[Rewrite,อ่านฟรี] Special District 9 ตอนที่ 88 คนน่าสงสาร
ตอนที่ 88 คนน่าสงสาร
ภายในบ้านตระกูลหม่า
ผู้เฒ่าหม่าเอามือกุมหน้าอกและไอติดต่อกันสองครั้ง หลังจากนั้นจึงพูดกับฉินหยู่ “มันไม่ยากที่จะจัดการเรื่องนี้ให้สะอาดหรอก แค่จับเสี่ยวฉู่ให้ได้ และขุดคุ้ยพวกคนที่อยู่เบื้องหลังเขาออกมา ฉันจะได้ออกมาอธิบายด้วยตัวเองได้”
“เสี่ยวฉู่สับเปลี่ยนยาจริงๆ หรือครับ?” ฉินหยู่ถาม
“มันน่าจะเป็นเจ้าเด็กคนนั้น” ผู้เฒ่าหม่าพยักหน้ารับพร้อมคำตอบ “เขาหายตัวไปหลังจากเกิดเหตุซะอย่างงั้น”
เมื่อแมวแก่ได้ยินเช่นนั้นจึงพูดขึ้นว่า “โกดังเก็บสินค้าเป็นที่ที่สำคัญมาก เราน่าจะหาคนที่เชื่อใจได้มาดูแลจะดีกว่า”
“ทุกวันนี้ นอกจากญาติพี่น้อง คิดว่าคุณจะวางใจใครได้อีก?” ผู้เฒ่าหม่าถอนใจและพูดต่อ “ห้าร้อยหยวน ห้าพันหยวน แค่นี้ยังพอพูดได้ว่ามีความจงรักภักดีอยู่บ้าง แต่ถ้าเป็นห้าหมื่นหยวน? หรือหนึ่งแสนหยวนล่ะ? ความโลภที่เข้ามายั่วยวนจิตใจน่ะ ของแบบนี้มันแก้ได้ยาก…!”
“จริงของลุง” แมวแก่เห็นด้วยอย่างช่วยไม่ได้
ผู้เฒ่าหม่าหันมาขมวดคิ้วถามฉินหยู่ “แล้วท่านหลี่มีความตั้งใจยังไง?”
“ดูเหมือนเขามีความลำบากใจที่จะแสดงความเห็นอะไรในตอนนี้” ฉินหยู่พยายามให้คำตอบที่เหมาะสมกับสถานการณ์
“หมายความว่า เราต้องจัดการเรื่องของเรากันเองใช่ไหม?” ผู้เฒ่าหม่าถามต่ออย่างห้วนๆ “เขาช่วยอะไรไม่ได้มากใช่ไหม?”
“คุณลุงต้องเข้าใจว่า เมื่อคุณตกเป็นเป้า พวกระดับบนก็ตกเป็นเป้าด้วย” ที่จริงฉินหยู่เข้าใจสถานการณ์ผู้กำกับหลี่ดีทีเดียว “เขาดูเหมือนมีอิสระในการทำอะไรก็ได้ เมื่อมองจากภายนอก แต่นั่งอยู่ในตำแหน่งนั้น มันเหมือนถูกล้อมไว้โดยทุกฝ่าย”
“เอาละ ยังไงก็ช่วยฉันจับตาดูกรมตำรวจหน่อยก็แล้วกัน” ผู้เฒ่าหม่ากระซิบ “ถ้ามีข่าวอะไรก็แจ้งมา ตอนนี้เราจะตามหาเสี่ยวฉู่ก่อน”
“ได้ครับ” ฉินหยู่ผงกหัวรับคำ
ในขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกันนั้น โทรศัพท์ก็ดังขึ้น
“สวัสดี?” ผู้เฒ่าหม่ารับโทรศัพท์
“หมาเหล่าเอ้อกับฉันออกมาข้างนอก” เสียงลุงหลิวจื่อดังมาตามสาย “เรากำลังตามหาเสี่ยวฉู่อยู่”
“บอกหมาเหล่าเอ้อด้วยว่า ถ้ามันไม่เข้าใจและทำเรื่องเดือดร้อนอีก มันต้องออกไปจากบ้านนี้ และจะไปตายที่ไหนก็ตามใจมัน” หลังจากที่ผู้เฒ่าหม่าพูด เขาก็ไอรุนแรงอย่างต่อเนื่องอีกที
ฉินหยู่มองไปที่ผู้เฒ่าหม่าแล้วรู้สึกเป็นห่วงบ้างอยู่บ้างเหมือนกัน “คุณลุงหม่า เป็นยังไงบ้างครับ หรือไม่ก็เรียกหมอมาดูดีกว่า”
“ไม่เป็นไร พระเจ้าไม่ปล่อยให้ฉันตายในช่วงวิกฤติอย่างนี้หรอก” ผู้เฒ่าหม่าโบกมือปฏิเสธ
……
ในเมืองทางใต้ ภายในตึกในสลัม
หมาเหล่าเอ้อหันมาบอก “งัดเลย!”
ทันทีที่เขาพูดจบ ลูกน้องสองคนเดินเข้าไปที่บานประตูพร้อมกับชะแลง ที่ส่วนมากใช้เคาะหิมะออกจากยางรถมากกว่า พวกเขาสอดชะแลงเข้าไปตรงรอยแยกของประตู แล้วงัดไปมาอยู่หลายครั้ง ก่อนที่ประตูเหล็กจะเปิดออกมาด้วยเสียงดังแสบหูของเหล็กกระทบกัน
หมาเหล่าเอ้อรีบบุกเข้าไป หันมองไปรอบๆ สภาพภายในบ้านดูรก ระเกะระกะและเหม็นอับ ผ้าม่านที่หน้าต่างถูกเปิดไว้ ที่โต๊ะอาหารมีเศษอาหารและขยะเกลื่อนกลาด
หมาเหล่าเอ้อชักปืนขึ้นมาในมือขวา หลังจากตรวจตราห้องนั่งเล่นแล้ว เขาใช้เท้าถีบประตูห้องนอนเปิดเข้าไป แต่ไม่พบใครอยู่ในนั้นเลย
“เจ้าเด็กคนนี้หลบหนีไปแล้ว” ลุงหลิวจื่อก้าวเข้ามาในบ้าน
หมาเหล่าเอ้อเหน็บปืนกลับเข้าที่เอวและเดินไปมารอบบ้าน เขาพบว่ามีรอบคราบหิมะที่พื้นจากประตูหน้าไปถึงตู้เสื้อผ้า และมีบุหรี่ไฟฟ้าถูกโยนไว้บนเตียง ยังเห็นว่ามีไฟชาร์จติดเรืองแสงอยู่
“ไปเถอะ?” ลุงหลิวจื่อบอก
หมาเหล่าเอ้อเลียริมฝีปากคิดแล้วออกคำสั่ง “เจ้าเด็กคนนี้กลับมาที่นี่เมื่อกี้ แสดงว่าเขาเพิ่งออกไปได้ไม่นาน ลุงเรียกเสี่ยวลิ่วที ถามว่าเสี่ยวฉู่มีญาติอื่นๆ อยู่ในซงเจียงหรือเปล่า? หรือว่าเขาทำอะไรอยู่? ถ้าลุงมีเพื่อนวงในที่พอรู้ ช่วยถามให้ด้วยทันที”
“โอเค” ลุงหลิวจื่อพยักหน้ารับคำ
……
ในร้านขายเนื้อสดย่านถนนสีดำ
เสี่ยวฉู่นั่งกดโทรศัพท์มือถืออยู่บนเตียง มีเป้สะพายหลังอยู่ “ฮัลโหล? พี่สาม”
“นายอยู่นี่หรือเปล่า?” พี่สามถาม
“เราอยู่นี่” เสี่ยวฉู่ ผงกหัวรับ “คุณจะมาไหม?”
“เมื่อกี้เพิ่งมีบางสิ่งเกิดขึ้น ฉันเพิ่งเดินไปที่นั่นมา” พี่สามตอบด้วยน้ำเสียงต่ำ
“ฮ่าฮ่า พี่สาม” เสี่ยวฉู่เกาหัวแล้วพูดต่อ “ถ้าคุณไม่สะดวก ฉันจะให้เลขบัญชีกับคุณ แล้วคุณก็แค่โอนค่าจ้างมาให้ฉันเป็นค่าเดินทาง เท่านั้นเอง”
“อย่าพูดไร้สาระ” พี่สามขมวดคิ้วและไม่เห็นด้วย “ถ้านายหายตัวไปวันนี้ ตระกูลหม่าจะพลิกแผ่นดินเพื่อตามหานาย นายหนีคนเดียว ถ้าหากมีอะไรเกิดขึ้นนายจะทำยังไง?”
เสี่ยวฉู่นิ่งอึ้งไปครู่หนึ่ง “พี่สาม คุณได้ข่าวอะไรไหม?
“นายยังต้องการจะฟังอีกหรือ เมื่อเที่ยงวันนี้ ชาวบ้านที่เป็นลูกค้ายาเป็นร้อยพากันมาที่โกดัง มองหาเฒ่าหม่ากันอย่างสิ้นหวัง” พี่สามพูดด้วยรอยยิ้ม “พวกเขามีความหวาดระแวงกันใหญ่แล้วตอนนี้ ดังนั้นพวกเราต้องระวังตัว”
“คุณหมายความว่าไง?”
“นายรอฉันอยู่นั่น ฉันจะจ่ายเงินนาย และจะให้คนสองคนไปช่วยพานายออกจากซงเจียง”
“หา ฉันต้องไปอยู่ที่พื้นที่โครงการพัฒนาเหรอ?” เสี่ยวฉู่สับสนไปชั่วครู่และปฏิเสธทันที “พี่ชาย ฉันไม่มีวันไปอยู่ในที่พื้นที่เสื่อมโทรมอย่างนั้นเด็ดขาด”
“ไม่ใช่ นายเดินทางผ่านพื้นที่โครงการพัฒนา แล้วทะลุผ่านไปหลินอัน” พี่สามพูดเสียงเบาลง “ฉันมีเพื่อนอยู่นั่น ถ้านายไปที่นั่น เขาจะดูแลนายได้”
“โอเค ฉันจะรอคุณ” เสี่ยวฉู่พยักหน้ารับกับโทรศัพท์
“แค่นั้นแหละ”
แล้วทั้งคู่ก็วางหูโทรศัพท์ลง
……
ภายในคลับแกรนด์พาเลซ
พี่สามถือโทรศัพท์เดินเข้ามาในห้องจัดเลี้ยงส่วนตัว และเห็นหยวนหัวกำลังเล่นไพ่นกกระจอกกับหย่งตงด้วยความเพลิดเพลิน
“เสร็จแล้วรึ?” หย่งตงหันมาถาม
“ครับ” พี่สามผงกหัวรับคำ
“ฮ่าฮ่า เมื่อเขาหายตัวไป มันก็เหลือแต่ทางตัน” หย่งตงพูดด้วยสีหน้าสะใจอย่างมาก “พอตระกูลหม่าเสียชื่อเสียงแล้ว ต่อให้สินค้าราคาถูกแค่ไหนก็ไม่มีทางขายได้ ฮ่าฮ่า เฒ่าหลี่จะนั่งไม่ติดก็คราวนี้แหละ”
“กระบองแปด” หยวนหัวเล่นไพ่
หย่งตงมองไปที่ไพ่กระบองแปดบนโต๊ะ เขาลังเลเล็กน้อยพลางพูดขึ้น “ฮ่าฮ่า พี่หยวน คุณทิ้งไพ่ให้ฉันหลายใบแล้วนะวันนี้ ไม่รู้ว่าควรจะละอายกับชัยชนะหรือเปล่า”
“คุณสมควรแล้ว” หยวนหัวพูดอย่างอารมณ์ดี “ฉันยินดีจะให้เงินรางวัลชนะเกมให้คุณเป็นสองเท่าเลยวันนี้
“เฮ้ วันนี้คุณหยวนเล่นไพ่เป็นจริงเป็นจังเหมือนทำธุรกิจเลย ไม่ค่อยได้เห็นคุณแบบนี้บ่อยๆ ฮ่าฮ่า” ชายหัวโล้นที่นั่งข้างเขาหยอกพร้อมหัวเราะร่วน
หยวนหัวจุดซิการ์สูบพลางพูดกับหย่งตง “เรื่องนี้จบลงได้ดี แต่เฒ่าหลี่จะไม่หยุดแค่นี้หรอก เมื่อเป็นแบบนี้ คุณควรไปที่อื่นสักพัก รอให้ลมสงบแล้วค่อยกลับมา ไม่งั้นฉันเกรงว่าเขาจะหาเรื่องให้คุณลำบากแน่ๆ”
หย่งตงคิดอยู่ชั่วครู่แล้วเล่นไพ่ต่อพลางพูดตอบ “ตกลง ฉันจะไปพรุ่งนี้ ไพ่นี่มันยุ่งเหยิงจริงๆ มังกรกับเจ็ดลูกแพร์”
พี่สามยืนดูทุกคนเล่นไพ่กันอยู่ หลังจากที่เขาลังเลอยู่นาน ก็ตัดสินใจถามขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ “คุณหยวน มันจำเป็นต้องจัดการเสี่ยวฉู่จริงๆ หรือครับ?”
เมื่อทุกคนได้ยินก็ตกตะลึงหันมามองพี่สามเป็นตาเดียว เหมือนเขาทำอะไรผิด
“เขามันก็แค่ลูกกระจ๊อกวิ่งไปมาตามถนน…” พี่สามตีสีหน้าแกล้งทำเป็นยิ้มนิดๆ พลางพูดต่อ “มันน่าสมเพชอยู่แล้วนะ”
หยวนหัวก้มหน้าก้มตานับเงินพลางถามเบาๆ “พี่สาม นายพูดอะไรนะ ฉันได้ยินไม่ถนัด?”
พี่สามมองตาปริบๆ
หยวนหัวเงยหน้าขึ้นมามองพี่สามด้วยรอยยิ้มพร้อมคำถามอีกที “นายพูดอะไรนะ? ฉันได้ยินไม่ถนัดเมื่อกี้นี้”
“อ่า…ไม่มีอะไรครับ” พี่สามแย้มฟันตอบ
“ฮ่าฮ่า” หยวนหัวจ่ายเงินและโบกมือชักชวนขาไพ่ร่วมโต๊ะ “เอาน่า สับไพ่เร็ว เล่นกันต่อเลย”
……
ขณะเดียวกัน อีกด้านหนึ่ง
ชายหน้าแดงขับรถบนถนนอย่างรวดเร็วเพื่อไปทำภารกิจของเขา
ที่ข้างถนนย่านสลัม หมาเหล่าเอ้อขมวดคิ้วถามเสี่ยวลิ่ว “นายแน่ใจนะว่าเขาสนิทกับเสี่ยวฉู่?”
“ครับ” เสี่ยวลิ่วพยักหน้าตอบ
“ค้นหาเขา” หมาเหล่าเอ้อบอกพลางเข้าไปในรถ “เร็วเข้า!”
……………………………………………………………
