[Rewrite,อ่านฟรี] Special District 9 ตอนที่ 81 ศึกนอก ศึกใน
ตอนที่ 81 ศึกนอก ศึกใน
ในคลับแกรนด์พาเลซ เมืองแห่งความบันเทิงในบนถนนถู่จ้า หยวนหัวลากร่างที่เหนื่อยล้าของเขากลับไปที่ห้องนั่งเล่นชั้นบนสุด นั่งบนเตียงด้วยความงุนงงอยู่ครู่หนึ่ง จนเขาพร้อมที่จะถอดเสื้อคลุมเพื่อไปอาบน้ำและพักผ่อน
มีเสียงเคาะประตูอย่างกะทันหัน หยวนหัวนิ่งไปครู่หนึ่งและตะโกนถาม “นั่นใคร?”
“ฉันเอง” เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น
หยวนหัวอึ้งไปนิดแล้วเดินไปเปิดประตูห้อง เมื่อเห็นน้องชาย หยวนเค่อ เขาก็ทักทายอย่างอ่อนเพลีย “เข้ามา”
“กำลังจะนอนแล้วหรือ?”
“ฉันรู้สึกเหนื่อยนิดหน่อย ว่าจะไปอาบน้ำแล้วนอนน่ะ” หยวนหัวปิดประตู “ทำไมวันนี้นายกลับมากะทันหัน?”
“ฉันจะกลับไปทำงานต่อในภายหลัง” หยวนเค่อหยิบเบียร์เฟิ่งเป่ยกระป๋องหนึ่งออกมาจากตู้เย็น ทรุดตัวนั่งบนโซฟาแล้วถามว่า “ฉันได้ยินมาว่าคุณกำลังจะทำบางอย่างกับตระกูลหม่าอีกแล้วเหรอ?”
หยวนหัวมานั่งตรงข้าม เขาจุดบุหรี่ก่อนตอบ “ใช่”
เมื่อหยวนเค่อได้ยิน เขาก็ส่ายหัวทันที “ฉันไม่เห็นด้วย”
“ทำไมนายไม่เห็นด้วยล่ะ” หยวนหัวแปลกใจ
“ฉันไม่เห็นด้วยกับการที่คุณยังยุ่งกับตระกูลหม่าต่อไป” หยวนเค่อจิบเบียร์แล้วพูดต่อ “ฉันคิดว่าเราไม่ต้องกังวลแล้ว”
“ไม่จำเป็นต้องกังวล?” หยวนหัวตอบพร้อมกับขมวดคิ้ว “ยอดขายของเราในสัปดาห์นี้ลดลง 30% นายรู้ไหมว่านี่หมายความว่ายังไง หมายความว่าต้นทุนการดำเนินงานของทีมงานตลาดยาทั้งหมดของเรากำลังเพิ่มขึ้นมหาศาล วันนี้เมื่อตอนประชุมบริษัท สีหน้าของแต่ละคนก็ไม่พอใจมากอยู่แล้ว ไม่ใช่แค่ฉันกังวล แต่กังวลกันทั้งบริษัท เข้าใจไหม”
“คนเหล่านี้ไม่กังวลถึงผลดีของบริษัท” หยวนเค่อวางเบียร์ลงแล้วตอบโต้ “เจ้าพวกคนแก่ที่อยู่รอบตัวคุณสนใจแต่เรื่องเงินเท่านั้น เมื่อยอดขายตกพวกเขาจะได้น้อยลง ดังนั้นพวกเขาจะกดดันให้คุณไปทำกับตระกูลหม่า แต่คุณคือเจ้าของร้าน เป็นคนที่อยู่สูงสุด คุณไม่ควรมองปัญหาจากจุดเดียว แต่จากสถานการณ์โดยรวม ครั้งที่แล้วที่เราไปเล่นงานตระกูลหม่า ความสัมพันธ์ของเรากับกรมตำรวจไม่น่าพอใจเลย ตอนนี้พายุเพิ่งผ่านไปแล้วคุณจะสร้างขึ้นใหม่อีกลูก...ผู้คนจะคิดยังไง พวกเขาจะคิดว่าไม่มีอะไรผิดปกติกับผู้จัดการบริษัทข้างล่าง แต่จะถามมาที่คุณ ว่ามีความสามารถในการลงมือหรือไม่”
“ไร้สาระ!” หยวนหัวมีอารมณ์หงุดหงิดมากอยู่แล้วในขณะนี้ เขายิ่งโกรธมากขึ้นเพราะน้องชายของเขามาจี้จุด เขายืนขึ้นและตะโกน “ในยุคนี้นายยังเปรียบเทียบกับอดีตได้ยังไง?! ในอดีตถ้านายทำอะไรผิด นายหนีไปไหนไม่ได้แม้แต่เมืองเดียว แล้วตอนนี้มันเหมือนเดิมไหม? ฉีหลินฆ่าคนแล้วหนีเข้าไปในพื้นที่โครงการพัฒนา แล้วมีใครทำอะไรมันได้บ้าง? ความกระเสือกกระสนบนผลประโยชน์ที่เกี่ยวข้องบนพื้นดินนี้มันนองเลือดอยู่แล้ว เรื่องนี้นายเข้าใจ ฉันเข้าใจ และพวกระดับสูงจะเข้าใจดีกว่าพวกเราอีก หากนายต้องการควบคุมตระกูลหม่า มันมีราคาที่ต้องจ่าย นี่เป็นเรื่องของเวลา และเราต้องเผชิญกับมัน ไม่เช่นนั้นนายจะถูกปล้นตลาดและแย่งพื้นที่ทำมาหากินของนายไป!”
“พี่ชาย ความคิดของคุณนั่นแหละเป็นตัวปัญหา คุณยังคงมองความขัดแย้งผลประโยชน์ในรูปแบบเดิมๆ” หยวนเค่อกล่าวอย่างไม่อ่อนข้อให้ “ฉันบอกคุณไปแล้วไม่รู้กี่ครั้งว่า เขตทั้งเก้ารวมถึงพื้นที่โครงการพัฒนาด้วย ไม่ช้าก็เร็วระบบสังคมจะเปลี่ยนแปลงจนสมบูรณ์แบบ จนเมื่อผู้คนเจอความขัดแย้งและทางเดียวที่จะอยู่รอดคือต้องตายกันไปข้างหนึ่ง สิ่งเหล่านี้จะไม่มีอีกต่อไป”
หยวนหัวกอดอกมองดูน้องชายแล้วถามว่า “ถ้าอย่างนั้นบอกฉันที เราจะเหลือวิธีไหนที่จะจัดการกับพวกมันได้ ตอนนี้ฉันจะให้นายแก้ไขปัญหายอดขายที่ลดลง และนายต้องมีแผนการที่สมเหตุสมผลให้ฉันทันที”
“เราสามารถละทิ้งตลาดบางส่วนชั่วคราว และปล่อยให้ตระกูลหม่าพัฒนาจนพวกเขาขยายอย่างรวดเร็ว” หยวนเค่อตอบโดยไม่ลังเล
หยวนหัวตกตะลึงอยู่นาน แล้วถามอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง “บอกฉันอีกทีซิ นายอยากให้ตระกูลหม่าทำอะไรนะ?”
“ให้เขาขยายอย่างรวดเร็วและยึดตลาด”
“เหลวไหล!” หยวนหัวคำรามอย่างโกรธเคืองเมื่อได้ยินคำตอบ “ตลาดถูกยึดแล้ว แกจะเอามันกลับมาได้อย่างไรในอนาคต? เราสูญเสียไปเท่าไหร่ในเฮ่ยเจีย ก่อนที่เราจะเปิดตลาดยาได้สำเร็จ แกกำลังบอกให้ฉันยอมแพ้ แกล้อเล่นหรือเมากันแน่!”
“ฉันไม่ได้ไร้สาระ” หยวนเค่อตอบด้วยดวงตาเป็นประกาย “ถ้าตระกูลหม่ายึดตลาด ใครจะกังวลมากกว่าคุณ คุณเคยคิดเรื่องนี้บ้างไหม”
หยวนหัวตกตะลึงเมื่อได้ยินเช่นนั้น
“ให้ฉันบอกคุณว่า เมื่อตระกูลหม่าเริ่มขยายในซงเจียง คนที่กังวลมากที่สุดจะไม่ใช่เรา แต่เป็นบริษัทยาหลายแห่ง เพราะเมื่อมีซัพพลายเออร์ยาเอกชนโผล่ขึ้นมาหลายเจ้า นั่นหมายความว่าบริษัทยาหลายแห่งที่ร่วมทำธุรกิจกับเราจะได้รับผลกระทบทั่วทั้งเขตเก้า เข้าใจไหม?” หยวนเค่อกางฝ่ามือพร้อมพูดอย่างตื่นเต้น “ตอนนี้เราไม่จำเป็นต้องออกไปแตะต้องตระกูลของหม่าแล้ว เราแค่รอให้พวกเขาขยายตัวอย่างรวดเร็วจนบริษัทยานั่งอยู่เฉยไม่ได้ จากนั้นใช้ความสัมพันธ์เบื้องหลังที่แข็งแกร่งของพวกเขากำจัดคนตระกูลหม่า ด้วยวิธีนี้ เราไม่จำเป็นต้องจัดการตระกูลหม่าด้วยตัวเอง เราเพียงแต่ยืมมือยักษ์ใหญ่ฆ่าอีกฝ่าย แม้แต่เฒ่าหลี่ก็อาจถูกจัดการด้วย”
หยวนหัวตกตะลึงในความคิดของหยวนเค่ออยู่นาน ทันใดนั้นก็ถามขึ้น “แต่หลังจากที่บริษัทยาจัดการกับตระกูลหม่าและเฒ่าหลี่ ถ้ามองให้ดี เรายังอ่อนแอเกินไปในเรื่องนี้ ถ้าพวกเขาไม่ได้ทำอย่างที่เราคาดไว้ เราจะทำยังไง หากพวกเขาแค่เปลี่ยนไปเป็นพันธมิตรกับตระกูลหม่าแทน เราเสียตลาดและเงินมากมายในการทำตลาดช่วงเริ่มต้นไปแล้ว เราจะทำยังไง?”
“เชื่อฉันเถอะ บริษัทยาพอจะรู้ความตั้งใจของเราอย่างแน่นอน แต่พวกเขาจะไม่มีวันเปลี่ยนพันธมิตร เพราะความสัมพันธ์ทางการเมืองในท้องถิ่นของเราไม่มีใครเทียบได้ เพียงพวกเขาใช้เรา พวกเขาจะประหยัดเวลาและเลี่ยงปัญหาได้มากมาย” หยวนเค่อยืนกราน
หยวนหัวส่ายหัว “วิธีการที่นายพูดมานั้นยังเสี่ยงเกินไป ฉันไม่เห็นด้วย หากเราสูญเสียตลาดและชื่อเสียงในปัจจุบัน เราจะอ่อนแอลงอย่างรวดเร็ว แล้วก็หากบริษัทไม่ตอบโต้ให้เด็ดขาดบ้าง พวกผู้บริหารระดับสูงด้านล่างก็จะไม่พอใจ และอาจเกิดปัญหาใหญ่ด้วยซ้ำ เพราะสิ่งที่พวกเขาเสียไปคือเงินจริงๆ ซึ่งก็เพียงพอที่จะทำให้พวกเขาลาออกกันหมด”
“พี่ชาย คุณต้องแข็งกร้าว ฉันบอกคุณไปแล้วว่า แม้ว่าคนแก่พวกนี้จะยึดครองอาณาจักรคุณ แต่พวกเขาก็นำปัญหามามากมายด้วย พวกเขารวมตัวกันตลอดทั้งวันและดูเหมือนจะเชื่อฟังคำสั่งคุณ เพราะความมั่งคั่งที่คุณสามารถนำมาให้พวกเขาได้…” หยวนเค่อพยายามโน้มน้าวต่อไป
“เราจะไม่พูดคุยเรื่องนี้อีกต่อไป ฉันจะทำตามวิธีของหย่งตง” หยวนหัวขัดจังหวะตรงๆ
“พี่ชาย คุณมันหัวแข็งเกินไปแล้ว!”
“หยุดตะโกนใส่ฉันได้แล้ว! ฉันเหนื่อยมากพอแล้ว ไม่อยากเถียงกับนายอีก!” หยวนหัวทุบแก้วน้ำเสียงดังปังแล้วตะโกนพร้อมกับเบิกตากว้าง “ให้ฉันนอนอย่างสงบได้ไหม”
หยวนเค่อมองดูพี่ชายของเขาและพูดไม่ออกอยู่นาน จากนั้นเขาก็ถอนหายใจและพูดว่า “ก็ได้ ฉันจะไม่พูดอะไรอีกต่อไปแล้ว ทำตามที่คุณต้องการไปเถอะ!”
หยวนเค่อพูดด้วยความรู้สึกรู้สึกโกรธ แล้วเขาก็กระแทกประตูและจากไปโดยไม่เปลี่ยนรองเท้าแตะด้วยซ้ำ
หยวนหัวเอนตัวถอนหายใจยาวบนโซฟา “ใครจะเห็นความยากลำบากของฉัน แม้แต่น้องชายแท้ๆ ยังไม่เข้าใจ...”
……
เช้าวันรุ่งขึ้น
หมาเหล่าเอ้อรับสายขณะที่เขายังหลับ เพื่อนคนหนึ่งอ้างว่า พี่สามต้องการพบและพูดคุยกับเขาเพื่อแก้ไขความเข้าใจผิดระหว่างทั้งสองตระกูล และเจรจาเรื่องตลาดยาด้วย
…………………………………………………………