ในเวลานี้ โทรศัพท์ของดงซูบินก็ดังขึ้น นั่นคือเบอร์แม่ของเขา ลวนเสี่ยวปิง ลวนเสี่ยวปิพูดเบา ๆ “ซูเจียได้โทรหาลุงหยางของคุณก่อนหน้านี้ และดูเหมือนว่าเธอจะล้มเหลว ตอนนี้ลูกอยู่กับ ซูเจียแล้วหรือยัง? ลูกเองรู้จักคนในปักกิ่งอยู่บ้างใช่ไหม เห็นไหมว่าลุงหยางเขาสามารถช่วยคนรู้จักของลูกได้? ลุงหยางของลูกพยายามอย่างมากที่จะช่วยให้เขาได้รับตำแหน่งหัวหน้าสำนักงานความมั่นคงแห่งรัฐ ลูกควรตอบแทนด้วยการช่วยซูเจียนะ แม้ว่ามันจะล้มเหลวในท้ายที่สุด แต่อย่างน้อยพวกเขาก็รู้ว่าลูกได้พยายามแล้ว ลูกเข้าใจไหม?”

ดงซูบินยิ้ม “ครับแม่ ผมจะทำให้ดีที่สุด.”

หลังจากวางสาย ดงซูบินก็ขับรถไปที่สำนักข่าวซินหัวเขามองไปที่อาคารสำนักงานหกชั้นและลงจากรถ

ซูเจียตกตะลึง “สำนักข่าวซินหัว? ซูบิน ทำไมเราถึงมาที่นี่?”

ดงซูบินได้ตอบกลับ “ผมอยากจะลองดูว่าผมจะสามารถช่วยพวกคุณให้เขาโครงการแลกเปลี่ยนได้หรือไม่”

โจวเซียวลู รู้สึกประหลาดใจ เธอไม่คิดว่า ดงซูบินจะมีความสัมพันธ์ในปักกิ่ง แต่ไม่มีที่ว่างสำหรับโปรแกรมอีกแล้ว และเขาจะทำอะไรได้อีก

ยามหยุดพวกเขาที่ทางเข้า “คุณมาพบกับใครครับ?”

ดงซูบินได้ตอบกลับ “เสี่ยวจิน จากแผนกทรัพยากรบุคคลผมนัดกับเธอไว้” เขาโกหก. เสี่ยวจิน ปิดโทรศัพท์ของเธอแล้ว และเขาต้องมาลองเสี่ยงโชค

ยามมองดูพวกเขาแล้วโทรออก เขาบอกสำนักงานของหัวหน้าแผนก ดงซูบินที่ตั้งอยู่บนชั้นสี่ในอาคารที่สองอย่างสุภาพ

ดงซูบินนำ ซูเจียและ โจวเสี่ยวลู่ไปที่อาคารสำนักงาน พวกเขาขึ้นไปที่ชั้นสี่และไปที่สำนักงานหลังจากถามไปรอบๆ ก๊อก… ก๊อก… ซูเจียและโจวเสี่ยวลู่มองหน้ากันและไม่พูดอะไร

"เข้ามา." ผู้หญิงคนหนึ่งพูดจากภายในสำนักงาน

ดงซูบินเปิดประตูและเห็น เสี่ยวจินในชุดสูทผู้หญิงนั่งอ่านเอกสารอยู่หลังโต๊ะ การแต่งตัวของเธอและวิธีการถือตัวของเธอคล้ายกับ เสี่ยวหลานดงซูบินรู้ว่าเธอได้รับอิทธิพลจากเสี่ยวหลาน ตั้งแต่ยังเด็ก และพี่น้องที่อายุน้อยกว่าส่วนใหญ่จะพยายามเลียนแบบและมองหาพี่น้องที่โตกว่า

เสี่ยวจินยิ้มเมื่อเห็น ดงซูบิน“พี่ซูบิน ทำไมคุณถึงมาที่นี่”

ดงซูบินตอบอย่างช่วยไม่ได้ “ฉันถูกบังคับให้มา โทรศัพท์ของคุณปิดอยู่ และฉันไม่สามารถติดต่อคุณได้”

ดงซูบินพูดตรงๆออกไป “พวกเขาเป็นพี่น้องกับฉัน และพวกเขากำลังทำงานในสถานีโทรทัศน์ของมณฑลของเรา คุณยังจำโปรแกรมแลกเปลี่ยนที่คุณบอกฉันเมื่อสองสามวันก่อนได้หรือไม่? อย่ายิ้มแบบนี้สิ ฉันรู้ว่าคุณเป็นผู้รับผิดชอบโครงการนี้ ช่วยจองที่สำหรับพี่ซูและพี่โจวสองที่ได้ไหม”

เสี่ยวจินถูขมับของเธอ “จุดสุดท้ายได้รับการสรุปเมื่อเช้านี้ คุณควรบอกฉันก่อนหน้านี้ ผ่านมาสองสามวันแล้ว…”

ซูเจียและโจวเสี่ยวลู่ไม่แปลกใจและรู้ว่ามันไม่ง่ายที่จะประสบความสำเร็จ

ดงซูบินปฏิเสธที่จะยอมรับมัน เขานั่งลง “จากนั้นเพิ่มอีกสองจุด การจัดโครงการแลกเปลี่ยนไม่ใช่เรื่องง่าย และมีสถานที่ 20 แห่งไม่เพียงพอเสี่ยวจินคุณต้องช่วยฉันด้วยความช่วยเหลือนี้

เสี่ยวจินไม่ตอบและขอให้ ซูเจียและโจวเสี่ยวลู่ นั่งลง หลังจากนั้นเธอก็กลับไปนั่งหลังโต๊ะและเอาข้อนิ้วถูขมับ นี่เป็นเรื่องยากเกินไป ถ้าเป็นคนอื่นเสี่ยวจินจะปฏิเสธโดยตรงเนื่องจากช่องทั้งหมดถูกยึดไปแล้ว แต่ ดงซูบินเป็นคนถาม และเธอไม่สามารถปฏิเสธเขาได้ หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง เธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาบนโต๊ะ “ผมขอถามคุณหน่อย”

ซูเจียและ โจวเสี่ยวลู่ ตกตะลึงเมื่อได้ยินเสี่ยวจิน

ประตูห้องทำงานของเสี่ยวจินไม่ได้ระบุตำแหน่งของเธอ และพวกเขาไม่รู้ตำแหน่งของเธอ

“สวัสดี หัวหน้าซัน คุณสามารถเพิ่มจุดอีกสองจุดสำหรับโครงการแลกเปลี่ยนได้หรือไม่? … ใช่… สำหรับเพื่อนของฉันสองคน… ฉันไม่ได้พยายามทำให้คุณอยู่ในจุดที่ยากลำบาก… ใช่… ฉันรู้ว่ามันได้ข้อสรุปแล้ว… แต่… ถูกต้อง… จะไม่มีการเปลี่ยนแปลงใดๆ เพิ่มอีกสองจุด… ใช่… ใช่… มันยากที่จะประสานงานกับแผนก และคุณต้องการให้ฉันพูดกับพวกเขาไหม ตกลง… แน่นอน… ฮ่าฮ่า… ขอบคุณ…” หลังจากพูดกับหัวหน้าซัน เธอโทรอีกสองครั้ง

ประมาณเจ็ดถึงแปดนาทีต่อมา

เสี่ยวจินวางโทรศัพท์ลงและยิ้ม “เอาล่ะ เรียบร้อยแล้ว หน่วยงานจะเพิ่มในช่องเพิ่มเติมอีกสองช่องในขณะนี้ พี่ตง อีกแค่สองคนเท่านั้นและไม่มีอะไรอื่น”

ดงซูบินรู้สึกภูมิใจ “ขอบคุณเสี่ยวจิง ฉันจะเลี้ยงอาหารเย็นคุณวันอื่น”

เสี่ยวจินหัวเราะ “มีอะไรจะขอบคุณ และฉันจะปฏิเสธคุณได้อย่างไร”

ซูเจียและ โจวเสี่ยวลู่ สูดหายใจเข้าลึก ๆ เมื่อได้ยินว่าได้รับการตัดสินแล้ว พวกเขาลุกขึ้นอย่างรวดเร็วเพื่อขอบคุณ เสี่ยวจินนี่เป็นปัญหาใหญ่ และพวกเขาไม่เคยคาดหวังให้เธอจัดการด้วยการโทรเพียงไม่กี่ครั้ง เธอจะต้องมีตำแหน่งสูงในหน่วยงานและมีความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้น

เสี่ยวจินโบกมือและหยิบเอกสารสองฉบับจากลิ้นชักเพื่อกรอกข้อมูล นี่เป็นเพียงเอกสารง่ายๆ และเอกสารโครงการแลกเปลี่ยนอย่างเป็นทางการจะถูกส่งไปยังที่ทำงานของพวกเขา

ประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา ดงซูบินก็ออกไปกับ ซูเจียและ โจวเสี่ยวลู่

ในรถ โจวเสี่ยวลู่ถามอย่างตื่นเต้น “หัวหน้าซูบิน ฉันจะเรียกคุณว่าซูบิน เหมือนเสี่ยวจิน… ขอบคุณมาก” การเพิ่มช่องอีกสองช่องหลังจากจุดทั้งหมดถูกยึดไปแล้วนั้นยากกว่าการเปลี่ยนคนในรายการ

ซูเจียมองไปที่ดงซูบินตั้งแต่หัวจรดเท้าและหัวเราะ “ถ้าฉันรู้ว่าคุณมีความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นในปักกิ่ง ฉันจะไม่มองหาพี่เล่ยคนนั้น โอ้ คุณยังคงเลี้ยงอาหารกลางวันเราตอนบ่ายนี้ ให้ซิสเตอร์โจวกับฉันเลี้ยงอาหารค่ำคุณคืนนี้ คุณทำดีกับเรามาก”

ดงซูบินส่ายหัว “ไม่ต้องพูดอะไรมากหรอก”

ซูเจียเคยได้ยินมาว่าดงซูบินไม่มีการสนับสนุนและอาจรู้จักคนเพียงไม่กี่คนในอำเภอหยานไท่ แต่ตอนนี้ เธอตระหนักว่าเขามีอิทธิพลต่อปักกิ่งเช่นกัน

ซูเจียรู้สึกว่ามันแปลกเกินไป…

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด