ตอนที่ 651 แฟนของคุณต้องรักคุณมาก

จินตนาการของเธอช่างเกินจะบรรยาย

“เอ่อ ฉันแค่อ่านตอนที่ว่างน่ะ” นาน่าเกาศีรษะด้วยความเขินอาย

“แต่น้องเมียนเมียน ฉันไม่คิดว่าแฟนของคุณจะเหมือนกับเจ้าของบริษัทเล็ก ๆ หรอกนะ ครั้งแรกที่ฉันเห็นเขา ฉันรู้สึกว่าเขามีออร่าที่แตกต่างไปจากคนทั่วไปไ

เฉียวเมียเมียนไม่ได้ปฏิเสธ

เหมาเยซื่อมีออร่าที่ไม่เหมือนใคร

เขาเติบโตขึ้นมาในสภาพแวดล้อมที่เหนือกว่าผู้อื่นมาตั้งแต่เด็ก

ครอบครัวธรรมดาไม่สามารถปลูกฝังอารมณ์เช่นนี้ได้

ไม่น่าแปลกใจที่นาน่าคิดว่าเขาเป็นนายน้อยจากครอบครัวที่ร่ำรวย

“ว้าว น้องเมียนเมียน แฟนเธอยังไม่ยอมไปล่ะ” นาน่ามองดูเหมาเยซื่อที่ยังคงยืนอยู่ที่เดิมและอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา

“เขามองมาที่คุณตลอดเลย ดวงตาของเขาเพ่งมองอย่างมากเลยล่ะ นอกจากคุณแล้ว เขาไม่มองใครเลย”

“แฟนของคุณคงรักคุณมาก ๆ เลยล่ะ”

เฉียวเมียนเมียนหันกลับไปและเห็นเหมาเยซื่อยืนอยู่ที่นั่น มองดูเธอ

พวกเขากำลังจะเข้าจุดตรวจรักษาความปลอดภัย

เธอพยายามกลั้นน้ำตาและโบกมือให้กับเขา

....

ใช้เวลาสามชั่วโมงจากเมืองหยุนเฉิงไปยังเมือง F

ด้วยคำเตือนของเหมาเยซื่อ เฉียวเมียนเมียนสวมเสื้อแจ็คเก็ตบาง ๆ ก่อนลงจากเครื่องบิน

เธอพบว่าข้างนอก ฝนกำลังตก

อากาศที่เมือง F นั้นหนาวเย็นกว่าเมืองหยุนเฉิงมาก นอกจากนี้ ยังมีฝนตกอีกด้วย

โชคดีที่เฉียวเมียนเมียนสวมเสื้อแจ็คเก็ต ดังนั้นเธอจึงไม่รู้สึกหนาวจนเกินไป

ทว่านาน่าที่ใส่เสื้อยืดแขนสั้นทนหนาวไม่ไหว เธอกอดแขนแล้วขดตัว

“ว้าว หนาวจัง ทำไมที่นี่ฝนถึงตกนะ หนาวกว่าเมืองหยุนเฉิงมาก!”

เธอมองไปที่เฉียวเมียนเมียน และถามด้วยความสงสัย

“น้องเมียนเมียน คุณทราบได้ยังไงว่าข้างนอกอากาศหนาว”

เฉียวเมียนเมียน หยิบโทรศัพท์ของเธอออกมาและโทรหาเหมาเยซื่อ

“แฟนของฉันเช็คอากาศให้ค่ะ แล้วเขาก็ขอให้ฉันสวมแจ็คเก็ตก่อนลงจากเครื่องบิน”

นาน่าตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดอย่างอิจฉา

“น้องเมียนเมียน แฟนของคุณช่างรอบคอบเสียจริง มีแฟนแบบนี้ช่างน่าอิจฉา”

การมีแฟนที่ดีเช่นนี้ อาชีพการงานของเธอต้องถูกมองข้าม

ถ้าเป็นเธอ เธอก็คงเลือกแฟนก่อนเลือกงานเช่นกัน!

เฉียวเมียนเมียนโทรหาเหมาเยซื่อ เธอรอสายอยู่ 2-3ครั้งก่อนที่เขาจะรับสาย

“ที่รัก คุณถึงแล้วเหรอ” เสียงปลายสายที่คุ้นเคยพูดขึ้น เสียงเขาทุ้มต่ำและเย้ายวน น้ำเสียงของเขาฟังดูรักใคร่เธอเป็นพิเศษ

“ค่ะ”

ลมกระโชกแรง

เฉียวเมียนเมียนสวมแจ็กเก็ตของเธอแน่น เดินตามฝูงชนเพื่อข้ามไปยังรถที่อยู่อีกฟาก

“ฉันเพิ่งมาถึงค่ะ ที่นี่อากาศหนาวมาก โชคดีที่คุณเตือนเรื่องเสื้อแจ็คเก็ต ฉันเลยไม่รู้สึกหนาวเลย”

“ใกล้มืดแล้ว อย่าลืมทานข้าวด้วยล่ะ” ชายคนนั้นดูกังวล

“ตอนออกไปที่สนามบิน คุณยังไม่ได้ทานข้าวกลางวันเลย ได้ยินหรือเปล่า”

เฉียวเมียนเมียนรู้สึกอบอุ่นที่หัวใจ

“ค่ะ ฉันเข้าใจแล้ว”

“ประธานเหมา การประชุมกำลังจะเริ่มแล้วครับ” เสียงของเว่ยเจิ้งดังลอดเข้ามา

เฉียวเมียนเมียนตกใจอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะรู้ว่าเหมาเยซื่อกำลังยุ่ง

เธอพูดอย่างรวดเร็วว่า

“ไปประชุมเถอะค่ะ ฉันจะโทรหาคุณอีกครั้ง หลังจากที่รายตัวกับทีมถ่ายทำ”

“ที่รัก ผมคิดถึงคุณนะ”