255 - อรหันต์แปดกร
255 - อรหันต์แปดกร
ในเวลานี้เหงื่อเย็นปกคลุมร่างกายของทุกคน พวกเขารู้สึกได้ว่ามีสิ่งผิดปกติบางอย่างกำลังเกิดขึ้นกับคนของพวกเขา!
เป็นเพราะทิศทางนั้นมาจากทางด้านที่มีคนพบเห็นฮวง เกิดอะไรขึ้นกับพวกเขา!
“รัศมีโลหิตเอ่อล้นพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้านี่คือหายนะครั้งใหญ่! โดยปกติแล้วสิ่งนี้จะปรากฏเมื่อผู้เชี่ยวชาญหลายคนเสียชีวิตในเวลาเดียวกัน!” มีคนพูดด้วยน้ำเสียงที่ผิดธรรมชาติอย่างยิ่ง
จิตใจของทุกคนเหมือนถูกแช่แข็ง ตอนนี้พวกเขาไม่มีอะไรจะพูดออกมาเลยจริงๆ
“ไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่ว่าจะอย่างไรพวกเราต้องช่วยคนของเราออกมาให้มากที่สุด!” ผู้อาวุโสคนหนึ่งกล่าวอย่างร้อนใจ
หากมีอะไรเกิดขึ้นจริงๆ พวกเขาไม่กล้าที่จะจินตนาการถึงผลที่ตามมา หายนะนี้เกิดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่านี่เป็นลางร้ายหรือไม่?
มีตำนานมากมายเกี่ยวกับป่าอสูรสวรรค์ นี่ไม่ใช่สถานที่ที่ใครคิดจะมาก็มาคิดจะไปก็ไปได้ ในป่าแห่งนี้อันตรายมีอยู่ทุกที่
เมื่อพวกเขามาที่นี่ครั้งแรกพวกเขารู้สึกว่าพวกเขาโชคดีที่กองทัพของพวกเขามีข้อได้เปรียบอย่างท่วมท้นไม่มีอะไรต้องกลัว
ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะไม่เป็นเช่นนั้น สถานที่แห่งนี้น่ากลัวเกินไปมันเลวร้ายยิ่งกว่าตำนานเสียอีก
“ขอรายงาน! สถานการณ์เลวร้ายเกิดอยู่ในสถานที่ที่มีคนพบฮวงจริงๆ! แต่พวกเราไม่กล้าเข้าใกล้มากนักเพียงมองเห็นหมอกเลือดกระจายอยู่ทุกที่!” ผู้ฝึกฝนที่เข้ามารายงานกล่าวออกมาด้วยความหวาดกลัวร่างกายของเขาสั่นสะท้านไม่หยุด
เหล่าผู้อาวุโสที่ประจำการอยู่ด้านนอกป่าอสูรสวรรค์ต่างก็รู้สึกปวดหัว ใบหน้าของพวกเขามืดคล้ำอย่างไม่น่าเชื่อ
พวกเขาไม่เคยพบสิ่งแปลกประหลาดเช่นนี้มาก่อน การตามล่าเจ้าหนูคนเดียวถึงกับทำให้พวกเขาต้องพบกับหายนะซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ตอนนี้สถานการณ์เลวร้ายมากคนของพวกเขาหลายพันคนเข้าไปในป่าอสูรสวรรค์! มันเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขากันแน่? จากเสียงกรีดร้องตอนนี้เป็นที่แน่ใจว่าพวกเขายังไม่เสียชีวิตหมดสิ้น แต่ก็คงอีกไม่นานเท่านั้น
“เจ้าแน่ใจเหรอว่า…มีบางอย่างที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้นที่นั่น” ผู้อาวุโสคนหนึ่งถามขึ้น ขากรรไกรของเขาเริ่มสั้นแม้แต่น้ำเสียงที่เปล่งออกมาก็ยังไม่ชัดเจน เขากำลังตื่นตระหนกเป็นอย่างมากการสูญเสียในครั้งนี้มันมากเกินไป
“ข้ามั่นใจ!” ผู้ส่งสารกล่าวอย่างชัดเจน
“สวรรค์! เกิดอะไรขึ้นกันแน่? ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้? อย่าบอกนะว่ามันเป็นดินแดนต้องสาปจริงๆ?” มีคนตะโกนออกมารู้สึกเหมือนหัวใจถูกฉีกออกเป็นชิ้น ๆ
ผู้อาวุโสเหล่านี้เป็นบุคคลที่ทรงพลังอย่างยิ่งโดยปกติแล้วไม่ว่าเรื่องจะใหญ่แค่ไหนพวกเขาก็สามารถรักษาความสงบนิ่งไว้ได้เสมอ อย่างไรก็ตามตอนนี้พวกเขาสูญเสียสูญเสียความคิดไปหมดแล้วจริงๆ
สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้เป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขาที่จะทนได้ เมื่อพวกเขากลับไปพวกเขาจะต้องได้รับการลงโทษจากเผ่าพันธุ์ต่างๆอย่างแน่นอน
มีผู้คนเสียชีวิตมากมายที่นี่ หลายคนเป็นบุคคลที่มีความสำคัญต่อเผ่าพันธุ์เป็นอย่างมาก การเสียชีวิตของพวกเขาย่อมนำปัญหามาสู่ทุกคนที่อยู่ที่นี่
“ผู้อาวุโสโปรดลงมือ!”
ผู้เชี่ยวชาญหลายคนต่างจ้องมองมาทางนี้ด้วยสายตาคาดหวัง
ผู้สูงสุดคนหนึ่งลืมตาขึ้นพร้อมกับถอนหายใจเบาๆว่า“ไม่ใช่ว่าข้าไม่อยากเข้าไป ทุกท่านคงน่าจะเคยได้ยินข่าวลือมาบ้าง เมื่อระดับของพวกเราเข้าสู่ป่าแห่งนี้ มีแต่จะกระตุ้นพลังลึกลับออกมาจัดการ”
“แต่ตอนนี้เกิดความวุ่นวายขึ้นมาก…” ผู้อาวุโสอีกคนกล่าวด้วยเสียงแผ่วเบา พวกเขารู้สึกไร้เรี่ยวแรงจริงๆแม้กระทั่งตอนนี้ยังไม่ทราบว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นที่นั่น
ภายในส่วนลึกของป่าอสูรสวรรค์
ใกล้กับต้นไม้ที่เหี่ยวเฉาหมอกสีเลือดฟุ้งกระจายไปในอากาศ มีสิ่งมีชีวิตจำนวนมากมายมหาศาลที่เสียชีวิต กิ่งก้านที่แห้งเหี่ยวพวกนั้นยื่นออกมาคร่าชีวิตผู้ยิ่งใหญ่ทีละคน
ในบรรดาผู้ที่ลงมือโจมตีไม่มีแม้สักคนเดียวที่สามารถหลบหนีได้ พวกเขาทั้งหมดถูกกิ่งไม้ที่เหี่ยวแห้งเจาะทะลุร่างก่อนจะลากกลับเข้าไป
หลังจากนั้นมีคนจำนวนไม่น้อยลงมือตอบโต้ด้วยญาณวิเศษของบรรพบุรุษอย่างขมขื่น แต่นั่นเป็นเพียงการชักนำหายนะมาหาตัวเองเท่านั้น
เพียงแค่การสั่นไหวเพียงเล็กน้อยจากกิ่งไม้เหล่านั้นก็เพียงพอที่จะฉีกสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังให้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ซึ่งไม่มีผู้ใดสามารถต้านทานการโจมตีได้แม้แต่ครั้งเดียว
หลายคนเสียชีวิตทันทีศพของพวกเขาถูกตรึงอยู่บนต้นไม้ มีซากศพบางส่วนที่ถูกส่งไปยังสระแห่งการเกิดใหม่ด้วยเช่นกัน!
เมื่อทุกคนเห็นสิ่งนี้พวกเขาต่างหวาดกลัวสั่นสะท้าน
ด้วยเหตุนี้แม้แต่คนที่ไม่ได้ลงมือในครั้งแรกตอนนี้ก็ยังโจมตีเพื่อเปิดทางให้ตนเองได้หลบหนี พวกเขาทั้งหมดใช้อาวุธวิเศษและญาณวิเศษของบรรพบุรุษออกมาโดยไม่เก็บรั้ง
อย่างไรก็ตามทุกสิ่งทุกอย่างถูกกำหนดให้จบลงด้วยหายนะ กิ่งก้านสีดำจำนวนมากพุ่งออกมาราวกับหอกแห่งความตายจากนรกพวกมันสังหารสิ่งมีชีวิตเหล่านั้นอย่างโหดเหี้ยม
ภายใต้สายฝนเลือดผสมผสานกับแสงสีดำกองทัพจากต่างมิติก็ล้มลงอยู่ตลอดเวลา
ผู้คนจำนวนหลายพันที่เข้ามาที่นี่ในท้ายที่สุดมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่สามารถหลบหนีออกไปได้ทัน มิหนำซ้ำคนที่เหลืออยู่ก็เป็นเพียงผู้บ่มเพาะอาณาจักรแห่งความว่างเปล่าเท่านั้น
พวกเขาไม่มีจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้หลงเหลืออยู่แล้วทุกคนต่างหันหน้าหลบหนีอย่างไม่คิดชีวิต
สิงโตสีทองเฝ้ามองทุกอย่างด้วยตาคู่นั้นของมัน ใบหน้าของมันซีดเซียวไร้สีเลือดเหตุการณ์ครั้งนี้น่ากลัวอย่างแท้จริง
การสังหารหมู่ครั้งนี้ไม่ได้ด้อยไปกว่าการสังหารหมู่ที่สระแห่งการเกิดใหม่ก่อนหน้านี้
หลายคนตายอย่างน่าสมเพชเกินไป ร่างของพวกเขาถูกตอกตรึงอยู่ในกิ่งไม้ที่แห้งเหี่ยวพวกนั้น!
เวลาผ่านไปเนิ่นนานหมอกสีเลือดหายไปจนหมดสิ้น ตอนนี้สิงโตสีทองนอนคุดคู้อยู่ที่พื้นในสภาพหวาดกลัวไม่สามารถลุกขึ้นมาได้
มันลอบมองไปที่สือฮ่าวใบหน้าของมันเผยให้เห็นการแสดงออกที่ซับซ้อนมาก
เป็นเพราะในระหว่างขั้นตอนนี้สือฮ่าวยังคงนั่งนิ่งอย่างสงบ เขาไม่ได้ให้ความสนใจกับโลกภายนอกจึงไม่ได้ขยับตัวแม้แต่น้อย
ในตอนนี้สิงโตทองรู้สึกเสียใจจนแทบอยากจะฆ่าตัวตายไปให้พ้นๆ กองทัพหลายพันคนเข้ามาที่นี่หมายจะสังหารฮวง
แต่ในท้ายที่สุดฮวงก็ไม่แม้แต่จะลืมตาขึ้นมา เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าศัตรูกำลังล้อมสังหารเขาอยู่
มันช่างน่าสมเพชขนาดไหน? การเสียชีวิตของผู้คนมากมายถึงขนาดนี้กลับไม่สามารถที่จะรบกวนฮวงได้แม้แต่น้อย เขายังคงทำสมาธิอย่างใจเย็นอยู่เช่นนั้น
เรื่องแบบนี้มันช่างไร้สาระจริงๆ!
สือฮ่าวไม่ได้สงบนิ่งอย่างที่สิงโตทองคิด จริงๆแล้วเขากำลังตกอยู่ในอันตราย เขากำลังต่อสู้เสี่ยงชีวิตอยู่ภายในจิตใจของตัวเอง
ร่างกายเขาดูเงียบสงบมีสมาธิ แต่นั่นเป็นเพราะเขาหลงเข้าไปในรอยประทับของต้นโพธิ์โลหิต และติดอยู่ในโลกที่สร้างขึ้นจากกฎของเต๋า
ในศาลาเก็บพระคัมภีร์มีหมอกสีดำล้อมรอบสถานที่แห่งนี้ไว้อย่างน่ากลัว
สือฮ่าวกำลังต่อสู้อย่างดุเดือดอยู่ในหมอกสีดำนั้น
ต้นโพธิ์กลายเป็นต้นไม้ปีศาจมานานแล้ว สถานที่แห่งนี้ไม่ได้เป็นดินแดนอันบริสุทธิ์อีกต่อไป
นับตั้งแต่ที่เขาเปิดประตูศาลาเก็บคัมภีร์ก็มีกลุ่มผู้เชี่ยวชาญร่างสีทองรีบพุ่งออกมาต่อสู้กับเขา
ยิ่งไปกว่านั้นหลังจากที่เขาสามารถสังหารผู้เชี่ยวชาญร่างสีทองเหล่านั้นจนหมดสิ้น ก็มีผู้เชี่ยวชาญร่างสีดำอีกกลุ่มหนึ่งปรากฏออกมา
นอกจากนี้มิติของที่นี่ยังไม่เสถียรเป็นอย่างมาก มันมีรอยแตกมากมายปรากฏขึ้นอยู่ตลอดเวลา ราวกับว่าสถานที่แห่งนี้ถูกทำลายจากการต่อสู้ของผู้อมตะไปตั้งแต่ยุคสงครามเซียนโบราณครั้งสุดท้าย
สือฮ่าวมีเวลาได้อ่านพระคัมภีร์ค่อนข้างน้อย เขาต่อสู้ไปด้วยและใช้เวลาจดจำเนื้อหาในพระคัมภีร์ไปด้วย ทำให้เขาได้รับความลำบากไม่น้อย
หลังจากประสบกับการต่อสู้นองเลือดในโลกวิญญาณจนแทบไม่สามารถเอาชีวิตรอดในที่สุดเขาก็มีโอกาสได้อ่านพระคัมภีร์โบราณเพียงเล่มเดียวเท่านั้น!
อรหันต์แปดกร! นี่เป็นคัมภีร์เดียวที่เขาสามารถเปิดได้
เหตุใดจึงมีแต่พระคัมภีร์นี้ที่ยอมรับเขา? สือฮ่าวก็ไม่ทราบ
เมื่อเขาได้อ่านพระคัมภีร์เท่านั้นเขาจึงเข้าใจ วิชาสิบแปดฝ่ามืออรหันต์ในสระแห่งการเกิดใหม่พวกนั้นได้มาจากพระคัมภีร์เล่มนี้อย่างแน่นอน
เขารู้แล้วว่าทำไมเขาถึงได้มันมา เขาได้สัมผัสกับการโจมตีสิบแปดครั้งและก็ชีวิตมาได้ ของสิ่งนี้คือรางวัลของเขา
แต่เมื่ออ่านพระคัมภีร์นี้สือฮ่าวก็ตกอยู่ในอันตรายและเกือบจะตายทันที
เป็นเพราะข้อความโบราณพวกนี้เต็มไปด้วยเลือดในทุกตัวอักษร! นี่คือพลังของต้นโพธิ์โลหิตหลังจากที่กลายเป็นเทพปีศาจ!
ฮ่อง!
ในโลกแห่งความเป็นจริงเกิดการสั่นสะเทือนครั้งใหญ่
สิงโตสีทองตกใจมากเพราะมันเห็นสือฮ่าวมีเลือดไหลออกมาจากมุมปากเล็กน้อย หลังจากนั้นก็มีมือสีดำขนาดใหญ่แปดข้างยื่นออกมาจากด้านหลังของเขา
พระโพธิสัตว์แปดกรปรากฏออกมาในโลกแห่งความเป็นจริง!
นี่คืออันตรายที่สือฮ่าวต้องเผชิญ เขาเสี่ยงชีวิตกับอันตรายครั้งใหญ่ภายในโลกแห่งวิญญาณ
ในขณะเดียวกันในโลกแห่งความเป็นจริงเขาก็ต่อสู้กับมือสีดำขนาดใหญ่ทั้งแปดข้าง
สิงโตทองตกใจเป็นอย่างมากเหตุใดต้นไม้ที่เหี่ยวเฉานี้จึงไม่ฮวงในทันที ทั้งที่เขาใช้ญาณวิเศษสุดล้ำค่าออกมาโจมตีมือทั้งแปดข้างนี้
“หรือว่าเขามีรอยประทับของพุทธองค์อยู่ในกาย!” สิงโตทองได้ข้อสรุปทันที
มันคิดว่าหลังจากที่ฮวงสามารถผ่านการทดสอบของสระแห่งการเกิดใหม่แล้วเขาก็ได้รับคัมภีร์เล่มหนึ่งที่นี่เป็นรางวัล แม้ว่าต้นโพธิ์จะได้รับความเสียหาย แต่มันก็ยังคงมีรอยประทับของพระพุทธองค์อยู่ดังนั้นมันจึงหยุดเจตนาฆ่าได้
หลังจากเวลาผ่านไปไม่นานสือฮ่าวก็ลืมตาขึ้น รูปลักษณ์ของเขาดูสง่างามมือสีดำขนาดใหญ่ทั้งแปดข้างหายไปแล้ว รูปลักษณ์ของเขาดูศักดิ์สิทธิ์เป็นอย่างมากราวกับพระโพธิสัตว์องค์หนึ่ง!
สือฮ่าวยังคงไม่สามารถสงบจิตใจลง อรหันต์แปดกรนั้นแข็งแกร่งเกินกว่าที่เขาจินตนาการไว้มาก มันเป็นหนึ่งในญาณวิเศษของสายเลือดพุทธะโบราณ
ผู้ที่ได้รับอนุญาตให้ฝึกฝนมันมีเพียงคนเดียวเท่านั้นคือเทพโลกบาลพิทักษ์นิกายพุทธ จะเห็นได้ว่ามันเป็นวิชาที่มีความแกร่งกร้าวมากแค่ไหน!
ตอนนี้เขาบรรลุมันแล้ว!