ตอนที่ 696 เป็นเรื่องปกติที่คุณจะไม่รู้

อีกด้านหนึ่ง

ที่สนามบิน

หลังจากลงจากรถ รูปลักษณ์ที่โดดเด่นของเหมาเยซื่อและส่วนสูงของเขา เป็นที่ดึงดูดความสนใจเป็นอย่างมาก

ชายคนนี้สวมเสื้อสีดำ กางเกงสีดำ เขาหล่อมากและมีออร่าที่เย็นเยียบ

แม้จะอยู่ห่างออกไปไม่กี่เมตร ก็ยังสัมผัสได้ถึงออร่าอันเยือกเย็นของเขา

ทว่าชายผู้เยือกเย็นและห่างเหินคนนี้ กลับมียางรัดผมสีชมพูพันรอบข้อมือ

เห็นได้ชัดว่านั้นมันของผู้หญิง

ทว่าตอนนี้กลับถูกผูกติดไว้กับข้อมือของผู้ชาย

ใครเห็นก็พอเดาได้ว่าสิ่งนี้หมายความว่าอะไร

สาว ๆ บางคนที่แอบถ่ายรูปเหมาเยซื่อ ต่างตกใจที่เห็นยางรัดผมสีชมพู

ชายหนุ่มรูปงามคนนี้มีเจ้าของแล้ว

พวกเขาต่างอยากรู้ว่าแฟนสาวของเขาจะหน้าตาอย่างไร

เธอสามารถควบคุมผู้ชายที่เย็นชาเช่นนี้ได้

เธอสามารถทำให้เขายอมสวมยางรัดผมเส้นนั้นด้วยความเต็มใจ

ผู้ชายคนนี้คงจะมีแฟนที่เขารักมาก ๆ อยู่แล้วเป็นแน่

ทุกคนต่างจ้องไปที่ยางรัดผมที่ข้อมือของเหมาเยซื่อ แม้แต่เว่ยเจิ้งก็เช่นกัน

ขณะที่เขามอง เขาก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขาเงยหน้าขึ้นและเห็นประธานเหมามองมาด้วยสายตาที่ไร้ความรู้สึก

เว่ยเจิ้งถอนสายตาของเขาออกอย่างรวดเร็ว

“อะแฮ่ม ประธานเหมาครับ ของขวัญที่นายหญิงมอบให้นั้น...ดีมากเลยนะครับ”

เขาแค่พยายามหาหัวข้อสนทนาทั่วไป

อย่างไม่คาดคิดว่าเหมาเยซื่อจะยิ้มและพยักหน้า

“ภรรยาของฉันให้มา มันก็ต้องดูดีอยู่แล้วสิ นายรู้ไหมว่ายางรัดผมวงนี้หมายถึงอะไร”

เว่ยเจิ้งส่ายหน้า

เขาจะรู้ได้ยังไง

เขาไม่เคยสวมอะไรแบบนี้มาก่อน

ยิ่งกว่านั้นเขาจะไม่สวมอะไรที่ดูเป็นผู้หญิงแบบนี้

แน่นอนว่าเขาไม่กล้าพูดออกไป

ไม่ว่ามันจะเป็นของผู้หญิงแค่ไหน มันก็เป็นของขวัญที่นายหญิงมอบให้กับประธานเหมา

เมื่อเห็นว่าประธานเหมาชอบมันมากแค่ไหน ถ้าเขากล้าพูดอะไรแย่ ๆ

ประธานเหมาได้ส่งเขาไปประจำที่เมือง F อย่างแน่นอน

แค่คิดก็ขนลุกแล้ว

เหมาเยซื่อมองเขาด้วยสายตาดูถูก

“ก็เป็นเรื่องปกติล่ะนะที่คนโสดอย่างนายจะไม่รู้”

เว่ยเจิ้งรู้สึกสับสน

ทำไมเขาถึงโจมตีเขาเช่นนี้เล่า?

มันเกี่ยวอะไรกับที่เขาโสด?

คนโสดต้องถูกเยาะเย้ยและถูกดูถูกอย่างนั้นเหรอ?

ไม่ใช่ว่าเขาหาแฟนไม่ได้สักหน่อย

เขาแค่ยังไม่เจอผู้หญิงที่ชอบต่างหาก

เขาค่อนข้างจะเลือก!

“ประธานเหมาครับ อาจเพราะผมโสด ผมเลยไม่รู้ คุณช่วยบอกได้ไหมครับ ว่ายางรัดผมนี้เป็นตัวแทนของอะไร?”

เว่ยเจิ้งอดไม่ได้ที่จะยิ้มในขณะที่คิดถึงเงินเดือนของเขาและผลประโยชน์ทั้งหมดที่เพื่อนร่วมงานเห็นแล้วต้องอิจฉา

“เครื่องหมายแห่งการครอบครองยังไงล่ะ”

เหมาเยซ่อยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

“นี่คือเครื่องหมายที่เธอทิ้งไว้ให้กับฉัน ถ้าฉันสวมมันแล้วผู้หญิงคนอื่นก็ไม่เข้ามายุ่งกับฉันอีก เธอคงเป็นห่วงฉันมาก กลัวคนอื่นจะมาชอบฉันล่ะมั้ง เธอเลยให้ฉันสวมมัน”

“เว่ยเจิ้ง นายคิดว่านายหญิงเขาชอบฉันมากไหม? ดูสิ เธอเป็นหวงฉันขนาดนี้เลย”

เว่ยเจิ้งพูดไม่ออก