บทที่ 37: รู้สึกราวกับว่าสูญเสียไปหลายร้อยล้าน

บทที่ 37: รู้สึกราวกับว่าสูญเสียไปหลายร้อยล้าน

หวังเต็งออกจากถนนถงหมิงซึ่งเป็นที่ตั้งของร้านขายสัตว์เลี้ยง และมุ่งหน้าไปยังสถานที่ตั้งของตู้ฟักไข่ที่ลู่ซีชิงแนะนำมา

มันจะดีมากถ้ามันเป็นตู้ฟักไข่ขนาดใหญ่พิเศษ

ไข่ใบนี้มีขนาดใหญ่เกือบเต็มกระเป๋าเป้...

ไข่....?!

ไข่นก!

หวังเต็งตัวสั่น เขาตบหน้าผากของตัวเอง ทำไมเขาถึงโง่เช่นนี้นะ? ทำไมเขาถึงเพิ่งคิดได้กัน?

แม่กามาตามหาอีกาตัวน้อยของเธอ!

บัดสบ ไม่แปลกใจเลยที่มันจะมีความขุ่นเคืองกับฉันและต้องการจะฆ่าฉัน ฉันลักพาตัวลูกของมันไป!

หวังเต็งรู้สึกพูดไม่ออก

อย่างไรก็ตาม เมื่อดูจากความสามารถของนักสู้ทั้งสองแล้ว พวกเขาจะสามารถขโมยไข่นกใบนี้มาได้ยังไงกัน?

พวกเขาอาจจะใช้วิธีพิเศษบางอย่าง... เช่นรอจนแม่กายักษ์ออกไปหาอาหาร

ลืมมันไปเถอะ มันไม่มีประโยชน์ที่จะคิดถึงเรื่องนี้ในตอนนี้

หวังเต็งส่ายหัว ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกโชคดีมาก

ฉันโชคดีที่นักสู้ลึกลับคนนั้นช่วยฉันไว้ ถ้าไม่อย่างนั้นอีกายักษ์ตัวนั้นก็คงจะฆ่าฉันเพื่อแก้แค้นไปแล้วอย่างแน่นอน แม้ว่าฉันจะไม่ได้ขโมยไข่ แต่ตอนนี้มันก็อยู่ในมือของฉันแล้ว ดังนั้นมันจึงไม่เเปลกที่อีกายักษ์จะมองฉันเป็นหัวขโมย

เดี๋ยวก่อนนะ เมื่อนักสู้คนนั้นโจมตีด้วยดาบของเขา เขาจะดรอปฟองสบู่เอาไว้เบื้องหลังหรือเปล่านะ?

บัดซบ พวกมันคือฟองสบู่ของนักสู้ผู้แข็งแกร่ง!

หวังเต็งได้ลิ้มรสความมหัศจรรย์ของฟองสบู่ค่าคุณสมบัติที่ดรอปออกมาจากอีกายักษ์แล้ว ดังนั้นหากนักสู้ลึกลับคนนั้นดรอปค่าคุณสมบัติบางอย่างออกมา มันก็จะต้องเป็นสิ่งที่มีค่ามากกว่าของอีกายักษ์อย่างแน่นอน

เขารีบหมุนพวงมาลัยและเร่งเครื่องไปยังทิศทางที่ใบมีดแสงปรากฎขึ้นจากความทรงจำของเขา

ฉันต้องทำเวลาให้ดี!

รถแล่นผ่านการจราจรขณะที่หวังเต็งสวดมนต์อ้อนวอนในใจ ในที่สุดเขาก็หยุดอยู่หน้าอาคารพาณิชย์แห่งหนึ่ง

มันควรจะอยู่ที่นี่!

หวังเต็งรีบลงจากรถ และเขาก็รีบวิ่งออกไปราวกับฟ้าแลบ

“คุณชาย ขอทราบได้ไหมว่าคุณกำลังตามหาใครอยู่? คุณได้นัดไว้หรือเปล่า?”

หลังจากนั้น สาวสวยที่แผนกต้อนรับก็เปิดปากของเธอและถามหวังเต็ง อย่างไรก็ตาม หวังเต็งก็ไม่ได้ตอบอะไรเธอ เขาวิ่งเข้าไปเรื่อยๆจนไปหยุดอยู่หน้าลิฟต์

“คุณชาย นี่เป็นบริษัทเอกชน บุคคลภายนอกไม่ได้รับอนุญาตให้เข้ามาโดยพลการนะคะ”

“เร็วเข้า หยุดเขา!”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองสามคนได้ยินเสียงตะโกนของพนักงานต้อนรับและรีบวิ่งไปทางหวังเถิง

“บี๊บ!” ลิฟต์มาถึงทันเวลาพอดี

“หยุดตรงนั้นนะ!” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยตะโกนตามหลังหวังเต็ง

หวังเต็งกระโจนเข้าไปในลิฟต์และกดปุ่มปิดอย่างเมามัน

ประตูลิฟต์ปิดลงอย่างช้าๆ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมาช้าไป และพวกเขาก็ทำได้เพียงเฝ้าดูหวังเต็งหายตัวไปต่อหน้าพวกเขา

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยไม่มีทางเลือกนอกจากต้องไล่ตามเขาไปโดยใช้ลิฟต์อีกตัวหนึ่ง

อย่างไรก็ตาม ความแตกต่างครั้งนี้ก็เพียงพอแล้ว

หวังเต็งขึ้นไปบนหลังคาของอาคารและสแกนหลังคาอันกว้างขวางในทันที จากนั้นเขาก็สังเกตเห็นฟองสบู่ที่กำลังจะหายไป

เยี่ยม เยี่ยม

หวังเต็งรีบเดินเข้าไป อย่างไรก็ตาม ในขณะที่เขากำลังเตรียมจะเก็บมันขึ้นมา ฟองสบู่ก็ได้หายไป…

??

หวังเต็งแข็งทื่อไปพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

มันหายไป!

สุดท้ายก็ไม่ทัน!

จู่ๆหัวใจของเขาก็เจ็บมาก!

หวังเต็งจับหน้าอกของเขา ความเจ็บปวดนี้ทำให้เขารู้สึกเหมือนเขาได้สูญเสียเงินไปหลายร้อยล้าน!

มันโหดร้ายมาก!

พระเจ้า ทำไมท่านต้องโหดร้ายกับฉันขนาดนี้....

“เฮ้อ!”

หวังเต็งถอนหายใจยาวแล้วเดินไปที่ขอบหลังคา เขาจุดบุหรี่และยืนรับลมในขณะที่ผมของเขาก็ปลิวไสว เขารู้สึกหดหู่และเศร้าโศก

ในเวลานี้ เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็ได้ตามเขาทัน พวกเขาหอบอย่างหนัก

ทันทีที่พวกเขาไปถึงหลังคา พวกเขาก็เห็นหวังเต็งกำลังยืนอยู่ที่ขอบตึกด้วยสีหน้าสิ้นหวัง

พวกเขาต้องการจะด่าทอชายหนุ่มคนนี้ แต่พวกเขาก็ต้องกลืนคำพูดของพวกเขากลับไปอย่างรวดเร็ว

“หนุ่มน้อย ถ้านายต้องการอะไร เราสามารถคุยกันได้ นายรู้ใช่ไหม? เอาล่ะ ลงมาก่อนเถอะ” เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยวัยกลางคนคนหนึ่งถาม เขาพยายามทำให้เสียงของเขานุ่มนวลน่าฟังที่สุดเท่าที่จะทำได้

“คุณไม่เข้าใจ ฉันเพิ่งสูญเสียเงินร้อยล้านไป!” หวังเต็งถอนหายใจ การแสดงออกของเขายิ่งหดหู่มากขึ้นไปอีก

เงินร้อยล้าน?

“ไอ้หนุ่มนี่จะต้องขี้โม้แน่ๆ”

“อย่าพูดเสียงดังสิ หากแกไปกระตุ้นเขาและเขาเกิดกระโดดฆ่าตัวตายขึ้นมา  แกก็จะต้องเป็นคนรับผิดชอบ!”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยได้แลกเปลี่ยนคำพูดกันและโต้ตอบกันอย่างเงียบๆ

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยวัยกลางคนกล่าวต่อ “มันก็แค่ไม่กี่ร้อยล้านเองนายยังเด็กมาก นายยังสามารถรับมันคืนทั้งหมดได้ หรือไม่บางทีนายก็อาจจะสามารถหารายได้หนึ่งพันล้านหรือสองสามพันล้านก็ได้ในอนาคต แล้วอย่างงั้นเงินสักสองสามร้อยล้านจะไปมีปัญหาอะไรกัน?”

ชายวัยกลางคนพูดคุยเกี่ยวกับเงินสองสามพันล้านอย่างสบายๆราวกับว่าเขาคือแจ็ค หม่า

หวังเต็งมองเขาด้วยความตกใจ “คุณพูดเป็นเล่นไป เงินไม่ใช่กระดาษนะ!”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยวัยกลางคนหัวเราะอย่างเชื่องช้า

“ลืมมันไปเถอะ มันเป็นโชคของฉันที่จะได้รับและเป็นชะตากรรมของฉันที่จะสูญเสีย”

หวังเต็งถอนหายใจอีกครั้ง

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยถอนหายใจอยางโล่งอกเมื่อเห็นว่าเขาสามารถปล่อยวางเรื่องนี้ได้แล้ว ทว่าในวินาทีต่อมา หวังเต็งก็กระโดดลงไป

“ลาก่อน ทุกคน!”

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยยื่นมือออกไปพร้อมกับตะโกน ล

“ไม่~”

บางคนถึงกับหลับตา พวกเขาไม่สามารถทนดูได้

อย่างไรก็ตาม โศกนาฏกรรมที่พวกเขาคิดเอาไว้ก็ไม่เกิดขึ้น เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยวัยกลางคนรีบวิ่งเข้ามาดูเมื่อเห็นหวังเต็งกระโดดลงไป

เขาเป็นศิษย์นักสู้ขั้นสูง อย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่มีโอกาสก้าวหน้าอีกต่อไปเนื่องจากเขาเป็นวัยกลางคนแล้ว เขาทำได้เพียงหาเลี้ยงชีพในฐานะหัวหน้าเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเท่านั้น

ความเร็วของเขาเร็วกว่าเพื่อนของเขา เขารีบวิ่งไปที่ขอบหลังคาแล้วมองลงมา

ดวงตาของเขาเปิดกว้าง

เขาเห็นหวังเต็งลงจอดบนเครื่องปรับอากาศนอกอาคารอย่างแผ่วเบา เขากำลังกระโดดลงทีละระดับ

หวังเต็งเห็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยวัยกลางคนโผล่หัวออกมา ดังนั้นเขาจึงโบกมือให้ชายคนนั้น

“ชายหนุ่มคนนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ”

…

หวังเต็งมาออกจากอาคารด้วยความเสียใจ เขาไปซื้อตู้ฟักไข่แล้วก็กลับไปที่โรงเรียน

มันเป็นเวลาบ่ายแล้ว

นักเรียนทุกคนไปที่โรงอาหารเพื่อรับประทานอาหารกลางวัน ก่อนที่เขาจะกลับมา เขาก็ได้ส่งข้อความถึงซูเจี๋ยและเพื่อนคนอื่นๆของเขาบนวีแชทโดยบอกให้พวกเขาเก็บอาหารไว้ส่วนหนึ่งำหรับเขา

หลังจากรับประทานอาหารกลางวันเสร็จ มันก็มีพักบ่ายสองชั่วโมง

นักเรียนชั้นปีที่ 3 กำลังอยู่ในช่วงเตรียมสอบ ดังนั้นนักเรียนส่วนใหญ่จึงพักผ่อนเพียงชั่วโมงเดียวเท่านั้น และในชั่วโมงถัดมา พวกเขาก็จะทบทวนและท่องตำราของตน

ขณะที่หลินซัวหานกำลังทบทวนบทเรียน หวังเต็งก็ไม่ได้เอาแต่นอน อันที่จริง เขาเองก็ขยันเช่นกัน ขณะนี้เขากำลังเริ่มศึกษาหน้าต่างค่าคุณสมบัติของเขา

ความรู้แจ้ง: 83

พลังวิญญาณ: 12.1

พรสวรรค์: พรสวรรค์ไฟขั้นเริ่มต้น (10/300) พรสวรรค์น้ำแข็งขั้นเริ่มต้น (12/300), สายตาแห่งจิตวิญญาณ (ขั้นเริ่มต้น 1/10)

พลังฟอร์ส: ไฟ 41/100  (นักสู้ระดับทหารหนึ่งดาว)

น้ำแข็ง 4/100 (นักสู้ระดับทหารหนึ่งดาว)

คัมภีร์: คัมภีร์เพลิงแดง (พื้นฐาน 1/100), คัมภีร์เหมันต์เร้นลับ (พื้นฐาน 1/100)

เทคนิคการต่อสู้: เทคนิคการต่อสู้ขั้นพื้นฐาน (ทักษะหมัดขั้นผู้เชี่ยวชาญ ทักษะดาบขั้นผู้เชี่ยวชาญ ทักษะมีดขั้นผู้เชี่ยวชาญ ฟุตเวิร์คขั้นผู้เชี่ยวชาญ) ทักษะปืน (ผู้สัมฤทธิ์) ทักษะดาบเพลิงคิริน (พื้นฐาน 10/100)  หมัดปีศาจเหมันต์ (พื้นฐาน 8/100)

ความรู้: วิชาพื้นฐาน (คะแนนเต็ม)

พลังการต่อสู้โดยรวม: 182

ค่าคุณสมบัติเปล่า: 60

พลังฟอร์สธาตุไฟของเขาเพิ่มขึ้นอย่างมาก ตอนนี้มันอยู่ที่ 41 คะแนน หวังเต็งรู้สึกได้ถึงพลังแห่งไฟในนิวเคลียสของพลังฟอร์สของร่างกายของเขา

นิวเคลียสของพลังฟอร์สนั้นอยู่ที่ด้านล่างของกระดูกสันหลังของเขา มันคือที่จัดเก็บพลังฟอร์ส ซึ่งเป็นที่มาของชื่อ

เนื่องจากความเร็วและพลังฟอร์สธาตุไฟที่เพิ่มขึ้น พลังการต่อสู้โดยรวมของหวังเต็งจึงเพิ่มขึ้นเป็น 182

นี่หมายความว่าความสามารถของเขาได้รับการปรับปรุง

หวังเต็งได้ทำการวิจัยแล้ว เขารู้ว่ามนุษย์นั้นมีวิธีการประเมินพลังการต่อสู้เป็นของตัวเอง

พลังการต่อสู้ของนักสู้ระดับทหารหนึ่งดาวนั้นจะอยู่ระหว่าง 100 ถึง 300

และจากนักสู้ระดับทหารหนึ่งดาวถึงเก้าดาว แต่ละระดับก็สามารถแบ่งออกได้เป็นขั้นขั้นเริ่มต้น ขั้นกลาง ขั้นสูง และขั้นสูงสุด

โดยขั้นเริ่มต้นนั้นจะอยู่ระหว่าง 100 ถึง 180 ขั้นกลางจะอยู่ระหว่าง 180 ถึง 230 ขั้นสูงจะอยู่ระหว่าง 230 ถึง 280 และขั้นสูงสุดจะอยู่ระหว่าง 280 ถึง 300

หากตัวเลขพลังการต่อสู้โดยรวมจากระบบนั้นเทียบเท่ากับวิธีการประเมินของมนุษย์ งั้นมันก็แสดงว่าหวังเต็งในตอนนี้นั้นเป็นนักสู้ระดับทหารหนึ่งดาวขั้นกลาง