บทที่ 404
ภายในห้องโถงใหญ่สำนักพยัคฆ์ชิงฟาน ชายฉกรรจ์ผู้หนึ่งนั่งกุ้มหน้านิ่งครุ่นคิดบางอย่างด้านข้างมีชายฉกรรจ์และชายชราอีกแปดคนนั่งอยู่ ทั้งหมดกำลังรอคอยบางอย่าง ชั่วน้ำเดือดประตูห้องโถงถูกเปิดออกจางซือจวินก้าวเดินเข้ามาอย่างเร่งรีบ เขาสะบัดมือขวาใช้พลังปราณปิดประตูพร้อมกับนำขวดยาสีขาวนวลออกมา ผู้คนทั้งหมดต่างจ้องมองไปที่ขวดยาในมือ
“เจ้าสำนักขอรับ ไอ้เด็กโง่ผู้นั้นมันสามารถปรุงยาเพิ่มพลังปราณได้ถึงสิบสองเม็ดภายในเวลาไม่นาน”
ผู้คนทั้งหมดต่างตื่นตกใจในสิ่งที่จางซือจวินกล่าวออกมา
“เจ้าตรวจสอบหรือยังว่ามันเป็นของจริง”
จางซือจวินยกยิ้มเปิดจุดขวดยาออกกลิ่นสมุนไพรโชยออกมา ทันทีที่เทเม็ดยาออกมาสองเม็ดเจ้าสำนักถึงกับดวงตาเบิกโพลง เขารีบสะบัดมือขวาใช้พลังปราณดูดขวดยาและเม็ดยาในมือจางซือจวิน เขาเทเม็ดยาออกมาอีกหนึ่งเม็ดมองไปที่ผู้คนด้านล่าง
“พวกเจ้านำไปแบ่งกันคนละหนึ่งเม็ด คืนนี้ข้าชิงซือหยางจะลบสำนักจันทร์เสี้ยวออกจากเมือง”
เมื่อกล่าวเสร็จสิ้นชิงซือหยางรีบกลืนเม็ดยาทั้งสามเม็ดพร้อมกับโยนขวดยาให้แก่จางซือจวิน หลังจากแจกจ่ายเม็ดยาเสร็จสิ้นทั้งหมดก็หัวเราะออกมาดังลั่น
“พวกเจ้าทั้งหมดรีบเพิ่มพลังปราณเถอะ แจ้งคนของเราให้พร้อมลงมือยามไฮ่”
“ขอรับท่านเจ้าสำนัก”
ชินมู่ถังเดินนำทางเนี่ยฟงมาจนถึงด้านหน้าของสำนักจันทร์เสี้ยว ผู้คนมากมายต่างยืนอยู่เต็มด้านหน้า เสียงตะโกนดังลั่นอยู่นานนับสิบลมหายใจ ชายหนุ่มผู้หนึ่งถูกโยนออกมาจากด้านในสภาพบาดเจ็บสาหัส หลังจากนั้นเริ่มมีชายหนุ่มหลายคนเช่นกันถูกโยนออกมา เนี่ยฟงหันไปมองชินมู่ถังด้านข้าง
“ผู้อาวุโสขอรับเหตุใดชายหนุ่มพวกนั้นถึง”
ชินมู่ถังยกมือขวาขึ้นห้าม
“เหอะ สวะพวกนั้นน้องชายอย่าได้สนใจ มันเป็นธรรมดาที่การคัดเลือกคนเข้าสำนักมักจะโหดร้ายเพราะพวกเราต้องการเพียงความแข็งแกร่งเท่านั้น เส้นทางผู้ฝึกยุทธ์มันถูกกำหนดไว้แล้วปลาใหญ่มักกินปลาเล็กเสมอ”
เนี่ยฟงพนักหน้าตอบรับ ไม่นานชินมู่ถังก็พาเนี่ยฟงเดินเข้าไปด้านใน บริเวณล้านกว้างด้านหน้ามีโต๊ะและเก้าอี้ไม้ถูกจัดวางจนเต็ม มีชาวยุทธ์มากมายนั่งกินดื่มอย่างสนุกสนาน ชินมู่ถังหรี่ตามองไปที่เนี่ยฟง
“น้องชายเจ้านั่งด้านนอกนี้เถอะ ด้านในห้องโถงใหญ่สำหรับผู้มีอำนาจภายในเมืองและยอดฝีมือ เจ้าคงเข้าไปด้านในไม่ได้”
เนี่ยฟงก้มคารวะชินมู่ถัง
“หากเป็นเช่นนั้นข้าคงต้องขอตัวก่อนขอรับ”
สิ้นเสียงกล่าวเนี่ยฟงก็เดินเข้าไปนั่งโต๊ะว่างด้านข้าง ชินมู่ถังเมื่อเห็นเช่นนั้นก็เร่งฝีเท้าก้าวเดินออกไปจากสำนักจันทร์เสี้ยว ผู้คนมากมายต่างเข้ามาร่วมงานจนแน่น ทันใดนั้นเองเขาได้มีเสียงเอ่ยวาจาดังแว่วออกมาจากด้านหลัง
“โต๊ะนี้พี่ใหญ่เฟิงเฉินจะนั่ง สวะเช่นพวกเจ้าหลบออกไปได้แล้ว”
มีชาวยุทธ์หลายคนที่นั่งอยู่กับเนี่ยฟงวางตะเกียบลงบนโต๊ะลุกเดินออกมา
“น้องชายรีบออกจากที่นี่เถอะ เฟิงเฉินเป็นคนที่เราไม่ควรไปยุ่งด้วย”
เนี่ยฟงพยักหน้าตอบรับหมายลุกขึ้นเขาก็สำผัสบางอย่างจากด้านหลัง
“ไอ้ลูกหมา เหตุใดเจ้าถึงได้เชื่องช้านัก”
ชายฉกรรจ์ที่เอ่ยวาจาฟาดฝ่ามือขวาออกมา เนี่ยฟงก้มตัวหลบหมุนตัวไปทางซ้ายมือยกเท้าขวากระทืบไปที่หัวเข่าชายฉกรรจ์ด้านหน้า เปรี้ยง! ชายฉกรรจ์ร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดนอนดิ้นไปมาบนพื้น
“พวกเจ้าจะยืนรอสิ่งใดจัดการมันซะ”
ชายฉกรรจ์แปดคนล้อมตัวเนี่ยฟงเอาไว้แต่ทว่ายังไม่ได้ทำสิ่งใดทั้งหมดก็ถูกพลังปราณแผ่ออกมากดทับ เนี่ยฟงแกล้งลงไปคุกเข่าเช่นเดียวกับชายฉกรรจ์ทั้งแปด
“วันนี้สำนักจันทร์เสี้ยวจัดงานชุมนุมขึ้น พวกเจ้าคนตระกูลเฟิงคิดก่อเรื่องที่นี่อย่างนั้นรึ”
ชายชราผู้หนึ่งก้าวเดินเข้ามา ผู้คนส่วนใหญ่แหวกทางเป็นช่อง
“พวกเจ้ารีบพาเฟิงเฉินออกไปได้แล้ว ข้าให้เวลาพวกเจ้าสามลมหายใจ”
ชายฉกรรจ์ทั้งแปดรีบอุ้มเฟิงเฉินออกไป เนี่ยฟงรีงลุกขึ้นยืนคารวะชายชรา แต่เมื่อเงยหน้าข้ึนมาก็พบชายชราหายตัวไปแล้ว เนี่ยฟงจึงเอ่ยวาจาสอบถามชายฉกรรจ์ที่ยืนอยู่ด้านข้าง
“พี่ชายผู้อาวุโสท่านนั้นคือผู้ใดขอรับ”
“พวกข้าเรียกเขาว่าผู้เฒ่าซุน เป็นเพียงคนดูแลสวนให้แก่เจ้าสำนักเฉิงลู่เฟิง”
เนี่ยฟงใช้เวลากับการสอบถามเกี่ยวกับสำนักจันทร์เสี้ยวพร้อมกับการทานอาหารที่จัดเตรียมเอาไว้ให้ ยอดฝีมือจำนวนมากต่างเดินเท้าเข้าไปด้านในบริเวณห้องโถง ทันใดนั้นเนี่ยฟงก็พบเจอคนคุ้นเคยเป็นซินหยางและเก่อคังก้าวเดินเข้ามาเขารีบเอ่ยวาจาผ่านลมปราณ
“คาดไม่ถึงจะพบเจอพวกท่านทั้งสองที่นี่”
เมื่อได้ยินเสียงเอ่ยวาจาดังแว่วในศีรษะทั้งสองต่างหันไปมองรอบด้าน
“คืนนี้ข้ามีงานให้พวกท่านทั้งสองทำ เตรียมตัวให้พร้อมขอรับ”
ทั้งสองพยักหน้าตอบรับ หลังจากนั้นทั้งสองหาโต๊ะว่างนั่งทานอาหารและสุรา ย่างเข้ายามไฮ่ผู้คนจำนวนไม่น้อยเริ่มเมามายไปกับฤทธิ์สุรา ผู้คนด้านหน้าสำนักจันทร์เสี้ยวต่างพากันหลบหนีด้วยความหวาดกลัว กลุ่มคนจากสำนักพยัคฆ์ชิงฟาน เปรี้ยง! ตูม!! เสียงปะทะดังสนั่นจากด้านหน้าสำนักจันทร์เสี้ยว ประตูไม้ถูกทำลาย ผู้คนต่างหลบหนีเข้าไปด้านใน เสียงตะโกนดังลั่นพร้อมกับลมปราณแผ่ออกมาจากด้านในสำนัก
“ตัวบัดซบชิงซือหยางเจ้าทำสิ่งใดกัน วันนี้สำนักจันทร์เสี้ยวจัดการชุนนุมชาวยุทธ์ขึ้นเจ้าคิดก่อเรื่องวุ่นวายขึ้นอย่างนั้นรึ”
“เหอะ ตาแก่เจินหมิงท่านคิดว่าเพียงท่านผู้เดียวจะจัดการคนของข้าอย่างนั้นรึ ต่อให้เจ้าสำนักของพวกเจ้าอยู่ที่นี่ก็หาได้หยุดพวกข้าได้”
ชิงซือหยางหันไปมองจางซือจวิน
“เจ้ารีบเสาะหาเด็กหนุ่มผู้นั้นเถอะ”
จางซือจวินพยักหน้าตอบรับหรี่ตามองหาเด็กหนุ่มนักปรุงยา เนี่ยฟงเมื่อเห็นว่าคนของสำนักพยัคฆ์ชิงฟานได้มาที่นี่เขาจึงเอ่ยวาจาเรียกซินหยางและเก่อคัง
“พี่ชายทั้งสองรีบหาทางแอบออกมาที่ด้านนอกเถอะ”
ซินหยางและเก่อคังพยักหน้าตอบรับ เกือบครึ่งเค่อทั้งสองจึงแอบออกมาด้านนอกได้ ตอนนี้คนของสำนักทั้งสองเริ่มปะทะกันแล้วเสียงดังสนั่นผู้คนต่างวิ่งหลบหนีออกมาจ้าละหวั่น เนี่ยฟงรีบก้าวเดินออกมาดักหน้าทั้งสองคนเอาไว้
“พวกท่านทั้งสองติดตามข้ามา”
เนี่ยฟงพาทั้งสองมาถึงด้านหน้าสำนักพยัคฆ์ชิงฟาน เนี่ยฟงใช้ความเร็วพุ่งทะยานเข้าไปจัดการเวรยามสี่คนที่ด้านหน้า เขาแผ่ลมปราณออกมาตรวจสอบพร้อมกับทักษะจิตแห่งเทพมังกรอย่างสุดกำลัง ไม่นานเนี่ยฟงสะบัดมือขวาปรากฏแหวนสองวงอยู่ในมือ
“พี่ชายทั้งสองสิ่งใดมีค่ารีบจัดเก็บให้หมดผู้คนด้านในล้วนแล้วถูกข้าจัดการแล้ว อีกหนึ่งเค่อมาพบเจอข้าที่นี่”
“ขอรับคุณชาย”
สิ้นเสียงกล่าวทั้งสองแสยะยิ้มถีบเท้าพุ่งทะยานเข้าไปด้านใน เนี่ยฟงแผ่ลมปราณตรวจสอบพร้อมกับสร้างวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าสามวงเอาไว้ที่ด้านหน้าทางเข้า หลังจากนั้นเขาจึงพุ่งทะยานเข้าไปด้านใน เกือบหนึ่งเค่อวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าปรากฏตามพื้นทั่วสำนัก ไม่นานทั้งสองพุ่งทะยานออกมาด้านหน้า
“ที่นี่มีสมบัติไม่น้อยเลยขอรับ”
เนี่ยฟงพยักหน้าตอบรับ
“เอาละตอนนี้เรารีบกลับไปที่สำนักจันทร์เสี้ยวเถอะใกล้ถึงเวลาที่ยาของข้าจะออกฤทธิ์แล้ว”
สิ้นเสียงกล่าวทั้งสองถีบเท้าพุ่งทะยานติดตามเนี่ยฟง เสียงปะทะยังคงดังสนั่นอย่างต่อเนื่อง สำนักจันทร์เสี้ยวเกินกว่าครึ่งถูกทำลายด้วยการปะทะของยอดฝีมือทั้งสองสำนัก ทันทีที่ทั้งสามมาถึงตอนนี้คนของสำนักจันทร์เสี้ยวบาดเจ็บล้มตายมากกว่าคนของสำนักพยัคฆ์ซิงฟาง เนี่ยฟงหรี่ตามองตาเฒ่าซุนที่นอนแน่นิ่งอยู่บนพื้น เขารีบพุ่งเข้าหาเพื่อตรวจสอบชีพจรแต่ทว่ามันช้าไปเสียแล้วตาเฒ่าซุนตกตายไปแล้ว เนี่ยฟงทำได้เพียงกำหมัดในมือทั้งสองแน่น ทันใดนั้นเองก็มีเสียงเอ่ยวาจาดังแว่วมาจากเงามืดด้านข้างขวามือ
“เด็กน้อยเจ้าไปอยู่ที่ไหนมา ข้าตามหาเจ้าอยู่นาน ต้องขอบคุณเจ้าไม่น้อยสำหรับเม็ดยาเพิ่มพลังปราณ”
เมื่อหันไปมองพบเห็นจางซือจวินก้าวเดินออกมา
“คารวะผู้อาวุโส ข้าขอสอบถามได้หรือไม่ผู้เฒ่าผู้นี้เป็นผู้ใดสังหารขอรับ”
“เจ้ารู้จักตาเฒ่าซุนผู้นี้ด้วยอย่างนั้นรึ เป็นข้าเองที่สังหาร”
จางซือจวินกล่าวยังไม่ทันจบมีพลังปราณมหาศาลแผ่ออกมากดดัน เขาถึงกับลงไปคุกเข่ากระอักเลือดออกมา เนี่ยฟงรีบก้าวเดินเข้ามาหาจางซือจวินพร้อมกับก้มลงเอ่ยวาจาบางอย่าง
“เม็ดยาเพิ่มพลังปราณของข้าที่พวกท่านนำไปใช้รู้หรือไม่ว่ามันมีพิษร้ายแฝงอยู่ ตอนนี้พวกมันคงออกกำลังออกฤทธิ์แล้ว”
สิ้นเสียงกล่าวจางซือจวินลงไปนอนดิ้นทุรนทุรายร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด เช่นเดียวกับชิงซือหยางและผู้อาวุโสอีกแปดคน
