ตอนที่38 โจทย์เก่า
ตอนที่38 โจทย์เก่า
“หึ... คนโง่มักจะไม่เกรงกลัวอะไร” เจ้าของร้านพูดพร้อมกับโบกมือ “อินเนอร์คอร์อันนี้ยังไม่เติบโต หมายความว่าหนูตัวนี้พึ่งอัพเกรดตัวเองขึ้นมาเป็นเหยา ซึ่งยังไม่เสร็จสมบูรณ์ดี เพราะฉะนั้นช่วงเวลานี้จึงเป็นช่วงเวลาที่มันอ่อนแอที่สุด คุณถึงชนะมันได้! แต่ถ้าหากผ่านไปสักสองสามวัน มันจะเก่งขึ้นแบบที่คุณสู้ไม่ได้แน่นอน”
“มันแข็งขนาดนั้นเลยงั้นหรอ?” เจ้าอ้วนเฉียนแอบตกใจเล็กน้อย
“ใช่ คุณคิดหรอว่าผมเป็นถึงปรมาจารย์การเล่นแร่แปรธาตุจะไม่สามารถสู้กับหนูได้งั้นหรอ?” เจ้าของร้านแสดงท่าทางดูถูก
“ถ้าอย่างงั้นช่วยดูอันนี้หน่อยว่ามันคืออะไร?” เจ้าอ้วนนำหนังสือสีเหลือง ‘เบสิค เอลเลเม้น มูฟเม้น อาร์ท – เอิธวอร์ค’ ออกมา
“อ่า อย่างงี้นี่เอง? ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเจ้าหนูนั่นถึงได้ขโมยออร์บออกไปได้ แม้ว่าจะมีความปลอดภัยที่แน่นหนาก็ตาม... มันมี เอสเคปอาร์ทนี่เอง!” เจ้าของร้านเข้าใจทุกอย่างทันที
“เก็บมันเอาไว้ เมื่อไหร่ที่คุณสามารถเก็บรวบรวม ‘เอสเคปอาร์ท’ อีกสี่ธาตุที่เหลือได้ คุณจะสามารถเรียนรู้ ‘เอสเคปอาร์ท’ ได้ ... ผมได้ยินมาว่า ‘ที่หมูบ้านเฟรม ใกล้กับเมือง เวอร์มิลเลี่ยนเบิร์ด ที่เขตใต้นั้นมี เฟรมคอมมานเดอร์ ที่น่าจะรู้เรื่องของ เฟรมวอร์คอยู่นะ’”
“เข้าใจล่ะ” เจ้าอ้วนเฉียนพยักหน้าแล้วก็จดบันทึกข้อมูลเหล่านี้เอาไว้ “มีอะไรอีกไหม? ถ้าไม่มีผมจะไปเมืองเพื่อเปลี่ยนอาชีพหลักแล้วนะ”
“หมดแล้ว ผมเองก็จะกลับเมืองหลวงเหมือนกัน เอาไว้เจอกันใหม่เมื่อมีโอกาสนะ...” เจ้าของร้านยิ้ม
“เดี๋ยวก่อน ถ้าหากคุณจะกลับเมืองหลวงแล้วจะไม่มาที่นี่อีก คุณสามารถมอบข้าวของเหล่านี้ให้ผมได้นะถ้าขี้เกียจแบกไปด้วยหน่ะ” เจ้าอ้วนเฉียนแนะนำสิ่งดีๆ
“ว้าว พ่อหนุ่มอ้วน เป็นคำแนะนำที่ดีเลยนะ แต่... ไม่! หากต้องการของเหล่านี้ผมให้ที่ราคาลด 20% อยากได้เท่าไหร่ก็เอาไปเลย”
“ขี้เหนียวชะมัด!” เจ้าอ้วนเฉียนบ่นพึมพำ “เอาล่ะ ถ้างั้นก็บ๊ายบาย! ไว้พบกันใหม่”
“อ้อใช่!” เหมือนว่าเจ้าของร้านจะจำอะไรได้บางอย่าง “ซัลก้า โจรที่คอยเปลี่ยนอาชีพโจรเป็นเพื่อนของผมนะ บางทีเธออาจจะดูแลคุณเป็นพิเศษถ้าพูดถึงชื่อผม... ซึ่งชื่อของผมคือ เร็ค ปรมาจารย์นักเล่นแร่แปรธาตุ”
เจ้าอ้วนเฉียนได้ยินเช่นนั้นก็ยิ้มๆแต่ไม่ได้ตอบกลับอะไร เขาเดินออกจากร้านเพื่อเทเลพอร์ตเข้าไปในเมืองอย่างมีความสุข
เพียงชั่วพริบตาเดียว เขาก็มาถึงเมือง แบล็คทอเทิส อย่างรวดเร็ว
เมืองเซ็นทรัลอิมพีเรียลแคปิตอลเป็นเมืองที่ราชาอาศัยอยู่ ซึ่งถูกเรียกอีกชื่อว่า’เมืองหลวง’
และยังมีอีกสี่เมืองใหญ่ที่มีระดับรองกว่าอยู่ ซึ่งทั้งสี่นี้มีชื่อว่า
• เมืองอาชูร่าดราก้อน
• เมืองไว้ไทเกอร์
• เมืองแบล็คทอเทิส
• เมืองเวอร์มิลเลี่ยนเบิร์ด
โดยเมืองที่ใกล้เจ้าอ้วนเฉียนมากที่สุดนั้นคือเมืองแบล็คทอเทิส ดังนั้นเขาจึงเลือกเทเลพอร์ตมายังเมืองนี้ก่อน
ในช่วงเวลาที่เจ้าอ้วนเฉียนเสียเวลาไปกับการล่าบอสหนู ก็มีผู้เล่นมากมายเริ่มเก็บเลเวลจนถึงเลเวล 10แล้ว ดังนั้นบนท้องถนนจึงเริ่มมีผู้เล่นมากขึ้น
เมื่อเจ้าอ้วนเฉียนมาถึงที่เมืองนี้แล้ว เขาก็ตรงดิ่งไปยังวิหารแห่งอาชีพ แล้วเขาก็ได้มาพบกับ โจรคนหนึ่งที่ดูผอมและอ่อนโยนเล็กน้อยยืนอยู่หลังโต๊ะทำงานพร้อมกับมีคำพูดบางอย่างลอยอยู่เหนือศีรษะของเขา
‘เปลี่ยนอาชีพโจร – ซัลก้า’
“ท่านครับ ผมอยากจะเปลี่ยนอาชีพโจร” เจ้าอ้วนเฉียนรีบวิ่งไปตรงหน้าซัลก้าและสอบถาม
“โอ้ โจรน้อยของฉัน ในที่สุดก็มีกับเขาบ้างสักที! มาเถอะ โจรผู้ยิ่งใหญ่!” ซัลก้ายิ้มดีใจ
“แค่นี้งั้นหรอ?” เจ้าอ้วนเฉียนงุนงงและคิดในใจว่านี่เขาเปลี่ยนอาชีพเสร็จแล้วงั้นหรอ?
เขาจึงเช็คค่าสถานะตัวเองดูแต่ก็ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
“นี่... เราเป็นโจรนะ ไม่คิดว่าการเปลี่ยนอาชีพจะต้องจ่ายเงินสักหน่อยหรอ?” ซัลก้าเริ่มพูดอย่างมีน้ำโห “จ่ายมา 10 เหรียญทอง!”
“โจรขนานแท้เลยนะเนี่ย!” เจ้าอ้วนเฉียนสะพรึงกับสิ่งที่ได้ยิน “เปลี่ยนอาชีพต้องจ่าย 10เหรียญทอง? ทำไมคุณไม่ไปปล้นธนาคารเอาล่ะ?”
“แล้วฉันจะทำแบบนี้ทำไมถ้าหากฉันปล้นธนาคารได้หน่ะ?” ซัลก้าพูดอย่างรังเกียจ “แล้วสรุปนายอยากเปลี่ยนอาชีพหรือไม่?”
“เอ้อ... ก็ได้” เจ้าอ้วนเฉียนรู้ดีว่ายังไงเขาก็ต้องยอมจ่ายเพราะนี่มันเป็นเงื่อนไขสำหรับการเปลี่ยนอาชีพโจร “ว่าแต่ผมเป็นโจรคนแรกที่มาถึงตรงนี้ใช่ไหม? ผมควรจะมีส่วนลดหรือเปล่า?”
“หึ.... คุณมั่นใจได้ยังไงว่าเป็นคนแรก” ซัลก้าจ้องมองเจ้าอ้วนเฉียนอย่างรังเกียจอีกครั้ง “คุณเป็นคนที่สองต่างหาก!”
“อะไรนะ? ไอเวรที่ไหนมาแย่งตำแหน่งที่หนึ่งของผม!?” เจ้าอ้วนเฉียนกัดฟันพูด หลังจากนั้นเขาก็ใช้ไพ่ตายที่ตัวเองมี “ท่านผู้ชี้นำที่ผมนับถือปรมาจารย์การเล่นแร่แปรธาตุเร็คได้ฝากผมส่งสารมาถึงคุณด้วย เขาบอกว่าเขาคิดถึงคุณมากคิดถึงวันเวลาที่เคยอยู่กับคุณ”
“อะไรนะ? เร็ค?” ซัลก้าตกใจที่ได้ยินชื่อนี้ “ไอเวรนั่นมันยังมีชีวิตอยู่อีกงั้นหรอ? มันเป็นไปได้ยังไง? ทำไมเขายังมีชีวิตอยู่!”