ตอนที่ 212 พลังของระบบ

ตอนที่ 212 พลังของระบบ

เกิดการระเบิดของพลังงานขึ้นอย่างรุนแรง พื้นดินทั้งหมดสั่นไหว มันไม่ใช่พลังที่มาจากพวกเขาทั้งสองคน แต่มาจากการโจมตีที่ไม่รู้จัก ซึ่งในช่วงเวลาเสี้ยววินาทีของความเป็นตายไนเรลใช้ค้อนชนหินต้านรับไว้ได้ทันท่วงที

ไนเรลใช้พลังทั้งหมดต้านทานพลังงานที่โจมตีเข้ามา ร่างของเขาสั่นอย่างรุนแรงผิวหนังและเนื้อเริ่มปริแตกจากแรงกระแทกที่ส่งผ่านค้อนชนหิน

“ย๊ากกก!!!”

ค้อนชนหินแสดงสัญญาณของการแตกร้าว ดวงตาของไนเรลเบิกกว้างอย่างไม่อยากจะเชื่อ ค้อนนี่ถูกสร้างมาจากโหนกบนหัวของนกชนหิน ซึ่งความแข็งแกร่งของมันนั้นไม่ต้องพูดถึง แม้แต่ระดับ 6 ขั้นสมบูรณ์ก็ยากจะทำลายค้อนนี่ได้

กึก!....

“ด้ามจับที่ทำจากโลหะพิภพก็แทบจะทนรับไม่ไหวแล้ว สลายไปซะ” ไนเรลทุ่มพลังทั้งหมดจนสามารถต้านเอาไว้ได้ แต่จากการปะทะกับพลังที่โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ในครั้งนี้ มันทำให้ตัวของไนเรลที่อยู่ใกล้การโจมตีมากที่สุดกลิ้งกระเด็นกระดอนไปตามพื้นด้วยสภาพที่สบักสบอม ค้อนในมือหลุดกระเด็นไปด้านข้างหล่นลงพื้นดัง ตูม!

จุดที่ปะทะก่อนหน้าระหว่างไนเรลและจักรพรรดิยักษ์เถื่อนเกิดเป็นหลุมขนาดใหญ่กว่า 15,000 เมตร ภูเขาทั้งลูกราวกับถูกอุกกาบาตพุ่งชนหายไป

ตัวของจักรพรรดิซอมบี้เองก็โดนลูกหลงในการโมตีครั้งนี้ไปด้วย แต่มันก็ไม่ได้เป็นอะไรมากเท่ากับไนเรล เพราะดูเหมือนพลังโจมตีนี้ไม่ได้มีเป้าหมายที่ตัวของจักรพรรดิซอมบี้

ถึงแบบนั้นมันก็ไม่ได้ทำให้จักรพรรดิซอมบี้ผู้สูงส่งก็ไม่รู้สึกดี มันหวาดกลัว แต่ความหยิ่งทะนงของมันทำให้มันรู้สึกอับอายเช่นกันที่เกิดความรู้สึกกลัวในใจเมื่อสักครู่ จักรพรรดิซอมบี้จึงระบายความอับอายนั้นออกมาเป็นโกรธและเดือดดาล

“ว๊ากกกก ใครกันว่ะบัดซบ ใครกันที่ลอบโจมตีข้า จักรพรรดิผู้นี้จะกลืนกินเลือดเนื้อของมันทั้งเป็น” จักรพรรดิซอมบี้รู้สึกบ้าคลั่ง มันจับยักษ์เถื่อนที่อยู่แถวนั้นใช้แขนขาที่เป็นดาบผ่าร่างยักษ์เถื่อนเป็นสองส่วนทันที

ไนเรลพยุงร่างที่บาดเจ็บของตัวเองลุกขึ้นยืน เกราะดำที่สวมบนร่างของเขาพังลงไปหลายจุด แขนทั้งสองข้างที่จับค้อนชนชหินสั่นไหวเล็กน้อย เพราะบาดแผลที่เกิดการปะทะเมื่อสักครู่ มือเขามีเลือดไหลหยดลงมาแผลฉีกขาดจนน่ากลัว ความปวดร้าวกระจายไปทั่วทั้งร่างกาย แต่มันไม่ใช่เวลาที่เขาจะมาร้องโอดควรตอนนี้เขาทำได้แต่ขมวดคิ้วเท่านั้น

“พลังนี่มันอะไรกัน” ไนเรลมองไปที่หลุม การลอบโจมตีของพลังเมื่อสักครู่สร้างความเสียหายอย่างใหญ่หลวง ต่อทั้งกองทัพยักษ์เถื่อนและซอมบี้ระดับต่ำ

ไนเรลตั้งสติตัวเอง ‘ทำไมถึงมีเสียงของระบบ หรือว่ามันตามข้ามาจากตอนนั้น นอกโลกใบนี้ ไม่ถ้าเป็นตอนนั้นพลังของมันไม่ได้มีแค่นี้ จากความรู้สึกที่แม้แต่เมล็ดพันธุ์วิวัฒนาการยังต้องพาหนี พลังมันต้องทำลายล้างทั้งโลกได้ง่าย ๆ ’

“บ้าเอ๊ยมาอีกครั้งแล้ว” ไนเรลวิ่งเข้าหาค้อนชนหินยกมันขึ้นมาด้วยมือเปื้อนเลือด แต่ในจังหวะนี้ตัวเขารู้ดีว่า “มันไม่ทันแล้ว ฉันจะตายแบบนี้นะเหรอ ไม่!!! ทุกอย่างต้องไม่จบแบบนี้”

เขาคิดว่าตัวเองต้องตายแล้วแน่ ๆ แต่ในความไม่ยินยอมนั้นก็มีปราฏิหารย์เกิดขึ้น หญิงสาวผมสีน้ำเงินโผล่มาขวางหน้าเขาไว้ เสี้ยววินาทีนั้น ความชื้นในอากาศ หิมะ ละอองน้ำ หมอก ทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับธาตุน้ำถูกหญิงสาวคนนั้นควบคุมกลายเป็นกำแพงน้ำแข็งหนานับพัน ๆ เมตรป้องกันการโจมตีจากพลังของระบบ

ปัง!!!!!!!!!

พลังงานของระบบพยายามเจาะผ่านกำแพงน้ำแข็ง ทำให้กำแพงน้ำแข็งสั่นไหว ตัวของหญิงสาวผมสีน้ำเงินถอยหลังมาสองก้าว ดูเหมือนพลังของเธอจะด้อยกว่าระบบเล็กน้อย แต่ก็ยังสามารถป้องกันมาได้อย่างปลอดภัย

แคร๊ก! เพล้งงง!!!!!!!!!

หลังจากพลังที่โจมตีเข้ามาในครั้งนี้หายไป กำแพงน้ำแข็งก็ไม่อาจจะรักษารูปร่างได้อีกมันแต่ออกราวกับกระจกที่เปราะบาง ซึ่งเผยให้เห็นพื้นที่กว่า 10,000 บนพื้นดินที่โดนทำลายกวาดล้างไป

รอบ ๆ บนเทือกเขาแห่งนี้ไม่มีอยู่อีก แท่นบูชาก็เหมือนจะพังทลายได้ทุกเมื่อเกิดรอยราวตามหินหลายจุด โชคยังดีที่กองทัพยักษ์เถื่อน และคนของไนเรลก็ถอยออกไปได้ แน่นอนว่าฝูงซอมบี้เองก็เช่นกัน

“นั้นมันคืออะไร? ใช่…พลังของท่านประธานหรือไม่ที่โจมตี”

“ไม่!มัน...มันไม่น่าใช่ แม้แต่ท่านประธานก็ยังบาดเจ็บ”

“หรือเป็นพวกจีนาสใช้ระเบิดนิวเคลียร์ยิงใส่พวกเรากัน”

“ข้าไม่รู้”

ทุกคนตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว มันเกินขอบเขตของพลังพวกเขาไปแล้ว

‘ข้าจะฆ่าพวกมันให้ได้ แต่ตอนนี้ยังไม่เหมาะสม ข้าจะไปฆ่าพวกตัวประกอบก่อน’ จักรพรรดิซอมบี้ไม่ได้ตะโกนอีก มันเฝ้าดูสถานการณ์ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ รอโอกาสของตนเองอย่างใจเย็นในการฆ่าไนเรล แม้ในใจจะเดือดดาลก็ตาม

ซึ่งมันหันความโกรธไปฆ่ากองทัพยักษ์เถื่อนแทน

.....

หลังกำแพงน้ำแข็งแตกสลาย... หญิงสาวผมสีน้ำเงินหันหน้ามาหาไนเรลถึงกับทำให้ชายหนุ่มตกตะลึงกับตัวตนของเธอ

“ลูน่า! ลูก!...เป็นลูก...!” ไนเรลช๊อกจนพูดอะไรไม่ออก เขาไม่ถามแม้แต่จะถามว่าทำไมเธอถึงยังไม่ตายไปตั้งแต่ตอนนั้น หรือทำไม ณ ช่วงเวลานี้ลูกสาวทำไมถึงมีตัวตนอยู่ในช่วงเวลานี้ เขาไม่สน เขารู้แต่เพียงว่าสิ่งที่สำคัญคือ ลูน่าลูกสาวเขาอยู่ตรงนี้ ตรงหน้าเขาแล้ว

ลูน่าคือลูกของอะไรวะเรลกับสเตล่าในชีวิตก่อนของเขา ในตอนนั้นหลังจากสเตล่าหักหลัง พาเผ่าเจ้าสมุทรเข้ามาทำลายล้างเมืองมนุษย์ ไนเรลคิดว่าลูกสาวของเขาตายไปแล้ว นั้นทำให้ไนเรลโกรธสเตล่าเป็นอย่างมาก แต่มากกว่านั้นคือความเสียใจที่คนที่รักที่สุดกลับกลายเป็นคนที่หักหลังเขา

ไนเรลยืนมือที่สั่นเทาไปจับใบหน้าของลูน่า

“พ่อ...หนูเอง” ลูน่ามองไปที่ไนเรลด้วยความคิดถึงเช่นกัน

แต่ในตอนนั้นเองเธอก็หันกลับไปมองยังจุดที่พลังของระบบโจมตี พลังระบบที่ไร้รูปร่างวิ่งวนไปมา แม้ระบบจะไร้รูปร่าง แต่มันก็มีตัวตนอยู่จริง

“พ่อถอยไปก่อน พลังที่ระบบส่งมาในครั้งนี้มันมีระดับ 7 ขั้นสูง พ่อสู้มันไม่ไหว” ลูน่าบอกกับไนเรล

ทุกสิ่งที่กำเนิดจากธาตุน้ำพุ่งในระยะกว่า 50,000 เมตรถูกลูน่าควบคุมพวกมันจับตัวกันเป็นเกล็ดหิมะเริ่มจากขนาดเล็กขยายไปจนเท่าพายุเฮอริเคน โดยจุดศูนย์กลางอยู่ที่พลังงานของระบบ

มันทำลายแม้กระทั่งผืนดิน ถอนรากถอนโคนต้นไม้ขึ้นไปบนท้องฟ้า

ทุกคนมองดูระบบที่โดนลูน่าควบคุมเฮอร์ริเคนโจมตี หลายคนถึงกับใช้มือบังดวงตาจากความแรงของลมที่หมุนวน แต่ถึงแบบนั้นกองทัพซอมบี้ก้ไม่ได้หยดพวกมันไม่กลัว เพราะพวกมันคือซอมบี้ แต่ก็มีข้อยกเว้นนั้นก็คือพวกซอมบี้สติปัญญาที่มักจะเจ้าเล่ห์และห่วงชีวิตตนเอง

“ตรวจพบพลังงานที่เป็นปฏิปักษ์เริ่มตอบโต้” เสียงของระบบดังขึ้นอีกครั้ง แล้วอยู่ ๆ ก็มีพลังงานระเบิดออกมาดัง ตูม!!!!!!!!!!!!!!

กลายเป็นคลื่นพลังงานกระแทกเข้าหาทุกสิ่ง เฮอร์ริเคนน้ำแข็งกระจายไม่มีชิ้นดี พื้นดินเหมือนกับพรมที่ถูกยกขึ้นแล้วสะบัดไปมา มันสั่นไหว และเริ่มแตกร้าวเกิดคลื่อนช๊อกตามมา

“บ้าเอ๊ย พ่อหนีเร็ว” ลูน่าบอกกับไนเรลและพยายามความตัวของไนเรลถอยออกมาพร้อมกันนั้นเธอใช้พลังโจมตีไปที่พลังงานของระบบไม่หยุด อย่างน้อยก็เพื่อให้มันช้าลง

พลังงานที่เหมือนกับคนพยายามคงรูปร่างและก็แตกสลาย รวมแล้วก็แตกสลายพยายามพุ่งเข้ามาหาทั้งสอง

‘ทำไมระบบถึงมาอยู่ที่นี่ มันตามพ่อมาหรือ’ มันคือสิ่งที่ไนเรลอยากจะถาม แต่เขารู้ว่านี้มันไม่ใช่เวลาที่จะถามเรื่องนั้น

ลูน่าเข้ามาปกป้องไว้ไนเรลคอยกันโจมตีของระบบ

ไนเรลสังเกตว่าพลังของเธอนั้นไม่เหมือนกับที่เขารู้จัก มันอาจจะคลาย แต่มีความต่างกันอยู่ ไม่ใช่เพราะเธอเป็นลูกครึ่งมนุษย์และอสูร แต่เพราะอะไรเขาก็ไม่รู้ ลูน่ามีพลังเหมือนกับควบคุมพลังธาตุหลักเพียงหนึ่งเดียว นั้นคือธาตุน้ำ

ซึ่งต่างจากมนุษย์ชั้นสูง อย่างเช่นเอวาเธอควบคุมใบมีดสายลมได้และพลิกแพลงในการใช้มัน แต่ไม่ใช่การใช้ลมโดยตรง หรือแบบลูน่าที่ใช้น้ำและเปลี่ยนเป็นสิ่งที่ต้องการโดยตรง ซึ่งยังคงมีพื้นฐานพลังธาตุน้ำอยู่

เป็นทุกรูปแบบน้ำ น้ำแข็ง หมอก น้ำธรรมดา ทุกสถานะของธาตุน้ำเธอสามารถควบคุมมัน

“พลังของเธอกลับเป็นหนึ่ง หรือว่านี่คือระดับพลังยิ่งสูงขึ้นก็จะกลับไปที่ต้นกำเนิดพลัง” ไนเรลเก็บเรื่องนี้ไว้ก่อน เขากระโดดหลบพลังที่ระบบโจมตีมา มันลอยไปด้านหลังทำลายภูเขาหายไปครึ่งหนึ่ง

ไนเรลไม่คิดจะให้ลูกสาวเขาคอยปกป้องเพียงอย่างเดียว เขาอาศัยเหล่ามวลน้ำที่ลูน่ารวมรวมมาดึงมาใช้งงาน มันกลายเป็นใบมีดวารียิงตัดเข้าไปกลางพลังงานระบบจนมันขาดออกเป็นสองส่วน

“สำเร็จ ไม่มันง่ายไป” ไนเรลรู้ว่ามันคงไม่ตายง่าย ๆ แบบนี้

พลังงานที่โดนตัดรวมเข้ากันอีกครั้งราวกับมันไม่เกิดอะไรขึ้น

“เดี๋ยว ขนาดของพลังงานมันลดลงเรื่อย ๆ”

“ใช่หนูรู้แล้ว แต่กว่ามันจะสลายไปเราคงตายก่อน” ลูน่าสู้ไม่ไหว เธอกำลังแพ้

เธอบาดเจ็บในทุกครั้งที่ปะทะกับระบบ ลูน่าวิ่งหนีไม่ได้เหมือนเมื่อก่อนเพราะต้องการปกป้องไนเรล ไนเรลไม่เร็วพอที่จะหนีจากระบบ

ทั้งสองเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วยิ่งกว่าครั้งไหน ๆ ไกลกว่า 200 กิโลเมตรในไม่กี่นาทีไปทางปากหลุมยักษ์นั้น ซึ่งมันไม่ใช่เวลาที่จะมาห่วงเรื่องกุญแจอีก ไนเรลรู้ว่าถ้าระบบเข้ามาเกี่ยวด้วยกุญแจกลายเป็นเรื่องเล็กไปทันที

ระบบก็ตามมาติด ๆ พื้นป่าทวีปฟาบีออสเกิดการปั่นป่วนไปหมด สัตว์กลายพันธุ์ระดับต่ำต่างโดนลูกหลงตายไม่เหลือชิ้นดี การโจมตีของระบบเป็นเหมือนฝนดาวตกกระแทกลงบนพื้นดิน กว่าจะรู้ตัว ทุกสิ่งในระยะก็ไร้ซึ่งชีวิตแล้ว

ลูน่าถูกโจมตีจนลอยไปไกล พลังของระบบมันเหมือนกับระเบิด แต่มันไม่ง่ายแบบนั้นเขาก็อธิบายไม่ถูกมันคือพลังงานที่ใช้ทำลาย ไม่สิต้องบอกว่าควบคุม ระบบควบคุมพลังของลูน่าให้ทำลายพลังของเธอเอง

ตูม!!! ร่างลูน่าโดนพลังข้าไปสั่นไหวเหมือนจะแยกออก

ลูน่ากระอักเลือดออกมา เลือดที่มีสีทองปนอยู่เล็กน้อยยากจะสังเกตเห็น ไนเรลเห็นดังนั้นก็เข้ามาดึงเธอให้หลบไปด้านหลัง ‘ฉันจะปกป้องลูกสาวให้ได้’

“เข้าใกล้เป้าหมาย ดำเนินการกำจัด” ระบบกำลังจะฆ่าลูน่า

“ไม่! สลายไปซะ!ระบบเฮงซวย” ไนเรลเข้ามาขวางระหว่างระบบและลูน่าเอาไว้ เขายกค้อนชนหินที่เต็มไปด้วยรอยร้าวด้วยมือที่เปรอะเปื้อนไปด้วยเลือด

ฟริ้ว!!

พลังโจมตีของค้อนชนหินตัดผ่านอากาศเข้าหาพลังงานระบบ แต่มันไร้ค่าความต่างของพลังมันมากเกินไป

ปังงง!!!

ค้อนชนหินแตกสลายเป็นจุณ

“อ๊ากกก!!” มือของไนเรลฉีกออกจนถึงกระดูก ทุกทวารในร่างของเขาทะลักด้วยเลือดออกมา

ระบบยังคงไม่หยุดแม้แต่น้อย

“ไป!” ไนเรลยกมือสองข้างชี้ออกไป เงาแยกออกจากตัวของไนเรลเข้าไปหาระบบ ร่างของเงาดูดซับพลังงานในยามกลางคืนมันเสริมพลังให้กับตัวเอง มันพร้อมกับพลีชีพเพื่อไม่ให้ระบบตามทั้งสองไปได้

ไนเรลรู้ว่าถ้าเงาตายเขาจะต้องรับผลที่ตามมาอย่างแน่นอน แต่มันจะต่างอะไรกันกับสภาพของเขาตอนนี้ แต่ดูเหมือนไนเรลจะประเมินระบบต่ำไป

“กำจัด” เสียงระบบดังขึ้น ร่างเงาราวกับโดนความสามารถประเภทแสงสลายไป มันไม่ใช่การโจมตี แต่มันคือการสลายคือการโยกเลิกพลังไปเลย

“เชี่ย อะไรวะ” ไนเรลสบทพร้อมกับกระอักเลือด

......

ขณะเดียวกันทางด้านสงครามภาคพื้นดินระหว่างองค์ชายใหญ่และจักรพรรดิซอมบี้ก็มาถึงจุดแตกหัก จักรพรรดิซอมบี้จับไปที่คอขององค์ชายใหญ่ จากนั้นก็ควักลูกกระตาออกมาด้วยความโหดเหี้ยม

“เจ้าใช้สิ่งที่เรียกว่าศัตรูของศัตรูคือมิตร ในการร่วมมือกำจัดข้า ตอนนี้ศัตรูของศัตรูข้าก็มีและดูเหมือนมันจะทรงพลังเป็นอย่างมาก ฮ่า ๆ ดังนั้นเผ่าพันธุ์โบราณใกล้ตายอย่างพวกเจ้าถึงคราวตายแล้ว”

“เจ้าสิต้องตาย เจ้าซากศพ” องค์ชายใหญ่ใช้ดาบสั่นโลหะพิภพคิดจะแทงเข้าไปที่ข้างเอวของจักรพรรดิซอมบี้

“อ่อนหัด” จักรพรรดิซอมบี้ต่อยเข้าที่ไหล่ขององค์ชายใหญ่จนกระดูกแตก จากนั้นก็ซ้ำไปที่ข้อศอกจนมันหักกระดูกทะลุออกมา จักรพรรดิซอมบี้กัดเข้าไปที่คอขององค์ชายใหญ่ฉีกเนื้อตรงคอ

“อ๊ากกก” เลือดพุ่งกระฉูดองค์ชายใหญ่ดิ้นไปมาด้วยความเจ็บ

“ไม่!ช่วยองค์ชายใหญ่” ข้ารับใช้ชราและองค์รักระดับ 6 สองตนมาช่วย องครักษ์ทั้งสองถูกฆ่าตายในหมอกพิษด้วยจักรพรรดิซอมบี้อย่างรวดเร็ว...

ทั้งสองตนพลีชีพเพื่อให้ข้ารับใช้ชราช่วยองค์ชายใหญ่ออกมาได้และมันก็สำเร็จ

“เจ้าจะหนีไปไหน เลือดเนื้อของพวกยักษ์เถื่อนราชวงศ์ทรงพลังยิ่งนักข้าต้องการกินอีก มาให้ข้ากินซะ” จักรพรรดิซอมบี้ไล่ตามองค์ชายใหญ่มา พร้อมกับด้านหลังยังมีซอมบี้จำนวนมากตามมา

“คุ้มครององค์ชายใหญ่”

“ปกป้ององค์ชายใหญ่”

กองทัพยักษ์เถื่อนที่เหลือกันในหลักพันต่างเข้ามาลุมล้อมองค์ชายใหญ่ไว้ตรงกลางและพากันถอยหนีออกมา

“บ้าเอ๊ยฆ่ามัน” จักรพรรดิซอมบี้ไม่สามารถไล่ตามฆ่าองค์ชายใหญ่ได้อีก

แต่ในตอนนั้นมันก็แหงนหน้าไปบนต้องฟ้าเห็นไนเรลและหญิงสาวปริศนากำลังเสียเปรียบสิ่งที่เรียกว่าระบบ “มนุษย์ชั้นสูงสองตนนั้น โดยเฉพาะผู้หญิงนั้นข้าต้องกินมัน”

จักรพรรดิซอมบี้ตรงเข้าหาไนเรลที่ตอนนี้สู้ตายกับระบบ มันไม่เคยรู้สึกหิวโหยแบบนี้มาก่อนโดยเฉพาะกลิ่นเลือดของทั้งสองคน