[Rewrite,อ่านฟรี] Special District 9 ตอนที่ 116 หักหลังกันหรือ?

ตอนที่ 116 หักหลังกันหรือ?

ฉินหยู่รอสักครู่ก่อนที่จะดำเนินการต่อ “พี่ตง ฉันอาจมีประสบการณ์น้อยกว่าคุณ แต่ถ้าฉันสามารถจัดการเรื่องนี้ให้กับลุงหม่าได้ คุณรู้ว่าฉันไม่ใช่ไอ้โง่ คนของหยวนหัวและคนของหลงซิ่งมีอยู่รอบตัว ถ้าฉันทะเล่อทะล่าออกไปฉันจะรอดไหม?”

หย่งตงขมวดคิ้วพยายามใช้ความคิด

“มันอยู่ตรงหน้าคุณแล้ว ต้องคิดอะไรให้มากมายอีก” ฉินหยู่ขมวดคิ้วและเตือน “ฉันจะบอกคุณให้ชัดเจนอีกทีก็ได้ว่า คุณมาที่นี่เพื่อเคลียร์เรื่องยาปลอมให้สะอาด ถ้าให้ความร่วมมือ เราจะลืมเรื่องในอดีตให้หมด ถ้าไม่ให้ความร่วมมือ ลุงหม่ายังอยากจะยิงคุณเพื่อแก้แค้นและฉันก็หยุดเขาไม่ได้ แค่บอกมาว่าฉันควรทำยังไง?”

หย่งตงถือโทรศัพท์อยู่ หันกลับมามองไปทางหยวนหัวแล้วพูดด้วยเสียงแผ่วเบา “ทั้งสองตระกูลกำลังจ้องมาที่ฉัน มันทำให้ฉันเคลื่อนไหวลำบาก”

ฉินหยู่นิ่งอึ้งไป

“บอกฉันก่อนว่าฉันจะหาคุณเจอได้ยังไง” หย่งตงพูดขึ้นด้วยเสียงเบาลง “แล้วฉันจะคิดเรื่องข้อเสนอที่คุณให้มา”

ฉินหยู่ขมวดคิ้วครุ่นคิดโดยไม่ตอบทันทีทันใด

“หยุดเสแสร้งเถอะ คุณไม่คิดที่จะแลกเปลี่ยนตัวประกันตั้งแต่แรกอยู่แล้วใช่มั้ย?” หย่งตงปรับความคิดให้ทันฉินหยู่ทันที “บอกฉันมาว่าจะไปที่นั่นได้ยังไง?”

ฉินหยู่คิดอยู่ครู่หนึ่งจึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทันทีพูดต่อ “เอาโทรศัพท์ไปแล้วเดินไปตามถนนสามร้อยเมตรจนถึงทางแยก แล้วไปทางแยกซ้าย”

“ได้”

“พี่ตง คุณมีเพียงชีวิตเดียวเท่านั้น อย่าเสียสละให้ใครโดยเปล่าประโยชน์ มันไม่คุ้มหรอก” ฉินหยู่ขมวดคิ้วพูดปิดท้าย “เจ้าพวกสุนัขรับใช้ข้างหลังพวกนั้นมันจะตามคุณมาตลอด ฉันไม่โผล่ออกไปตอนนี้หรอก”

หลังพูดจบเขาก็วางสายไป

……

ในดินแดนรกร้าง

ฉินหยู่หันกลับไปเรียกแมวแก่ “ไปที่ทางแยกและบอกลุงหม่าอย่าเพิ่งเคลื่อนไหวนะ”

“รู้แล้ว” แมวแก่พยักหน้า

ในเวลาเดียวกัน

หย่งตงยืนอยู่ใต้ป้ายทางออก มองไปทางหยวนหัวอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงหันหลังกลับเดินจากไปทันที

ภายในซอย

ชายหัวโล้นขมวดคิ้วและเตือนว่า “คุณเห็นไหมว่าหย่งตงเพิ่งรับสาย?”

“ฉันเห็นแล้ว” หยวนหัวพูดด้วยสายตาครุ่นคิด “หย่งตงรับโทรศัพท์ ทำไมเขาปิดไมโครโฟนวิทยุสื่อสาร”

“ฉันก็สงสัยเหมือนกันว่าเขาทำอย่างนั้นทำไม” ชายหัวโล้นรู้สึกไม่แน่ใจ

“พี่หัว!”

ในขณะนี้ เสี่ยวจิ่ววิ่งมาจากด้านหลังและถามด้วยน้ำเสียงเร่งรีบ “คนของเราทั้งหมดอยู่ในทุ่งนาและตรอกซอกซอย เราควรตามหย่งตงตอนนี้มั้ยครับ? ไม่อย่างนั้นหากเขาไปไกลกว่านั้นเขาจะหลุดจากการติดตามของเรานะครับ”

หยวนหัวครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วโบกมือพูดทันที “ดูเหมือนอีกฝ่ายต้องการให้หย่งตงทำงานตามแผนของพวกเขา แต่ถนนโล่ง ไม่มีรถหรือผู้คนสิ่งของกีดขวางแถวนี้เลย หากพวกนายติดตามห่างเกินไปเราจะตามไม่ทัน”

ชายหัวโล้นมองไปที่ถนนแล้วตอบเบาๆ “ให้รถสองคันที่อยู่ข้างหลังอ้อมไปอีกทางแล้วไปดักหย่งตงข้างหน้า”

“จัดการเลย” หยวนหัวพยักหน้า

“งั้นฉันทำเองครับ” ชายหัวโล้นตอบแล้วรีบออกจากซอยไปทันที

เสี่ยวจิ่วยืนอยู่ใกล้ๆ ขมวดคิ้วและถามว่า “พี่หัว หย่งตงไม่มีความคิดอื่นแล้วใช่ไหม?”

“...!” หยวนหัวกำหมัดแน่น ใบหน้าของเขาเคร่งเครียดและนิ่งเงียบ ไม่ตอบอะไร

……

บนถนน

หย่งตงเดินไม่เร็วหรือช้ามากมาจนใกล้จะถึงทางแยกด้านซ้ายแล้ว เขาเหลียวหลังมองกลับไปเป็นครั้งคราว

ไม่กี่นาทีต่อมา หย่งตงก็เดินมาหยุดถึงทางแยก

ในชุดหูฟังไร้สาย เสียงของชายหัวโล้นดังขึ้น “หย่งตง คุณพูดอะไรกันอยู่! บอกฉันว่าอีกฝ่ายพูดอะไรกับคุณ?”

หย่งตงหันมองไปรอบๆ โดยไม่พูดอะไรสักคำ

“ฮัลโหล? เฮ้ หย่งตง ได้ยินฉันไหม? พูดอะไรสักอย่างสิ!”

“หย่งตง ฮัลโหล? ถ้าคุณไม่พูด เราจะปกป้องคุณได้ยังไง จะเกิดอะไรขึ้นถ้าเราขาดการติดต่อกับคุณไปตอนมีเรื่องขึ้น”

“……!”

ชายหัวโล้นตะโกนผ่านวิทยุไร้สายเจ็ดแปดครั้ง แต่ไม่มีการตอบสนองกลับมา

ที่ทางแยกถนน หย่งตงเช็ดเหงื่อออกจากหน้าผาก ก้มลงหยิบโทรศัพท์มือถือที่ฉินหยู่มอบให้เขาขึ้นมาโทรออกทันที

หลังจากนั้นไม่กี่วินาที

“ฮัลโหล?” เสียงของฉินหยู่ดังขึ้น

“ฉันจะสลัดไอ้พวกที่ตามหลังฉันออกได้ไหมเมื่อฉันเข้าไปในทางแยก?” หย่งตงถาม

“ได้สิ” ฉินหยู่พยักหน้า “ข้างหน้าเป็นโกดังเก็บวัสดุพลเรือนเฟิ่งเป่ย มันจะมีตรอกซอกซอยมากมายๆ”

“คุณอยู่ไหน?” หย่งตงถามอีกครั้ง

“ฉันอยู่ในซอยแถวนี้แหละ”

“อย่าโกหก ถ้าฉันสลัดให้พวกที่ตามหลังฉันแล้ว เฒ่าหยวนจะรู้ความตั้งใจของฉันทันที” หย่งตงเตือนด้วยเสียงเย็นชา “ถ้าฉันตาย จะไม่มีใครช่วยเฒ่าหม่าเคลียร์เรื่องยาปลอมได้”

“จากนี้ไปอย่าเพิ่งวางสายนี้ เดี๋ยวเราจะพบกันในซอย” ฉินหยู่ตอบด้วยเสียงหนักแน่น

“เอาล่ะ สั่งสอนกับเฒ่าหยวนสักหน่อย” หย่งตงถือโทรศัพท์ไว้ในมือซ้าย ใช้มือขวาจับดึงชุดหูฟังไมโครโฟนไร้สายของวิทยุสื่อสารออกมาจากตัว แล้วโยนมันลงพื้นหิมะ “ฉันโยนวิทยุทิ้งไปแล้ว คุณน่าจะมองเห็นมันได้ใช่ไหม?”

ฉินหยู่เอามือปิดไมโครโฟนโทรศัพท์ แล้วหันไปบอกแมวแก่ “ถามกวนฉี เขาทิ้งวิทยุไปจริงหรือเปล่า?”

“ทิ้งไปแล้ว” แมวแก่ตอบโดยถือโทรศัพท์ที่เชื่อมต่อกับกวนฉีอยู่ตลอดเวลา

ฉินหยู่เปิดไมโครโฟนโทรศัพท์แล้วพูดกับหย่งตงต่อทันที “เลี้ยวซ้ายเข้าทางแยกแล้ววิ่งตรงไปข้างหน้า ฉันจะไปรับคุณ”

ทันทีที่คำพูดจบลง หย่งตงก็ไม่ลังเลอีกต่อไป หันหลังกลับรีบวิ่งไปที่ทางแยกบนถนน หายตัวไปในความมืดทันที

……

ในรถ ชายหัวโล้นเพิ่งได้ยินเสียงสัญญาณไม่ว่างมาจากวิทยุสื่อสาร ทันใดนั้นเขาก็โกรธและก่นด่าอย่าไม่พอใจ “เจ้าโง่หย่งตงถูกอีกฝ่ายล้างสมองไปแล้ว”

“พี่โล้น เราควรทำยังไงดี?”

ลูกน้องที่ขับรถถามอย่างเร่งด่วน

“เราจะทำอะไรได้อีกล่ะ? ไล่ตามมันไปสิวะ อย่าให้หย่งตงหนีไปได้!” ชายหัวโล้นหยิบไมโครโฟนที่คอแล้วตะโกนใส่ “ชักปืนพวกนายออกมาให้พร้อม ใช้มันเลยถ้าจำเป็น”

ทันทีที่เขาพูดจบโทรศัพท์ก็ดังขึ้นในรถ ชายหัวโล้นก้มลงกดปุ่มรับสายพูดอย่างรวดเร็ว “พี่หยวน หย่งตงถูกอีกฝ่ายเกลี้ยกล่อมไปได้แล้ว!”

หยวนหัวตกตะลึงและตะโกนด้วยแววตาโกรธเกรี้ยวทันที “จับมันให้ได้! ไม่ว่าหย่งตงต้องการทำอะไร เราจะปล่อยให้เขาติดต่อกับอีกฝ่ายไม่ได้”

“เขาออกไปนอกถนนแล้วฉันกำลังไล่ตามเขา”

“บอกให้ทุกคนออกจากที่ซ่อนและไล่ตามมัน!” หยวนหัวตะโกนใส่เสี่ยวจิ่วผ่านโทรศัพท์มือถือของเขา “เร็วเข้า”

ไม่กี่วินาทีต่อมา มีรถหกเจ็ดคันพุ่งออกมาจากตรอกริมถนนและมุ่งหน้าตรงไปยังสี่แยก

……

บนถนนไร้ชื่อ

หย่งตงวิ่งจนหอบและหันหลังกลับไปมองถนนสายหลัก ยกโทรศัพท์ขึ้นพูด “พวกมันกำลังจะตามทันแล้ว อีกไกลแค่ไหนฉันถึงจะเจอคุณ?”

“วิ่งต่อไป ฉันจับตาดูคุณอยู่ ไม่ต้องตกใจ” ฉินหยู่ปลอบใจเขาทันที “เมื่อคุณวิ่งเข้าไปในพื้นที่โกดังเก็บของ คุณจะเห็นป้าย เราอยู่บริเวณนี้”

“น้องชาย เมื่อฉันหนีมาแล้ว ไม่มีทางที่ฉันจะกลับไปหาเฒ่าหยวนได้” ใบหน้าของหย่งตงซีดลงและพูดต่อว่า “อย่าโกงฉัน ไม่งั้นปัญหายาปลอมจะอยู่กับฉันไปตลอดชีวิต”

“พี่ตง โปรดจำไว้ด้วย ฉันไม่มีเวลาหลอกคุณไปเรื่อยๆ” ฉินหยู่ตอบด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “รีบวิ่งไป ฉันจะส่งรถไปทันทีที่คุณมาถึง เราจะออกเดินทางทันที”

“โอเค น้องชาย!” หย่งตงตอบด้วยสีหน้าหม่นหมอง จากนั้นจึงซุกมือเข้ากระเป๋ากางเกงเพราะความหนาว แล้วมือบังเอิญไปกดคีย์ลัดหมายเลขชายหัวโล้นที่ตั้งไว้ล่วงหน้าในโทรศัพท์ของเขาโดยไม่รู้ตัว

……………………………………………………………