238 - วิชาฝ่ามืออรหันต์สิบแปดกระบวนท่า

1550 - วิชาฝ่ามืออรหันต์สิบแปดกระบวนท่า

หลังจากที่สิงโตทองพูดสิ่งเหล่านี้มันก็ไม่ได้สนใจอะไรอีกแต่มุ่งมั่นในการสร้างร่างสีทองต่อไป แม้ว่ามันจะอยู่ในร่างสัตว์ร้ายแต่ตอนนี้มันนั่งลงบนทะเลสาบท่าทางของมันดูสง่างาม

มันเป็นเหมือนดวงอาทิตย์ที่ยิ่งใหญ่กำลังปลดปล่อยแสงสีทองออกมา ด้านหลังศีรษะของมันมีรูปจำแลงของพระพุทธรูปปรากฏออกมา ทั้งยังมีเสียงสวดมนต์ที่ฟังได้ไม่ชัดดังขึ้นอีก!

“สิงโตน้อยตัวนี้ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ ก่อนหน้านี้ข้าได้ยินมาว่ามีเพียงพระอาวุโสเท่านั้นที่สามารถบรรลุการตรัสรู้จนสามารถปรากฏรูปลักษณ์ที่สดใสของพุทธะองค์ได้ ตอนนี้มันถึงกับทำได้จริงๆ!” ผู้อาวุโสคนหนึ่งกล่าวพร้อมกับถอนหายใจ

ราชสีห์ผู้กล้ากำลังสร้างร่างกายอันสมบูรณ์แบบเพื่อที่จะลงไปรับมรดกที่อยู่ด้านล่างของทะเลสาบแห่งนี้!

ที่ด้านล่างของทะเลสาบ

ปรากฏคลื่นซัดสาดคล้ายกับมังกรอาละวาด แสงมงคลพุ่งขึ้นราวกับภูเขาไฟปะทุอย่างต่อเนื่อง

ทุกอย่างเกิดจากโครงกระดูกสีทองนั่น!

มันนั่งลงในซากกระดูกอันมากมายมหาศาลปลดปล่อยแสงสีทองที่ส่องประกายออกมาพร้อมกับเสียงสวดคาถาดังกึกก้อง

มันเต็มไปด้วยความศักดิ์สิทธิ์อย่างหาที่เปรียบมิได้ ราวกับพุทธองค์ได้จุติลงมาอีกครั้งเพื่อโปรดสัตว์ในโลกให้พ้นทุกข์

ทุกอย่างเหล่านี้มีความสิ่งศักดิ์สิทธิ์เป็นมงคลและสงบสุข แต่สำหรับสือฮ่าวมันเปรียบเหมือนหายนะสำหรับเขา ตอนนี้เขากระอักเลือดออกมาไม่หยุดร่างกายที่ถูกสร้างขึ้นมาใหม่พร้อมที่จะถูกทำลายลงไปทุกเมื่อ

เป็นเพราะโครงกระดูกสีทองนี้แม้ว่ามันจะนั่งอยู่ที่นั่น แต่มือขนาดใหญ่ของมันยังคงฟาดเข้าใส่สือฮ่าว แม้ว่าบางครั้งจะไม่ได้สัมผัสกับร่างของเขาโดยตรงแต่คลื่นน้ำที่ซัดตามมาก็เพียงพอที่จะทำให้ร่างกายของเขาแตกสลาย

มือของคนผู้นั้นไม่ทราบว่ามีพลังมากกว่าอาวุธวิเศษกี่เท่าต่อกี่เท่า เมื่อมันกระแทกฝ่าออกมาร่างกายของสือฮ่าวก็เกิดรอยแตกขนาดใหญ่ในทุกครั้ง

นี่เป็นเพียงการโจมตีครั้งที่สาม แต่สือฮ่าวก็รู้สึกเหมือนว่าชีวิตของเขาจะดับสูญได้ทุกเมื่อ!

ไม่ใช่ว่าเขาไม่แข็งแกร่งพอหรือเป็นเพราะคัมภีร์ที่ไม่ไม่อาจหยั่งรู้สามารถสร้างได้เพียงร่างกายภายนอกเท่านั้น แต่เนื่องจากโครงกระดูกสีทองนี้น่ากลัวเกินไปขอบเขตการบ่มเพาะของมันเมื่อครั้งยังมีชีวิตอยู่อาจสูงถึงขั้นราชาอมตะ

ถึงมันจะตายไป แต่พลังที่เหลืออยู่ในกระดูกสีทองเหล่านั้นก็ยังเพียงพอที่จะฆ่าผู้ฝึกฝนอาณาจักรแห่งความว่างเปล่าได้อย่างง่ายดาย!

เป็นที่แน่ใจว่าโครงกระดูกนี้ไม่ได้ตั้งใจที่จะสังหารสือฮ่าวไม่เช่นนั้นเขาคงตายไปนานแล้ว

หลังจากโจมตีออกสามฝ่ามือมันก็ไม่ได้เคลื่อนไหวอีกแต่นั่งสงบนิ่งอยู่ตรงนั้น

สือฮ่าวตกใจมาก แต่เขาจะมัวคิดมากอยู่ไม่ได้เมื่อมีเวลาให้พักหายใจเขาต้องรีบรักษาร่างกายให้เร็วที่สุด ทันใดนั้นเขาก็ได้ตรวจสอบตัวเองและพบสิ่งที่แปลกประหลาดบางอย่าง

พื้นที่ที่ฝ่ามือที่ฟาดมาล้วนโจมตีเข้าไปในจุดอ่อนของเขาราวกับว่ามันกำลัง 'หยิบจับข้อบกพร่อง'ให้เห็น!

เมื่อคิดได้ดังนั้นสือฮ่าวสือฮ่าวก็ตระหนักถึงบางสิ่งบางอย่าง โครงกระดูกสีทองนี้เปรียบเสมือนตำราวิชาหรือไม่? มันให้คำแนะนำในการบ่มเพาะสามารถช่วยให้เขาก้าวไปอีกขั้นได้หรือปล่าว?

ครู่ต่อมาสือฮ่าวใช้ญาณวิเศษที่ทรงพลังที่สุดในการจดจำวิธีการโจมตีเมื่อสักครู่ของโครงกระดูกเข้าไปในส่วนลึกที่สุดของจิตใจ หลังจากนั้นเขาไม่รอช้ารีบฝึกฝนมันทันที

เมื่อทุกอย่างสงบลงใบหน้าของสือฮ่าวก็แสดงออกอย่างแปลกๆ โครงกระดูกนี้ช่วยเขาปรับปรุงความแข็งแกร่งในการโจมตีหรือไม่?

เปง!

ในตอนนั้นเองแสงสีทองแผ่ขยายออกไป โครงกระดูกสีทองก็ฟาดฝ่ามือเข้าหาสือฮ่าวอีกครั้ง การโจมตีครั้งนี้ยังรุนแรงมากกว่าเมื่อสักครู่อีก

การโจมตีเริ่มขึ้นอีกรอบ!

แน่นอนว่าสือฮ่าวไอออกมาเป็นเลือดอีกครั้งอาการบาดเจ็บของเขาก็แย่ลงไปอีก

อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้หวาดกลัว แต่ในทางกลับกันเขาค่อนข้างคาดหวังว่าจะพบจุดอ่อนของเขาจากการโจมตีเหล่านี้

หลังจากการโจมตีสามครั้งร่างกายของสือฮ่าวก็ได้รับความเจ็บปวดอย่างหนัก กระดูกในร่างกายของเขาแตกหักแทบทุกชิ้น เนื้อหนังของเขาเกือบจะไม่มีส่วนไหนที่มีสภาพดีเลย

หลังจากการโจมตีสามครั้งโครงกระดูกสีทองนั้นก็หยุดเคลื่อนไหวและนั่งลงเหมือนเดิม

สือฮ่าวขมวดคิ้ว เป็นไปได้ไหมว่าร่างกายของเขามีข้อบกพร่องมากมายขนาดนี้?

เมื่อเขาตรวจสอบตัวเองอย่างละเอียดในครั้งนี้เขาก็รู้ว่ามันเป็นผลมาจากการที่ข้อบกพร่องของเขาถูกขยายออกไปอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

หากเขาพยายามค้นหาพวกมันด้วยตัวเองแม้แต่ดวงตาสวรรค์ก็ไม่สามารถทำได้!

หลังจากที่ข้อบกพร่องถูกขยายออกเป็นหลายเท่าและถูกโจมตีอย่างหนักก็ส่งผลให้ร่างกายของเขาถูกปกคลุมไปด้วยเลือด

“แท้จริงแล้วในโลกทุกอย่างล้วนมีความผิดพลาดไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบ? หากค้นหาอย่างรอบคอบก็มักจะพบข้อบกพร่อง อยู่เสมอ ด้วยระดับการบ่มเพาะของโครงกระดูกทองคำการค้นหาจุดอ่อนของผู้ฝึกตนในระดับของข้าก็คงไม่ใช่เรื่องยากนัก”

สือฮ่าวตัดสินใจได้ทันที เขาเต็มไปด้วยความผ่อนคลายและมีสมาธิกับการเรียนอย่างเต็มที่ยิ่งไปกว่านั้นยังพยายามฟื้นฟูร่างกายที่ได้รับบาดเพื่อเจ็บชดเชยจุดอ่อนของเขา

ในระหว่างขั้นตอนนี้คัมภีร์ที่ไม่อาจหยั่งรู้ก็ได้ส่องแสงและส่งเสียงดังกึกก้อง ราวกับว่าร่างกายของเขาถูกสร้างขึ้นใหม่

จากนั้นไม่นานโครงกระดูกสีทองก็ขยับอีกครั้งและกระแทกฝ่ามือออกมา

มันเป็นอย่างที่สือฮ่าวสงสัยนี่เป็นการค้นหาข้อบกพร่องโดยเฉพาะ ครั้งนี้การโจมตีทั้งสามฝ่ามือพยายามหาจุดอ่อนของเขาจนพบดังนั้นมันจึงโจมตีโดยตรงที่ประตูภายในร่างกายของเขาทำให้สถานที่เหล่านั้นเกิดความสับสนวุ่นวาย

แสงสีทองจำนวนมากเออล้นออกมาจากประตูเพื่อปกป้องร่างกายของเขา!

สือฮ่าวจิตใจสั่นสะท้าน นี่เป็นการช่วยเหลือการบ่มเพาะของพวกเขาจริงๆ!

โครงกระดูกสีทองมีเพียงสัญชาตญาณประเภทหนึ่งเท่านั้นที่ทำให้มันสามารถเคลื่อนไหวได้ แต่ด้วยคำสั่งลึกลับประเภทหนึ่งที่ผสมผสานกันทำให้พฤติกรรมประเภทนี้กลายเป็นปฏิกิริยาดั้งเดิมของมัน

โครงกระดูกสีทองนั้นโจมตีเข้ามายังประตูในร่างของสือฮ่าว ด้วยความปรารถนาที่จะทำให้พวกมันเปิดกว้างขึ้น พลังที่พวกมันปลดปล่อยออกมาจะได้มากขึ้นนั่นเอง

อย่างไรก็ตามแม้กระทั่งใครบางคนที่มีพลังพอๆกับโครงกระดูกนี้ก็คงไม่มีความสามารถที่จะทำได้ถึงระดับนี้แน่นอน

เมื่อการโจมตีชุดนี้ปรากฏอีกครั้งมือกระดูกนั้นก็จับสือฮ่าวไว้โดยตรง จากนั้นก็บดขยี้ร่างกายของเขาอย่างรุนแรง

สือฮ่าวเจ็บปวดจนต้องร้องหาบิดามารดา แสงสีทองที่แผ่ขยายออกมานั้นบดขยี้ร่างกายของเขาจนแหลกสลายในพริบตา!

อย่างไรก็ตามเขาก็ฟื้นกลับมาอีกครั้ง สือฮ่าวหันไปมองมือกระดูกที่ถูกดึงกลับไป

หลังจากครั้งนั้นโครงกระดูกสีทองจะโจมตีเพียงครั้งเดียวเท่านั้นเพื่อให้เวลาแก่สือฮ่าวในการพักฟื้นร่างกาย

แม้ว่าจะไม่มีข้อบกพร่องใดๆหลงเหลืออยู่ แต่มือข้างนี้ก็ยังคงขยี้เขาจนได้รับบาดเจ็บอย่างแสนสาหัส สัญชาตญาณของมันบังคับให้หาข้อบกพร่องอย่างรุนแรงจนถึงที่สุด

"แย่แล้ว!"

สือฮ่าวรู้สึกว่าสิ่งต่างๆกำลังดำเนินไปในแนวทางที่เลวร้าย มือกระดูกข้างนั้นดึงวิญญาณดั้งเดิมของเขาออกมาแล้วขยี้เบาๆ

อย่างไรก็ตามเขาคิดมากเกินไป ในระดับปัจจุบันของเขาความแข็งแกร่งของวิญญาณดั้งเดิมกลายเป็นเรื่องน่าเหลือเชื่อเกินไปจากขอบเขตจินตนาการแล้ว ไม่ว่ามันจะถูกทำลายอย่างไรมันก็จะกลับมารวมกันอีกครั้ง

เดิมทีเขากังวลว่าเขาไม่มีวิธีการบ่มเพาะวิญญาณดั้งเดิมในระดับของคัมภีร์ที่ไม่อาจหยั่งรู้ ดังนั้นจึงอาจมีปัญหาใหญ่บางอย่าง

อย่างไรก็ตามในท้ายที่สุดเขาก็พบว่ามือกระดูกนั้นบดขยี้วิญญาณดั้งเดิมของเขาเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บที่แฝงอยู่ตั้งแต่ครั้งการต่อสู้ในเทือกเขายาศักดิ์สิทธิ์

วิญญาณดั้งเดิมของเขาดูเหมือนจะหดตัวลงเล็กน้อย แต่ก็บริสุทธิ์ยิ่งขึ้นและแข็งแกร่งคงทนมากกว่าเดิม!

หลังจากที่วิญญาณดั้งเดิมของเขากลับเข้าสู่หน้าผาก มือสีทองข้างนั้นก็กระแทกร่างกายของเขาจนแตกเป็นเสี่ยงๆ บังคับให้ดอกไม้เต๋าที่ยิ่งใหญ่ปรากฏออกมาบนศีรษะของเขาพร้อมกับเผยให้เห็นสิ่งมีชีวิตที่อยู่ในนั้น

นั่นคือคนที่ดูเหมือนจะมีชีวิตอยู่ในอดีตคนนั้นนั่นเอง!

บนร่างของคนตัวเล็กคนนี้คือตราประทับการกลับชาติมาเกิด นับตั้งแต่ที่มันออกมาปกป้องสือฮ่าวจากแท่นประหารเซียนสัญลักษณ์แห่งการกลับชาติมาเกิดใหม่นี้ก็ไม่เคยแยกออกจากร่างของมันเลย

เมื่อมือสีทองนี้ฟาดเข้าที่ตัวของมันทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่น่าอัศจรรย์ขึ้น

สือฮ่าวสามารถได้ยินเสียงคำรามที่อยู่ห่างไกลพร้อมกับเสียงสวดคัมภีร์ลึกลับ นอกจากนี้ยังมีพลังแห่งความโกลาหลรวมทั้งหมอกเซียนเอ่อล้นออกมาจากร่างกายของมัน

ทันทีที่มือกระดูกสัมผัสกับสิ่งมีชีวิตที่อยู่ภายในดอกไม้เต๋า ตราประทับแห่งการเกิดใหม่ก็ถูกกระแทกจนหลุดออกไปในที่สุด และกลับมาสลักลงบนมือของสือฮ่าวอีกครั้ง

ในเวลาเดียวกันสือฮ่าวรู้สึกว่าร่างกายของเขาสั่นสะท้านราวกับว่าโซ่ตรวนถูกปลดออก มันเป็นความรู้สึกที่ปลอดโปร่งและสบายใจเป็นอย่างมาก

ราวกับว่าเขาถูกขังอยู่ในคุกมืดมานานแสนนาน ในที่สุดตอนนี้ก็ได้เห็นแสงแดดอีกครั้งแม้แต่ร่างกายและจิตใจของเขาก็รู้สึกโล่งและเป็นอิสระ

สิ่งนี้ทำให้เขาหวั่นไหวอย่างมาก เขาสามารถรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าร่างกายของเขาดูเหมือนจะมีความคล่องตัวมากขึ้นเรื่อยๆ

สามารถสะท้อนกับเต๋าแห่งอดีตทำให้เวลาที่ใช้ในการบ่มเพาะย่นระยะลงมาอย่างรวดเร็ว!