เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ บทที่ 393 เปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่ 4
大姐大 บทที่ 393 เปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่ 4
เหอเยี่ยนอดไม่ได้ที่จะแสดงความคิดเห็น “พี่สะใภ้ ฉันผิดในสิ่งที่เพิ่งพูดไปงั้นเหรอ ดูเหมือนว่าหน้าตาของอีหลิงจะค่อนข้างมีประโยชน์ เราอาจยังต้องพึ่งพาเธอสำหรับธุรกิจของตระกูลของเราอยู่”
เหอเยี่ยนไม่สามารถซ่อนความอิจฉาริษยาในคำพูดของเธอได้อีกต่อไป
ไม่ว่าคำพูดเธอจะดีแค่ไหน เวินน่วนก็จะไม่แสดงความปรานีต่อเธอ เธอไม่ต้องการซุกงำคำพูดอีกต่อไป
ใบหน้าของเวินน่วนมือลงก่อนที่เธอจะตอบในทันทีว่า “ถ้าเราต้องพึ่งพาอีหลิง งั้นทำไมเราไม่มอบธุรกิจของครอบครัวทั้งหมดให้อีหลิงเลยล่ะ เธอคิดยังไงกับเรื่องนี้”
เหอเยี่ยนไม่สามารถตอบกลับคำพูดนี้ได้
เหอเยี่ยนกังวลมากที่สุดเกี่ยวกับทรัพย์สินของตระกูลเจี่ยน เธอจะเต็มใจมอบธุรกิจครอบครัวทั้งหมดให้คนอื่นได้อย่างไร ไม่มีทางที่เธอจะเต็มใจทำเช่นนั้น
อ่านตอนล่าสุดที่ mynovel.co หรือ www.thai-novel.com
เหอเยี่ยนยิ้มและอธิบาย “พี่สะใภ้ พี่ตีความคำพูดของฉันผิด ฉันก็แค่บอกว่าอีหลิงโชคดีที่มีหน้ามีตา เป็นเรื่องดีที่เธอสามารถช่วยครอบครัวได้ ก็ไม่ถือว่าแย่นะ”
เวินน่วนมองเหอเยี่ยนอย่างเย็นชา เธอไม่สนใจที่จะโต้เถียงกับอีกฝ่ายอีกต่อไป
ไม่ว่าในกรณีใด ลูกสาวเธอจะไม่เข้าไปพัวพันกับเรื่องนี้
###
มีคนจำนวนมากที่มางานเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่ ฉินชี่เชวนจากตระกูลฉินก็เข้าร่วมเช่นกัน ฉินชี่เชวนเป็นตัวแทนของสถาบันวิจัยเคมีและวัสดุขั้นสูงเยวลี่
ขณะที่เขาจัดการองค์กรที่ก็ทำการวิจัยเคมีภัณฑ์ด้วยนั้น แน่นอนว่าเขาต้องมีปฏิสัมพันธ์บางอย่างกับบริษัทของอาจารย์เหลียง
ฉินชี่เชวนค่อนข้างสงสัยเกี่ยวกับผลิตภัณฑ์ใหม่ที่อาจารย์เหลียงคิดค้นขึ้น
เขายังสงสัยในเรื่องผู้เชี่ยวชาญที่ให้การสนับสนุนในผลิตภัณฑ์ขั้นสุดท้ายอีกด้วย
นอกจากเทคโนโลยีหลักที่จำเป็นแล้ว ความก้าวหน้าของเทคโนโลยีฮาร์ดแวร์ก็มีความสำคัญเหลือเกินเช่นกัน
หากไม่มีการอัพเกรดฮาร์ดแวร์ ก็จะไม่สามารถสนับสนุนผลิตภัณฑ์ที่มีเพียงแค่อัลกอริธึมเชิงแนวคิดเท่านั้นได้
การพัฒนาผลิตภัณฑ์ใหม่ของอาจารย์เหลียงก็ติดอยู่ที่ขั้นตอนฮาร์ดแวร์เช่นกัน
“ลุง” ฉินหยูฝานทักทาย เมื่อเห็นฉินชี่เชวน ฉินหยูฝานก็ถือโอกาสเป็นฝ่ายเริ่มคุยกับเขา
“หยูฝานไม่คิดว่าเธอจะสนใจงานเปิดตัวครั้งนี้ด้วย”
ฉินหยูฝานมีความสามารถและชื่อเสียงในการทำสิ่งต่างๆมากมาย อิทธิพลเธอในตระกูลฉินนั้นยิ่งใหญ่กว่าของฉินชี่เชวนมาก นี่เป็นเพราะฉินชี่เชวนเป็นเพียงญาติเกี่ยวดอง ในขณะที่ฉินหยูฝานเป็นทายาทโดยตรง
“ไม่มีเหตุผลที่หนูไม่มาร่วมงานเปิดตัวผลิตภัณฑ์ของอาจารย์เหลียง แล้วลุงล่ะ ลุงมาอยู่ที่นี่เพื่อผลิตภัณฑ์ใหม่ใช่ไหม”
“ฉันสนใจผลิตภัณฑ์ใหม่ที่อาจารย์เหลียงวางสู่ตลาด แต่ว่า ฉันสนใจผู้เชี่ยวชาญที่ให้การสนับสนุนด้านเทคนิคมากกว่า”
“อ่า จริงสิลุงอยู่ในวงการเดียวกันนี่” ฉินหยูฝานตอบกลับ เธอสามารถเข้าใจได้ว่าทำไมลุงถึงสนใจคนแบบนั้น
“ก่อนหน้านี้ ผู้รับผิดชอบบริษัทของอาจารย์เหลียงได้ติดต่อเรา พวกเขาต้องการให้เราให้การสนับสนุนด้านเทคนิคที่เกี่ยวข้อง แต่ว่า หลังจากการวิเคราะห์ของพวกเรา พวกเราตระหนักว่าเราไม่สามารถปฏิบัติตามมาตรฐานและข้อกำหนดของอาจารย์เหลียงได้ ด้วยเหตุนี้ เราจึงต้องปฏิเสธข้อตกลงดังกล่าว”
ฉินชี่เชวนต้องการร่วมงานกับบริษัทของอาจารย์เหลียง อย่างไรก็ตาม สถาบันเขาไม่สามารถบรรลุมาตรฐานที่อาจารย์เหลียงต้องการได้
“อาาา พอลุงพูดอย่างนั้น หนูก็เริ่มสนใจคนนี้ด้วยเหมือนกัน” ฉินหยูฝานตอบกลับ เธอรู้สึกทึ่งกับคำพูดของฉินชี่เชวน
###
เจี่ยนอีหลิงมาถึงงานค่อนข้างสาย สถานที่จัดงานเต็มไปด้วยผู้คนแล้ว
ในเมื่ออาจารย์เหลียงเชิญเธอให้เข้าร่วม เจี่ยนอีหลิงไม่สามารถปฏิเสธคำเชิญได้ง่ายๆ
ทันทีที่เธอเข้าไป เธอก็เห็นฉินชี่เชวนและฉินหยูฝานทั้งสองคนกำลังคุยกัน
เมื่อฉินชี่เชวนเห็นเจี่ยนอีหลิง เขาก็ทักทายเธอ “คุณหนูอีหลิง”
ฉินชี่เชวนมีรอยยิ้มและใบหน้าที่ดูใจดี
“อือ” เจี่ยนอีหลิงพยักหน้าตอบ เธอไม่รู้จักฉินชี่เชวนดีนัก ด้วยเหตุนี้ คำตอบที่เธอมีต่อเขาจึงค่อนข้างเย็นชา
“เธอสนใจผลิตภัณฑ์เปิดตัวใหม่ของวันนี้ด้วยเหรอ” ฉินชี่เชวนถาม เห็นได้ชัดว่าเขามีความกระตือรือร้นมากกว่าเจี่ยนอีหลิง
บทที่ 394 การดูแลเป็นพิเศษของอาจารย์เหลียง 1
“อือ” เจี่ยนอีหลิงตอบกลับอีกครั้ง ใบหน้าเล็กๆที่ดูอ่อนเยาว์เธอไม่ได้แสดงออกอะไรเป็นพิเศษ
เธอดูเหมือนไม่ได้สนใจอะไรมาก
เมื่อต้องเผชิญกับฉินชี่เชวน ชายผู้ทรงอำนาจจากตระกูลฉินในเป่ยจิง ดูเหมือนว่าเธอไม่มีเจตนาที่จะไต่บันไดของสังคมแต่อย่างใด
เจี่ยนอีหลิงปรากฏตัวแบบเดิมเหมือนกับตอนที่ฉินหยูฝานเห็นเธอที่คฤหาสน์ตระกูลหยูเมื่อวันก่อน
หากไม่ใช่เพราะกล่องอาหารกลางวันลายการ์ตูนที่เธอถืออยู่ในมือ ฉินหยูฝานคิดว่าเธอเป็นเด็กสาวที่โง่เขลาไม่มีห่วงใย
อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ ดูเหมือนว่าเจี่ยนอีหลิงไม่สนใจที่จะโต้ตอบกับฉินชี่เชวน ราวกับว่าเธอสนใจแค่โต้ตอบกับขาใหญ่อย่างจ๋ายหวินเชิ่ง
“ฉันเห็นพ่อแม่เธอแล้วเมื่อกี้นี้ เธอไม่ได้มาด้วยกันเหรอ” ฉินชี่เชวนถามด้วยความเป็นห่วง
เจี่ยนอีหลิงไม่ทราบว่าเจี่ยนชูฉิงและเวินน่วนจะอยู่ในงานเปิดตัวในวันนี้ด้วยเช่นกัน
เจี่ยนอีหลิงเหลือบมองฝูงชนในสถานที่จัดงาน ตามคาด เธอเห็นเจี่ยนชูฉิงและเวินน่วน
ทั้งสองคนกำลังพูดคุยกับคนที่พวกเขารู้จัก
ขณะที่เจี่ยนอีหลิงกำลังคิดว่าเธอควรไปหาพ่อแม่เธอหรือไม่ อาจารย์เหลียงก็มุ่งตรงมาหาเธอ
อาจารย์เหลียงได้สั่งการคนที่ทางเข้างานเปิดตัวให้แจ้งให้เขาทราบทันทีที่เจี่ยนอีหลิงมาถึง
“อาจารย์เหลียง” ฉินชี่เชวนทักทายอย่างสุภาพ
อาจารย์เหลียงเป็นที่เคารพนับถือของทุกคน แม้ว่าหัวหน้าของตระกูลฉินจะอยู่ที่นี่ เขาก็ยังจะต้องแสดงความเคารพอย่างสุภาพต่ออาจารย์เหลียง
อย่างไรก็ตาม อาจารย์เหลียงเดินผ่านฉินชี่เชวนและฉินหยูฝาน เขาตรงไปที่เจี่ยนอีหลิง
“ในที่สุดเธอก็มา”
อาจารย์เหลียงยิ้มขณะพูด ดูเหมือนว่าเขาจะโทษเจี่ยนอีหลิงที่มาสาย อย่างไรก็ตาม ในเวลาเดียวกัน ดูเหมือนว่าเขาทำท่าเหมือนเป็นเรื่องช่วยไม่ได้อยู่บ้าง
“อื้อ” เจี่ยนอีหลิงตอบกลับ จากนั้นเธอก็เสริมว่า “ฉันยุ่งนิดหน่อย”
เมื่อเจี่ยนอีหลิงบอกว่าเธอยุ่งนิดหน่อย คนรอบข้างก็รู้สึกว่าเด็กคนนี้ไม่รู้สถานการณ์มากเกินไป
ฉินหยูฝานอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะอยู่ในใจ เธอยุ่งอยู่กับอะไรเหรอ เธอมัวยุ่งอยู่กับการส่งกล่องอาหารกลางวันให้จ๋ายหวินเชิ่งงั้นเหรอ
แม้แต่ฉินชี่เชวนก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว
เขาเคยได้ยินมาจริงๆว่า คุณหนูอีหลิงและอาจารย์เหลียงนั้นรู้จักกันดี แต่ไม่ว่าพวกเขาจะรู้จักกันอย่างไร ก็ยังไม่เหมาะสมและไม่สุภาพที่จะพูดคุยกับอาจารย์เหลียงแบบนั้น
สถานะของอาจารย์เหลียงในสังคมนั้นไม่มีใครแตะต้องได้
ถ้าเธอพูดแบบนั้น ดูเหมือนเธอจะไม่รู้ว่าจะต้องซาบซึ้งในความกรุณาและการปฏิบัติที่เธอได้รับได้อย่างไร
ในทางกลับกัน คนอื่นๆที่ได้เห็นฉากนี้ก็รู้สึกว่าเด็กสาวของตระกูลเจี่ยนนั้นเย่อหยิ่งเกินไป
ไม่เป็นไรหากเธอจะหยาบคายและไม่เคารพคนอื่น
อย่างไรก็ตาม คนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอคืออาจารย์เหลียง เป็นคนที่แม้แต่พ่อแม่เธอก็นับถือ ทำไมเธอถึงได้หยาบคายกับคนแบบนี้ ตระกูลเจี่ยนเอาใจเธอมากเกินใปจนทำให้เธอหลงลืมไปเสียแล้ว
อย่างไรก็ตาม อาจารย์เหลียงดูไม่ปรากฏว่าจะไม่มีความสุข เขายังคงมองเจี่ยนอีหลิงเต็มไปด้วยความเมตตาและเสน่หาอยู่ในดวงตาของเขา
ในเวลานี้ เจี่ยนชูฉิงและคนอื่นๆก็สังเกตเห็นสถานการณ์ที่ทางเข้าเช่นกัน เวินน่วนวิ่งไปจนถึงตัวเจี่ยนอีหลิง
“อีหลิง” เวินน่วนเรียกลูกสาว สายตาเธออ่อนลงทันทีเมื่อเห็นลูกสาว
ตอนนี้ลูกสาวเธอไม่ได้อยู่กับเธอแล้ว ทั้งเธอยังต้องหาเหตุผลที่จะไปที่บ้านเก่าตระกูลเจี่ยนทุกสัปดาห์ ถ้าเธอหาเหตุผลไม่เจอ เธอก็จะไม่สามารถเห็นลูกสาวในสัปดาห์นั้นได้
นอกจากนี้ แม้แต่เวลาที่เธอใช้ที่บ้านเก่าตระกูลเจี่ยน เธอก็ไม่ค่อยมีเวลาอยู่กับลูกสาว ตามจริง เวลาเหล่านั้นสามารถนับได้ด้วยนิ้วของเธอเอง
“อื้อ” เจี่ยนอีหลิงตอบกลับด้วยเสียงนุ่มนวล
เจี่ยนชูฉิงมองดูลูกสาว ลูกสาวของเขาดูห่างไกลจากพวกเขามาก หัวใจเขาเจ็บปวดอย่างควบคุมไม่ได้
เด็กหญิงตัวน้อยของพวกเขาไม่ได้อยู่ใกล้พวกเขาอีกต่อไป
เหอเยี่ยนก็ตามหลังเจี่ยนชูฉิงและเวินน่วนมาด้วย เมื่อเห็นเจี่ยนอีหลิง เธอก็ถามด้วยรอยยิ้มว่า “โอ ทำไมเธอถึงมาที่นี่ด้วย มาเองหรอ”
“ฉันเชื้อเชิญเธอมา”
ก่อนที่เจี่ยนอีหลิงจะตอบ อาจารย์เหลียงก็ตอบไปก่อนแล้ว
กิริยาท่าทางในการปกป้องของอาจารย์เหลียงนี้สร้างความประหลาดใจอย่างมากต่อผู้คนที่อยู่รอบตัวเขา
เจี่ยนอีหลิงมีอารมณ์ค่อนข้างรุนแรง อย่างไรก็ตาม ทำไมอาจารย์เหลียงยังคงปฏิบัติต่อเธอด้วยความกรุณาและให้อภัย
“ขอบคุณที่เชื้อเชิญลูกสาวของผม เป็นเกียรติสำหรับเธอที่ได้รับคำเชิญจากท่าน” เจี่ยนชูฉิงกล่าว เขาขอบคุณอาจารย์เหลียงในนามของลูกสาวเขา
