องมันเป็นอย่างนี้ พวกเราออกมาด้วยความรีบร้อน เลยไม่ได้เอาอาหารมาด้วยมากนัก เพราะงั้นพวกเราเลยหวังว่าบางทีพี่จะให้พวกเรายืมก่อนได้” ฉินเจียวเจียวหยุดและพูดขึ้น...
