ตอนที่52 ชุลมุนวุ่นวาย
ตอนที่52 ชุลมุนวุ่นวาย
เมื่อได้รับแรงกระแทกผลของสกิลเทรมเมอร์นี้ คลื่นสีฟ้ากระจายออกไปทั่วทุกทิศในชั้นสี่ ทำให้หลอดพลังชีวิตของเจ้าอ้วนเฉียนลดฮวบราวกับรถไฟเหาะที่กำลังดิ่งลงพื้น
“โอ้ย เบาก่อนวัยรุ่น!” เจ้าอ้วนเฉียนอุทานออกมาแล้วรีบยกขวดยาฟื้นฟูพลังชีวิตกินทันที และเมื่อใกล้ถึงเวลาที่พิษจะหมดแล้ว เจ้าอ้วนเฉียนก็เตรียมพร้อมสำหรับการวางพิษอีกครั้งทันที
“โอ้.. จะถึงเวลาแล้วสินะ แต่เมื่อกี้ก็เกือบไปเหมือนกัน พวกไนท์นี่มันน่ารำคาญจริงๆเลย” เจ้าอ้วนเฉียนคลานออกมาจากที่หลบและใช้สกิลสเตลท์หายตัวทันที เขาค่อยๆย่องเข้าไปหาสเกลตันเจเนอรัล
ส่วนพวกสเกลตันไนท์และสเกลตันอาร์เช่อก็หยุดการเคลื่อนไหวยืนอยู่นิ่งๆทันทีเมื่อเจ้าอ้วนเฉียนใช้สกิลสเตลท์
พอย่องมาอยู่ข้างๆสเกลตัลเจเนอรัล เจ้าอ้วนเฉียนก็เห็นว่าบอสยังมีตัวสีเขียวติดสถานะพิษอยู่ เขารอสักพักนึง เมื่อสีเขียวค่อยหายไป เจ้าอ้วนเฉียนก็วางพิษโจมตีทันที
อย่างไรก็ตามในตอนนี้เขาจะไม่เอาตัวเองไปเสี่ยงอีกแล้วเนื่องจากพลังชีวิตที่เขาเหลือในตอนนี้คือ 2 ใน 3 เท่านั้น
เมื่อวางพิษเสร็จเขาก็รีบล่าถอยกลับมาและใช้สเตลท์ทันที
แม้ว่าการฟาร์มแบบนี้จะเป็นอะไรที่น่าเบื่อแต่การต่อสู้กับบอสนั้นถือว่าเป็นเรื่องที่สนุก แต่มันก็ไม่ได้สนุกขนาดนั้น เนื่องจากนี่เป็นระดับบอส มันมีอัตราการฟื้นฟูพลังชีวิตที่สูงพอสมควร
เมื่อพิษที่เขาวางเอาไว้ได้หมดเวลาลง ดาเมจทั้งหมดที่ทำได้มันเหมือนลดลงเหลือเพียงครึ่งเดียวเท่านั้น เนื่องจากบอสมันฟื้นฟูพลังชีวิตตัวเอง
แต่ทำไงได้ หากเจ้าอ้วนเฉียนมีความอดทนและมุ่งมั่น แค่พยายามไม่ตายเท่านั้นเขาก็จะสามารถล่าบอสได้แล้ว
…
เอี๊ยด!!
สเกลตันเจเนอรัลเดินโซเซเล็กน้อย หลังจากนั้นก็ล้มลงพื้นอย่างรุณแรง แล้วก็มีของดรอปมากมายกระจอยออกมารอบๆ
ติ๊ง!
แจ้งเตือนจากระบบ : ยินดีด้วย คุณได้สังหารมอนสเตอร์ระดับบอสทองแดง ‘สเกลตัว เจเนอรัล’
ทำให้ได้รับ : ค่างประสบการณ์ 15000, ค่าชื่อเสียง 120
วิ๊ง วิ๊ง วิ๊ง
แสงสีทองสาดส่องลงมาพร้อมกับเสียงที่ชวนฉงน
แจ้งเตือนจากระบบ : ยินดีด้วย คุณได้เพิ่มเลเวลเป็นเลเวล 11 แล้ว
“วู๊ว ตายสักที เล่นเอาส้ะเหนื่อยเลย!” เจ้าอ้วนเฉียนเช็ดเหยื่อที่หน้าผาก ด้วยความรู้สึกที่ตื่นเต้นเอามากๆ
แม้ว่าเจ้าอ้วนเฉียนจะไม่ได้ต่อสู้กับสเกลตันเจเนอรัลโดยตรง แต่ทุกครั้งที่เขาออกจากโหมดสเตลท์เพื่อไปวางพิษนั้นหมายความว่าชีวิตของเขากำลังแขวนอยู่บนเส้นด้าย หากเดินเกมผิดก้าวเดียวเขาอาจจะแสงแตกและกลับเมืองได้แน่นอน
เจ้าอ้วนเฉียนนิ่งพักนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง หลังจากนั้นก็ใช้สกิลเข้าโหมดสเตลท์อีกครั้งเพื่อกอบโกยของดรอปต่างๆรวมถึงการเก็บเกี่ยวด้วย
ทันใดนั้นเขาก็ได้รับสเกลตันสปาร์คอีกอัน ซึ่งเป็นของสเกลตันเจเนอรัล
เจ้าอ้วนเฉียนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งหลังจากนั้นก็เหลือบไปมองทางเข้าชั้น5 ซึ่งมันปลดล็อคเมื่อฆ่าบอสได้
แต่สักพักนึงเจ้าอ้วนเฉียนก็ส่ายหัว ‘ขนาดบอสชั้น4ยังวางพิษตั้งนานกว่าจะตาย ถ้าหากไปชั้น5 เกรงว่าอัตราการฟื้นฟูพลังชีวิตของบอสจะเยอะกว่าดาเมจที่พิษทำได้หน่ะสิ..’
“โอ้ย!!!!!” เจ้าอ้วนเฉียนรู้สึกหงุดหงิดใจมากที่มีสมบัติอยู่ตรงหน้าแล้ว แต่เขาไม่สามารถเข้าไปเอามันมาได้
“ผมต้องฟาร์ม! ต้องฟาร์ม! ถ้าผมเลเวลสูงกว่านี้ผมจะได้ฆ่าบอสที่เก่งขึ้นได้!” เจ้าอ้วนเฉียนกัดฟันพูดเพื่อปลุกใจตัวเอง
เจ้าอ้วนเฉียนหันหน้าไปเหลียวมองทางเข้าชั้น5เป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะหันหลังกลับไปยังชั้นที่4
อย่างไรก็ตามสถานที่แห่งนี้ที่ชั้น4ก็ยังไม่ใช่พื้นที่ที่เหมาะสำหรับโจรในการฟาร์มอยู่ดี ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจไปต่อที่ชั้น3
เมื่อเขามาถึงชั้นสาม ก็มีบางเหตุการทำให้เขาเสียวหลังวูบวาบ
จู่ๆก็มีลูกบอลไฟพุ่งผ่านหัวของเขาไปอย่างรวดเร็ว พร้อมกับสภาพแวดล้อมในชั้นสามที่ดูยุ่งเหยิงมาก
“อะไรกันวะเนี่ย!? ไอสารเฬวคนไหนพยายามจะลอบสังหารผม” เจ้าอ้วนเฉียนบ่นออกมา แต่ยังคงหลบซ่อนตัวเองอยู่
สถานที่แห่งนี้ไม่ใช่ที่ของเขา มันเป็นการต่อสู้ที่ทรงพลังและยุ่งเหยิงเกินไป
“ฆ่า ฆ่า ฆ่ามัน!” เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นมา และนี่เป็นเสียงของดาร์คสโนว์
“ไอเวร วินด์ก็อตเวิลด์” คลาวด์ดราก้อนเซลพูด
“คลาวด์ดราก้อนเซล ครั้งก่อนผมอุตส่าห์ไม่ล้างแค้นคุณนะ! แล้วครั้งนี้คุณยังจะมาแย่งผมอีกงั้นหรอ?” วินด์ก็อตเวิลด์พูดอย่างมีน้ำโห
“ทุกคนใจเย็นก่อน สันติกันก่อน! …. โอ้ยใครยิงผม? ออกมานะ! คิดว่าอีสต์เกทกระจอกงั้นหรอ?” อีสต์เกทโบลววิ่งวินด์ที่อยู่เงียบๆดูการต่อสู้ของคนอื่น จู่ๆก็มีคนยิงลูกธนูมาใส่เขา จนเขาโมโหและถือหอกวิ่งไล่โจมตีคนอื่น
“อ่า ช่างเป็นสถานที่ที่สวยงามจริงๆ” ในขณะนี้มีกลุ่มเดียวที่อยู่เฉยๆบริเวณทางเข้าชั้นสาม พร้อมกับยืนปรบมือกันอย่างสนุกสนาน นั่นคือกลุ่มของเจียงดง ลิตเติ้ลโอเว่อลอร์ด
ซึ่งเจ้าอ้วนเฉียนยังไม่เคยคุยกับบุคคลนี้มาก่อน
ปัง!
ลูกบอลไฟขนาดเท่าจานข้าวพุ่งใส่ซักหน้าขวาของเจียงดงลิตเติ้ลโอเว่อลอร์ด ทันใดนั้นเขาก็หยุดปรบมือและเริ่มสั่นด้วยความโมโห