ตอนที่ 64 นั่นคุณจะทำอะไร มู่เฉินฮ่าว

มู่เฉินฮ่าวกลับถึงบ้านก็ให้อาเจิ้งนำโน้ตบุ๊คมาให้ เขาเริ่มจัดการกับกิจการของบริษัท แม้ว่าวันนี้มู่เฉินฮ่าวจะถูกมือปืนซุ่มโจมตีระหว่างทางกลับบ้าน หากแต่ก็นับว่ายังโชคดีที่เซ็นสัญญาเรียบร้อยแล้ว

ครั้นเซี่ยฉิงกงเห็นสภาพจิตใจของมู่เฉินฮ่าวที่ดูเหมือนจะไม่มีสิ่งใดผิดปกติไปเลย เธอก็รู้สึกโล่งใจขึ้น

นอกจากนี้ อาเจิ้งก็ยังอยู่กับมู่เฉินฮ่าวตลอด คงจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีกเป็นแน่

เซี่ยฉิงกงจึงตัดสินใจเข้าครัวไปต้มไข่สองสามฟอง จากนั้นก็นำไข่ต้มพร้อมด้วยถุงน้ำแข็งไปหาหมั่นโถว

ซิงเหวินจิ้งตบหน้าหมั่นโถวอย่างแรง และนั่นทำให้เซี่ยฉิงกงรู้สึกเสียใจ

ห้องของหมั่นโถวอยู่ไม่ไกลจากห้องของเธอกับมู่เฉินฮ่าวนัก

เซี่ยฉิงกงเคาะประตูห้องของหมั่นโถว

หมั่นโถวเปิดประตูออกมาทันที ครั้นเห็นในมือของเซี่ยฉิงกงมีไข่และถุงน้ำแข็ง หมั่นโถวก็รู้สึกซาบซึ้งใจ

"นายหญิงน้อย คุณมาที่นี่ทำไม ?"

หมั่นโถวเบี่ยงตัวหลบ เพื่อให้เซี่ยฉิงกงก้าวเข้ามาในห้อง

ครั้นเซี่ยฉิงกงก้าวเข้าไปในห้อง เธอก็กวาดตามองโดยรอบ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเข้ามาในห้องส่วนตัวของหมั่นโถว ห้องของหมั่นโถวสะอาดสะอ้าน หากแต่นอกจากนั้นแล้ว เธอก็มองไม่เห็นอะไรที่แสดงออกว่าเป็นห้องของเด็กผู้หญิงเลย

ผ้านวมสีเขียวไม่ต่างจากผ้านวมทหารในกองทัพพับวางเรียงเป็นตั้งซ้อนกันอยู่ที่มุมห้อง

รองเท้าที่เธอใส่อยู่เป็นประจำก็วางไว้อย่างเรียบร้อย

บนโต๊ะไม่มีอะไรเลยนอกจากถ้วยชา

“หมั่นโถว ... นี่เธอเคยเป็นทหารมาก่อนงั้นหรือ ?”

เซี่ยฉิงกงเอ่ยถามด้วยความสงสัย

หมั่นโถวพยักหน้าเอ่ยตอบเบา ๆ

“ฉันอยู่ในทีมหน่วยรบพิเศษของกองทัพมาเจ็ดปีแล้วค่ะ”

ยามนี้ ปากเล็ก ๆ ของเซี่ยฉิงกงพลันหวอจนกลายเป็นเลข 0 ... ไม่ใช่แค่เจ็ดปีนะ หากแต่ยังเป็นเจ็ดปีที่อยู่ในหน่วยรบพิเศษของกองทัพอีกด้วย ...

ไม่น่าแปลกใจที่มู่เฉินฮ่าวเคยบอกว่า เขาสั่งให้หมั่นโถวคอยปกป้องเธอ

ตอนนั้นเซี่ยฉิงกงยังหัวเราะเยาะ ทั้งยังบอกว่าหมั่นโถวมีแขน และขาที่ผอมกว่าเธอ เธอน่าจะเป็นฝ่ายปกป้องหมั่นโถวเสียมากกว่า...

“หมั่นโถวฉันขอโทษนะ ที่วันนี้ทำให้เธอถูกตบ ฉันสัญญาว่าจะไม่มีวันให้ใครทำร้ายเธอแบบนี้อีก ! โดยเฉพาะต่อหน้าฉัน !”

เซี่ยฉิงกงส่งถุงน้ำแข็งให้หมั่นโถว จากนั้นเธอก็เริ่มปอกเปลือกไข่

ใบหน้าของหมั่นโถวยังคงบวมเป่ง และนั่นทำให้เซี่ยฉิงกงยิ่งเสียใจมากขึ้นไปอีก

"ไม่เป็นไร นายหญิงน้อย ฉันมีหน้าที่ปกป้องคุณ"

หมั่นโถวยิ้มพลางเกาหัวอย่างเก้อ ๆ

"อืม ขอบใจจ้ะ"

เซี่ยฉิงกงหัวเราะเบา ๆ พลางใช้ผ้าขาวห่อไข่ที่ปอกเรียบร้อยแล้ว นำไปคลึงบนใบหน้าของหมั่นโถวอย่างเบามือ

คงไม่ดีเป็นแน่ หากจะทิ้งรอยแผลเป็นไว้บนใบหน้าที่สวยงามเช่นนี้ แม้จะเพียงเล็กน้อยก็ตามที

หลังจากคลึงใบหน้าให้หมั่นโถวเสร็จ ก็เป็นเวลาตีหนึ่งกว่า ๆ แล้ว เซี่ยฉิงกงหาว เธอวางแผนจะกลับไปนอนที่ห้อง

จริง ๆ คืนนี้เซี่ยฉิงกงหลับไปแล้ว หากแต่ต้องตื่น เพราะได้รับทราบข่าวการบาดเจ็บของมู่เฉินฮ่าว

ตอนนี้เธอง่วงเสียเหลือเกิน

เมื่อกลับเข้ามาในห้อง ก็เห็นได้ชัดว่ามู่เฉินฮ่าวกำลังนั่งรอเธออยู่บนหัวเตียง

“ไปไหนมางั้นรึ ?”

“หมั่นโถวถูกแม่ของคุณตบหน้า ฉันก็เลยไปช่วยประคบหน้าให้เธอ”

เซี่ยฉิงกงตอบตามความเป็นจริง

มู่เฉินฮ่าวพยักหน้าเบา ๆ จากนั้นก็ใช้มือตบตรงตำแหน่งข้าง ๆ เขา

"เอาล่ะ งั้นเข้านอนกันเถอะ"

เซี่ยฉิงกงต้องการจะถามว่า วันนี้เกิดอะไรขึ้นตอนที่เขาออกไปเซ็นสัญญา แต่ครั้นเห็นแววเหนื่อยล้าจาง ๆ ในดวงตาของเขา เธอก็ไม่ได้ถามอะไรเพิ่มเติมอีก

เธอถอดเสื้อคลุมออก จากนั้นก็ก้าวขึ้นเตียงอีกฟากหนึ่ง ก่อนจะหันหลังให้มู่เฉินฮ่าว แล้วดึงผ้าห่มผืนเล็กขึ้นมาคลุมตัวเธอเบา ๆ

ทันทีที่เธอเอนกายลงนอน เธอก็รู้สึกได้ถึงน้ำหนักที่กดลงข้าง ๆ ตัวเธอ มู่เฉินฮ่าวโอบกอดเธอจากด้านหลัง ลมหายใจแผ่วเบาปะทะลำคอของเธอ และนั่นทำให้เซี่ยฉิงกงรู้สึกจั๊กจี้เล็กน้อย พลันความรู้สึกบางอย่างก็เอ่อล้นออกมาจากร่างกายของเธอ

"นั่นคุณจะทำอะไร มู่เฉินฮ่าว อย่าแตะต้องฉันนะ !"

เซี่ยฉิงกงไม่กล้าที่จะขยับ เพราะเกรงว่าจะชนแขนที่ได้รับบาดเจ็บของมู่เฉินฮ่าวโดยไม่ได้ตั้งใจ

***จบตอน นั่นคุณจะทำอะไร มู่เฉินฮ่าว***