บทที่ 403
เวลาผ่านไปไม่ถึงชั่วยาม เสียงเคาะประตูดังลั่นมาจากหน้าห้องพร้อมกับเสียงเอ่ยวาจาด้วยความหวาดกลัว เนี่ยฟงยกยิ้มลืมตาจากการโคจรลมปราณลุกขึ้นจากเตียงนอน เมื่อเปิดประตูออกมาพบเห็นชายฉกรรจ์ผู้หนึ่งจ้วงแทงดาบในมือเข้ามา เนี่ยฟงใช้มือซ้ายคว้าจับไปที่สันดาบพร้อมกับบิดขึ้นหันคมดาบเฉือนไปที่ลำคอชายฉกรรจ์ด้านหน้าเขารีบแผ่ลมปราณตรวจสอบพบเจอยอดฝีมือสองคนอยู่ด้านของโรงเตี๊ยม ทันทีที่ก้าวเดินลงมากลุ่มคนของโรงเตี๊ยมและชาวยุทธ์ถูกแยกมานั่งตรงขวามือ ท่าที่ของแต่คนล้วนแล้วหวาดกลัวบางอย่าง ซากศพถูกจัดการหมดแล้วหลงเหลือเพียงคราบเลือดตามพื้น เมื่อมองออกไปด้านหน้าโรงเตี๊ยมพบเห็นชายชราผู้หนึ่งสวมชุดสีเทายืนแสยะยิ้มจ้องมองมาทางตน
“เป็นเจ้าสินะที่สังหารคนของข้า”
“ใช่ เป็นข้าเองหากไม่เพราะคนของท่านคิดช่วงชิงทองของข้าคงไม่ตกตายเช่นนี้ นั้นเป็นเพราะความโลภของพวกมันเองอีกอย่างหาใช่ข้าผู้เดียวไม่ที่กระทำชาวยุทธ์ทั้งหมดที่นี่ก็ร่วมมือด้วยเช่นกัน”
สิ้นเสียงกล่าวมีชาวยุทธ์หลายคนถึงกับตัวสั่นสะท้านยิ่งกว่าเดิม
“หุบปากของเจ้าซะ ข้าจะส่งวิญญาณเจ้าเซ่นคนของข้า”
ชายชราถีบเท้าพุ่งทะยานซัดฝ่ามือขวาปราณฝ่ามือสีเขียวพุ่งออกมา เนี่ยฟงยกยิ้มเร่งโคจรลมปราณไปที่มือขวาเกราะสายฟ้าปรากฏออกมาต้านรับด้านหน้า เปรี้ยง! ฝ่ามือทั้งสองปะทะกันเสียงดังสนั่น เปรี้ยง! ชายชรากระเด็นออกไปด้านนอกแขนขวาคดงอผิดรูป ชายฉกรรจ์อีกผู้หนึ่งพุ่งเข้าหาชายชรา เนี่ยฟงถีบเท้าพุ่งทะยานสะบัดมือขวากำชับมีดสั้นสีดำในมือพร้อมกับฟาดฟันออกไปด้วยทักษะตัดสายฟ้า ปราณมีดสั้นห้าเล่มพุ่งเข้าปะทะทั้งสองเสียงดังสนั่น เปรี้ยง! เปรี้ยง!! เนี่ยฟงก้าวเดินกลับเข้ามาในโรงเตี๊ยมหรี่ตามองไปที่เถ้าแก่
“สิ่งของในแหวนของทั้งสองคงพอที่จะซื้อโรมเตี๊ยมหลังนี้นะขอรับเถ้าแก่”
สิ้นเสียงกล่าวของเนี่ยฟงผู้คนที่อยู่ในโรงเตี๊ยมต่างพุ่งหลบหนีออกมาด้วยความกลัว หากยังคิดพักอยู่ที่นี่ต่อคงตกตายเป็นแน่ สองคนที่เนี่ยฟงสังหารไปนั้นเป็นคนของสำนักพยัคฆ์ชิงฟานสำนักอันดับสองของเมือง ผ่านไปเกือบชั่วยามเนี่ยฟงแสยะยิ้มลุกขึ้นจากเตียงนอนยืนพิงผนังห้องวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าปรากฏออกมาเป็นม่านพลังบดบัง ทันใดนั้นเองมีบางอย่างสอดเข้ามาทางช่องตรงประตู ควันสีเทาพวยพุ่งออกมานานนับสิบลมหายใจ ชั่วน้ำเดือด เปรี้ยง! ประตูห้องถูกทำลายพร้อมกับชายฉกรรจ์ห้าคนพุ่งเข้ามาในห้อง
“บัดซบ!! มันไม่ได้อยู่ที่นี่”
“พวกเจ้ามองไม่เห็นข้าอย่างนั้นรึ”
ทั้งห้าตัวสั่นสะท้านมีบางอย่างเย็นวาบที่ลำคอพวกเขายกมือขวาขึ้นมาจับด้วยความหวาดกลัว เนี่ยฟงก้าวเดินออกมาจากม่านพลัง
“พวกเจ้าอยากมีชีวิตอยู่อีกหรือไม่”
ทั้งห้าตื่นตกใจรีบพยักหน้าตอบรับด้วยความหวาดกลัว
“เอาเถอะพวกเจ้ารีบไปซะ ข้าต้องการพักผ่อนหากยังมีผู้ใดรบกวนข้าอีกก็อย่าหาว่าข้าลงมือโหดเหี้ยมก็แล้วกัน แต่ก่อนที่พวกเจ้าจะไปรบกวนมอบแหวนในมือทิ้งไว้ที่นี่เพื่อเป็นค่าทำขวัญให้แก่ข้าได้หรือไม่”
ทั้งห้ารีบถอดแหวนออกมาจากโยนลงพื้นพร้อมกับพุ่งออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว เนี่ยฟงรีบสะบัดมือขวาเก็บแหวนทั้งห้าเขารีบย้ายสิ่งของทั้งหมดไว้ที่แหวนในมือซ้าย วงอักขระศักดิ์สิทธิ์สามวงปรากฏออกมาพื้นเขาวางแหวนทั้งห้าวงเอาไว้ตรงกลาง หลังจากนั้นเขาก็เดินออกมาจากห้องพักเพื่อหาห้องพักใหม่ เขาเลือกห้องที่อยู่ด้านในสุดพร้อมกับนั่งบนเตียงแผ่ลมปราณตรวจสอบ ไม่ถึงครึ่งเค่อเสียงฝีเท้าจำนวนมากก้าวเดินขึ้นมาบริเวณชั้นสองไม่ถึงสามลมหายใจ ตูม! เกิดเสียงระเบิดดังสนั่นไปทั่วบริเวณเนี่ยฟงแสยะยิ้มเพราะเขาตรวจพบว่าไม่มีผู้ใดที่ยังมีชีวิตอยู่ จนถึงรุ่งเช้าเนี่ยฟงเปลี่ยนเสื้อผ้าสวมชุดสีเทาขลิบดำเขานำสมุนไพรสองสามชนิดมาขยี้ทาไปตามเสื้อผ้า ไม่นานเขาก็เดินออกมาจากโรงเตี๊ยม กลุ่มชายฉกรรจ์มากมายต่างพุ่งเข้ามาล้อมตัวเนี่ยฟงเอาไว้
“ไอ้หนูเหตุใดเจ้าถึงได้เดินออกมาจากโรงเตี๊ยม”
เนี่ยฟงรีบก้มคารวะ
“คารวะผู้อาวุโส ตัวข้าพักอยู่ที่นี่ตั้งแต่เมื่อวาน ตัวข้าเป็นนักปรุงยาเร่ร่อนสนใจเข้าร่วมชุมนุมชาวยุทธ์ขึ้นที่สำนักจันทร์เสี้ยว เมื่อคืนข้าจดจอกับการปรุงยาจนไม่สนใจสิ่งใด”
เนี่ยฟงสะบัดมือขวานำขวดยาสีขาวนวลออกมาทันทีที่เขาเทเม็ดยาออกมากลิ่นหอมของมันฟุ้งกระจายหลายคนต่างตื่นตกใจ
“เม็ดยาเพิ่มพลังปราณระดับสูง”
“เมื่อคืนข้าปรุงมันได้เพียงแค่สามเม็ดเพราะสมุนไพรของข้าไม่พอช่างน่าเสียดายนัก”
ชายฉกรรจ์ผู้หนึ่งก้าวเดินออกมาเขาได้กลิ่นสมุนไพรออกมาจากเสื้อผ้าสวมใส่ของชายหนุ่มด้านหน้า
“น้องชายข้ามีนามว่าชินมู่ถังเป็นผู้อาวุโสสำนักพยัคฆ์ชิงฟานข้าขอเชิญเจ้าพักที่สำนักของข้าได้หรือไม่”
เนี่ยฟงแสยะยิ้มเก็บเม็ดยาพร้อมกับยื่นขวดยาให้แก่ชายฉกรรจ์นามชินมู่ถัง
“เช่นนั้นผู้อาวุโสเก็บเม็ดยาเอาไว้เถอะขอรับ ถือว่าเป็นน้ำใจเล็กน้อย”
ชินมู่ถังรีบคว้าขวดยาในมือชายหนุ่มด้านหน้าเก็บเอาไว้ในแหวน
“ว่าแต่เจ้ามีนามว่าอะไรรึ”
“ข้ามีนามว่าเนี่ยฟงขอรับ”
“ดีเช่นนั้นเชิญคุณชายเนี่ยฟงที่สำนักของข้าก่อนงานชุมนุมชาวยุทธ์จะจัดขึ้นในตอนเย็นที่สำนักจันทร์เสี้ยว”
เมื่อเดินทางมาถึงสำนักพยัคฆ์ชิงฟานชินมู่ถังรีบพาเนี่ยฟงมาที่หอปรุงยาอย่างเร่งรีบ ทันทีมาถึงชินมู่ถังหันมามองเนี่ยฟง
“คุณชายรบกวนรออยู่ที่นี่ก่อนข้าจะไปแจ้งแก่ผู้คุมหอปรุงยา”
เนี่ยฟงพยักหน้าตอบรับ
“เชิญผู้อาวุโสเถอะขอรับ”
ชินมู่ถังรีบก้าวเดินเข้าไปด้านในชั่วน้ำเดือดเขาเดินออกมาพร้อมกับชายชราผู้หนึ่ง
“เจ้ารึ คือเด็กหนุ่มที่ปรุงยาเพิ่มพลังปราณสามเม็ดนี้”
เนี่ยฟงรีบก้มคารวะ
“คารวะผู้อาวุโส เป็นข้าเองขอรับ”
“ข้ามีนามว่าจางซือจวินเป็นคนผู้ดูแลหอปรุงยาที่นี่ เจ้าคงมาเข้าร่วมชุมชุมสินะ ข้าได้ตรวจเม็ดยาของเจ้าแล้วทักษะการปรุงยาของเจ้าสูงไม่น้อยสำหรับอายุเพียงแค่นี้ ดี ข้าชอบยิ่งนัก เอาเถอะเชิญด้านในเมื่อถึงเวลาข้าจะให้ชินมู่ถังมาเรียกเจ้าก็แล้วกัน”
“ข้าไม่อาจมาพักที่นี่โดยที่ไม่ได้ตอบแทนพวกท่าน เช่นนั้นข้าจะปรุงยาให้พวกท่านก็แล้วกันขอรับ เพียงแต่ว่าพวกท่านต้องนำสมุนไพรมาให้ข้า”
จางซือจวินและชินมู่ถังแสยะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ แต่แน่นอนว่าเนี่ยฟงแอบหรี่ตามองเห็นอย่างชัดเจน
“ได้ เช่นนั้นเชิญคุณชายด้านใน”
จางซือจวินเดินนำเนี่ยฟงเข้าไปด้านในหอปรุงยา เขานำเนี่ยฟงขึ้นไปที่ชั้นสามของหอ รอบด้านมีแต่ชั้นวางสมุนไพร ตรงกลางมีหม้อปรุงยาขนาดใหญ่ตั้งอยู่
“เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาเช่นนั้นข้าจะเริ่มปรุงยาให้พวกท่าน”
เนี่ยฟงก้าวเดินเข้าไปที่ชั้นสมุนไพรพร้อมกับหรี่ตามองทั้งสองคน
“เช่นนั้นพวกข้าทั้งสองไม่รบกวนเจ้าแล้ว”
สิ้นเสียงกล่าวจางซือจวินและชินมู่ถังก็เดินลงไปด้านล่างพวกเขาทั้งสองหยุดอยู่ที่ทางเดินชั้นสาม
“ชินมู่ถังถือว่าครั้งนี้เจ้าทำงานได้ดีมาก หากไอ้เด็กนั้นมันสามารถปรุงยาได้จริงคืนนี้สำนักจันทร์เสี้ยวคงต้องพบจุดพบ แจ้งคนของเราให้เตรียมพร้อมเอาไว้ ข้าจะไปแจ้งเจ้าสำนัก”
เนี่ยฟงถึงกับขมวดคิ้ว ไม่นานเขาก็แสยะยิ้มสะบัดมือขวาวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าปรากฏออกมาเป็นม่านพลัง เขาดูดสมุนไพรในนั้นจนหมด หลังจากนั้นเขาก็เดินไปที่หม้อปรุงยาวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าปรากฏออกมาหม้อปรุงยา หลังจากนั้นเขาก็นั่งนำขวดยาออกมาสามขวด เขานำเม็ดยาเพิ่มพลังปราณออกมาสิบสองเม็ดพร้อมกับนำเม็ดยาสีดำและสีขาวจากอีกสองขวดอย่างละสองเม็ด เม็ดยาสีดำและสีขาวถูกขยี้ลงในมือขวาประกายสายฟ้าพุ่งไปที่เม็ดยาทั้งสิบสองเม็ด เกือบสองเค่อทุกอย่างก็เสร็จสิ้นเขาเก็บเม็ดยาทั้งสิบสองลงไปในขวดเช่นเดิมเก็บไว้ในแหวน ผ่านไปเกือบสามชั่วยามจางซือจวินและชินมู่ถังก็เดินขึ้นมาที่ชั้นสามอีกครั้ง เนี่ยฟงลืมตาขึิ้นมาพร้อมกับยกยิ้มเขาลุกขึ้นกว้าเดินเข้าหาทั้งสอง เขานำขวดยาออกมายื่นให้แก่ชินมู่ถัง
“ข้าปรุงยาได้เพียงสิบสองเม็ดขอรับ”
จางซือจวินและชินมู่ถังถึงกับตื่นตกใจ ชินมู่ถังรีบคว้าขวดยาในมือเนี่ยฟงยื่นให้แก่จางซือจวิน
“ขอบใจมากน้องชายเอาละ เราเดินทางที่ไปสำนักจันทร์เสี้ยวกันเถอะ”
