ตอนที่ 639 แค่อยากอยู่ด้วยทุกวัน

เฉียวอันซินพยักหน้าและยิ้ม “เราต้องได้ข้อมูลมาให้เร็วที่สุด”

....

สามวันผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ใกล้ถึงเวลาที่เฉียวเมียนเมี่ยนต้องไปที่กองถ่ายแล้ว

ในคืนก่อนที่เขาจะจากไป เหมาเยซื่อปฏิเสธการเข้าร่วมงานสังคมทั้งหมดและกลับบ้านให้เร็วกว่าปกติ

หลังอาหารค่ำ ทั้งคู่กลับไปที่ห้องนอน

เฉียวเมียนเมียนหยิบกระเป๋าของเธอออกมาและเริ่มจัดของ

เธอกำลังจะไปต่างเมืองประมาณสามเดือน เธอจึงต้องจัดกระเป๋าเดินทาง ของค่อนข้างมาก

เหมาเยซื่อยืนอยู่ข้าง ๆ และมองดูเธอพับเสื้อผ้า พร้อมกับจัดวางในกระเป๋าเดินทาง เขารู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย

เขาถามว่า “พรุ่งนี้ ไปสนามบินกี่โมง”

“พี่เซี่ยเพิ่งส่งแผนการเดินทางมาให้ฉันคะ เที่ยวบินพรุ่งนี้ ตอน 3 ทุ่ม ฉันต้องไปถึงสนามบินตอน 1ทุ่ม” เฉียวเมียนเมียนวางชุดที่พับไว้ในกระเป๋าเดินทางของเธอและหยิบเสื้อผ้าอีกสองสามชุดออกจากตู้เสื้อผ้า

“เร็วจัง?” เหมาเยซื่อไม่ค่อยมีความสุขนัก

“ไม่เร็วไปหรอกค่ะ ปกติเวลานั้นคุณก็เลิกงานแล้ว”

เหมาเยซื่อพูดไม่ออก

มันจะเหมือนกันได้ยังไง

เธอต้องไปสนามบินเร็วแบบนี้ เขาจึงไม่มีเวลาอยู่กับเธอมากพอ

“สามเดือนเลยเหรอ?” เหมาเยซื่อหยุดชั่วครู่ก่อนจะถาม

“อืม” เฉียวเมียนเมียนรู้สึกถึงน้ำเสียงของเขามีบางอย่างผิดปกติ เธอมองขึ้นไปที่เขาและยืนขึ้นอย่างช้า ๆ

เธอก้มลงแล้วหันกลับมามองเขา เอามือไว้ด้านหลัง

“คุณไม่มีความสุขเหรอ?”

เหมาเยซื่อทำหน้านิ่งเฉย

“เราเพิ่งแต่งงานกัน ภรรยาของผมกำลังจะไปต่างเมืองตั้ง 3 เดือน คุณคิดว่าผมจะมีความสุขเหรอ?”

“เอาล่ะ ไม่เป็นไร ไม่ใช่ว่าฉันจะไม่กลับมาสักหน่อยนี่” เฉียวเมียนเมียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเมื่อเห็นท่าทางไม่พอใจของเขา เธอก้าวไปข้างหน้าและกอดคอเขาไว้

“นอกจากนี้ คุณจะไปหาฉันก็ได้ ถ้าคุณว่าง”

“หรือถ้าฉันมีวันหยุด ฉันก็จะกลับมาหาคุณ”

เธอดูราวกับกำลังเกลี้ยกล่อมเด็ก

“เราห่างกันแค่ชั่วคราว คุณไม่คิดว่ามันก็ดีบ้างเหรอที่ได้อยู่ห่างกัน”

“ไม่” เหมาเยซื่อหรี่ตาลง

“ผมไม่ต้องการอยู่ห่างจากคุณ ผมอยากอยากอยู่กับคุณทุกวันไ

เฉียวเมียนเมียนพูดไม่ออก

“แล้วคุณล่ะ” เธอถอนหายใจเล็กน้อยอย่างช่วยไม่ได้ แต่หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความหวาน

“ทำไมคุณไม่ไปทำงานที่นั่นล่ะ แบบนี้ ถ้าคุณย้ายไปด้วย เราก็จะได้อยู่ด้วยกันทุกวัน”

เธอเพียงแค่ล้อเล่น

อย่างไม่คาดคิด เหมาเยซื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้อย่างจริงจัง และพยักหน้า

“นั่นเป็นคำแนะนำที่ดี ผมจะโทรหาเว่ยเจิ้งเดี๋ยวนี้แหละ...”

เขากำลังจะหยิบมือถือออกมา

เฉียวเมียนเมียนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะหัวเราะและเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์มือถือ

“เอาล่ะ หยุดได้แล้ว ฉันล้อเล่นค่ะ”

“ผมคิดว่านี่เป็นความคิดที่ดีนะ”

“...ถ้าอย่างนั้น คุณไม่สนใจงานที่นี่เหรอคะ”

“งาน?” ชายคนนั้นเลิกคิ้วและยิ้ม หน้าตาหล่อเหล่าของเขาช่างน่าดึงดูดนักเมื่ออยู่ใกล้ ๆ

เขาเข้าไปใกล้เธอและบีบคางเธอ

“งานไม่สำคัญเท่าภรรยาของผม ภรรยาของผมสำคัญที่สุด”