ตอนที่ 684 สัมผัสถึงอันตรายจากอายุของเขา
นั่นคือเหตุผลที่เธอคุยกับเขาอย่างมีความสุข
และเขา...
เขาอายุมากกว่าเธอถึงห้าปี
25 ปี เป็นวัยหนุ่มมากสำหรับผู้ชาย
เขาไม่ควรรู้สึกถูกคุกคาม
แต่ในขณะนั้น จู่ ๆ เขาก็รู้สึกว่าถูกคุกคามด้วยอายุของเขา
พวกเขาอายุไม่เท่ากัน
พวกเขาไม่ได้อยู่ในวงการเดียวกัน
เขาไม่มีประสบการณ์ในความรัก
อยู่กับเขา มันน่าเบื่อหรือไม่?
แม้ว่าเธอไม่เคยพูดอย่างนั้น แต่เธอก็ไม่เคยบอกว่าเธอมีความสุขกับเขา
หัวใจของเขาจมลง และความต้องการในดวงตาก้หมดไป เขาหรี่ตาลงและจ้องมองอย่างแหลมคม
เฉียวเมียนเมียนเป็นคนอ่อนไหว
เธอสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในอารมณ์ของเหมาเยซื่อในทันที
เธอชะงักเล็กน้อยเมื่อสบตากับเขา
“เหมาเยซื่อคะ มีอะไร...ผิดปกติอย่างนั้นเหรอ?”
“คุณยังไม่ได้ตอบคำถามของผมเลย” เหมาเยซื่อพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อระงับความขมขื่นในหัวใจของเขา เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ และทวนคำถามของเขา
“คุณไม่พอใจที่ได้เจอผมเหรอ?”
เฉียวเมียนเมียนตอบว่า
“...ไม่อย่างแน่นอนค่ะ”
แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่าทำไมจู่ ๆ ชายผู้นี้ถึงไม่มีความสุข แต่เธอก็ยังมีความสุขมากที่ได้พบเขาในเวลานี้
เธอโอบแขนรอบคอของเขาและยิ้ม
“ฉันมีความสุขมาก ฉันคิดว่าฉันฝันไปเสียอีก ตอนที่ได้เจอคุณ”
รอยยิ้มหวานบนริมฝีปากของเธอทำให้หัวใจของเขาเต้นรัว
ความทุกข์ของเขาหายไปทั้งหมดในทันทีที่เธอเข้ามาหาเขา
“แล้วคุณคิดถึงผมไหม”
ชายผู้เย็นชาเมื่อสองวันก่อนได้พักน้ำแข็งบนตัวเขาออกจนหมด
เฉียวเมียนเมียนเม้มริมฝีปากและพยักหน้าอย่างเขินอาย
พวกเขายังอยู่ในช่วงฮันนีมูน
เธอแทบจะรอไม่ไหวที่จะได้อยู่กับเขา
พวกเขาไม่คุ้นเคยกับการแยกจากกันในทันใด
แม้ว่าพวกเขาจะห่างกันแค่วันเดียว แต่เธอง..ยังคงคิดถึงเขา
เมื่อได้ยินคำตอบของเธอ ชายคนนั้นก็ยิ้มกว้างขึ้น ดวงตาของเขากลับมาอ่อนโยนอีกครั้ง
เขาเอื้อมมือออกไปแล้วลูบผมของเธอเบา ๆ เขาอุ้มเธอขึ้นและพาเธอไปที่โซฟา
ชายคนนั้นโอบแขนอันแข็งแรงของเขาไว้รอบตัวเธอ ดังเธอเข้าไปกอด
เขาวางคางบนศีรษะของเธอและลูบเบา ๆ
“วันนี้ถ่ายได้ดีไหม? คุณยังไม่คุ้นเคยกับที่นี่หรือเปล่า?”
เฉียวเมียนเมียนพิงเขาอย่างเชื่อฟังและคว้ามือข้างหนึ่งของเขา เธอลูบเล่นนิ้มที่เรียวยาวของเขาและพูดว่า
“กำลังไปได้ดีทีเดียวค่ะ ฉันคุ้นเคยกับสถานที่และอากาศแล้ว ไม่มีอะไรที่ฉันไม่คุ้นเคยในตอนนี้”
สภาพอากาศในเมือง F
ข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวคืออากาศจะเย็นไม่ช้าก็เร็ว และความชื้นสูงขึ้นในตอนกลางคืน
สำหรับอาหาร รสนิยมของเขาก็ใกล้เคียงกัน
“ดีแล้วล่ะ”
เหมาเยซื่อมองลงมาและเห็นว่าเธอกำลังบีบนิ้วมือของเขาราวกับว่ามันเป็นของเล่น เขายิ้มและมัดผมเธอไว้ข้างหลังใบหู
“ถ้าไม่คุ้นก็บอกนะ”
“อืม”
“คุณเป็นยังไงบ้างกับทีมงานล่ะ มีใครรังแกคุณหรือเปล่า”
เฉียวเมียนเมียนเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะส่ายหน้า “ไม่ค่ะ”