ตอนที่ 5 กาารเซ็นสัญญา
"พี่ใหญ่ได้โปรดนะค่าา มาเป็นสาวกของฉันเถอะ" ลิลลี่พูดด้วยสายตาอ้อนวอนขั้นสุด
”
วิลเลียมมั่นใจว่าถ้าเขาไม่เคยได้เห็นร่างที่แท้จริงของเทพธิดาโลลิ เขาอาจจะยอมเซ็นสัญญากับเธอทันที
"ขะ ขอโทษ แต่ผมไม่สนใจ"
”
วิลเลียมมองไปรอบๆ อย่างสิ้นหวัง และเขาก็มองไปที่พี่ชายของเขาเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่คนด้านหลังก็ได้พยักหน้าด้วยรอยยิ้มเท่านั้น
"เทพธิดาโลลิก็ดูเป็นทางเลือกที่ดีนะ น้องชาย" อิซเซย์กล่าว "คนรักของฉันบางคนก็เป็นโลลิ ไม่ใช่แค่น่ารักแต่ยังน่าเอ็นดูและซื่อสัตย์อีกด้วย"
”
ลิลลี่ยิ้มกว้างให้วิลเลียม
"มาสิพี่ใหญ่ มาเลือกข้าเป้นเทพผู้อุปถัมภ์สิ ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำให้พี่เสียใจ "
”
เมื่อเห็นอิซเซย์นั้นอยู่ฝั่งเดียวกับเทพธิดาโลลิ สายตาของวิลเลียมก็หันไปหาพระเจ้าองค์เดียวที่ไม่เคยละทิ้งเขาเลยตั้งแต่ที่เข้ามาในวิหารแห่งนี้
"เกวิน ได้โปรด ช่วยฉันด้วย"
”
วิลเลียมร้องขอ
"ทำไมฉันต้องช่วยนายละ ลิลลี่เป็นเทพธิดาที่ดีนะ" เกวินกล่าวและยิ้มออกมา
"เจาคู่ควรกับเธอที่สวรรค์นะ"
”
"ใช่แล้ว เราทั้งสองคู่ควรกันดั่งสวรรค์ประทาน" ลิลลี่พยักหน้าและเห็นด้วยอย่างมีความสุข
”
วิลเลียมรู้สึกได้ว่าร่างกายของเขานั้นค่อยๆ มึนงง อาจจะเป็นเพราะปฏิกิริยาของร่างกายของเขาที่มีต่อเทพธิดาโลลิ หรือบางทีอาจจะเป็นเพราะจุมพิตแปลกๆ ที่เธอเคยใช้
ด้วยความสิ้นหวัง วิลเลียมจึงใช้ไพ่ตายที่จะรับรองความปลอดภัยของเขา
"เกวินนนน ถ้านายช่วย ฉันจะยนอมเซ็นสัญญากับนาย !"
”
วิลเลียมตะโกนออกมา
ลิลลี่ตกตะลึงกับการตัดสินใจของวิลเลียม นี้เป็นครั้งแรกที่มีคนไม่อยากเซ็นสัญญากับเธอ คนส่วนใหญ่ในวิหารมักจะเข้ามาเซ็นสัญญากับเธอเพราะเธอน่ารักและน่าเอ็นดู
เธอไม่เคยคิดว่าการกระทำขงเธอจะทำให้วิลเลียมถึงทางตัน จนต้องเซ็นสัญญากับเทพองค์อื่นอย่างกระทันหัน
"เธอได้ยินแล้วนะ ลิลลี่" เกวินก้าวไปด้านหน้าและดึงโลลิตัวน้อยออกจากวิลเลียม
”
“เชอะ !” ลิลลี่ขมวดคิ้ว
”
หลังจากที่เป็นอิสระแล้ว วิลเลียมก็ได้ผ่อนคลาย เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ 2-3 ครั้งและตั้งสติก่อนจะมองเกวินด้วยสายตาขอบคุณ
"ส่งสัญญามาได้เลย ฉันจะเซ็นให้" วิลเลียมกล่าว
”
เกวินไมไ่ด้ทำอะไรเลยและมองดูวิลเลียมที่ท่าทางจริงจัง เขาอยากให้วิลเลียมนั้นเซ็นสัญญากับเขา แต่ก้ไม่ได้ต้องการที่จะบังคับ เทพแห่งการค้ารู้ว่าเขานั้นเล่นสกปรกเพื่อที่จะให้วิลเลียมเซ็นสัญญาเขาจึงรู้สึกผิด
"ไม่ต้องรีบขนาดนั้น คงจะดีกว่าถ้าเราพูดถึงเรื่องี้ในขณะที่กำลังทานอาหารอร่อยๆ " เกวินกล่าวและกระแอมในลำคอ
”
"นั่น ฟังดูเป็นความคิดที่ดี " อิซเซย์กล่าวเห็นด้วย เขารู้สึกว่าตอนนี้มีอะไรที่ผิดปกติ แต่เขาก็ตัดสินใจที่จะตามน้ำไป
”
"ฉันไปด้วย !" ลิลลี่ไม่อยากถูกทิ้ง เธอจึงตัดสินใจที่จะไปด้วย
”
เกวินพาวิลเลียมและเทพทั้งสองไปที่ร้านอาหารที่ยอดเยี่ยมที่สุดในวิหาร ร้านอาหารแห่งนี้ได้รับการจัดการโดยเทพเจ้าแห่งการทำอาหารโดยพระองค์เอง
ลิ้นของวิลเลียมแบบจะละลายไปกับอาหารเมื่อได้กินเข้าไปคำแรก
"อะ อร่อยย!! " วิลเลียมอุทานออกมาหลังจากกินไปคำแรก
”
แม้ว่าเขาจะตายไปแล้ว แต่อาหารทำให้เขานึกถึงเวลาที่เขาเข้านอนและรู้สึกหิว สถานเลี้ยงเด็กกำกร้ามีเงินทุนไม่มาก และอาหารก็มีจำกัด เขามักจะแบ่งปันอาหารให้กับน้องชายและน้องสาวของเขาเสมอเพื่อที่น้องทั้งสองจะได้อิ่มท้อง
เทพทั้งสามมองเห็นความทรงจำอัน่าเศร้าของวิลเลียมและได้สั่งอาหารมาเต็มโต๊ะ พวกเขามองดูเด็กชายด้วยสายตาที่น่าสงสารและตัดสินใจให้วิลเลียมได้กินอาหารอร่อยๆ ที่คุ้มค่าไปตลอดชีวิต
หลังจากทานอาหารเสร็จ วิลเลียมก็ตบพุ้งของเขาอย่างพอใจ
"อาหารที่ดีที่สุด" วิลเลียมกล่าวและหลับตาอย่างพอใจ
”
"นายอยากกินอีกไหม เราสั่งเพิ่มได้เสมอ" เกวินถาม
”
"ขอบคุณ แต่ฉันอิ่มแล้วแหละ"
"โอเค ถ้านายว่าอย่างนั้น"
”
วิลเลียมมองไปรอบๆ ร้านอาหารและลูกค้าส่วนใหญ่เป็นประเจ้า วิลเลียมรู้แค่ว่าผู้ถูกเลือกส่วนใหญ่ทำได้ทำการเลือกเทพผู้อุปถัมภ์และได้กลับไปเกิดใหม่เป็นวัฏจักร
"เกวิน ช่วยบอกหน้าที่ของเหล่าผู้ติดตามหน่อยได้ไหม ฉันไม่เข้าใจสิ่งนี้ จริงๆ แล้วมีอะไรที่ฉันต้องทำเพื่อแลกกับพรของนายหรือเปล่า"
”
วิลเลียมถามและเกาแก้มด้วยความเขินอาย
"ก่อนอื่น ให้ฉันบอกนายเพิ่มเติมเกี่ยวกับฉันก่อน หลังจากที่ฉันอธิบาย นายสามารถเลือกด้วยตัวนายเองได้ว่าต้องการให้ฉันเป็นเทพผุ้อุปถัมภ์หรือไม่" เกวินกล่าวและอยากให้วิลเลียมเลือกเขาด้วยใจจริงไม่ใช่ว่าเขาบังคับ
”
วิลเลียมประหลาดใจกับท่าทางของเกวิน และท้ายที่สุดเขาตัดสินใจพยักหน้าและฟังคำอธิบายจากเกวิน เมื่อเห็นว่าวิลเลียมได้สนใจอย่างเต็มที่แล้ว เกวินจึงเริ่มอธิบาย
"อย่างที่นายรู้ ฉายาของฉันคือ Jack of all Trades หรือ Master of None เช่นเดียวกับพี่ชายของนาย อิซเซย์ ทันทีที่นายเซ็นสัญยากับฉัน นายจะได้รับพรจากฉัน พรของฉันก็เป็นดังนี้ นายจะมีประสบการณ์เพิ่มขึ้น 20% ที่นายจะได้รับเมื่อนายเพิ่มเลเวลอาชีพของนาย "
”
"อาชีพ เหมือนในเกมหรอ"
”
วิลเลียมถาม เขาเคยเล่นเกม RPG มาก่อน และเขาค่อนข้างคุ้นเคยกับแนวคิดการปรับเลเวล เด็กชายยังอานนิยายมากมายเกี่ยวกับการฝึกฝนและเกมเสมือนจริง ดังนั้นมันจึงง่ายมากสำหรับเขาที่จะเข้าคำอธิบายของเกวิน
"ใช่นั้นเป็นข้อดีข้อแรกในการเป็นผู้ติดตามของฉัน " เกวินพยักหน้ายืนยัน
"อย่างที่สอง นายจะได้รับคะแนนทักษะพิเศษเมื่อเลเวลอาชีพของนายเพิ่มขึ้น มันน่าทึ่งมากใช่ไหมละ"
”
"มันน่าทึ่งมาก แต่ฉันมีคำถาม"
”
"และนั่นคือ?"
"พรองนายจะใช้กับโลกที่จะไปอยู่ได้หรอ ฉันสงสัยว่าพรของนายจะมีประโยชน์ถ้าฉันเกิดใหม่บนโลกแต่ถ้าโลกนั้นไม่มีมอนเตอร์ ฉันก็ไม่สามารถรับค่าประสบการณ์การได้จากการฆ่ามอนเตอร์"
”
"ใครบอกนายว่านายจะได้รับ EXP จากการฆ่ามอนเตอร์อย่างเดียวละ" เกวินถามกลับดวยรอยยิ้ม
”
"ไม่ต้องฆ่ามอนเตอร์งั้นหรอ" วิลเลียมถามกลับ
”
"นายไม่เป็นต้องฆ่ามอนเตอร์เพื่อนรับ EXP ในการอัพทักษะอาชีพของนาย วิลเลียมจำเอาไว้ ทุกโลกนั้นมีกฏของตัวเอง ฉันเชื่อว่าโลกจะมีคำที่จะทำสิ่งที่ชาวโรมันมันในกรุงโรม เช่นเดียวกับส่วนที่เหลือของโลก เมื่อนายอยู่โลกนั้นนายก้จะทำในสิ่งที่ผู้คนบนโลกนั้นทำ นายเข้าใจไหม"
”
"อ่อออ"
"โอเค" เกวินยังคงอธิบายต่อไป
"อย่างที่สามคือ เมื่อนายปลดล้อคอาชีพได้ 10 อาชีพ นายจะสามารถรวบรวมอาชีพทั้งหมดเข้าด้วยกัน ตัวอย่างเช่น ถ้านายเป็นอัศวิน นักบวช นักเวทย์ ดรูอิท นักรบมังกร และอื่นๆ "
”
"ฟังดูดีเกินกว่าจะเป็นจริงนะ ฉันเป็นอะไรก็ได้หรอ"
”
วิลเลียมถาม ถ้าทุกคนมีความสามารถที่เหนือชั้นขนาดนั้นได้ เกวินคงไม่อยกาให้พวกเขามาเป็นสาวก
เกวินยิ้มแหยะๆ เมื่อขเาตัดสินที่จะกล่าวกับวิลเลียมอย่างซื่อสัตว์ "ความจริงก็คือ คนส่วนใหญ่มีอาชีพได้เพียง 1-3 อาชีพในช่วงชีวิตของพวกเขา การที่จะทำให้ไดด้ 10 อาชีพหรือมากกว่านั้นเป็นไปได้สำหรับคนที่มีอายุยืนยาวอย่างพวกเอลฟ์เท่านั้น"
”
"แต่ฉันไม่ใช่เอลฟ์ เวรเอ้ย"
”
"ไม่แน่ เฉพาะความสามารถในการรวมอาชีพเข้าเป็นหนึ่งเดียวนั้นไม่นายไม่สามารถทำได้ แต่ประโยชน์อื่นๆ ยังคงเหลืออยู่"
”
"อืน นั้นคงเป็นข่าวดี" วิลเลียมรู้ลึกโล่งใจเพราะกรที่เกวินกล่าวถึงไม่ใช่ว่ามันจะไม่ดี
"ได้ ฉันต้องเซ็นที่ไหน"
”
"นายแน่ใจหรอกว่านายต้องการเป็นสาวกของฉันจริงๆ เพราะยังมีกระเจ้าคนอื่นๆ ที่ดีกว่าฉันอีกนะ" เกวินกล่าว
”
"ฉันเชื่อใจนาย ฉันเชื่อว่านายพูดจริง และฉันจะไม่ผิดหวัง" วิลเลียมมองเกวินและกล่าว
”
เกวินสัมผัสได้ถึงก้อนหินที่หล่นลงมา เขาโบกมือและสัญญาได้ปรากฏขึ้นในอากาศ จากนั้นเขาก็มอบมันให้กับวิเลียมพร้อมปากกา เทพเจ้าแห่งการค้านั้นพยายามอย่างเต็มที่เพื่อไม่ให้มือของเขาสั่น อันที่จริงแล้วนอกจากวิลเลียมแล้ว เขามีผู้ติดตามเพียงคนเดียว
พระเจ้าที่ไม่มีผู้ติดตามจะสลายหายไป
นี่คือเหตุผลที่เขาค่อนข้างสิ้นหวังที่จะรับวิลเลียมไว้ภายใต้ปีกของเขา และในที่สุด ความซื่อสัตย์ของเขาทำให้วิลเลียมเลือกเขาเป็นเทพผุ้อุปถัมภ์ หลังจากเซ็นสัญญา วิลเลียมรู้สึกถึงความสัมพันธ์ที่แน่นเฟ้นระหว่างเขากับเกวิน มันเป็นความอบอุ่นที่มากและทำให้วิลเลียมรู้สึกปลอดภัย
