EP 421 ต้องจัดการ

EP 421 ต้องจัดการ

By loop

พื้นที่พักผ่อน.

หลิวเฉินนั่งข้างมาดามหานบนม้านั่งยาวเพื่อพูดคุยกับเธอด้วยรอยยิ้ม

ดงซูบินเชื่อมั่นในนกที่มีขนเดียวกันรวมตัวกัน เขาไม่มีความประทับใจที่ดีต่อหลิวเฉินซึ่งสนิทกับผานโจว เขามองไปรอบ ๆ และไม่เห็นผางโจวและเด็กคนอื่น ๆ ที่อยู่ในกลุ่มของพวกเขา จากการแสดงออกของมาดามหาน ดูเหมือนว่าเธอจะรู้จักหลิวเฉิง บางทีเธออาจเคยเห็นการแข่งขันของเขาในทีวีมาก่อน

พวกเขารู้จักกัน?

ดงซูบินเดินเข้ามาใกล้เพื่อฟังการสนทนาของพวกเขา

หลิวเฉิงกล่าว “พี่ใหญ่ คุณควรหลีกเลี่ยงการออกกำลังกายบนลู่วิ่ง มันมีพลังมากเกินไปสำหรับคุณ เราขึ้นไปชั้นบนเพื่อเล่นเกมสนุกเกอร์กันไหม”

มาดามฮันยิ้มจางๆ “มันมีไว้สำหรับออกกำลังกายเท่านั้น และฉันก็ไม่รู้ว่าจะเล่นสนุ๊กเกอร์ยังไงดี”

"ไม่เป็นไร. ฉันสามารถสอนคุณได้“หลิวเฉิงยิ้ม”สนุกเกอร์เป็นเรื่องง่าย และคุณสามารถเชี่ยวชาญได้ในเวลาไม่นาน”

ฮันจิงโบกมือของเธอ “ไม่ ฉันอายุห้าสิบแล้ว และไม่เหมาะที่จะเล่นกีฬาของเยาวชนอย่างสนุกเกอร์”

หลิวเฉิงอุทาน “คุณอายุห้าสิบแล้วเหรอ? คุณดูเหมือนคุณอายุสี่สิบต้นๆ ไม่ค่อยเห็นใครที่ค่อยรักษาตัวเองดีได้เหมือนคุณ”

ดงซูบินเกือบระเบิด เขาตระหนักว่าหลิวเฉิงไม่รู้จักมาดามฮัน มิฉะนั้นเขาคงไม่พูดแบบนั้น มาดามหานดูไม่เหมือนในวัยห้าสิบและยังมีเสน่ห์อยู่ แต่คุณเป็นใครที่จะพูดแบบนี้? นี่มันมากเกินไปแล้ว! กล้าดียังไงมาเสนอสอนมาดามหานเล่นสนุ๊กเกอร์จีบเธอ! เวรเอ๋ย! คุณกำลังพยายามที่จะศาลเธอ?! คุณกล้าเกินไป! แม้ว่าหานจิน จะไม่ใช่ภรรยาของสมาชิกโพลิบูโร แต่เธอก็ยังคงเป็นแม่ยายในอนาคตของดงซูบิน! เธอไม่ใช่คนที่คุณสามารถหลอกได้!

ผางโจวก้าวออกมาจากอีกมุมหนึ่งของโรงยิมและหัวเราะเยาะ

หลังจากที่เห็นหลิวเฉิงมีเจตนาร้าย ดงซูบินก็ไม่สามารถแสร้งทำเป็นไม่เห็นหรือได้ยินอะไรเลย เขาเดินไปอย่างรวดเร็ว

มาดามหานเห็นดงซูบินและโบกมือให้เขา “ซูบิน ขอแนะนำตัวเอง. นี่คือนักสนุกเกอร์แห่งชาติของเรา หลิวเฉิง คุณได้ดูการแข่งขันของเขาหรือยัง”

หลิวเฉินหันไปหา ดงซูบินและพยักหน้า

แต่ ดงซูบินไม่ได้ให้ 'ใบหน้า' แก่หลิวเฉิน “สนุกเกอร์? ไม่”

หานจิงรู้สึกขบขัน

หลิวเฉินเป็นคนที่พลาดท่าพลาดท่าและได้เข้าร่วมการแข่งขันระดับนานาชาติในช่วงอายุสามสิบกลางๆ เขาไม่ชอบคนที่ประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย ตัวอย่างเช่น ดงซูบินซึ่งเป็นหัวหน้าสำนักงานส่งเสริมการลงทุน ขมวดคิ้ว แต่เขาไม่ได้พูดอะไร เขายิ้มให้มาดามหาน “พี่ใหญ่ ไปที่ห้องบิลเลียดกันเถอะ เพื่อนของฉันอยู่ที่นั่น และเราจะมีนัดกระชับมิตรในภายหลัง ฮาฮา… ฉันขอเชิญคุณดูการแข่งขัน”

หานจิงโบกมือของเธอ “คุณทุกคนสามารถไปข้างหน้า ฉันไม่ว่าอะไรหรอก.”

หลิวเฉิงยืนกราน “พี่ใหญ่ มันเป็นเพียงชั่วขณะหนึ่ง ห้องบิลเลียดอยู่ที่ชั้น 3 ไปกันเถอะ”

บอดี้การ์ดของหานจิงได้เฝ้าดูพวกเขามาโดยตลอด เขาขมวดคิ้ว แต่ไม่ได้ไปไล่หลิวเฉินออกไปในขณะที่เธอไม่ได้พูดอะไร

แต่ ดงซูบินไม่สามารถระงับความโกรธของเขาได้อีกต่อไป “ไอ้เ**วร! ฉันให้เวลาคุณสามวินาทีในการหลงทางเดี๋ยวนี้!”

ดงซูบินดังและดึงดูดทุกคนในโรงยิม บางคนจำหลิวเฉินได้ เนื่องจากเขาเพิ่งออกทีวีบ่อยครั้ง

หลิวเฉิน โกรธมากหลังจากที่ ดงซูบินขึ้นเสียงของเขา

ผางโจวซึ่งอยู่ไกลออกไปก็ขมวดคิ้ว เขาไม่ได้คาดหวังว่า ดงซูบินจะเริ่มดุ หลิวเฉินทันที

“ซูบิน” มาดามหานจ้องดงซูบิน “ควบคุมอารมณ์ของคุณหน่อย”

ดงซูบินรู้ว่ามาดามฮันไม่ได้โกรธเขาที่อารมณ์เสีย เนื่องจากสถานะของเธอ เธอไม่สามารถคบกับหลิวเฉิน ในที่สาธารณะได้ และเธอต้องการให้ ดงซูบินจัดการเรื่องนี้

หลิวเฉินเคยแข่งขันในระดับนานาชาติและเป็นนักลงทุนเมื่อเร็วๆ นี้ นั่นเป็นเหตุผลที่เขาไม่กลัว ดงซูบินหัวหน้าหน่วยงานจากเขตเล็ก ๆ เขามองไปที่ ดงซูบินอย่างเย็นชาและตะโกน “ฉันคุยด้วยเหรอ! ใครกับคุณ!?” เขารู้ว่าเขาไม่สามารถจับหญิงวัยกลางคนคนนี้ได้และไม่คิดจะคบค่ากับดงซูบิน

มาดามหานหรี่ตาและมองไปที่หลิวเฉิง

เวรนี้! ยังกล้าด่าฉันอีกเหรอ? ดงซูบินกลับมาด้วยรอยยิ้มที่เย็นชา "คุณคิดว่าคุณเป็นใคร?! เพียงเพราะคุณได้ลงเล่นระดับนานาชาติมาบ้างแล้ว และคุณคิดว่าคุณยอดเยี่ยมหรือไม่! ฉันจะนับหนึ่งถึงสาม และถ้าไม่ปล่อย อย่าโทษฉัน!“มาดามหานกำลังมองดูพวกเขา และดงซูบินไม่ต้องการทุบตีเขาเว้นแต่จำเป็น เขายื่นสามนิ้ว”… สาม… สอง… หนึ่ง…” เมื่อเขานับหนึ่งหลิวเฉินก็ขยับ

หลิวเฉินมีอารมณ์ไม่ดี และเขาก็เหวี่ยงแขนไปที่แขนของ ดงซูบิน“บ้าไปแล้ว! อย่าชี้นิ้วมาที่ฉัน”

ดงซูบินยังคงถือถ้วยกระดาษและ หลิวเฉินสะบัดถ้วยออกจากมือของเขา และมาดามหานถูกสาด!

ใบหน้าของหานจิงเปลี่ยนไปและผู้คุ้มกันก็รีบวิ่งเข้ามา

ดงซูบินอยู่ในความงุนงงในวินาทีหลังจากที่มาดามฮันถูกสาดน้ำและเขาก็ระเบิด เขาเตะออกไปอย่างโกรธจัด แต่หลิวเฉิงหลบเลี่ยงการเตะและเยาะเย้ย เขาชกหมัดไปที่ใบหน้าของ ดงซูบินดงซูบินไม่ได้หลบและใช้หมัดของเขาเพื่อชกต่อยของ หลิวเฉิง แบม! หมัดทั้งสองปะทะกัน และหลิวเฉิงก้าวถอยหลังด้วยความเจ็บปวด!

ดงซูบินก้าวไปข้างหน้าและเตะ หลิวเฉิง ที่หัวเข่าของเขา!

แบม! หลิวเฉิงล้มลงกับพื้น สะดุ้งด้วยความเจ็บปวด!

ถ้าน้ำกระเด็นใส่ ดงซูบินเขาอาจจะไม่โกรธมาก แต่ตอนนี้ มาดามหานถูกสาดน้ำ และดงซูบินงก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป เขายกขาขึ้นและกระทืบหลิวเฉิง!

*แตก!

“อ๊ากกกกก!” เข่าของหลิวเฉิงเกือบจะแตก

ตงเสวี่ยปิงไม่หยุด เขาก้าวไปข้างหน้าและเตะใบหน้าของหลิวเฉิน “ไอ้เวร!”

ใบหน้าของ หลิวเฉินโดนมัดกระทบริมฝีปากและแก้มของเขา!

บอดี่การ์ดรู้สึกประหลาดใจกับปฏิกิริยาที่รวดเร็วและโหดเหี้ยมของ ดงซูบินเมื่อไปถึง ดงซูบินได้ปิดการใช้งานหลิวเฉิน ด้วยสองการเคลื่อนไหว เขาสามารถยืนเคียงข้างมาดามหานเพื่อปกป้องเธอเท่านั้น

หานจิงเช็ดน้ำบนเสื้อผ้าของเธอด้วยผ้าขนหนู “ซูบิน พอแล้ว”

ดงซูบินไม่พอใจและกระทืบท้องของหลิวเฉินสองครั้ง *อาเจียน. หลิวเฉินกลิ้งไปด้านข้างและอาเจียนบนพื้น เขาเกือบจะหมดสติจากการถูกทุบตีของ ดงซูบินดงซูบินไม่ได้รั้งคนอย่างหลิวเฉิน เขาต้องสอนบทเรียนเรื่องการล่วงละเมิดและสาดน้ำใส่หานจิง มิฉะนั้น เสี่ยวหลานและเลขานุการเสี่ยว จะไม่ปล่อยให้เขาไป

หลิวเฉิน คร่ำครวญด้วยความเจ็บปวดบนพื้น

พนักงานของโรงยิมวิ่งเข้ามาพร้อมกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองสามคน "เกิดอะไรขึ้น? ใครสู้ที่นี่! ฮะ? หลิวเฉิง?”

ดงซูบินยังคงโกรธ เขามองไปที่ผู้รับผิดชอบโรงยิม “นี่คือวิธีที่คุณดำเนินธุรกิจของคุณหรือไม่! อา?! ปล่อยให้คนอย่างเขาเข้ามาได้ยังไง! ฉันยังไม่ได้ตัดสินคะแนนกับคลับเฮาส์ของคุณ แล้วคุณกล้าดียังไงที่จ้องมาที่ฉัน!” เขายังคงโกรธ มาดามหานถูกสาดน้ำเมื่อเขายืนอยู่ข้างเธอ เกิดอะไรขึ้นถ้าเธอตกใจและมีอาการหัวใจวาย! ในอนาคตเขาจะเผชิญกับพี่สาวเสี่ยว อย่างไร?

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยและสมาชิกคนอื่นๆ พูดไม่ออก คนนี้เอาแต่ใจ เขาทุบตีหลิวเฉิงแล้วยังกล้ากล่าวหาคนอื่นอีกเหรอ?

ยามถูกดงซูบินตกตะลึงและไม่กล้าเคลื่อนไหวใดๆ

มาดามหานโบกมือของเธอ “ซูบินกลับมาแล้ว”

ดงซูบินได้ยินและเดินกลับไปที่หานจิง “ขอโทษที่ทำให้คุณกลัว มันเป็นความผิดของฉันทั้งหมด.”

"ฉันสบายดี." หานจิงมองไปที่บอดี้การ์ดของเธอ และเขาก็หยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อโทรออก

มาดามหานเช็ดน้ำออกจากเสื้อผ้าของเธอ “ฉันไม่อยากออกกำลังกายอีกต่อไป กลับกันเถอะ.”

บอดี้การ์ดของเธอไม่ได้ออกไป เขากระซิบกับ ดงซูบินเพื่อขอให้เขาดูแลมาดามหาน และอยู่ในโรงยิมเพื่อจัดการกับเหตุการณ์นี้ หลิวเฉิงได้รับบาดเจ็บ และพวกเขาไม่สามารถจากไปเช่นนี้ได้ ผู้รับผิดชอบโรงยิมเห็นใครบางคนอยู่ข้างหลังและไม่ได้หยุด ดงซูบินและ หานจิงจากการจากไป พวกเขาสามารถบอกผู้หญิงคนนี้ได้ และชายหนุ่มก็ไม่ใช่คนธรรมดาและไม่อยากสร้างปัญหาให้มากขึ้น นอกจากนี้ เขารู้สึกว่าผู้หญิงคนนั้นคุ้นเคยและดูเหมือนเคยเห็นเธอในทีวีมาก่อน

ทุกอย่างจบลงแล้ว

ผางโจวที่เฝ้าดูพวกเขาอยู่ก็ขมวดคิ้วแล้วยิ้มก่อนจะจากไป มันเหมือนกับว่าสิ่งเหล่านี้ไม่เกี่ยวข้องกับเขา อย่างไรก็ตาม หลิวเฉินได้ลงนามในสัญญากับมลฑลต้าเฟิง แล้วและได้โอนเงินเรียบร้อยแล้ว การลงทุนจะไม่ได้รับผลกระทบตราบใดที่หลิวเฉิงยังมีชีวิตอยู่

นอกคลับเฮ้าส์.

ดงซูบินรู้สึกขอโทษในรถและถามมาดามฮันว่าเธอสบายดีไหม

มาดามหานยิ้มและส่ายหัว “ฉันไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้น เหตุการณ์เล็กๆ น้อยๆ เช่นนี้จะทำให้ฉันกลัวได้อย่างไร ฮาฮา…”

ดงซูบินโล่งใจ “โชคดีที่คุณสบายดี ถ้าไม่ใช่ฉันจะไม่ให้อภัยตัวเองหลิวเฉิง นี้เป็นคนขี้ขลาด”

มาดามหานมองไปที่ดงซูบินและยิ้ม “คุณ… ใจร้ายเกินไป”

“ผมปฏิบัติต่อคุณเหมือนแม่และควบคุมตัวเองไม่ได้เมื่อมีอะไรเกิดขึ้นกับคุณ ส่วนใหญ่ผมไม่ใช่คนใจร้อนแบบนี้” แม้แต่ดงซูบินก็ไม่เชื่อสิ่งที่เขาพูด เขามักจะโหดเหี้ยมต่อศัตรูของเขาเสมอ

หานจิงยิ้มอย่างอ่อนโยนและตบมือของดงซูบิน “ฉันยังปฏิบัติต่อคุณเหมือนเป็นลูกชายของฉัน ฮ่าฮ่า… โอ้ เมื่อหลิวเฉิงคุยกับฉัน เขาคิดว่าฉันเป็นครู ฉันจำได้ว่าแม่ของคุณเป็นครูใช่ไหม มันไม่ง่ายอย่างที่คิด ใครบางคนควรจะใช้ประโยชน์จากเขาเพื่อสร้างปัญหา”

"ฮะ?"

สิ่งที่มาดามหานพูดทำให้ใบหน้าของดงซูบินเปลี่ยนไป

มีคนอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้!