ตอนที่ 700 เจ็บตรงไหนไหม
เมื่อคิดเช่นนั้น นาน่าก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า
“น้องเมียนเมียน แฟนของคุณต้องชอบแน่ ๆ”
เฉียวเมียนเมียนไม่ตอบสนองในทันที เธอถามด้วยความสงสัยว่า
“ทำไมคะ?”
สายตาของนาน่าจ้องไปที่หน้าอกอันอ่อนโยนของเธอ
“คุณผอมมาก แถมยังหน้าอกใหญ่อีก นอกจากนี้ร่างกายของคุณยังนุ่มอีกด้วย ถ้าฉันเป็นผู้ชายของคุณ ฉันคงอยากจะสัมผัสคุณทุกวันแน่ ๆ อิอิ...”
“....”
เฉียวเมียนเมียนหน้าแดง
“นาน่า คนลามก!”
“ก็มันจริงนี่น่า” นาน่าดูไร้เดียงสา
“น้องเมียนเมียน คุณสวยมากจนผู้หญิงอย่างฉันก็ยังอยากนอนกับคุณ อย่าว่าแต่ผู้ชายของคุณเลย ฉันรับประกันได้ว่าแฟนของคุณคงต้องการคุณทุกวันและไม่ปล่อยให้คุณลุกจากเตียงเลยล่ะ”
แต่น่าเสียดายที่เธอเป็นเด็กผู้หญิง
เฉียวเมียนเมียนกำลังจะตีเธอ
“ให้ตายเถอะ นาน่า คิดอะไรอยู่ได้”
“น้องเมียนเมียน ฉันพูดจริง ๆ นะ”
นาน่าหลีกเลี่ยงเธอด้วยรอยยิ้ม
“คุณกล้าพูดไหมล่ะ ว่าแฟนของคุณไม่คิดอย่างนั้น? ถ้าเป็นแบบนั้น แสดงว่าเขาไม่ใช่ผู้ชา หรือว่าเขาผิดปกติ น้องเมียนเมียน คุณน่ะรู้ดีที่สุด อิอิ”
“บ้าน่า หยุดเลยนะ!”
เฉียวเมียนเมียนลุกขึ้นด้วยความโกรธและไล่ตามเธอ
นาน่าหลบเลี่ยงเธอด้วยรอยยิ้ม
ขณะที่พวกเขาวิ่ง เฉียวเมียนเมียนชนเข้ากับใครบางคน
เธอเอาศีรษะชนเข้ากับหน้าอกของใครบางคน ดวงตาของเธอแดงก่ำ
“อืม”
เธอจับจมูกของเธอและก้าวถอยหลัง ขณะที่เธอกำลังจะขอโทษ เธอได้ยินเสียงที่คุ้นเคยมาจากด้านบน
“คุณเฉียว เป็นอะไรหรือเปล่า?”
เขาคือตู๋อี้เล่ย...
เฉียวเมียนเมียนขมวดคิ้วและเงยหน้าขึ้นมอง
คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอคือ ตู๋อี้เล่ยไม่ใช่เหรอ?
เมื่อเห็นว่าเธอหน้าเสียเพียงใด ตู๋อี้เล่ยก็รู้สึกประหม่า
“คุณเฉียว เจ็บมากไหม? เจ็บตรงไหนหรือเปล่า?”
“...”
วันนี้เฉียวเมียนเมียนใจจงลีกเลี่ยงตู๋อี้เล่ย
ด้านหนึ่ง เธอกลัวผู้จัดการของเขา
อีกด้าน เธอกลัวแฟนคลับของเขา
แฟนคลับของตู๋อี้เล่ยน่ากลัวมาก ๆ
เธอเป็นเพียงดาราหน้าใหม่ที่ไม่มีชื่อเสียงแม้แต่น้อย เธอจะต้องแหลกสลายอย่างแน่นอน
แม้ว่าผู้จัดการองเขาไม่ค่อยใจดีนัก แต่เฉียวเมียนเมียนก็เลือกที่จะรับฟังเขาว่าเธอควร...อยู่ให้ห่างจากตู๋อี้เล่ย
ดังนั้นเฉียวเมียนเมียนไม่ได้โต้ตอบอะไรกับเขามากนักนอกจากการโต้ตอบที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ในการถ่ายทำ
ไม่ว่าจะเป็นสบตาหรือบทสนทนาของเขา
เธอไม่คิดว่าจะเจอเขาอีก
“ฉันไม่เป็นไรคะ”
เฉียวเมียนเมียนตั้งใจแน่วแน่ที่จะรักษาระยะห่างจากเขา ดังนั้นเธอจึงไม่ต้องการโต้ตอบกับเขามากเกินไป เธอลูบจมูกแล้วก้าวถอยหลัง
“ฉันขอโทษด้วยนะคะคุณตู๋ ที่ชนคุณ”
ตู๋อี้เล่ยรู้สึกได้ถึงความแปลกแยกโดยจงใจของเธอ
ความผิดหวังฉายผ่านดวงตาของชายคนนั้น แต่เขายังคงยิ้ม
“ผมไม่เป็น คุณเจ็บตรงไหนหรือเปล่า?”
เฉียวเมียนเมียนส่ายหน้า
“ฉันสบายดีคะ”
