ตอนที่97 ควิดดิชเลือดร้อน (1)
ตอนที่97 ควิดดิชเลือดร้อน (1)
หลังจากเข้าสู่เดือนพฤศจิกายน หิมะเริ่มลอยบนท้องฟ้าสีเทา และอากาศก็หนาวมาก
เมื่อเขาตื่นจากความฝัน อัลเบิร์ตพบว่าป่ารอบๆ ปราสาทถูกปกคลุมด้วยหิมะสีขาว และทะเลสาบสีดำก็กลายเป็นน้ำแข็ง
ทุกคนบอกว่าฤดูหนาวปีนี้มาเร็วมาก แต่อัลเบิร์ตเองก็ไม่สนใจการเปลี่ยนแปลงของสภาพอากาศมากนัก ก่อนที่อุณหภูมิจะลดต่ำลง เขาได้สวมเสื้อสเวตเตอร์ขนสัตว์และผ้าพันคอพันตัวแน่น และเขาก็ตั้งใจไปที่ห้องทำงานศาสตราจารย์คาถาเพื่อเรียนรู้วิธีใช้คาถาทำให้แห้ง และเขาพร้อมเต็มที่ที่จะเริ่มฤดูหนาว
มีสิ่งหนึ่งที่ควรค่าแก่ความสนใจของทุกคนมากกว่าอากาศหนาว: ฤดูกาลควิดดิชของฮอกวอตส์ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว
ทุกเช้า อัลเบิร์ตสามารถเห็นแฮกริดถือไม้กวาด ทำความสะอาดถนนสู่สนามควิดดิชท่ามกลางลมและหิมะ เพื่อป้องกันไม่ให้หิมะปกคลุมถนนจนหมด
ในฐานะกัปตันของกริฟฟินดอร์ ควิดดิช ชาร์ลีกำลังเข้าสู่ช่วงเวลาแห่งความตื่นเต้นในเวลานี้ และทุกครั้งที่เขาฝึก เขาจะใช้เวลาในการอธิบายความร่วมมือทางยุทธวิธีให้ทุกคนฟัง
จอร์จและเฟร็ดหนีออกมาเพราะพวกเขาไม่ใช่ผู้เล่นอย่างเป็นทางการ พวกเขายังบอกอัลเบิร์ตด้วยว่าชาร์ลีซึ่งอยู่ในสถานการณ์นั้นเหมือนกับถูกปีศาจเข้าสิง
โชคดีที่ในการฝึกซ้อมครั้งล่าสุด ผู้เล่นสำรองไม่จำเป็นต้องเข้าร่วม
ในเกมแรก กริฟฟินดอร์ vs. สลิธีริน ชาร์ลีประกาศผลการจับฉลากให้ทุกคนที่โต๊ะทราบ และเวลาแข่งขันคือสุดสัปดาห์นี้
นักเรียนกริฟฟินดอร์ทุกคนหวังว่าจะเอาชนะสลิธีรินในคราวเดียวและชนะการแข่งขันควิดดิชครั้งนี้ ศาสตราจารย์มักกอนนากัลยังสละการบ้านของทุกคนก่อนเกม ไม่ยากเลยที่จะเห็นความปรารถนาของเธอในชัยชนะและความรักที่มีต่อควิดดิช
อันที่จริง ทุกคนต่างกระหายชัยชนะ และมีเหตุผลที่สำคัญกว่านั้น คะแนนบ้านดีเด่น ของกริฟฟินดอร์ อยู่ด้านล่างสุด และเป็นเรื่องเร่งด่วนที่จะต้องได้รับคะแนนจากชัยชนะของควิดดิชเพื่อฟื้นฟูสถานการณ์ที่น่าอับอายนี้
หากทีมกริฟฟินดอร์ชนะ คะแนนบ้านของพวกเขาจะแซงหน้าฮัฟเฟิลพัฟ ขึ้นเป็นอันดับสาม และเข้าใกล้เรเวนคลอที่อยู่อันดับสอง
อย่างไรก็ตาม สิ่งที่แปลกประหลาดที่สุดคือนักเรียนของฮัฟเฟิลพัฟหวังว่ากริฟฟินดอร์จะสามารถเอาชนะสลิธีรินได้ และนักเรียนของเรเวนคลอก็สนับสนุนกริฟฟินดอร์ด้วย ซึ่งแสดงให้เห็นว่าสลิธีรินอยู่ที่ฮอกวอตส์สร้างความไม่พอใจต่อคนอื่นมากแค่ไหน
ในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ อากาศหนาวมาก โดยมีหิมะตกบนท้องฟ้า
อัลเบิร์ตหลับไปบนเตียง และไม่ยอมลุกขึ้น แต่ในท้ายที่สุด เฟร็ดซึ่งเต็มไปด้วยความตื่นเต้น ยกผ้าปูที่นอนร่วมกับจอร์จและดึงเขาออกจากเตียงอันอบอุ่น
“มันหนาวมาก ฉันไม่อยากออกไปดูเกมในสภาพอากาศแบบนี้!” อัลเบิร์ตสวมเสื้อผ้าหนา ๆ ให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ และรีบใช้คาถาทำให้ตัวเองแห้งเพื่อทำให้เสื้อผ้าเย็นๆ แห้งและอุ่นในทันที ราวกับว่าพวกเขาเพิ่งถูกเผาต่อหน้าไฟที่โหมกระหน่ำ
“อย่าโง่ไปเลย นี่เป็นโอกาสหายากที่จะเชียร์ทีมกริฟฟินดอร์ด้วยกัน!” เฟร็กระโดดสองครั้ง เขาพยายามทำให้ร่างกายอบอุ่น
“อย่ากระโดดไปมา มันทำให้ฉันตาพร่า” อัลเบิร์ตยกไม้กายสิทธิ์ขึ้น จิ้มร่างของเฟร็ด แล้วร่ายมนต์แห้งใส่เขา
“เฮ้ ที่นายทำเมื่อกี้อะไรน่ะมันไม่รู้สึกหนาวแล้ว” เฟร็ดมองอัลเบิร์ตอย่างแปลกใจ
"หนุ่มน้อย เวทมนตร์คือพลัง การเรียนรู้คาถาเพิ่มเติมก็ไม่เสียหายนะ" อัลเบิร์ตตบไหล่เฟร็ดและพูดอย่างจริงจัง
เฟร็ดตกตะลึง และเขาปรับตัวกับสไตล์ของอัลเบิร์ตไม่ได้ซักพักนึง
"ทำให้ฉันด้วย"
ลีจอร์แดน ที่เพิ่งแต่งตัวและสวมเสื้อคลุมกันหนาวก็รีบเอนตัวไปเพื่อให้อัลเบิร์ตคลายความหนาวเย็นจากเขา
"และฉัน."
วันนี้อากาศหนาวมาก และอุณหภูมิในห้องก็ลดลงเหลือแปดองศา นี่เป็นเพราะเตาผิง
หากนำเทอร์โมมิเตอร์บนตู้ออกไปนอกบ้าน คาดว่าอุณหภูมิจะลดลงต่ำกว่าศูนย์โดยตรง
กล่าวอีกนัยหนึ่ง ครั้งแรกที่เฟร็ดเห็นเทอร์โมมิเตอร์ พวกเขาตกใจและรู้สึกน่าสนใจเป็นพิเศษ
อัลเบิร์ตนึกถึงของขวัญคริสต์มาสสำหรับทั้งสามคนในปีนี้ และแต่ละคนก็มอบเทอร์โมมิเตอร์ให้น่าจะพอ
นำร่มพับได้ ใส่แว่นสายตาในกระเป๋าเสื้อ ห่อคอด้วยผ้าพันคอหนาๆ ที่ทอด้วยมือของเดซี่ เติมน้ำร้อนขวดเล็กๆ แล้วใส่ลงในกระเป๋าเสื้อคลุมเพื่อเก็บความร้อน อัลเบิร์ตไปที่ห้องโถงกับเพื่อนร่วมห้องของเขา
ทันทีที่เขาเดินเข้าไปในร้านอาหาร เขาก็ได้กลิ่นของไส้กรอกย่างในอากาศ
ผู้คนที่โต๊ะพูดคุยกันอย่างตื่นเต้นเกี่ยวกับเกมนี้ และทุกคนก็ตั้งตารอที่จะได้เห็นเกมควิดดิชที่ยอดเยี่ยม
อย่างไรก็ตาม มีกลิ่นดินปืนปะทุขึ้นระหว่างสลิธีรินและกริฟฟินดอร์
โต๊ะของทั้งสองฝ่ายอยู่ติดกัน และการทะเลาะวิวาทย่อมหลีกเลี่ยงไม่ได้ การที่ยังไม่ต่อสู้กันบ่งชี้ว่าทุกคนกำลังยับยั้งและตั้งใจที่จะรักษามิตรภาพที่แท้จริง(ตีกัน)ในสนามควิดดิช
"ชาร์ลี โชคดีนะ" อัลเบิร์ตและเพื่อนๆ ตัวน้อยของเขาได้เข้าร่วมกับชาร์ลีเพื่อส่งคำอวยพรให้กับเพื่อนที่คุ้นเคยเหล่านี้
“ยังไงก็เถอะ ชาร์ลี นายกำลังหาตัวสำรองอยู่หรือเปล่า?” มาร์คถามขึ้นทันที
“ตัวสำรอง?” อัลเบิร์ตถามด้วยความสงสัย "เป็นไปได้ไหมว่าเกมนี้จะนานขนาดนั้น?"
“มีข้อยกเว้นอยู่เสมอ เรามีความคับข้องใจกับทีมสลิธีรินในอดีต แม้ว่าผู้เล่นบางคนจะจบการศึกษาเมื่อปีที่แล้ว ความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองฝ่ายก็ยังแย่มาก และความขัดแย้งในสนามก็หลีกเลี่ยงไม่ได้” แจ็คเหลือบมองสลิธีริน ที่โต๊ะกล่าวกับอัลเบิร์ตว่า "ดังนั้น เราต้องการผู้เล่นสำรอง แน่นอน อีกฝ่ายก็ต้องการมันเช่นกัน"
อัลเบิร์ตรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติกับสิ่งนี้ เขาจำได้ว่าผู้เล่นไม่ได้รับอนุญาตให้เปลี่ยนผู้เล่นระหว่างเกมควิดดิช
"เจอแล้ว." ชาร์ลีตบไหล่มาร์ค ปลอบทุกคน "ไม่ต้องห่วง มาดามพอมฟรีย์จะไปเข้าเกมด้วย ถ้าใครบาดเจ็บเดี๋ยวก็หาย"
เมื่ออัลเบิร์ตได้ยินคำพูด มุมปากของเขาก็กระตุก เสียงนี้ฟังดูเหมือนเป็นภาพลวงตาของการไปต่อสู้ได้อย่างไร?
ทั้งสองทีมจะต่อสู้ในสนามหรือไม่?
เมื่อเวลาสิบเอ็ดนาฬิกา ครูและนักเรียนทุกคนในโรงเรียนถือร่มและมุ่งหน้าไปยังอัฒจันทร์ของสนามกีฬาควิดดิชภายใต้ลูกเห็บที่อ่อนกำลังลง
ผู้ชมไม่เพียงแต่เป็นครูและนักเรียนของฮอกวอตส์เท่านั้น แม้แต่พ่อมดบางคนที่ชอบควิดดิชก็ยังมาที่ฮอกวอตส์เพื่อชมการแข่งขันควิดดิชแม้สภาพอากาศเลวร้าย
ใช่ ฮอกวอตส์ขายตั๋วควิดดิช
เมื่ออัลเบิร์ตมาที่สนามกีฬาควิดดิช เขาเห็นพ่อมดบางคนจากนอกโรงเรียน ทุกคนสวมเสื้อคลุมหนา ถือร่มในมือข้างหนึ่ง และอีกข้างถือกล้องส่องทางไกล นั่งอยู่ในที่นั่งของโรงเรียน และรอให้เกมเริ่ม
พูดได้อย่างเดียวว่ากิจกรรมบันเทิงในโลกเวทมนตร์มีไม่มากนัก แต่มีคนชอบเกมควิดดิชมากมาย ว่ากันว่าตั๋วแต่ละเกมขายดีมาก
แน่นอนว่ากิจกรรมภายนอกเหล่านี้จำกัดอยู่ที่สนามกีฬาควิดดิช และระยะทางจากสนามควิดดิชถึงฮอกส์มี้ดก็ไม่ไกลเกินไป
เฟร็ดและจอร์จเลือกที่นั่งซึ่งอยู่ไม่ไกลจากห้องล็อกเกอร์กริฟฟินดอร์ อัลเบิร์ตรู้สึกงงเล็กน้อย หากต้องการเห็นเกมอย่างชัดเจน ระดับสูงสุดของการมองเห็นนั้นดีที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย
อย่างไรก็ตาม พี่น้องวีสลีย์ก็ตอบกลับไปว่า "บางที เราก็สะดวกมากกว่า"
อัลเบิร์ตตีความประโยคนี้โดยตรงว่าเมื่อเกมเริ่มอาจต้องเปลี่ยนบีตเตอร์?
อย่างไรก็ตาม เขาเชื่อว่าความเป็นไปได้นี้ไม่สูง
แม้ว่าอากาศจะไม่ค่อยดีนัก แต่การดูเกมกับทุกคนก็ยังให้ความรู้สึกเหมือนดูหนังหรือดูเกมผ่านหน้าคอมพิวเตอร์ ซึ่งต่างไปจากการไปดูหนังหรือดูเกมในสนามโดยสิ้นเชิง
ท่ามกลางเสียงเชียร์ของฝูงชน หลังจากที่ทีมกริฟฟินดอร์ในชุดเครื่องแบบควิดดิชสีแดงเข้ามาในสนาม ก็เกิดเสียงเชียร์และปรบมืออย่างกระตือรือร้น เมื่อทีมสลิธีรินในชุดควิดดิชสีเขียวเข้ามาในสนาม พวกเขาได้รับการต้อนรับด้วยเสียงโห่ไล่
“ดูเหมือนว่าทีมสลิธีรินของเราจะไม่เป็นที่ต้อนรับสำหรับทุกคน!” ผู้บรรยายของเรเวนคลอยกไมโครโฟนขึ้นและพูดติดตลกเสียงดัง
ครู่ต่อมา คำพูดของเขาก็เรียกเสียงโห่จากฝั่งสลิธีริน
อัลเบิร์ตไม่เคยสงสัยเลยว่าถ้าโรงเรียนไม่แยกที่นั่งของบ้านทั้งสี่ มันอาจจะทำให้เกิดการต่อสู้ที่วุ่นวายระหว่างเกม
มาดามฮูชแห่งชั้นเรียนการบินจะเป็นผู้ตัดสิน เธอยืนอยู่ตรงกลางสนามพร้อมไม้กวาดบินอยู่ในมือ รอให้ผู้เล่นจากทั้งสองฝ่ายเข้าสู่สนาม
“ฟังนะ ฉันหวังว่าทุกคนจะมีส่วนร่วมในเกมอย่างยุติธรรมและซื่อสัตย์” มาดามฮูชพูดเสียงดังหลังจากที่ผู้เล่นของทั้งสองทีมมารวมตัวกัน
สิ่งนี้ขยายออกไปด้วยเวทมนตร์ เพียงพอที่จะได้ยินจากผู้ชมทั้งหมดในสถานที่
อันที่จริง คำพูดของมาดามฮูชมุ่งเป้าไปที่คนบางคนในทั้งสองทีมโดยเฉพาะ
“ฉันรู้สึกว่ากัปตันของทั้งสองฝ่ายพยายามที่จะบีบมือของกันและกัน” อัลเบิร์ตขยับกล้องส่องทางไกลของเขาและเพ่งมองชาร์ลีที่กำลังจับมือกัน เขารู้สึกอยากหัวเราะเล็กน้อย
พยายามบีบมือแรงๆเมื่อจับมือ มีคนชอบเล่นกลนี้ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหน
“ชาร์ลียังถามฉันเป็นพิเศษถึงวิธีการใช้กำลังเมื่อจับมือ” เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นข้างๆ แฮกริด ถือร่มขนาดใหญ่และถือกล้องส่องทางไกล นั่งลงข้างคนสองสามคน
ก่อนเริ่มเกม อัลเบิร์ตรู้สึกว่ามันเต็มไปด้วยดินปืน ฉันเกรงว่าเกมจะไม่ง่ายอย่างที่เขาคิด
ด้ามไม้กวาดบินได้สิบห้าอัน(รวมมาดามฮูช)ลอยขึ้นสู่ท้องฟ้าหลังจากเสียงนกหวีดดังขึ้น
เกมเริ่มต้นอย่างเป็นทางการ
ไม่กี่นาทีต่อมา อัลเบิร์ตกล้าพูดอย่างตะลึงงันเลยว่าเกมนี้เป็นเกมที่สกปรกที่สุดที่เขาเคยเห็นมาอย่างแน่นอน
ควัฟเฟิลถูกลักพาตัวครั้งแรกโดยแจ็ค ภายใต้การปกปิดของเพื่อนร่วมทีม ผู้เล่นกายกรรมคนนี้ใช้กลยุทธ์การจ่ายบอลย้อนกลับอย่างชาญฉลาดเพื่อให้กริฟฟินดอร์ 10 แต้ม
อย่างไรก็ตาม เพื่อป้องกันไม่ให้กริฟฟินดอร์ไล่ลูกบอลเพื่อทำคะแนน บีตเตอร์สลิธีรินจึงเลือกที่จะกระแทกแจ็ค และไม้กวาดของพวกเขาถูกกระเด็นกันหลายแมตร
“ฟาวล์! ฟาวล์!” คลื่นความโกรธปะทุขึ้นจากผู้ชม แทบจะละลายหิมะเหนือหัวพวกเขา
“สลิธีรินจงใจชนเพื่อทำฟาล์ว!” ผู้บรรยายตะโกนว่า "โชคไม่ดีที่การสมคบคิดของพวกเขาล้มเหลว กริฟฟินดอร์เป็นผู้นำในการเก็บ 10 แต้ม ตอนนี้มาดามฮูชมอบลูกควัฟเฟิลให้กับกริฟฟินดอร์"
เกมยังคงดำเนินต่อไป...
“นี่เป็นเรื่องปกติเหรอ?” อัลเบิร์ตเมินเฉยต่อเพื่อนร่วมห้องที่กำลังตะโกนอยู่รอบๆ ตัวเขา และถามแฮกริดที่อยู่ข้างๆ เขาเสียงดัง
"มันไม่ปกติ" แฮกริดหันศีรษะและพูดกับอัลเบิร์ต “อย่างไรก็ตาม ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เกมของกริฟฟินดอร์และสลิธีรินเต็มไปด้วยดินปืน”
หลังจากที่ผู้บรรยายบอกว่ากริฟฟินดอร์ได้คะแนน แฮกริดก็ปรบมืออย่างแรง
“กลิ่นดินปืน?” อัลเบิร์ตหันกลับมามองที่สนาม เขารู้สึกว่าไม่ใช่กลิ่นดินปืน แต่เต็มไปด้วยระเบิด ซึ่งสามารถระเบิดได้ทุกเมื่อ
“กริฟฟินดอร์ยิงอีกประตูและขึ้นนำ 20 แต้ม” เห็นได้ชัดว่าผู้บรรยายไม่มีคุณสมบัติที่เหมาะสมนัก แต่อัลเบิร์ตชอบผู้ชายที่มีอคติต่อสลิธีรินคนนี้
ทีมกริฟฟินดอร์นำ 20 แต้มในเวลาอันสั้น ทำให้ทีมสลิธีรินโกรธจัด พวกเขาเริ่มจับบอลอย่างไร้ยางอาย
เมื่อมาริโอเตรียมส่งบอล แต่ไม้กวาดเขาถูกเตะโดยคนอื่น ทันใดนั้นก็สั่นอย่างรุนแรง เขาต้องจับไม้กวาดด้วยมือทั้งสองข้างเพื่อไม่ให้ล้ม ลูกควัฟเฟิลที่ถือไว้แน่นก็ตกเป็นของสลิธีรินไปด้วยการปล้นซึ่งๆหน้า
อย่างไรก็ตามก็มีการแก้แค้นสลิธีริน เมื่อมาร์คบินผ่านด้านข้างของซีกเกอร์สลิธีริน มาร์คัส ฟลินท์ เขาก็เคลื่อนไหวผิดๆ และชกที่จมูกของคู่ต่อสู้ ทำให้ซีกเกอร์ผู้โชคร้ายก็หน้าหันและเริ่มมีเลือดออก
กริฟฟินดอร์และสลิธีรินได้รับการลงโทษโดยมาดามฮูช
เกมดำเนินต่อไปในความโกลาหลนี้ ทุกๆ สองสามนาที มาดามฮูชจะเป่านกหวีดเพื่อประกาศว่ามีการฟาล์วครั้งแล้วครั้งเล่า
พวกเขาเกือบทำให้กรรมเป็นบ้า
อัลเบิร์ตหยิบขวดน้ำออกมาจิบและเริ่มประณามนักเรียนสลิธีรินกับทุกคน
ไม่มีทาง ล็อคแห่งสลิธีรินตีไอรีนที่ด้านหลังศีรษะด้วยไม้ และถึงกับพูดเล่นๆ ว่าหัวของเธอดูเหมือนลูกบลัดเจอร์
มาดามฮูชเป่านกหวีดอีกครั้ง และลูกควัฟเฟิลก็อยู่ที่แจ็คอีกครั้ง เชสเซอร์หลีกเลี่ยงการสกัดกั้นอย่างชาญฉลาดและรีบบินไปทางล็อคด้วยการเลี้ยวที่เฉียบคม ควัฟเฟิลพุ่งเข้าใส่หน้าบีตเตอร์ที่กำลังตกตะลึงกับความเร็ว และกระดอนกลับ และถูกเพื่อนร่วมทีมที่บินอยู่ด้านล่างหยิบขึ้นมา
“อ่า ขอโทษที พอดีฉันสายตาไม่ค่อยดี ฉันมองผิดคนน่ะ ขอโทษด้วยนะ” แจ็คขอโทษล็อคอย่างกวน ๆ แล้วบินหนีไปบนไม้กวาดโดยไม่รอให้อีกฝ่ายโต้ตอบ
แม้ว่านักเรียนชาวสลิธีรินด้านล่างจะตะโกนว่าทำฟาล์ว แต่มาดามฮูชไม่ได้เป่านกหวีดและถือว่านี่ไม่ผิดกฏ
อย่างไรก็ตามเป้าหมายคือการบินผ่านสลิธีริน พูดได้เพียงว่าเชสเซอร์ของกริฟฟินดอร์ใช้ความคิดริเริ่มที่จะสละความได้เปรียบของตัวเองซึ่งดูเหมือนจะไม่ฟาล์ว
สำหรับการทุบหน้าของฝ่ายตรงข้ามด้วยลูกควัฟเฟิล เป็นตัวล็อคเองที่หลบไม่ได้
จนถึงตอนนี้ แม้แต่ศาสตราจารย์มักกอนนากัลก็ไม่มีเวลาหยุดคำพูดสุดโต่งของผู้บรรยาย หัวหน้าบ้านกริฟฟินดอร์กำลังส่ายหมัดขึ้นฟ้าด้วยความโกรธ
เพราะตอนนี้เมื่อชาร์ลีกำลังจะจับลูกสนิชทองคำ ภาพต่อมาคือเชสเซอร์สลิธีรินก็พุ่งเข้าใส่เขา ทำให้ชาร์ลีเกือบตกลงจากไม้กวาด และเสียโอกาสในการจับลูกสนิชทองคำไป แม้ว่ากริฟฟินดอร์จะได้ 10 แต้มสำหรับเรื่องนี้ แต่ผลที่ได้กลับไม่อาจกลบความโกรธของผู้สนับสนุนกริฟฟินดอร์ และบางคนก็เริ่มขว้างสิ่งของไปที่สถานที่จัดงานเพื่อประท้วง
กริฟฟินดอร์ยังเอาคืน โดยขณะที่สลิธีรินกำลังนำลูกควัฟเฟิลเข้าไปห่วงของกริฟฟินดอร์ เขาก็ถูกวู้ดตบหน้าจนเวียนหัวจนเกือบร่วงจากไม้กวาด
"ลูกโทษ!" มาดามฮูชตะโกนไปทางวูดอย่างโกรธจัด: "ฉันไม่เห็นจำได้ว่ามีกฎใด ๆ ที่อนุญาตให้โจมตีเชสเซอร์ได้"
“ขอโทษครับ ผมตื่นเต้นเกินไป” วู้ดขอโทษราวกับว่าเรื่องเพิ่งเกิดขึ้นนั้นเป็นอุบัติเหตุ
ในกลุ่มผู้ชม อัลเบิร์ตรู้สึกว่าเกมนี้เป็นปัญหามาก มันเป็นเกมที่สกปรกที่สุดที่เขาเคยเห็นมาอย่างแน่นอน
นี่อาจเป็นควิดดิชเลือดร้อนในตำนานหรือไม่?
******
ควัฟเฟิล เป็นลูกสีแดงขนาดเท่าลูกฟุตบอล มีหลุมขนาดใหญ่เต็มไปหมด บินไม่ได้ ในสนามมีแค่ 1 ลูก (คล้ายลูกฟุตบอล)
บลัดเจอร์ เป็นลูกสีดำ ทำจากโลหะ หนักแต่บินเร็วมาก ดังนั้นถ้าโดนลูกบลัดเจอร์อัดเต็ม ๆ ละก็ มีจุก ในสนามมี 2 ลูก (มีขนาดเล็กกว่าลูกฟุตบอล)
โกลเด้นสนิช บินได้เร็ว ขนาดเล็ก จึงมองเห็นยากมาก สีทอง ในสนามมี1ลูก (มีขนาดเท่าลูกปิงปอง)
เชสเซอร์ (Chaser) มีหน้าที่จับลูกควัฟเฟิล แล้วขว้างใส่ในห่วงของทีมตรงข้าม 1 ทีมมี 3 คน
คีปเปอร์ (Keeper) มีหน้าที่ ป้องกันห่วงของทีมตนเองไว้ไม่ให้อีกฝ่ายทำคะแนน 1 ทีมมี 1 คน
บีตเตอร์ (Beater) มีหน้าที่ ตีลูกบลัดเจอร์ให้พ้นจากทีมตัวเอง หรือตีใส่ทีมตรงข้าม 1ทีมมี 2 คน
ซีกเกอร์ (Seeker) มีหน้าที่ จับลูกโกลเด้นสนิชให้ได้ 1 ทีมมี 1 คน.
