ตอนที่ 692 ไม่กลัวหรอกคำสาปแช่งน่ะ
เฉียวเมียนเมียนเงยหน้าขึ้นมอง “คลิปนี้เหรอคะ”
“อืม” เหมาเยซื่อพยักหน้าและยิ้ม
“คุณคิดว่าโรแมนติกมากไหม? เราทำแบบนั้นบางดีไหมล่ะ”
วิดีโอที่ทำให้เฉียวเมียนเมียนร้องว่าโรแมนติกออกมานั้น เป็นหนึ่งในวิดีโอที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในช่วงนี้
เป็นวิดีโอสร้อยข้อมือ
ในวิดีโอ เด็กสาวตัดปลายผมของตัวเองแล้วมันด้วยเชือกสีแดง จากนั้นเธอสวมเชือกสีแดงไว้บนข้อมืออีกข้างหนึ่ง
หากอีกฝ่ายที่สวมเชือกข้อมือนั้นไปแล้ว ทำให้ผู้หญิงคนนี้ผิดหวัง เขาจะต้องตาย
คู่รักหนุ่มสาวจำนวนมากที่ต้องการพิสูจน์ถึงความสัมพันธ์อันดีของพวกเขา โดยการทำตามและถ่ายรูปโพสต์ลงบนโซเชียล
เฉียวเมียนเมียนเปิดแอปและเห็นโพสต์ที่คล้ายกันสองสามโพสต์
เธอรู้สึกว่ามันช่างโรแมนติกจริง ๆ เธอจึงถอนหายใจออกมา
ทว่าเหมาเยซื่อกลับได้ยินมัน
“เหมาเยซื่อคะ คุณรู้ไหมว่าสร้อยข้อมือนั่นหมายความว่าอะไร”
เหมาเยซื่อส่ายหน้า
“ไม่รู้สิ ที่รักบอกผมหน่อย”
เฉียวเมียนเมียนสองเข้าไปที่ดวงตาของเขาและพูดอย่างจริงจังว่า
“นั่นเป็นสร้อยข้อมือที่ทำจากเส้นผมของผู้หญิง หากคุณสวมสร้อยข้อมือแบบนั้น และทำให้เธอผิดหวังในวันใดวันหนึ่งเข้าล่ะก็ คุณจะต้องตาย”
“รู้แบบนี้แล้ว ยังอยากจะได้อยู่อีกไหม”
“ตาย?” เหมาเยซื่อพูดซ้ำ พร้อมกับเลิกคิ้วขึ้น
เฉียวเมียนเมียนพยักหน้า
“ใช่ เป็นคำสาปที่ถอนไม่ได้ด้วยนะ”
เขายิ้มและลูบคางของเธอ
“ทำไม กลัวเหรอ”
เฉียวเมียนเมียนสับสน
มีอะไรต้องกลัว
เขาจะต้องตาย
ท้ายที่สุดแล้ว สร้อยข้อมือนี่ก็ถูกออกแบบมาให้เหมาะกับผู้ชาย
ริมฝีปากของเธอสั่น
“ฉันแค่กลัวว่าคุณ...”
“ผมไม่กลัว”
ก่อนที่เธอจะพูดจบ เหมาเยซื่อกัดริมฝีปากของเธอเบา ๆ
“ผมมั่นใจว่าผมไม่ตายหรอก”
“เพราะงั้น ที่รัก ช่วยทำให้ผมสักอันสิ ผมก็อยากได้เหมือนกัน แบบนี้ แม้คุณจะไม่ได้อยู่ใกล้ ๆ ผม ก็ยังมีของแทนใจให้ได้เห็น”
“แต่ตอนนี้มันสายมากแล้วนะคะ”
เฉียวเมียนเมียนมองดูเวลา
“คุณไม่รีบไปสนามบินเหรอ”
“งั้นก็เลื่อนเวลาก็ได้แล้วนี่”
...
ในที่นั่งคนขับ
เว่ยเจิ้งเมื่อได้ยินประธานเหมาบอกว่าจะเลื่อนเวลาเที่ยวบิน เขาพยายามอย่างเต็มที่ที่จะอดทนกับมัน
“อะแฮ่ม ท่านประธานเหมาครับ...ผมคิดว่าไม่ง่ายที่เปลี่ยนเวลาบินเลยนะครับ เที่ยวบินถัดไปคืออีกสองชั่วโมงจากนี้”
“อีกสองชั่วโมงแล้วไง”
เว่ยเจิ้งพูดไม่ออก
นั่นไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการจะบอก
เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ และรวบรวมความกล้าอีกครั้ง
“ประธานเหมาครับ หุ้นส่วนจากต่างประเทศจะมาวันนี้ มันคงไม่ดีถ้าคุณไม่ได้อยู่ด้วย”
เหมาเยซื่อขมวดคิ้ว
เขาลืมเสียสนิทเลย
หากเป็นหุ้นส่วนทางธุรกิจ ก็ไม่เป็นปัญหาถ้าเขาไม่ได้อยู่ด้วย
แต่คราวนี้เป็นบริษัทต่างชาติเสียด้วยสิ...
เฉียวเมียนเมียนบอกได้ว่าเขาอยู่ในจุดที่ยากลำบาก เธอจึงเริ่มพูดขึ้นว่า
“เรื่องงานสำคัญกว่านะคะ คุณจะมาที่นี่อีกเมื่อไหร่ก็ได้”
“แล้วสร้อยข้อมือล่ะ”
เขาต้องการที่จะสวมใส่มันทันที
“ตอนนี้ฉันไม่มีสร้อยข้อมือ เอางี้...ฉันให้นี่กับคุณก่อน”
เฉียวเมียนเมียนดึงยางรัดผมจากข้อมือของเธอ แล้วสวมให้เขา
