บทที่ 21: เก็บห้า~
บทที่ 21: เก็บห้า~
ฉันเชื่อฟัง ฉันให้ความร่วมมือ และฉันก็ทำตัวน่ารัก...
แต่ทำไมพวกมันถึงยังต้องการที่จะฆ่าฉัน?
หวังเต็งไม่เข้าใจเลย!
แม่ของเขาพูดถูก ลูกเศรษฐีที่หล่อเหลาและร่ำรวยอย่างเขานั้นควรที่จะต้องปกป้องตัวเองได้เมื่ออยู่ข้างนอก
โลกภายนอกนั้นอันตรายเกินไป!
ชีวิตของเขาอาจตกอยู่ในอันตรายได้ทุกเมื่อ
หวังเต็งเดินไปหาหัวหน้าโจรอย่างช้าๆ ร่างกายของเขาสั่นสะท้านด้วยความตื่นตระหนก… “ฆ่าพวกมัน ฉันจะต้องฆ่าพวกมัน พวกมันล้วนเป็นคนชั่วร้ายและป่าเถื่อน!”
หนึ่งก้าว!
สองก้าว!
เมื่อเขาเข้าไปใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ตัวประกันคนอื่นๆก็เริ่มมองมาที่เขาด้วยสายตาสงสาร
พวกเขารู้สึกสงสารเขา แต่ในขณะเดียวกัน สายตาของพวกเขาก็ดูโล่งใจ พวกเขารู้สึกดีใจที่พวกเขาไม่ใช่คนแรกที่ถูกฆ่า
อย่างไรก็ตาม พวกเขาก็ยังคงตัวสั่นด้วยความกลัวเช่นกัน
โจรกลุ่มนี้กล้าที่จะฆ่าแม้แต่เด็กหนุ่มที่ทำตัวน่ารักอย่างเขา มันไม่มีคำจำกัดความสำหรับความโหดร้ายของพวกมันได้อีกแล้ว
และหากเฮลิคอปเตอร์ยังคงไม่มา พวกเขาก็คงจะเป็นคนที่ถูกฆ่าในเร็วๆนี้อย่างแน่นอน!
ฆ่าพวกมัน!
ฆ่าพวกมัน!
หวังเต็งเกือบจะเสียสติ เขาประหม่ามาก ฝ่ามือ หลัง และหน้าผากของเขาเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ
มันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องฆ่าพวกมัน!
สามก้าว สี่ก้าว… ในไม่ช้า เขาก็อยู่ห่างจากหัวหน้าโจรเพียงไม่ถึงครึ่งเมตร
“เร็วเข้า มาตรงนี้!” หัวหน้าโจรตะโกนอย่างเร่งรีบ
พอ!
ตอนนี้แหละ!
ฉันรอไม่ไหวแล้ว
หวังเต็งเงยหน้าขึ้นทันที และเผยให้เห็นถึงดวงตาที่แดงก่ำของเขา
“ทำไมแกถึงต้องบังคับฉันด้วย”
“???”
หัวหน้าโจรรู้สึกว่าหวังเต็งอาจจะเสียสติไปแล้วเมื่อต้องเผชิญหน้ากับความตาย ดังนั้นมันจึงไม่ได้คิดอะไรมาก
อย่างไรก็ตาม ในทันใดนั้นเอง ดวงตาของโจรและตัวประกันก็เบิกกว้างขึ้นด้วยความประหลาดใจ
หัวหน้าโจรทำหน้าเหมือนเห็นผี!
พวกเขาเห็นอะไร?
เมื่อสักครู่นี้ ตัวประกันคนนี้ยังทำตัวเหมือนลูกแกะตัวน้อย แต่ในวินาทีถัดมา เขาก็กลายเป็นหมีที่ดุร้าย
ออร่าของเขาเปลี่ยนไปในทันที!
“ฉัน...”
โลกเหมือนจะหมุนช้าลงทั้งๆที่เวลายังคงเดินเท่าเดิม
เมื่อหวังเต็งเงยหัวขึ้นอีกครั้ง มันก็ไม่มีความลังเลในใจของเขาอีกต่อไป การตัดสินใจของเขาแน่วแน่และชัดเจนในขณะที่เขากระทืบเท้าอย่างหนักหน่วง
บู้มมมม!
กระเบื้องเซรามิกบนพื้นแตกเป็นเสี่ยงๆและเศษหินก็ปลิวออกไปทุกที่
แรงระเบิดใต้ฝ่าเท้าของหวังเต็งได้ผลักตัวเขาเองพุ่งออกไปในทันที จากนั้นหวังเต็งก็พุ่งออกมาราวกับลูกธนูและไปปรากฎอีกทีที่ตรงหน้าของหัวหน้าโจร
มันเป็นผลมาจากความเร็วขั้นสุดยอดและฟุตเวิร์คขั้นผู้เชี่ยวชาญ
หวังเต็งก้าวข้ามระยะทางครึ่งเมตรภายในชั่วพริบตา
และแม้ว่าหัวหน้าโจรจะสามารถมองเห็นเขาได้ แต่มันก็ไม่สามารถโต้ตอบเขาได้ทันเวลา
หมัดของหวังเต็งเป็นเหมือนกับค้อนเหล็กในขณะที่เขาง้างมันขึ้นสูงและชกมันลงไป กำปั้นของเขาใหญ่ขึ้นเรื่อยๆในสายตาของหัวหน้าโจร และนั่นก็ทำให้มันรู้สึกตกตะลึงจนแทบจะเป็นลมหมดสติ
“...ฉิบหายแล้ว!”
ในวินาทีที่มันพูดคำนั้น การโจมตีอย่างเต็มกำลังของหวังเต็งก็ได้ปะทะเข้ากับหัวศีรษะของมันในทันที จากนั้นความฉิบหายที่แท้จริงก็ได้เริ่มขึ้น
บึ้ม !!
หมัดที่หนักกว่าพันกิโลกรัมช่างน่ากลัวยิ่งนัก!
มันรู้สึกเหมือนมีรถบรรทุกเพิ่งแล่นมาทับหัวคุณ!
แผละ!
เสียงนั้นชัดเจนราวกับแตงโมถูกบดขยี้!
เลือดกระเซ็น!
หัวแตก....
อย่างไรก็ตาม หวังเต็งก็ไม่ได้มีความรู้สึกประหม่าแต่อย่างใด ในตอนนี้เขาคิดแต่เรื่องภัยคุกคามต่อชีวิตของเขาเท่านั้น เขาฆ่าศัตรูไปแล้วหนึ่งตัวและมันก็ยังเหลืออีกสี่ตัว!
พวกมันมีปืน พวกมันน่ากลัวเกินไป!
ดังนั้นเขาก็จะต้องจบการต่อสู้นี้โดยเร็วที่สุด
ดังนั้นเขาจึงจะต้องไม่หยุดแม้แต่วินาทีเดียว
เขาคว้าศพของหัวหน้าโจรไว้แน่นแล้วโยนมันออกไปที่โจรที่มีรอยแผลเป็นที่ยืนอยู่ข้างหลัง
ในเวลาเดียวกัน หวังเต็งก็พุ่งออกไปข้างหน้า จิตใจของเขาปั่นป่วนอย่างบ้าคลั่ง เทคนิคการต่อสู้ขั้นพื้นฐานทั้งหมดที่เขาได้เรียนรู้มาจนถึงตอนนี้ดูเหมือนจะรวมเป็นหนึ่งเดียว
ฟุตเวิร์คผสานเข้ากับความเร็ว
ทักษะดาบและทักษะมีดถูกรวมเข้ากับทักษะหมัด
เขาไม่มีอาวุธในมือ ดังนั้นเขาจึงใช้หมัดเป็นดาบและใช้ขาเป็นมีด
ขณะที่โจรที่มีรอยแผลเป็นบนใบหน้ากำลังตกตะลึง ศพของหัวหน้าโจรก็ได้ชนเข้ากับมันแล้ว จากนั้นหวังเต็งก็ได้กวาดขาของเขาออกไปจากทางซ้ายราวกับมีด
ผั๊ว!
เสียงกระดูกแตกทำให้ผู้เห็นเหตุการณ์ตกใจ!
บู้มมม!
ชายคนนั้นกระเด็นออกไปและกระแทกเข้ากับผนังราวกับรถสิบล้อพุ่งเข้าชนผนังกำแพง มันกระอักเลือดออกมาก่อนที่ศีรษะของมันจะเอียงไปด้านข้าง พูดตามตรง มันไม่ได้ดูเหมือนกับว่าชายคนนั้นสลบ แต่มันดูเหมือนว่าชายคนนั้นจะตายไปแล้วมากกว่า
เก็บสอง!
ปัง ปัง ปัง
โจรอีกสามคนตื่นตระหนก และในที่สุดพวกมันก็ฟื้นคืนสติได้และเริ่มหันมากระหน่ำยิง
กระสุนเสริมพลังอักษรรูนฟอร์สพุ่งออกมาจากปืน
ฟิ้วว!
กระสุนพุ่งออกไปในอากาศและทำให้เกิดเสียงกรี๊ด พวกมันทั้งหมดล้วนพุ่งตรงไปยังบริเวณร่างกายของหวังเต็ง
หัว หัวใจ ต้นขา…
หวังเต็งเตรียมพร้อมมาอย่างดี หลังจากที่เขากำจัดชายคนที่มีรอยแผลเป็นบนใบหน้าเรียบร้อยแล้ว เขาก็ย่อตัวลง...
จากนั้นเขาก็กลิ้งลงไปบนพื้นอย่างสมบูรณ์แบบ!
ด้วยการเคลื่อนไหวที่ราบรื่นเพียงครั้งเดียว เขาก็ได้ไปซ่อนตัวอยู่ใต้โต๊ะทำงานแล้ว
ปัง!
กระสุนพุ่งชนกำแพงและทำให้เกิดรูขนาดใหญ่
เมื่อหวังเต็งเหลือบมองที่รูบนผนัง ความกลัวก็ได้เข้าปกคลุมเขา เขารู้สึกโชคดีที่เขาไม่ได้ต่อต้านพวกโจรอย่างหุนหันพลันแล่นในตอนแรก
ด้วยความแข็งแกร่งของกระสุนเหล่านี้ พวกมันก็สามารถที่จะเจาะรูบนร่างกายของเขาได้อย่างแน่นอน และแม้ว่าเขาจะมีร่างกายของศิษย์นักสู้ขั้นสูง แต่เขาก็จะไม่สามารถป้องกันกระสุนเหล่านี้ได้
ความคิดนี้คงอยู่ในใจของเขาเพียงเสี้ยววินาที จากนั้นเขาก็คว้าเก้าอี้ตรงหน้าแล้วโยนมันออกไปในทันที และในเวลาเดียวกัน เขาก็พุ่งออกไปอีกทางหนึ่ง
โจรสามคนเครียดมาก เมื่อพวกมันเห็นบางอย่างลอยออกมา พวกมันก็ยิงออกไปหลายนัดตามทิศทางนั้นโดยสัญชาตญาณ
“อึก!”
ทันทีหลังจากนั้น พวกมันก็รู้ได้ในทันทีว่าพวกมันได้ทำผิดพลาดไป
หวังเต็งไม่ได้ให้เวลาพวกมันเสียใจ เขาพุ่งเข้าไปหาพวกมันจากอีกฟากหนึ่งแล้วซัดหมัดที่ทรงพลังราวกับปืนใหญ่ออกไป
หลังจากนั้นโจรผู้โชคร้ายก็กระเด็นล้มลงไปกับพื้นอย่างแรง
เก็บสาม!
จากนั้นเขาก็หันไปหาโจรที่อยู่ห่างจากเขาไปสองเมตร
หวังเต็งจำไอ้ชั่วนี่ได้ดี มันคือคนแรกที่ต้องการจะฆ่าเขา
ด้วยเหตุนั้นเอง เขาจึงใช้พลังมากขึ้นในการโจมตีมัน หวังเต็งผสานมือเข้าด้วยกันและทุบมันลงไปเหมือนค้อนขนาดใหญ่ จากนั้นเขาก็ทำให้โจรคนนั้นหัวบุบยุบเข้าไปในตัวอย่างผิดรูป
เก็บสี่!
ปัง ปัง
โจรคนสุดท้ายเป็นคนขับ
เมื่อมาถึงตอนนี้ มันก็ได้ตระหนักว่าหวังเต็งนั้นช่างดุร้ายและชั่วร้ายเป็นอย่างยิ่ง เพื่อนของมันไม่สามารถรับมือกับการโจมตีของเขาได้เลย และพวกมันก็ล้วนเสียชีวิตลงหรือไม่ก็ได้รับบาดเจ็บสาหัส
นี่ทำให้มันรู้สึกกลัวมากจนต้องการที่จะถอยหนี มันยิงสองสามนัดใส่หวังเต็ง
หวังเต็งหลบและพุ่งเข้าไปที่ด้านข้างของโจร จากนั้นเขาก็ชกหมัดตรงออกไปราวกับการแทงดาบ
โจมตีครั้งเดียว!
โจมตีครั้งสุดท้าย!
ในที่สุดโจรคนสุดท้ายก็ล้มลงกับพื้น
เก็บห้า!
โจรทั้งห้าถูกจัดการลงภายในระยะเวลาไม่ถึงหนึ่งนาที
และสิ่งน้ก็ทำให้ตัวประกันทั้งหมดรู้สึกอึ้ง!
ขากรรไกรของพวกเขาเกือบจะแตะลงพื้น และมันก็ไม่มีเสียงใดเล็ดลอดออกมา
หญิงวัยกลางคนที่ได้รับบาดเจ็บเองก็ดูเหมือนจะลืมความเจ็บปวดของเธอไปชั่วคราว เธอจ้องมองเขาด้วยความประหลาดใจ
เราทั้งคู่ต่างก็เป็นตัวประกัน แต่ทำไมเขาถึงได้ดูโดดเด่นและดุร้ายเช่นนี้!
เราควรจะสั่นสะท้านไปด้วยความกลัวเหมือนๆกัน แต่เขากลับฆ่าพวกโจรแทน นี่เขาเป็นปีศาจอย่างงั้นหรอ?
“ปัง ปัง ปัง!”
หลังจากที่โจรทั้งห้าล้มลง หวังเต็งก็สามารถคลายความตึงเครียดได้ในที่สุด เขาสูดอากาศเข้าไปเต็มปาก
หมดแรง!
ความรู้สึกเหนื่อยล้าท่วมท้นไปทั่วร่างกายของเขา
การต่อสู้ครั้งนี้ใช้เวลาไม่ถึงนาที อย่างไรก็ตาม สภาพจิตใจของเขาก็ตึงเครียดเป็นอย่างมากขณะที่เขากำลังเต้นรำอยู่บนขอบเหวของความเป็นและความตาย อะดรีนาลีนหลั่งไหลผ่านเส้นเลือดของเขา และประสิทธิภาพของร่างกายของเขาก็พุ่งสูงขึ้นอย่างที่ไม่เคยเป็นก่อน
“ทำไมพวกแกถึงต้องบังคับฉันด้วย”
หวังเต็งพึมพำกับตัวเองขณะมองไปรอบๆห้อง และจู่ๆเขาก็หน้าซีด
สภาพศพที่น่าสะพรึงกลัวของพวกโจรทำให้ท้องไส้ของเขาปั่นป่วน และกรดในกระเพาะของเขาก็แทบจะพุ่งออกมาจากลำคอของเขา
เขารีบเบือนหน้าหนี และได้บังเอิญไปสบสายตาของตัวประกัน
คนเหล่านี้มีสีหน้าหวาดกลัวและบางส่วนก็มีสีหน้าซีดเผือก และบางส่วนก็ถึงกับอาเจียนออกมา
อย่างไรก็ตาม สายตาของพวกเขาก็ดูแปลกไปเล็กน้อย มันไม่ใช่สายตาจองคนที่มองดูนักเรียนมัธยมที่ใจดีและซื่อสัตย์...
มันดูเหมือนกับสายตาที่มองไปยังฆาตกร!
“พวกคุณจะเชื่อฉันไหม ถ้าฉันบอกว่าฉันเป็นคนดี..” หวังเต็งถามอย่างจริงใจ
ตัวประกันส่ายหัวพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย จากนั้นพวกเขาก็ตอบสนองอย่างรวดเร็วและเริ่มผงกหัวอย่างเมามัน
อย่างไรก็ตาม การแสดงออกในตอนแรกของพวกนั้นก็เป็นคำตอบที่ชัดเจนให้กับหวังเต็งแล้ว…
