ตอนที่ 668 ฉันทำบาปอะไรไว้
เฉียวเมียนเมียนตกตะลึง
นาน่าที่อยู่ข้าง ๆ เธอ ตกอยู่ในห้วงความคิดของตัวเอง
หลังจากตกใจไม่กี่วินาที เฉียวเมียนเมียนก็พูดอย่างสุภาพว่า
“ขอบคุณ คุณตู๋ค่ะ”
“ไม่ต้องขอบคุณ ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป คุณสามารถปฏิบัติกับผมในฐานะเพื่อนก็ได้ ก็มีแต่เพื่อนเท่านั้นแหละที่จะช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ถูกต้องไหมล่ะ” ตู๋อีเล่ยยิ้มหลังจากที่เขาพูดแบบนั้น เขาดูดีมาก เมื่อเขายิ้ม เผยให้เห็นฟันขาวที่เรียงตัวสวย ใบหน้าดูอ่อนเยาว์ สดใส และกระฉับกระเฉงเป็นพิเศษ เขาเป็นชายหนุ่ม
ในขณะนั้น ทำให้เธอนึกถึงผู้ชายที่เธอชอบเป็นครั้งแรก
แม้แต่เฉียวเมียนเมียนก็รู้สึกว่าตู๋อีเล่ยดูดีมากเมื่อเขายิ้ม
แม้ว่าสามีของเธอนั่นหล่อเหลาอยู่แล้ว
แต่ตู๋อีเล่ยและเหมาเยซื่อเป็นคนละประเภท เขาแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง
คนหนึ่งเป็นชนชั้นสูงและเป็นผู้ใหญ่
อีกคนหนึ่งเป็นชายหนุ่มที่สะอาดและมีกลิ่นแสงแดด
แบบแรกเป็นแบบที่ผู้หญิงชอบ
อย่างหลังเป็นประเภทที่เด็กสาวชอบ
“ตู๋อีเล่ย ฉันตามหาคุณมานานแล้ว คุณมาอยู่ที่นี่เอง”
“ทำไมคุณถึงอยู่กับผู้หญิงคนนี้อีกแล้ว”
“คุณนี่เร็วจริง ๆ พริบตาเดียวก็มองตามไม่ทันแล้ว เป็นไปได้ไหมว่าคุณมาหาเธอ?”
ไม่ไกลนัก ไมเคิลก็รีบวิ่งเข้ามา
เมื่อมาถึงตู๋อีเล่ย เขาก็ดึงเขาไปข้างหลังเหมือนแม่ไก่ปกป้องลูกเจี๊ยบของตนเอง
จากนั้นเขาก็จ้องไปที่เฉียวเมียนเมียนอย่างระแวดระวัง เขาโกรธมากจนคิ้วของเขาเกือบจะระเบิด
“เฮ้ เป็นอะไรกัน สาวน้อย ทำไมตู๋น้อยของเราถึงอยู่กับเธออีกล่ะ?”
“อย่าใช้หน้าตาที่ดีเพื่อดึงดูดตู๋น้อยของเราล่ะ มาหาฉัน ขอบอกเลยนะว่าตู๋น้อยของเรากำลังมาแรง ฉันไม่ยอมให้เขาออกเดทเด็ดขาด”
“อะแฮ่ม ไมเคิล หุบปาก!” ตู๋อีเล่ยเดินออกมาจากข้างหลังเขาอย่างงุ่มง่ามและปิดปากเขา
“กำลังพูดเรื่องอะไรน่ะ ผมก็บอกไปแล้วพี่ไปแล้วนี่ ว่าไม่คิดจะเดทตอนนี้”
“ถ้ายังทำแบบนี้อีก ผมจะขอเปลี่ยนผู้จัดการ!”
“เอ่อ..ตู๋...ไปเถอะ” ไมเคิลผลักมือออกด้วยความโกรธแล้วกระทืบเท้า
“ไหนบอกว่าไม่ชอบผู้หญิงคนนี้ไง เธอถึงกับบอกว่าจะเปลี่ยนผู้จัดการเพื่อเธอ หื้อ หื้อ อะไรเนี้ย”
ฉันทำอะไรลงไปเนี้ย ทำไมเรื่องถึงได้กลายเป็นแบบนี้
“ลองคิดดู ฉันผ่านปัญหามามากมายเพื่อดูแลคุณ ปกป้องคุณ นี่คือวิธีที่คุณปฏิบัติกับฉันงั้นเหรอ อ่า คุณบอกว่าต้องการเปลี่ยนให้คนอื่นมาแทนฉันจริง ๆ เหรอ คุณ...”
“ฉันเสียใจจริง ๆ..”
“เจ้าเด็กไร้หัวใจ”
“ฉันอยากจะสับนายเป็นชิ้น ๆ”
เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก
นาน่าพูดไม่ออก
ตู๋อีเล่ยก็พูดไม่ออกเช่นกัน
“อะแฮ่ม อย่าไปสนใจเลย” ตู๋อีเล่ยถูขมับและพูดอย่างช่วยไม่ได้
“ไมเคิลมีอาการบ้าเป็นบางครั้งน่ะ สักพักก็ดีขึ้นเอง ถ้าเขาทำให้คุณกลัว ผมก็ขอโทษแทนเขาด้วย”
“เจ้าเด็กนี่ นายว่าไงนะ บอกว่าใครบ้า” ไมเคิลระเบิดอีกครั้ง
เขาเอื้อมมือไปตีเขา
“โอเค ๆ ไมเคิล” เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดว่า
“ไปคุยกันที่อื่นดีกว่าไหม”
