ตอนที่ 30 ชัยชนะครั้งแรก (อ่านฟรี 05-08-2021)

ตอนที่ 30 ชัยชนะครั้งแรก

ตารางแสดงรายชื่อเหนือท้องฟ้าแสดงถึงผู้เล่นทั้ง 301 คนที่ยังเหลือรอด แต่ตอนนี้ทุกคนกลับวิ่งไล่ตามกายกันอย่างสุดชีวิต แม้แต่พวกที่ติดอันดับร้อยคนบางส่วนก็ยังวิ่งตามมาด้วย

“พวกแกจะตามฉันมันทำไมว่ะ เลิกตามและไปจัดการคนข้าง ๆ สิวะ พวกนั้นก็มีคะแนน 100 อันดับแรกเหมือนกัน”

“แกหยุดสิ พวกเราแค่ต้องการทำความรู้จัก” หนึ่งในผู้เล่นตะโกนบอกพร้อมกับใบหน้าใสซื่อ

“พ่*งมึ*เถอะ” กายยกนิ้วกลางให้ชายคนนั้นและกำดาบเดซี่ในมือแน่นตั้งหน้าตั้งตาวิ่งสุดกำลัง

“ไอ้ลูกสุนัขเอ๊ย พวกเราตามมันไป”

“โอ้.....”

ผู้เล่นนับร้อยวิ่งตามกายมาติด ๆ โดยด้านหลังยังมีพวกตัวก๊อบปี้ที่วิ่งไล่ล่าผู้เล่นมาจากด้านหลังด้วย

ทำให้เกิดภาพแปลก ๆ แม้แต่คนดูอยู่ข้างนอกอย่างซาเรียและไทเลอร์ก็ไม่คิดว่าเหตุการณ์จะออกมาในรูปแบบนี้

“ถ้าคนพวกนั้นไปไล่ล่าอันดับอื่น ๆ สักสองสามอันดับ คะแนนที่ได้อาจจะเท่ากับการฆ่ากายก็ได้ ทำไมพวกนี้ถึงไม่ทำ” ไทเลอร์พูดขณะที่มองดูกายวิ่งสุดชีวิต

“เพราะนี่คือการเล่นในแดนสงครามครั้งแรก และธรรมชาติของผู้เล่น ถ้าฆ่ากายแค่คนเดียวก็ได้คะแนนมากแล้ว แต่พวกผู้เล่นคนอื่น ๆ ก็คิดเหมือนกัน” ซาเรียตอบ

“บ้าเอ้ยพวกมันกัดไม่ปล่อยเลย” กายหันไปมองผู้เล่นยังไม่ล้มเลิกความตั้งในจัดการกับเขา

“ไอ้ตัวเลขอันดับบนหัวมันจะสว่างไปไหน ซ่อนตรงไหนก็ไม่ได้แม้แต่ยืนอยู่ตีนยังมองเห็นเลย” ตัวเลขบนหัวเป็นปัญหาอย่างมากกายพยายามไปหลบหลังหินแต่มันไม่ได้ผลเพราะตัวเลขมันลอยอยู่ด้านบน แค่ตามตัวเลขอันดับมาก็เจอกับเขาแล้ว ‘ระบบต้องการให้พวกนั้นไล่ล่าคนติดอันดับจนกว่าจะจบเกมสินะ โหดร้าย!’

‘ถ้าแบบนั้นฉันจะพาพวกแกทุกคนไปตายด้วยกัน’ กายคิดแผนออกแล้ว

กายหันตัวกลับวิ่งเข้าหากลุ่มผู้เล่น

“มันวิ่งกลับมาแล้ว ใครฆ่าได้ก่อนก็ชนะ ฮ่า ๆ” ผู้เล่นที่อยู่หน้าสุดหัวเราะที่เห็นกายเลือกจะวิ่งมาทางมัน

แต่ก่อนที่มันจะได้ดีใจดาบเดซี่สีขาวบริสุทธิ์ก็อาบไปด้วยออร่าของศิลปะการต่อสู้

“ศิลปะการต่อสู้ รูปแบบศาสตราวุธ ฟัน!!!!”

ฉับ!

“อ๊ากกก!!!” ผู้เล่น 10 คนที่โชคร้ายวิ่งเบียดกันอยู่โดนกายจัดการฟันขาดครึ่งไปทันที ทั้งสิบกลายเป็นลูกไฟหายไปบนท้องฟ้า แต่กายไม่หยุดอยู่ดูเขาเปลี่ยนทิศทางอีกครั้งและวิ่งต่อไปปล่อยให้ผู้เล่นคนอื่น ๆ ตกตะลึงกับสิ่งที่เขาทำ

“มันคืออะไร??”

“เท่ซะมัด ตอนที่ผู้เล่น [ลอร์ดเจ็ดโลหะ] ตะโกนชื่อท่า” "ไปชมมันทำบ้าอะไร"

“นั้นมันศิลปะการต่อสู้ ในหมู่บ้านที่ข้าไปถึงมีทหารระดับสูงที่ใช้พวกมันได้ด้วย”

“ลอร์ดเจ็ดโลหะเป็นใครในโลกราชันกันถึงสามารถใช้ศิลปะการต่อสู้ได้แล้ว มันเร็วไปไหม เกมพึ่งเปิดแค่หนึ่งสัปดาห์เอง”

“ไม่รู้ แต่พวกเราอย่าไปกลัว มันแค่คนเดียวตามไป”

การไล่ล่าเกิดขึ้นอีกหลายครั้ง กายจะหาจังหวะวิ่งเข้าหาพวกเขาหรือผู้เล่นที่แยกตัวออกมาและจัดการฆ่าอย่างรวดเร็วหลายครั้งด้วยศิลปะการต่อสู้ ทำให้ผู้เล่นที่เหลือกลัวขึ้นมาแล้ว แต่ยิ่งเห็นว่าอันดับ 1 บนหัวของกายยิ่งเปล่งแสงออกมามากกว่าเดิมแสดงว่ามีคะแนนมากขึ้น

และที่สำคัญตอนนี้พวกเขาถอยไม่ได้แล้ว เพราะตอนนี้นอกจากบริเวณภูเขามีแต่เปลวไฟ ด้านหลังก็มีกองทัพตัวก๊อบปี้ตามมามากกว่า 600 ตัวมันยิ่งทำให้พวกผู้เล่นวิ่งเร็วขึ้น

ตอนนี้ไม่รู้ว่าพวกเขาวิ่งไล่ตามกายหรือวิ่งหนีกองทัพตัวก๊อบปี้กันแน่ แต่ตอนนี้มันไม่สำคัญ...

กายวิ่งมาจนถึงถึงช่วงกลางภูเขาสูงชันและขรุขระมากขึ้นทำให้ยิ่งลำบากมาก เขาไม่อาจจะเคลื่อนที่ได้เร็วมากนัก บางครั้งยังต้องใช้สองมือช่วยปีน

“เลิกไล่ตามมาได้แล้วโว้ย” กายหันไปตะโกนด่า ขณะใช้ดาบเดซี่ช่วยพยุงตัวจากเนินหิน

“ไม่ได้ ถ้าแกอยากให้หยุดก็ลงมาสิ”

“ใช่ลงมาช่วยเราฆ่าพวกกองทัพตัวก๊อบปี้สิ”

พวกผู้เล่นตะโกนไล่หลังกายไป

“พวกแกลากมันมาก็ไปฆ่ามันเองสิ ไอ้พวกบ้า” กายรู้สึกอยากจะร้องให้แต่ไม่มีน้ำตาออกมา ถ้ารู้ว่าจะเป็นแบบนี้เขาคงไม่ฆ่าผู้เล่นและเงาเยอะขนาดนี้แน่

แม้กายและพวกผู้เล่นจะปีนได้ช้า แต่พวกตัวก๊อบปี้กลับปีนได้เร็วอย่างไม่น่าเชื่อมันกระโดดไปมาตามก้อนหินจากนั้นก็จัดการสังหารผู้เล่นที่อยู่รั้งท้ายกลุ่ม

“อ๊ากกก!!! หนี! มันตามมาถึงแล้ว”

“ช่างมันก่อน หันไปรับมือกับพวกตัวก๊อบปี้ก่อน” หนึ่งในผู้เล่นที่อยู่ด้านหน้ากล่าวออกมา แต่พอพวกที่อยู่ด้านหลังไม่มีทางเลือกจึงหันไปสู้กับพวกตัวก๊อบปี้ แต่พอพวกนั้นเริ่มลงมือ ผู้เล่นที่ตะโกนบอกในตอนแรกก็รีบปีนหนีทันที ไม่ใช่แค่คนเดียว แต่ผู้เล่นแนวหน้าทั้งหมดก็ทำตามด้วย

“ถึงจะไม่ได้ที่ 1 แต่ยังไงก็ติดร้อยอันดับแรกแน่ ๆ ปล่อยพวกโง่นั้นตายไปฟรี ๆ แบบนั้นแหละ”

“ฮ่า ๆ พวกโง่เอ๊ย”

ผู้เล่นที่รับมือกับตัวก๊อบปี้ต่างสาปแช่งเหล่าผู้เล่นที่หนีไป

ในขณะเดียวกันกายที่ยืนดูอยู่ด้านบนก็ถึงกับหมดคำจะพูดพวกนี้มันไม่มีสัจจะใด ๆ เลย

‘แม้แต่โจรก็ยังมีสัจจะ เอ๊ะ!หรือไม่มี ช่างมันเถอะ! ถ้าอยู่ในแดนราชันฉันต้องระวังพวกผู้เล่นไว้พวกนี้มันคืองูพิษชัด ๆ’

“พวกมันอยู่ข้างล่างถ้าใช้วิธีนี้อาจจะได้ผล” กายมีความคิดดี ๆ แล้ว เขาวิ่งขึ้นไปเหนือก้อนหินขนาดใหญ่ด้านบน ถ้าเขาสามารถดินหินกลิ้งลงไปใส่พวกนั้นได้มันง่ายที่จะทำให้พวกผู้เล่นบาดเจ็บกันได้

“ก้อนนี้น่าจะสร้างความเสียหายได้แน่นอน” กายขึ้นมาบนหิน มันเป็นก้อนหินขนาด 20 เมตรที่ยื่นออกไปเล็กน้อยราวกับพร้อมจะกลิ้งลงเขา ถ้ามีคนมาช่วยผลักมัน แต่พอเขาลองผลักก้อนหิน

“หนักเป็นบ้าเลย” กายพูดขณะใช้หลังกระแทกก้อนหินซึ่งมันไม่ขยับเลยแม้แต่น้อย

กายลองใช้ดาบเดซี่ฟันไปมันเกิดรอยฟันเล็ก ๆ ที่ก้อนหินเท่านั้น “ระดับพลังของฉันต่ำเกินไปอีก...ทำให้พลังโจมตีไม่พอ”

เมื่อเห็นว่าใช้ดาบไม่ได้ผล เขาจึงเปลี่ยนมาใช้ค้อนทุบบริเวณที่ฐานของหิน

ปังงง!!!

เสียงค้อนของกายดึงดูดผู้เล่นที่ตามมา...

“มันทำอะไร?”

“ไม่รู้แต่ตอนนี้มันหยุดวิ่งแล้ว เราควรจะใช้โอกาสนี้จัดการมันก่อนที่จะเหลือผู้เล่นแค่ 100 คน”

พวกผู้เล่นทุกคนเห็นกายหยุดวิ่งก็พากันวิ่งไปหากาย ในระหว่างนั้นในแต่ละทีมแยกออกจากกันอย่างชัดเจน ยิ่งใกล้กายมกเท่าไหร่ก็ยิ่งหมายความว่าพวกมันต้องสู้กันเองมากขึ้นเท่านั้น

เหล่าผู้เล่นไม่ได้สามัคคีกัน ใครอ่อนแอหรือเผลอก็โดนผู้เล่นคนอื่น ๆ ฆ่าเช่นกัน

ผู้เล่นจะมาถึงใต้จุดที่กายอยู่ มีประมาณกัน 60 กว่าคน ทุกคนเงยหน้ามองดูก้อนหินขนาดใหญ่และกายที่ทุบลงไปที่ฐานของก้อนหิน จนถึงตอนนี้พวกมันรู้แล้วว่ากายต้องการทำอะไร

“มันจะทุบหินให้กลิ้งลงมาทับพวกเรา”

“บ้าไปแล้ว รีบหยุดมันเร็ว”

แต่ดูเหมือนมันจะสายไปแล้ว ค้อนในมือกายทุบจนฐานที่ยึดหินแตกไม่ใช่แค่หินที่ทุบจนพังยังมีพื้นเริ่มมีรอยร้าว เป็นสัญญาณว่าเนินหินบริเวณนี้กำลังจะถล่มลงมา

“ไอ้บ้า แกมันบ้าลอร์ดเจ็ดโลหะ” ทุกคนหันหลังหนีกันทันที

คลืนนน!!!!!!!!!!!!

เนินหินตรงที่กายอยู่เริ่มถล่มลงไป กายรีบถอยออกมาพร้อมกับที่ก้อนหินขนาดใหญ่ก้อนนั้นพังลงและกลิ้งลงจากเขา

ทั้งฝุ่นควันต่างปกคลุมไปทั้งเนินเขาด้านล่าง เสียงร้องด้วยความเจ็บของผู้เล่นดังออกมาไม่ขาด

ผู้เล่นที่อยู่ใกล้สุดถูกหินกระแทกร่างตายทันที ยังมีพวกที่สู้อยู่กับตัวก๊อบปี้ต่างก็ไม่ทันได้หลบ ตกตายไปทั้งผู้เล่นและตัวก๊อบปี้

ตัวเลขของผู้เล่นที่เหลือรอดอยู่ลดลงอย่างรวดเร็ว

...

“สมควรแล้ว พวกนายบังคับฉันเอง” กายมองดูภาพตรงหน้าก็ยิ้มออกมาด้วยความสะใจ

ในตอนนั้นเองด้านหลังของกายมีตัวก๊อบปี้ตัวหนึ่งโผล่ออกมามันลอบโจมตีกาย เขาหันกลับไปด้วยความตกใจ เขาไม่คิดว่าจะโดนลอบโจมตี

เคล้ง!!

กายยกดาบเดซี่ขั้นมากันการโจมตีของตัวก๊อบปี้อย่างสุดกำลัง ‘ซวยแล้วตัวก๊อบปี้ของฉัน’

ดาบเดซี่ของกายและดาบเดซี่ตัวก๊อบปี้ปะทะกันจนดาบทั้งสองเกิดประกายไฟ

ปังง!

ดาบเดซี่ฟาดลงไปที่พื้น...

แต่ขณะนั้นตัวก๊อบปี้ใช้มืออีกข้างฟาดค้อนมาที่ตัวเขาพร้อมกับใช้ศิลปะการต่อสู้ด้วย

“ว้ากกก!!! ศิลปะการต่อสู้ รูปแบบศาสตราวุธ ทุบ!!” ตัวก๊อบปี้ตะโกนออกมา

‘ไม่ทันแล้ว...บ้าเอ๊ยอีกนิดเดียวก็จะชนะแล้ว’ กายไม่คิดว่าตัวก๊อบปี้ของเขาจะรวดเร็วขนาดนี้ เขาไม่คิดว่าตัวเองจะโดนตัวก๊อบปี้ของตัวเองจัดการ

ฟรึบบบ!!

แต่ก่อนที่ค้อนจะฟาดโดนตัวเขา ตัวก๊อบปี้ของกายก็สลายหายไป...

“เกิดอะไรขึ้น” กายมองด้วยความแปลกใจ แต่พอหันไปมองรอบ ๆ ตัวก๊อบปี้ตัวอื่น ๆ ก็หายไปเช่นกัน ผู้เล่นทุกคนมีความรู้สึกไม่ต่างจากกาย

ขณะที่ทุกคนงงกับสิ่งที่เกิดขึ้นเสียงของระบบก็ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

“เหลือผู้เล่น 100 คน”

“แดนสงครามยุติลง”

“คำนวณอันดับ”

“อันดับ 1 ลอร์ดเจ็ดโลหะ”

“อันดับ 2 นกแก้วสีรุ้ง”

“อันดับ 3 เทพหนอนชาเขียว”

“อันดับ....”

“อันดับ 100 ....”

รายชื่ออันดับทั้ง 100 ถูกประกาศออกมาอย่างต่อเนื่องพร้อมกันนั้นตารางแสดงรายชื่อก็ไล่ระดับตามคำประกาศของระบบ

“จบแล้วอย่างนั้นเหรอ…นี่ฉันได้อันดับ 1 ฮ่า ๆ ๆ ชนะแล้ว! ฉันชนะแล้ว!” กายมองตารางบนท้องฟ้า เขาได้อันดับ 1 จริง ๆ

หลังจากการประกาศของระบบสิ้นสุดลง ผู้เล่นทั้งหมดก็ถูกย้ายกลับมาที่ห้องสีขาวก่อนเข้าดินแดนแห้งแล้ง ซึ่งกายก็ถูกย้ายไปด้วยเช่นกัน