ตอนที่ 387 - 388: งานเลี้ยง, เครือข่ายที่ไม่น่าเชื่อ

ตอนที่ 387 งานเลี้ยง

จินเข่อซินมีห้องของเธอเองในตระกูลซู ดังนั้นเธอจึงกลับไปเปลี่ยนชุดที่ห้องของเธอ

สมาชิกทุกคนในตระกูลซูอาศัยอยู่ในวิลล่าหลังเดียวกัน ครอบครัวลูกชายคนโตของนายท่านซูอาศัยอยู่บนชั้นสอง ในขณะที่ครอบครัวของลูกชายคนเล็กของนายท่านซูอยู่ที่ชั้นสาม

เกาอี้ไปเอาเสื้อผ้าของกู้หนิงและหยูหมิงซีที่รถ และฉู่เพ่ยหานขอให้ฮ่าวหรันช่วยไปเอาชุดของเธอที่รถ

“ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องเอาชุดมา? ฉันมีชุดใหม่ตั้งเยอะ” ซูอันย่ากล่าว

“ไม่เป็นไร พวกเราชอบใส่ชุดของเราเอง” กู้หนิงตอบ

กู้หนิงบอกเกาอี้และเฉียวหยารออยู่ที่ห้องโถงด้านหน้า เธอจะขึ้นไปชั้นบนกับซูอันย่า ห้องของซูอันย่าอยู่บนชั้นสอง ในขณะที่ห้องของซูอันฮ่าวอยู่ที่ชั้นสาม

ส่วนเด็กหนุ่ม พวกเขาใส่สูทเรียบร้อยแล้วก่อนมาที่นี่

ห้องของซูอันย่าตกแต่งเหมือนห้องเจ้าหญิง มันเป็นสีชมพูทุกที่ซึ่งไม่เข้ากับลักษณะนิสัยของซูอันย่าเลยสักนิด ดังนั้นฉู่เพ่ยหานจึงหัวเราะเมื่อเธอเดินเข้าไปข้างใน “พระเจ้า! ฉันไม่รู้เลยว่าเธอชอบสไตล์นี้! ตอนนี้ฉันชักสงสัยอายุของเธอแล้วสิ”

“แม่ฉันน่ะ แม่เป็นคนจัดการทุกอย่าง” ซูอันย่าชี้แจง หลังจากนั้นพวกเธอก็แต่งหน้าและเปลี่ยนชุด

แขกมาอย่างต่อเนื่อง และทุกคนมีบัตรเชิญ ตระกูลซูเป็นตระกูลที่ร่ำรวยมากและมีชื่อเสียงในเมือง F และแขกของพวกเขาก็เป็นบุคคลสำคัญเช่นกัน

ซูเจิ้นห่าวและคุณนายซูออกไปต้อนรับแขกด้วยตนเอง และแขกแต่ละคนก็มาพร้อมกับของขวัญวันเกิดที่เป็นแบรนด์ดีไซเนอร์หรือสั่งทำพิเศษ

เมื่อพวกกู้หนิงแต่งตัวเสร็จก็เกือบหกโมงเย็น

ชุดของกู้หนิงไม่ค่อยเด่นนัก แต่เธอมีความสง่างามตามธรรมชาติ ไม่มีใครสามารถละสายตาไปจากเธอได้เมื่อเธอปรากฏตัวต่อหน้าพวกเขา

“พระเจ้า! หนิงหนิง เธอมาที่นี่เพื่อแย่งความสนใจของทุกคนจากฉันใช่ไหมเนี่ย? โอ้ ไม่สิ เธออยากให้ฉันตกหลุมรักเธอใช่ไหม!” ซูอันย่าเอ่ยยั่ว

แม้ว่าซูอันย่าจะพูดล้อเล่น แต่ก็ยอมรับว่ากู้หนิงมีเสน่ห์เกินกว่าที่จะถูกมองข้าม

“ฮ่า ฮ่า” ฉู่เพ่ยหานระเบิดเสียงหัวเราะ “ไม่มีทาง กู้หนิงมีแฟนแล้ว”

“ฉันรอได้” ซูอันย่าหัวเราะด้วย

“อันย่า! ดูเธอสิ เธอไม่รู้หรือว่าตัวเองมีเสน่ห์แค่ไหน!” กู้หนิงกล่าว ซูอันย่าค่อนข้างน่าทึ่งในวันนี้ เธอสวมชุดยาวรัดรูปซึ่งเน้นเอวที่บางคอดของเธอ ปลายชุดละพื้นและเคลื่อนไหวเบา ๆ ยามที่ซูอันย่าก้าวเดิน แม้ว่ากู้หนิงจะมีเสน่ห์ แต่ก็ไม่มีใครละเลยซูอันย่าได้แน่

“แน่นอนว่าฉันสวย” ซูอันย่ากล่าวด้วยความมั่นใจ

พูดตามตรง ซูอันย่าไม่ชอบงานเลี้ยงที่เป็นทางการเช่นนี้ เธออยากดื่มสนุกสนานในบาร์กับเพื่อนๆ ของเธอมากกว่า แต่ในฐานะที่เกิดในครอบครัวคนรวย ซูอันย่ารู้ว่าเธอไม่สามารถทำอะไรก็ได้ที่เธอชอบ วันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของเธอ แต่มันเป็นเหมือนงานสังสรรค์สำหรับผู้ใหญ่มากกว่า คนที่มางานล้วนมาเพื่อนสร้างเครือข่ายของตัวเอง

ในขณะนั้นเอง มีคนมาเคาะประตู “อันย่า งานเลี้ยงกำลังจะเริ่มขึ้น เธอพร้อมหรือยัง?” ซูอันฮ่าวถาม

“พร้อมแล้ว พวกเราจะออกไปเดี๋ยวนี้แหละ” ซูอันย่าเอ่ยและเดินนำหน้าออกไป

ห้องของจินเข่อซินอยู่ที่ชั้นหนึ่ง ดังนั้นเธอจึงรอซูอันย่าพร้อมกับซูอันฮ่าว เมื่อซูอันย่าและสาวๆ คนอื่นๆ เดินออกมา จิจินเข่อซินก็ตกตะลึงและรู้สึกอิจฉาริษยา

จินเข่อซินก็ดูดีเช่นกัน เธออยู่ในชุดยาวปานกลางพร้อมไข่มุกขนาดเล็กจำนวนมากเป็นของประดับตกแต่งและทำผมผมเป็นมวย รองเท้าส้นสูงคริสตัลคู่หนึ่งทำให้น่องเรียวยาวของเธอดูสวยขึ้น แต่เมื่อเธอยืนข้างกับซูอันย่าและสาวๆ คนอื่นๆ เธอก็ดูไม่ค่อยเด่นนัก และเพราะเรื่องนี้เองทำให้เธอไม่พอใจ

สาวคนอื่นๆ ก็งดงามไม่แพ้กัน กู้หนิงสง่างาม ฉู่เพ่ยหานเซ็กซี่ ในขณะที่หยูหมิงซีเต็มไปด้วยชีวิตชีวา

“ไปกันเถอะ!” ซูอันย่าเอ่ย และพาสาวๆเดินลงบันไดไป จินเข่อซินถูกทิ้งไว้เพียงลำพัง เมื่อกลุ่มสาวสวยเดินลงบันได ทุกคนในห้องโถงก็ตกตะลึง พวกเขาทั้งหมดมองขึ้นไปเพื่อชื่นชมทัศนียภาพที่สวยงาม และถึงแม้ว่ากู้หนิงจะได้รับความสนใจเป็นอย่างมาก แต่ซูอันย่าก็ยังคงเป็นจุดสนใจ

เหล่าทายาทรุ่นที่สองที่ร่ำรวยหลายคนหันไปหาคนรอบข้างเพื่อสอบถามว่ากู้หนิงเป็นใครและสาวๆคนอื่น

“พวกเขาทั้งหมดเป็นเพื่อนของอันย่า ระวังมารยาทด้วยหนุ่มๆ!” ซูเจิ้นห่าวเตือน

“โอ้ นั่นไม่ใช่หนูกู้หนิงหรอกหรือ?” แม่ของฮ่าวหรันจำกู้หนิงได้เพราะกู้หนิงสวมชุดตัวเดิม

“ใช่” คุณนายลู่เอ่ยด้วยความประหลาดใจ

นอกจากคุณนายฮ่าวและคุณนายลู่แล้ว แขกคนอื่นๆ อีกหลายคนที่เคยเข้าร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของนายท่านฉินมาก่อนก็จำกู้หนิงได้เช่นกัน

หยวนจื่อซ่งที่ยืนอยู่ข้างซูเจิ้นฮ่าวอุทานว่า “เป็นเธอ!” เขาเองยังแปลกใจ

 

ตอนที่ 388 เครือข่ายที่ไม่น่าเชื่อ

“ใคร?” ซูเจิ่นฮ่าวมองหยวนจื่อซ่งด้วยความสงสัย

“กู้หนิง” หยวนจื่อซ่งเอ่ย

ซูเจิ้นฮ่าวทำหน้าแปลกใจ “นายรู้จักหนูกู้หนิงด้วยหรือ?”

ซูเจิ้นฮ่าวและหยวนจื่อซ่งเรียนมัธยมปลายด้วยกันและพวกเขาเป็นเพื่อนสนิทกัน ที่สำคัญที่สุดคือพวกเขาประสบความสำเร็จในชีวิตเหมือนกัน เพราะความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นของพวกเขา คนอื่นถึงกับเข้าใจผิดว่าพวกเขาเป็นคู่เกย์!

“เธอเป็นคนช่วยชีวิตของฉันไว้” หยวนจื่อซ่งกล่าว

“อะไรนะ?” ได้ยินเช่นนั้น ซูเจิ้นฮ่าวก็ประหลาดใจ หยวนจื่อซ่งได้เล่าให้เขาฟังแล้ว ถ้าเด็กสาวไม่รีบออกไปช่วยเขา มีดก็คงจะแทงเข้าที่หน้าอกของเขา

ซูอันย่ากำลังจะเดินเข้าไปในห้องโถงด้านหน้า ซูเจิ้นฮ่าวระงับความประหลาดใจที่มีต่อกู้หนิง เดินไปที่ด้านข้างของซูอันย่า เขาเผชิญหน้ากับแขกในงานและยิ้มกล่าวว่า “ขอบคุณมากที่มาร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของอันย่า! ตามสบายกันเลยนะครับ ขอให้สนุก!”

ทุกคนแสดงความยินดีและฉลองวันเกิดปีที่ 18 ของซูอันย่าด้วยการยกแก้วแชมเปญขึ้น

ไม่นานหลังจากที่กู้หนิงและสาว ๆ คนอื่น ๆ เข้าไปในห้องโถงด้านหน้า ซูอันย่าถูกแม่ของเธอดึงออกไปเพื่อพูดคุยกับแขก พวกฮ่าวหรันเดินมารวมกลุ่มกับสาวๆ

หยวนจื่อซ่งเดินไปหากู้หนิงและเอ่ยว่า “สวัสดี กู้หนิง ดีใจที่ได้เจอเธออีก” หยวนจื่อซ่งไม่ได้แสดงกิริยาไม่ให้เกียรติกู้หนิงเพราะเธอเด็กกว่า เธอเป็นผู้ช่วยชีวิตเขาเชียวนะ!!

“สวัสดีค่ะ”  กู้หนิงทักตอบ

หลายคนรอบตัวพวกเขาเห็นหยวนจื่อซ่งเดินไปทักทายกู้หนิง ทุกคนต่างก็ประหลาดใจ เหล่าคุณชายที่ร่ำรวยที่ต้องการเข้าไปคุยกับกู้หนิงก็หยุดเดินทันที

“สวัสดีค่ะ คุณหยวน” เพื่อนของกู้หนิงเอ่ยทักทายหยวนจื่อซ่ง พวกเขาทั้งหมดทราบดีถึงสิ่งที่กู้หนิงทำ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่แปลกใจที่หยวนจื่อซ่งเข้ามาทักทายกู้หนิง

หยวนจื่อซ่งพยักหน้ารับและเอ่ยว่า “เอาล่ะ ฉันไม่รบกวนพวกเธอแล้ว ขอตัวนะ”

อันที่จริงหยวนจื่อซ่งตั้งใจเดินไปหากู้หนิงและทักทายเธอ เพราะเขาสังเกตเห็นว่าหนุ่มเจ้าชู้ทั้งหลายกำลังเล็งไปที่กู้หนิงและเพื่อนๆของเธอ เขาทำเพื่อเตือนพวกหนุ่มๆให้อยู่ห่างๆจากพวกกู้หนิง

“ฮ่า ฮ่า หนูกู้ ดีใจที่ได้เจอหนูอีก” กู้ชางเจียงและฉินฮ่าวเจิ้งเดินเข้ามาหาเธอหลังจากที่หยวนจื่อซ่งจากไป

“สวัสดีค่ะนายท่านกู้ นายท่านฉิน” กู้หนิงยิ้ม

ฉินฮ่าวเจิ้งรู้สึกละอายใจเล็กน้อยเมื่อเห็นกู้หนิง “หนูกู้ ฉันต้องขอโทษด้วยกับสิ่งที่อี้ฉิงทำกับหนู ได้โปรดยอมรับำขอโทษจากฉันด้วย”

“เกิดอะไรขึ้น?” กู้ชางเจียงทำหน้างง เขารู้ว่าฉินอี้ฉิงไม่ใช่ผู้หญิงใจดีนัก และฉินฮ่าวเจิ้งขอโทษกู้หนิงเพราะเธอ กู้ชางเจียงคิดว่าฉินอี้ฉิงคงต้องไปมีเรื่องกับกู้หนิง

“อย่าใส่ใจเลยค่ะ เป็นแค่การเข้าใจผิดกัน หนูไปลืมแล้วค่ะ” กู้หนิงเอ่ย

“ขอบใจมากนะ” นายท่านฉินเอ่ย

“ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรค่ะ”

ฉินฮ่าวเจิ้งอยากจะเอ่ยปากพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ไม่ได้พูดออกไป “เอาล่ะ ไว้เจอกัน”

หลังจากนั้นฉินฮ่าวเจิ้งและกู้ชางเจียงก็เดินไปอีกทาง

ฉินฮ่าวเจิ้งตั้งใจจะพูดถึงฉินอี้ฟานเพราะตอนนี้เขาดูไม่ดีเลยเพราะกู้หนิงตั้งแต่ที่เธอปฏิเสธเขาไป จะว่าไปแล้วการยกเรื่องนี้มาพูดอีกก็ไม่เหมาะสมเท่าไหร่

“โอ้ ฉันไม่รู้เลยว่าเธอเป็นเพื่อนของคุณหนูซูด้วย!” อ้ายเฉียนเดินคล้องแขนเล่อเจิ้งหยูไปหากู้หนิง

“สวัสดีค่ะ อ้ายเฉียน คุณเล่อ!” กู้หนิงยิ้มทัก

“ดูเหมือนว่าเธอจะรู้จักคนเยอะนะกู้หนิง!” อ้ายเฉียนเลิกคิ้ว

“ก็เปล่า ไม่มีอะไร ฉันยังนับไม่ถ้วนว่าฉันรู้จักบุคคลสำคัญกี่คน” กู้หนิงพูดติดตลก

“โอ้! ยังมีอีกหรอ!” อ้ายเฉียนอุทาน

ซูเจิ้นห่าวกลัวว่ากู้หนิงและสาวๆ คนอื่นๆ จะรู้สึกอึดอัดในสถานการณ์ที่เป็นทางการเช่นนี้ ดังนั้นเขาจึงมองดูพวกเธอเป็นครั้งคราว อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาเห็นว่าบุคคลที่น่าเคารพนับถือหลายคนเข้าไปทักทายกู้หนิง เขาก็ตกใจ เขาไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับตระกูลกู้ ในเมือง G ดังนั้นเขาจึงคิดว่ากู้หนิงจะต้องเป็นผู้หญิงจากครอบครัวธรรมดา ว่าแต่เธอรู้จักคนจำนวนมากที่มีสถานะทางสังคมสูงได้อย่างไร

ในทางกลับกัน จินเข่อซินเกือบจะเป็นบ้าเพราะความอิจฉา เธอไม่เข้าใจว่าทำไมกู้หนิงจึงสามารถรู้จักบุคคลสำคัญมากมายได้ ซูอันย่าตามแม่ของเธอเดินไปรอบๆในห้องโถง ก่อนที่เธอจะกลับไปหากู้หนิง "มาแล้วๆ ขอโทษที”

“ไม่เป็นไรหรอก” กู้หนิงและสาวๆคนอื่นๆไม่ว่าอะไร

จินเข่อซินคิดอยู่ชั่วครู่ก่อนพูดกับซูอันย่าว่า “อันย่า สุขสันต์วันเกิดนะ! ฉันเตรียมของขวัญให้เธอด้วย เป็นหยกจากร้านหยกบิวตี้”

จินเข่อซินมอบกล่องขนาดเล็กที่สวยงามให้ซูอันย่า ขณะที่เธอให้ของขวัญวันเกิดซูอันย่า จินเข่อซินก็ส่งสายตายั่วยุให้กู้หนิงหลายครั้ง  เธอคิดว่ามีเพียงไม่กี่คนที่สามารถซื้อของขวัญมูลค่ากว่าแสนหยวนได้ แท้จริงแล้วจี้หยกชิ้นนี้แม่ของเธอเป็นคนเตรียม  เธอไม่คิดว่าผู้หญิงคนไหนจะมอบของขวัญราคาแพงให้ซูอันย่าได้มากกว่าเธอ

“อะไรนะ? หยกจากร้านหยกบิวตี้? ว้าว ต้องแพงมากแน่!” หญิงสาวหลายคนที่อยู่แถวนั้นก็เข้ามายืนล้อมมุงดูด้วยความตื่นเต้น

หยกบิวตี้จิวเวอรี่ค่อนข้างเป็นที่นิยมในหมู่คนรวย อย่างไรก็ตาม แบรนด์นี้แพงเกินไป ไม่ว่าจะร่ำรวยแค่ไหน มีพ่อแม่เพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่เต็มใจจะซื้อเครื่องประดับราคาแพงเช่นนี้ให้ลูกสาวของพวกเขา และเป็นเรื่องไม่เหมาะสมสำหรับเด็กสาวที่จะสวมใส่เครื่องประดับราคาแพงเช่นนี้ตั้งแต่อายุยังน้อย และหากพบโจรเข้าก็จะเป็นอันตราย

“ฉันต้องการจี้หยกจากร้านหยกบิวตี้มาโดยตลอด แต่พ่อแม่ของฉันไม่ยอมซื้อให้ พวกท่านบอกว่าเด็กผู้หญิงไม่ควรใส่เครื่องประดับราคาแพงขนาดนั้น”

“ฉันด้วย แม้ว่าแม่จะมีจี้หยกจากร้านหยกบิวตี้ และให้ฉันใส่สองสามครั้ง แต่ฉันก็อยากมีเป็นของตัวเอง”

“พ่อของฉันสัญญาว่าจะให้หยกเป็นของขวัญวันเกิด แต่วันเกิดของฉันอีกตั้งครึ่งปี ฉันรอไม่ไหวแล้ว!”