EP 440 การจับตามอง!
EP 440 การจับตามอง!
By loop
เทศมณฑลต้าเฟิง
ดงซูบินสั่งหม้อชาเก๊กฮวยใส่น้ำตาลกรวดที่โรงน้ำชาริมถนน เขานั่งไขว่ห้าง มองดูรถและผู้คนที่เดินผ่านไปมา และจิบชาของเขาอย่างช้าๆ ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา เขาไม่ได้สังเกตเห็นใครตามเขามา แต่เขาจะไม่ลดความระมัดระวังลง บางทีพวกเขายังอยู่ใกล้ ๆ และเขายังไม่ได้สังเกตเห็นพวกเขาเลย
"หนุ่มน้อย." เจ้านายเดินเข้ามา “ให้ฉันเติมน้ำให้ไหม”
ดงซูบินพยักหน้า “ขอเสริมหน่อย ชาของคุณรสชาติดี”
“เฮ้อ… แต่ธุรกิจที่นี่ไม่ดี นอกจากผู้คนที่อยู่แถวนี้ซึ่งมาที่โรงน้ำชากลางแจ้งของฉันแล้ว ยังไม่มีใครอื่นอีก โรงน้ำชาของฉันไม่สามารถเทียบกับโรงน้ำชายอดนิยมเหล่านั้นได้”
“ฉันยังชอบโรงน้ำชากลางแจ้งมากกว่า”
“ฮ่าฮ่า… งั้นก็อยู่ต่ออีกหน่อยเถอะ”
ทางตอนเหนืออากาศหนาวเย็นกว่า และไม่ค่อยเห็นโรงน้ำชากลางแจ้งแบบนี้เมื่อเปรียบเทียบกับภาคใต้ ดงซูบินมาจากปักกิ่งและเติบโตในฮัวตันในช่วงบ่ายของฤดูร้อน เพื่อนบ้านจะรวมตัวกันที่ลานบ้านเพื่อดื่มชา โรงน้ำชากลางแจ้งแห่งนี้ทำให้เขานึกถึงวัยเด็ก
แหวน… แหวน… แหวน… ต
งเสวี่ยปิงตอบ “สวัสดี ฉันดงซูบิน” “ซูบิน หาคุณยากกว่านายกเทศมนตรี” หัวหน้าเสี่ยวหยานหัวเราะ “หัวหน้าซู? โอ้ โทรศัพท์ฉันเสีย ฉันเพิ่งชาร์จและเปิดเครื่อง” ดงซูบินวางถ้วยน้ำชาของเขาอย่างรวดเร็ว “คุณอยู่ในเมืองเฟิงโจว? ฉันรอต้อนรับคุณอยู่นะ” เสี่ยวหยาน หัวเราะ “ผมได้รับแต่งตั้งอย่างเป็นทางการเมื่อวานนี้ ฉันพยายามโทรหาคุณ แต่คุณดูเหมือนยุ่ง”
"ฮะ? เร็วมาก? ฉันคิดว่าคุณจะมาถึงในสัปดาห์หน้า”
"ใช่. ฉันได้รับคำสั่งและมาทันที ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน?"
“ฉันอยู่ในเขตต้าเฟิงเพื่อจัดการบางอย่าง” ดงซูบินกล่าวถึงตำแหน่งของเขาอย่างไม่เป็นทางการ “ฉันไม่มีอะไรทำในตอนบ่ายและกำลังดื่มชาที่นี่เพื่อผ่อนคลาย ฮาฮา…”
เสี่ยวหยางตอบ “เอาล่ะ รอฉันอยู่ที่นั่น”
"ฮะ? รอคุณอยู่?" ก่อนที่ ดงซูบินจะพูดอะไรเสี่ยวหยานก็วางสาย
ประมาณ 15 นาทีต่อมา ออดดีเอ6 สีดำก็มาหยุดที่หน้าโรงน้ำชา และ เสี่ยวหยาง ในชุดเครื่องแบบของเธอได้ลงจากรถ เธอโบกมือให้คนขับ และเขาจอดรถใต้ร่มเงาใกล้ๆ ดงซูบินไม่ได้พบกับ เสี่ยวหยางมาสองสามวันแล้ว แต่เขาสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของเธอ เขาแทบจะจำเธอไม่ได้กับผมที่มัดไว้ เธอดูสวยขึ้นและด้วยชุดยูนิฟอร์มที่เหมาะสมของเธอได้ร่างส่วนโค้งของเธอ
ดงซูบินรีบเดินเข้ามา “อา หัวหน้าเสี่ยว มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”
“ทำไมฉันจะมาที่นี่ไม่ได้” เสี่ยวหยางมองไปที่โต๊ะ “คุณกำลังจะเชิญอดีตหัวหน้าของคุณไปดื่มชาหรือไม่? ฮะ?”
"แน่นอน! เชิญนั่ง." ดงซูบินรีบดึงเก้าอี้ออกมาและตะโกนบอกเจ้านาย “เฮ้ พี่ชาย ขอชาที่ดีที่สุดของคุณมาให้ฉัน!”
ชาจะเสิร์ฟ มันคือหม้อชาหลงจิ่ง และไม่ใช่แบบที่เหนือกว่าด้วยซ้ำ
ดงซูบินเทถ้วยให้ เสี่ยวหยาง“ทำไมคุณถึงอยู่ในเขตต้าเฟิง?”
“ฉันมาทำงานค่ะ” เสี่ยวหยางยิ้ม “ในอดีตเรามีปัญหากับนักลงทุนต่างชาติและผู้ที่อยู่ในระดับสูงกลัวว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นอีก นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันพาคนของฉันมาติดตามสถานการณ์” สาเหตุที่แท้จริงคือกลัวสายลับต่างชาติในหมู่นักลงทุน “เอ่อ ฉันก็มาหานายเหมือนกัน”
ดงซูบินหยุดชั่วครู่หนึ่ง “คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันอยู่ที่นี่”
“นายนะชอบสร้างปัญหาอยู่เสมอ และมันยากสำหรับฉันที่จะไม่รู้ว่านายอยู่ที่ไหน ลูกน้องของฉันพูดถึงคุณในรายงานของพวกเขา”
"ฮะ? ชื่อของฉันลงทะเบียนกับความมั่นคงของรัฐหรือไม่”
“ฮ่าฮ่า… รายงานเป็นเรื่องเกี่ยวกับนักลงทุนต่างชาติและนักลงทุนรายอื่น พวกเขาพูดถึงชื่อคุณสั้นๆ และไม่ได้มุ่งเป้าไปที่คุณ”
ดงซูบินโล่งใจที่รู้ว่าความปลอดภัยของรัฐไม่ได้เฝ้าดูเขา
ดงซูบินได้กลิ่นชาจากลมหายใจของ เสี่ยวหยางห่างออกไปหนึ่งเมตร “อารมณ์ของคุณยังคงเหมือนเดิม เปลี่ยนได้เมื่อไหร่? คุณมักจะทำให้ตัวเองมีปัญหาและทำให้คนอื่นเป็นห่วงคุณ มณฑลต่างเฟิง ทำให้คุณขุ่นเคืองอย่างไรในครั้งนี้? คุณยังกล้าที่จะมาที่สนามของพวกเขาเพื่อฉวยการลงทุนเหรอ?”
เมื่อเขาพูดถึงเรื่องนี้ ดงซูบินก็โกรธอีกครั้งและเขาก็บอก เสี่ยวหยางทุกอย่าง
ดงซูบินกล่าวในตอนท้าย “คุณไม่คิดว่ามันมากเกินไปเหรอ? คุณควรรู้จักผมดี ถ้าพวกเขาไม่วอนเอง ผมจะไม่ทำอะไรเลย พวกเขากำลังก้างไปทั่วมณฑลของเรา ผมจะยังคงยอมแพ้ต่อพวกเขาได้อย่างไร”
เสี่ยวหยางหัวเราะ “แต่คุณก็ไม่ควรดุเลขาของหลี่เฟิงในที่สาธารณะ”
ดงซูบินได้ตอบกลับ “ฉันแบ่งปันสิ่งนี้กับคุณเท่านั้น ฉันควรจะดุเขามากกว่านี้ คุณรู้หรือไม่ว่าหลี่เฟิงและรองหัวหน้าหน่วยรักษาความปลอดภัยสาธารณะซันเผิงเป็งส่งคนมาติดตามฉันในบ่ายวันนี้! พวกเขาเกินไป พวกเขาสามารถฉกฉวยการลงทุนของเราและอ้างว่าพวกเขามีสิทธิ์ที่จะทำเช่นนั้น และรัฐบาลเมืองสนับสนุนพวกเขา แต่ฉันไม่สามารถมาที่เคาน์ตี้ของพวกเขาได้เหรอ? ทำไม?!” เขายังไม่ได้ทำอะไรในเขตต้าเฟิงเลย
เสี่ยวหยางพยักหน้า “บางคนคิดเพื่อตัวเองเท่านั้น สิ่งที่เขตต้าเฟิงทำนั้นมากเกินไปจริงๆ”
“เธอตกลงกับฉันด้วยเหรอ” ดงซูบินพูดต่อ “นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันต้องระบายความโกรธของฉัน”
“แต่คุณต้องไม่ลงน้ำ” เสี่ยวหยางเตือน “ไม่เป็นไรถ้าคุณไม่สนใจมณฑลต้าเฟิงแต่รัฐบาลเมือง.... รัฐบาลเมืองกำลังเฝ้าดูงานการลงทุนนี้อย่างใกล้ชิด คุณเข้าใจที่ฉันหมายถึงหรือไม่”
“ฉันรู้ว่าขอบเขตอยู่ที่ไหน”
"ตกลง. แค่โทรหาฉันถ้าคุณต้องการความช่วยเหลือ”
ดงซูบินหัวเราะ “ฉันจะรบกวนคุณเกี่ยวกับเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ได้อย่างไร? ฉันจัดการเรื่องนี้เองได้”
เสี่ยวหยางเพิ่งได้รับการแต่งตั้ง แม้ว่าเธอจะเป็นหัวหน้า แต่เธอก็ยังต้องการเวลาเพื่อสร้างเส้นสายและสร้างอำนาจของเธอ นั่นเป็นเหตุผลที่ ดงซูบินไม่ต้องการรบกวนเธอ แต่ เสี่ยวหยางสามารถบอกได้ว่าเขากำลังคิดอะไรและหัวเราะ “พูดความคิดของคุณ กี่ครั้งแล้วที่ฉันได้ช่วยปกปิดคุณเมื่อคุณอยู่ที่สำนักงานกิจการทั่วไป? คุณเป็นแค่ตัวสร้างปัญหา ฮาฮา…”
คู่หนุ่มสาวเดินไปนั่งที่โต๊ะถัดไป
ดงซูบินและ เสี่ยวหยางเห็นพวกเขาและไม่ได้พูดถึงหัวข้อนี้ต่อไป
หลังจากดื่มชาเสร็จแล้ว เสี่ยวหยางก็ยิ้ม “ฉันยังไม่อยากเปลี่ยนชุด และไม่สะดวกที่จะพูดคุยที่นี่ ไปกันเถอะ. วันนี้นายเป็นคนขับรถของฉันได้ไหม”
ดงซูบินพยักหน้า "เป็นเกียรติของผมครับ."
เสี่ยวหยางยิ้มและเดินไปที่รถของเธอขณะที่ ดงซูบินกำลังจ่ายเงิน สีหน้าของเธอไม่ยิ้มแย้มอีกต่อไป และมองไปที่คนขับที่ลงรถเพื่อเปิดประตูให้เธอ “เฒ่าซัน เจ้ากลับไปได้แล้ว ฉันยังมีบางอย่างอยู่ และคุณไม่จำเป็นต้องเรียกฉันมา”
คนขับลังเล “เอ่อ… ความปลอดภัยของคุณล่ะ?”
“ฉันจะไม่เป็นไร” เสี่ยวหยางโบกมือของเธอ
คนขับลังเลอยู่ครู่หนึ่งและขับออดี้ออกไป
หลังจากนั้นไม่นาน ดงซูบินก็หยุดรถของเขาข้างๆ เสี่ยวหยางและกำลังจะลงจากรถเพื่อเปิดประตูผู้โดยสารให้เธอ แต่ เสี่ยวหยางยิ้มและโบกมือของเธอ เธอเปิดประตูผู้โดยสารด้านหน้าและเข้าไปข้างใน เธอคาดเข็มขัดนิรภัย และเข็มขัดนิรภัยก็เสริมโครงร่างหน้าอกที่เย้ายวนของเธอ
ดงซูบินเหลือบมองและมองออกไปอย่างรวดเร็ว “หัวหน้าเสี่ยว เราจะไปไหนกัน?”
“เราไม่มีเวลาสำหรับการสนทนาที่ดีเมื่อคุณอยู่ที่ปักกิ่งก่อนหน้านี้ แค่ขับรถพาฉันไปรอบๆ เคาน์ตี้ ในขณะที่เราคุยกัน ฮ่าฮ่า… แต่ถ้าคุณยุ่งก็ไม่เป็นไร”
ดงซูบินจำได้ว่า เสี่ยวหยางอยู่คนเดียวมาหลายปีแล้วและรู้สึกเสียใจกับเธอ “ฉันไม่ว่าง”
ดงซูบินเริ่มขับรถ
“หัวหน้าเสี่ยว คุณ…”
“คุณสามารถเรียกฉันว่าป้าเสี่ยว เมื่อเราอยู่กันสองต่อสองก็ได้ ถ้าคุณยังเรียกฉันว่าหัวหน้าเสี่ยว ฉันจะลงจากรถทันที”
“เอ่อ… ถ้าอย่างนั้น… ผมจะเรียกคุณว่าพี่เสี่ยวหยาง คุณดูแลรูปร่างหน้าตาของคุณอย่างดี และดูเหมือนคุณแก่กว่าผมเพียงไม่กี่ปี การเรียกป้าจะทำให้คุณดูแก่ขึ้นมาก”
เสี่ยวหยางมองไปที่ ดงซูบิน“นายล้อเลียนฉันเหรอ”
“ฮ่าฮ่า… ผมพูดความจริง พี่เสี่ยหยาง หากผมไม่รู้จักคุณ ผมคิดว่าคุณอายุ 30 ปีเมื่อเห็นในแวบแรก”
“แล้วคุณคิดว่าฉันอายุเท่าไหร่ เหลือบมองที่สองและสาม”
“สามสิบต้นๆ”
“ช่างพูดจริงๆ นายนี้ปากหวานจริงนะ… ฮ่าฮ่าฮ่า…”
ดงซูบินพูดติดตลกและพูดคุยกับ เสี่ยวหยางขณะขับรถไปรอบ ๆ ต้าเฟิง หลังจากขับรถมาได้ซักพัก เขาก็สังเกตเห็น เสี่ยวหยางคอยมองที่ด้านข้างและกระจกมองหลังและบริเวณโดยรอบ เขาถาม. “พี่สาวเสี่ยว คุณคือ…”
เสี่ยวหยางหัวเราะ “คุณบอกว่า มณฑลต้าเฟิงได้ส่งคนมาติดตามคุณใช่ไหม? ฉันสงสัยว่าฉันจะจับใครก็ตามที่ติดตามคุณได้ไหม แต่น่าเสียดายที่ไม่ได้สังเกตใคร ถ้าไม่อย่างนั้นฉันจะดูแลพวกเขาแทนคุณ”
ในที่สุด ดงซูบินก็เข้าใจว่าทำไม เสี่ยวหยางจึงมีอิสระที่จะไปกับเขาเพื่อความสนุกสนานแทนที่จะทำการตรวจสอบของเธอ เธอพยายามที่จะยืนหยัดเพื่อเขา!
ดงซูบินขยับตัวแต่เกือบจะระเบิดเสียงหัวเราะออกมา
หากมณฑลต้าเฟิงยังคงส่งคนติดตามดงซูบินต่อไป พวกเขาจะเดือดร้อนแน่! พวกเขาจะไม่ติดตาม ดงซูบินคนเดียวอีกต่อไป เสี่ยวหยางก็อยู่ในรถเช่นกัน!
เฝ้าระวังและติดตามหัวหน้าสำนักงานความมั่นคงแห่งรัฐของเมือง?!
เวรล่ะ! นี่จะเป็นความผิดที่ร้ายแรงและหลาย ๆ คนคงจะไม่พอใจกับเรื่องนี้แน่!
