EP 463 ลูกสะใภ้!
EP 463 ลูกสะใภ้!
By loop
ตอนเย็น.
หมู่บ้านฮุยเทียน ณ ครอบครัวลวน.
รถซานทาน่าหยุดอยู่หน้าบ้าน และตงเสวี่ยปิงก็ลงจากรถ เขาไปที่รองเท้าบู๊ตเพื่อรับของขวัญเสี่ยวหลานซื้อเสื้อผ้า เนคไท เครื่องสำอาง อาหาร ฯลฯ และแม้แต่ ดงซูบินก็ไม่สามารถพกพาทุกอย่างได้ เธอเข้าไปช่วยถือถุงช้อปปิ้งสองใบก่อนจะเข้าไปในลานบ้าน ห้องทางเหนือสว่างไสว พวกเขาสามารถเห็นผู้คนและได้ยินเสียงลุงของดงซูบินและเสียงของภรรยาของเขา
ลวนเสี่ยวปิงได้ยินคนเปิดประตูและออกไปดู
ดงซูบินหัวเราะ “แม่ครับ ผมพาเธอกลับมา เธอคือเสี่ยวหลาน ทุกคนน่าจะเจอกันมาก่อนและผมคิดว่าผมเคยแนะนำเธอให้ทุกคนรู้จักแล้ว”
เสี่ยวหลาน ยิ้มและเดินไป “ยินดีที่ได้รู้จักค่ะคุณป้า”
“อา… ใช่”
“เราแวะห้างเล็กระหว่างเดินทางมาที่นี้” เสี่ยวหลานกล่าวต่อ “ขอโทษที่ให้รอนาน”
"ทุกอย่างปกติดี." ลวนเสี่ยวปิงไม่ได้มองดูลูกชายของเธอด้วยซ้ำ ดวงตาของเธอจับจ้องไปที่เสี่ยวหลานและเธอก็มองเธอด้วยรอยยิ้ม
ดงซูบินหัวเราะ “แม่ครับ กำลังมองอะไรอยู่นะ”
ลวนเสี่ยวปิงมองออกไป “โอ้ ทำไมลูกซื้อของมาเยอะจัง”
“ผมพยายามบอกเธแล้ว แต่เสี่ยวหลานเองก็ไม่ยอม”
“เข้ามาสิ อาหารเย็นพร้อมแล้ว”
ลุง ป้า และครอบครัวของ ดงซูบินอยู่ด้วย ทุกคนยืนขึ้นเมื่อ ดงซูบินและเสี่ยวหลานเข้ามาในห้องทิศเหนือ พวกเขาทั้งหมดกำลังมองไปที่เสี่ยวหลานดงซูบินหยิบของขวัญออกมาอย่างรวดเร็วและมอบให้กับญาติของเขาแนะนำพวกเขาให้รู้จักกับ เสี่ยวหลาน เธอเดินตามวิธีที่ ดงซูบินพูดกับพวกเขาด้วยรอยยิ้ม
ลุงของ ดงซูบินตื่นเต้นเมื่อได้ยินนายกเทศมนตรีเรียกเขาว่าลุง พวกเขาเสนอที่นั่งให้ เสี่ยวหลาน อย่างรวดเร็ว
“นายกเทศมนตรีเสี่ยว คุณชอบชาอะไร”
“คุณป้า เรียกฉันว่าเสี่ยวหลาน”
“อา… เสี่ยวหลาน ฮ่าฮ่า… ป้าจะเทชาให้คุณเอง”
ทุกคนรู้สึกอึดอัดเพราะ เสี่ยวหลาน เป็นนายกเทศมนตรีของมณฑล ลุงและป้าของ ดงซูบินรู้สึกอึดอัดใจที่จะพูดคุยกับเธอในฐานะผู้อาวุโสของเธอ แต่หลังจากนั้นไม่นาน พวกเขาสังเกตเห็นว่า เสี่ยวหลาน ไม่มีอากาศและยิ้มอยู่เสมอ พวกเขารู้สึกสบายใจขึ้น
ทันใดนั้นถังจินก็เข้ามาในขณะที่หอบ “ฉันเพิ่งทำงานเสร็จ พี่สะใภ้ของฉันอยู่ที่นี่หรือเปล่า” เธอเห็น เสี่ยวหลาน นั่งอยู่ที่นั่นและตกใจ
ป้ารองของ ดงซูบินจ้องมองลูกสาวของเธอ “เลิกพูดไร้สาระได้แล้ว”
“เธอคงเป็นถังจินสินะ?” เสี่ยวหลาน มองไปที่เธอ “ฉันได้ยินเกี่ยวกับเธอมากมายซูบิน ฮ่าฮ่า… ฉันได้ยินว่าเธอทำงานอยู่ในมณฑลเหรอ? ทำไมไม่โทรหาพี่ของเธอล่ะ เราจะได้กลับมาพร้อมกัน”
ถังจินมองไปที่ เสี่ยวหลาน และทักทายเธอ "พี่สะใภ้."
" ฮ่าฮ่า…” เสี่ยวหลาน รับทราบ
ถังจินเห็น เสี่ยวหลาน ยอมรับคำทักทายของเธอและเดินเข้าไปใกล้ “พี่สะใภ้ คบกับพี่อยู่หรือเปล่า? พวกคุณเริ่มออกเดทกันตอนที่พี่ชายของฉันเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลหรือยัง?” เธอรู้เรื่องนี้มากในภายหลังจากแม่ของเธอ เมื่อเธอได้ยินว่านายกเทศมนตรีเสี่ยว เป็นแฟนสาวของลูกพี่ลูกน้องของเธอ เธอตกใจและรีบกลับบ้านหลังเลิกงานอย่างรวดเร็ว
เสี่ยวหลาน ไม่ได้แก้ไขเธอและยิ้ม
ถังจินนั้นขี้บ่นและไม่สนใจสายตาของพ่อแม่ของเธอ “ใครเป็นคนทำการเคลื่อนไหวครั้งแรก? คุณเดินตามพี่ชายของฉันหรือพี่ชายของฉันไปจีบคุณ?”
ดงซูบินจ้องถังจิน“ไปให้พ้นเลย… หยุดถาม!”
“หนูก็แค่อยากรู้!” ถังจินได้ตอบกลับ
เสี่ยวหลาน หัวเราะ “นี่ไม่ใช่ความลับ ครั้งแรกที่ฉันได้พบกับซูบินคือประมาณสองปีที่แล้ว ฉันเดินผ่านถนนเหอเป่ยเหนือ และกระเป๋าเงินของฉันถูกล้วงกระเป๋าเมื่อฉันใช้โทรศัพท์ซูบินปรากฏตัวและจับขโมยคนนั้น นั่นถือเป็นการพบกันครั้งแรกของเรา และหลายอย่างเกิดขึ้นหลังจากนั้น อืม… ฉันน่าจะเป็นคนที่เริ่มจีบซูบินก่อน ฮาฮา…”
นายกเทศมนตรีเสี่ยวจีบซูบินก่อนหรอ!?
ถังจิน, ลวนเสี่ยวปิงและคนอื่นๆ ตกตะลึง และทุกคนก็หันไปมองดงซูบิน
ดงซูบินหน้าแดง เขาและ เสี่ยวหลาน ไม่ได้คบหากัน พวกเขาเริ่มออกเดทที่คฤหาสน์ของผู้อาวุโสเสี่ยว หลังจากที่เธอถามว่า “คุณต้องการเดทกับฉันไหม” และเขาก็พยักหน้า คำตอบของ เสี่ยวหลาน ไม่ผิด เพราะเธอเป็นคนถามคำถามนี้
ถังขินประทับใจอย่างมากและแสดงให้ ดงซูบินยกนิ้วให้
ลวนเสี่ยวปิงยังรู้สึกว่าลูกชายของเธอไม่น่าเชื่อ เขาสามารถปล่อยให้นายกเทศมนตรีคนสวยขึ้นศาลได้ ในเวลานี้ ในที่สุดเธอก็เชื่อว่าลูกชายของเธอกำลังออกเดทกับ เสี่ยวหลาน และ เสี่ยวหลาน กำลังจะเป็นลูกสะใภ้ของเธอ เธอไม่อนุญาตให้ถังจินถามคำถามเพิ่มเติม “ซูบิน พี่ชายของเธอเขินหมดแล้ว”
แต่หลังจากหยุดถังจินแล้ว ลวนเสี่ยวปิงก็จับมือ เสี่ยวหลาน และเริ่มถาม
“ฮุ่ยหลาน ครอบครัวของคุณมีกี่คน”
"สาม. ฮาฮา… ฉันเป็นลูกคนเดียวด้วย”
“ดี… ฉันได้ยินซูบินและคุณกำลังวางแผนที่จะแต่งงาน คุณสองคนตัดสินใจวันที่แล้วหรือยัง”
"ไม่. เราไม่กล้ากำหนดวันด้วย“เสี่ยวหลาน ตอบอย่างสง่างาม เธอจับแขนของลวนเสี่ยวปิงและยิ้ม”เรากำลังรอให้คุณและผู้อาวุโสของเราตัดสินใจ ฮ่าๆ… แต่ฉันต้องขอโทษก่อน ซูบินกับฉันคบกันมาระยะหนึ่งแล้ว และนี้ก็นานเลยกว่าเราจะได้เจอคุณ”
"ไม่เป็นไร." ลวเสี่ยวปิงตบมือของ เสี่ยวหลาน “ฉันจะดีใจมากถ้าซูบินได้คุณมาเป็นภรรยายของเขา ครอบครัวของเราไม่กังวลเกี่ยวกับประเพณีเหล่านี้หรอก”
“โอ้ ฉันซื้อสร้อยคอให้คุณแล้ว” เสี่ยวหลาน หยิบกล่องเครื่องประดับออกจากกระเป๋าของเธอ
ลวนเสี่ยวปิง ทำหน้าเคร่งขรึม "คุณกำลังทำอะไรอยู่? ไม่…"
“ลองดูสิ ฉันใช้เวลาสักครู่เพื่อเลือกสิ่งนี้และรู้สึกว่ามันเหมาะกับคุณ” เสี่ยวหลาน เปิดกล่องและมันคือสร้อยคอทองคำขาวที่มีเพชรอยู่ มีค่าใช้จ่ายอย่างน้อย 30,000 เธอหยิบมันออกมาและยืนกรานที่จะใส่มันลงบนลวนเสี่ยวปิง ลวนเสี่ยวปิงปฏิเสธสองสามครั้ง แต่ต่อมาก็ยอม เธอแตะสร้อยคอที่คอและมองดู
ภรรยาของลุงของ ดงซูบินและป้ามองไปที่ลวนเสี่ยวปิงอย่างอิจฉา
“เสี่ยวหลาน… เราขอบคุณ คุณมากๆเลย”
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ ฮาฮา…”
ลวนเสี่ยวปิงไม่สามารถหยุดยิ้มได้ เธอไม่สนใจเรื่องราคาเพราะความคิดนั้นสำคัญ เธอไม่ปล่อยมือของ เสี่ยวหลาน และพูดคุยต่อไป แม้แต่ลุงและป้าของ ดงซูบินก็ไม่สามารถเข้าร่วมการสนทนาได้
ดงซูบินรู้สึกว่าถูกละเลยและสูบบุหรี่สองสามมวนอยู่ตรงมุม “แม่ เรามาเริ่มทานอาหารเย็นกันไหม? ฉันหิวมาก.”
"ถูกตัอง. ฉันลืมไปเสียสนิทเลย“ลวนเสี่ยวปิงยืนขึ้น”ฉันจะไปทำอาหารให้”
เสี่ยวหลาน ก็ยืนขึ้นเช่นกัน “คุณป้า ให้ฉันทำเถอะ”
ภรรยาของลุงของ ดงซูบินและป้าไม่กล้าปล่อยให้ เสี่ยวหลาน ทำอาหารให้พวกเขาและหยุดพวกเขาอย่างรวดเร็วก่อนที่จะไปที่ครัว
เมื่อ ดงซูบินยังคงอยู่ในปักกิ่ง สถานะของ Luan Xiaoping ที่บ้านไม่สูง ป้าคนที่สองของ ดงซูบินและเธอเป็นคนทำอาหารและล้างจาน แต่ตอนนี้มันแตกต่างกัน เธอไม่ได้เข้าครัวเกือบตลอดเวลาแล้ว
หลังอาหารเย็น.
ถังจินยังคงไล่ตาม เสี่ยวหลาน เพื่อถามเกี่ยวกับคอร์ทของเธอ กับดงซูบิน
ดงซูบินใช้โอกาสนี้ส่งสัญญาณให้แม่ของเขาออกไปที่ลานบ้าน “แม่ครับ เป็นยังไงบ้าง? คุณพอใจกับเธอไหม”
ลวนเสี่ยวปิงหัวเราะ “ฮ่าฮ่า… แน่นอน โชคเข้าข้างคนเขลาเสมอ”
ดงซูบินเป็นบ้า "คนเขลา? ผม? ผมไม่ใช่คนโง่”
ลวนเสี่ยวปิงถอนหายใจและตบมือลูกชายของเธอ “ฉันกังวลเมื่อได้ยินว่าคุณกำลังออกเดทกับนายกเทศมนตรี เธอมียศสูงกว่าและแก่กว่าคุณมาก… ฉันกลัวว่าคุณจะรังแกเธอหลังจากที่คุณแต่งงานกันหมดแล้ว แต่เห็นเธอแล้วฉันรู้สึกดีขึ้นมาก เธอเป็นผู้หญิงที่ดี”
ดงซูบินกลอกตาของเขา “หยุดดูถูกผมได้ไหม? แม่คิดว่าผมเป็นใคร? แม่จะแกล้งผม? แม่สามารถถามเธอว่าเธอกล้าแกล้งผมไหม ฮึ่ม! และเธอไม่กล้าต่อต้านฉัน” เขากล้าอวดเมื่อ เสี่ยวหลาน ไม่อยู่
ลวนเสี่ยวปิงรู้จักลูกชายของเธอดีและรู้สึกขบขัน “พูดโอยตัวเองไปเถอะ”
“ฉันพูดความจริง” ดงซูบินเคยดื่มแอลกอฮอล์มาก่อนและไม่ได้อายเพราะพูดแบบนี้
“เอาล่ะ… ฉันอารมณ์ดีและไม่อยากทะเลาะกับคุณ” ลวนเสี่ยวปิงหัวเราะ “อย่างไรก็ตาม แม่มีความสุขมากกับลูกสะใภ้คนนี้ เธอสวยและเยี่ยมยอด ในที่สุดลูกชายที่โง่เขลาของแม่ก็ทำให้แม่ภูมิใจ ฮ่าฮ่า… ทำดีกับเธอ ไม่อย่างนั้นเธอจะทิ้งลูก”
ดงซูบินได้ตอบกลับ “แม่กำลังพูดเรื่องอะไร? แม้ว่าผมจะขอให้เธอไป เธอก็จะไม่ทำอย่างงั้นหรอก”
“ลูกจะเริ่มอวดดีอีกหรือ”
“แม่ไม่เชื่อผมเหรอ? แม่สามารถถามเสี่ยวหลาน!”
ทันใดนั้นประตูก็เปิดออก และ เสี่ยวหลาน ก็เดินออกไป “เอ๊ะ? ทำไมทั้งสองคนถึงอยู่ที่นี่? ทั้งสองต้องการถามอะไรฉัน”
ใบหน้าของ ดงซูบินเปลี่ยนไปและยิ้มอย่างเขินอาย “อา… ไม่มีอะไร… ผมกำลังคุยกับแม่อยู่”
ลวนเสี่ยวปิงเห็นสิ่งนี้และหัวเราะในใจของเธอ
