SMTM : ตอนที่33 สกิลการโจมตีเวทย์มนต์

ตอนที่33 สกิลการโจมตีเวทย์มนต์

ฟึ้บ!!

เจ้าหนูนักขุดตะหวัดหางไปรอบๆ

เจ้าอ้วนเฉียนรีบกลิ้งตัวม้วนกลับหลัง และกลิ้งตัวกลับมาด้านหน้าใหม่เพื่อโจมตีเจ้าหนูนักขุด

เขาเหวี่ยงมีดเขี้ยวพิษอย่างสมบูรณ์แบบ ฟันเข้าไปที่ดวงตาของเจ้าหนูนักขุด แล้วก็รีบกลิ้งตัวกลับหลังเพื่อหลบการโจมตีครั้งที่สองของเจ้าหนูนักขุด

-1927 พลังชีวิต

แถบสีแดงที่เป็นแถบพลังชีวิตของเจ้าหนูนักขุดลดฮวบอย่างรวดเร็ว

จิ๊ดดดด!

เจ้าหนูนักขุดหลังจากที่มันโจมตีครั้งที่สองเสร็จมันก็กลิ้งไปกลิ้งมาด้วยความเจ็บปวด พร้อมกับรอยเลือดที่กระเซ็นเต็มพื้น

จากสิ่งที่เกิดขึ้น ดวงตาขวาของเจ้าหนูนักขุดได้บอดไปเรียบร้อยแล้ว

แต่มันก็ยังไม่ตายส้ะทีเดียว แม้ว่ามันตาบอด บาดเจ็บสาหัส มันยังสามารถใช้อุ้งเท้าของมันตะปบลงที่พื้นดิน

หลังจากนั้นก็มีเสาหินสิบต้นลอยพุ่งขึ้นมาจากใต้พื้นดินบริเวณที่เจ้าอ้วนเฉียนยืนอยู่

“อะไรวะเนี่ย!? พลังโจมตีเวทย์มนต์งั้นหรอ?” เจ้าอ้วนเฉียนตะลึงเป็นอย่างมาก นี่เป็นครั้งแรกที่เขาพบเจอกับมอนสเตอร์ที่มีสกิลเวทย์มนต์

เจ้าอ้วนเฉียนถูกดันขึ้นไปบนท้องฟ้าโดยแท่งหิน ขณะที่ตัวเลขสีแดงปรากฏด้านบนหัวของเขา

พลังชีวิตของเขาในตอนนี้กำลังลดลงอย่างเห็นได้ชัด แต่โชคดีที่มันไม่ได้รุณแรงขนาดที่ปลิดชิพเจ้าอ้วนเฉียนได้

เมื่อเขาตกลงมาบนพื้น เขารีบกลิ้งตัวเพื่อเปลี่ยนตำแหน่งและควักขวดยาแดงฟื้นฟูพลังชีวิตขนาดใหญ่ออกมากระดกทันที

“นี่มันอุกอาจเหลือเกิน!”

….

“หัวหน้า ได้ยินอะไรนั่นไหม?” วินด์ก็อตอิมมอท่อล ที่กำลังโจมตีมอนสเตอร์อยู่ก็หันมาพูดกับวินด์ก็อตเวิลด์

“ได้ยินอะไรงั้นหรอ?” วินด์ก็อตเฮฟเว่นสงสัยในสิ่งที่วินด์ก็อตอิมมอท่อลพูด ซึ่งจังหวะที่สงสัยนี้เกือบทำให้เขาถูกหนูโจมตี

“เสียงมันแปลก เหมือนกับไม่ใช่มอนสเตอร์ทั่วไป” วินด์ก็อตอิมมอท่อลกระซิบด้วยความตื่นเต้น

“มั่นใจงั้นหรอ?” วินด์ก็อตเวิลด์ได้ยินเช่นนี้ก็ดวงตาลุกวาว

“แน่นอน!” วินด์ก็อตอิมมอท่อลรีบตอบตกลงและฆ่าหนูตรงหน้าเขาอย่างรวดเร็ว “ไปดูสักหน่อยไหม?”

“รอไรหล่ะ ลุยสิ!” วินด์ก็อตเวิลด์ออกคำสั่งทันที

ทันใดนั้นสมาชิกทีมวินด์ก็อตทุกคนรวมถึงเพอเพิลเบลก็มารวมตัวกันและวิ่งตามเสียงที่สงสัย

...

ปัง!

ร่างของเจ้าอ้วนเฉียนล้มลงกระแทกพื้นอย่างรุณแรงด้วยความรู้สึกที่เจ็บปวดราวกับกระดูกร้าวไปทั้งร่างกาย

ทั้งพิษและกับดักนั้นไร้ประโยชน์กับบอสตัวนี้ มีเพียงแค่สกิล’ม้วนรัดตัว’เท่านั้นที่มีประโยชน์

เจ้าอ้วนเฉียนรู้สึกสิ้นหวังเอามากๆ นี่ไม่ใช่ภารกิจที่ผู้เล่นมือใหม่จะทำได้อย่างแน่นอน อย่างน้อยก็ต้องมีการเปลี่ยนอาชีพหลักสักครั้ง

ส่วนทางเจ้าหนูนักขุดก็ล้มลงอยู่บนพื้นและแสดงอาการหอบ

แม้ว่าเจ้าอ้วนเฉียนจะไม่ได้สร้างความเสียหายให้กับมันมากนัก แต่มันก็อยู่ในสภาพที่แย่มาก รูปลักษณ์ภายนอกของมันเต็มไปด้วยเลือด ดวงตาขาก็มีกากบาทสีแดงขีดเอาไว้ แสดงให้เห็นว่ามันตาบอด แต่ล้วนแล้วทั้งหมด พลังชีวิตของมันก็ยังเหลืออยู่ 84%

“อ่า.. มันก็ไม่ได้แย่มากนะ เลเวลสูงกว่า 10 หน่วย แต่ผมทำได้ขนาดนี้ก็ถือว่าดีมากแล้ว” เจ้าอ้วนเฉียนพยายามปลอบใจตัวเอง พร้อมกับหันไปตามเสียงฝีเท้า

“ผมไม่อยากจะให้คนอื่นยื่นมือเข้ามาช่วยฆ่าเลยจริงๆนะ...” เจ้าอ้วนเฉียนพูดอย่างน่าเศร้าก่อนที่จะหันหลังและวิ่งหลบไป

...

“ว้าว มันเป็นเสียงของบอสจริงๆด้วย!” วินด์ก็อตเวิลด์มาถึงก็อุทานอย่างดีใจที่เห็นหนูยักษ์อยู่ด้านหน้า

“หัวหน้า หนูสีเทาพวกนั้นเลเวล 15 ดังนั้นไอบอสตัวนี้น่าจะมีเลเวลอย่างน้อยสัก 20นะ พวกเราจะจัดการมันได้จริงๆหรอ?” นักเวทย์ที่ยืนอยู่ข้างวินด์ก็อตเวิลด์ถามด้วยความลังเล

“แน่นอนสิ” วินด์ก็อตเวิลด์ยิ้มอย่างมั่นใจ “เห็นกับดักนั่นไหม? อาจมีบางกิลด์มาล่าบอสตัวนี้ แต่เจ้าบอสตัวนี้มันไม่ได้หลงกล แล้วผลลัพธ์ที่ออกมาก็คือเจ้าบอสหนูยักษ์นี่มันชนะ ดังนั้นตราบใดที่พวกเราลากเจ้าบอสหนูยักษ์ลงหลุมได้ พวกเราก็จะมีโอกาสชนะ! เอาล่ะเพราะฉะนั้นเธอไปโทรเรียกกองหนุนมาส้ะ”

“บอสพูดถูก!” วินด์ก็อตอิมมอท่อลเห็นด้วย

ในไม่ช้า ผู้เล่นนับสิบก็เร่งรีบมาถึงสถานที่แห่งนี้ ซึ่งผู้เล่นทุกคนมีชื่อนำหน้าด้วยคำว่า ‘วินด์ก็อต’ ทั้งหมด

ดูเหมือนว่าพวกวินด์ก็อตนี่ ในอนาคตพวกเขาจะต้องเป็นกิลที่แข็งแกร่งอย่างแน่นอน

“หัวหน้า พวกเรามาถึงแล้ว ลุยเลยไหม?”

“ฮ่าๆ ใจเด็ดเดี่ยวมาก ของระดับทองอยู่ตรงหน้าแล้ว ถ้างั้นเราก็ลุยกันเลย!” วินด์ก็อตเวิลด์ขำหลังจากนั้นก็ออกคำสั่งลุย

“ฝันไปหรือเปล่าพี่ใหญ่? ของที่ดีที่สุดในตอนนี้คือเกราะงูหลามเงิน พี่ใหญ่จะหาของระดับทองจากไหน? เพ้อฝันจริงๆ” เพอเพิลเบลยิ้มและขำ

“ฮ่าๆ” ผู้เล่นแห่งวินด์ก็อตทุกคนขำ

“หึหึ ให้ผมได้เพ้อฝันสักหน่อยไม่ได้งั้นหรอ?” วินด์ก็อตเวิลด์รู้สึกเขิลๆนิดหน่อย

...

“หึ เธอนี่เหมือนกับเสี่ยวเฉียนจริงๆ” เจ้าอ้วนเฉียนที่แอบมองอยู่บนเชิงเขาก็อุทานขึ้นมา เนื่องจากท่าทางและบุคลิกต่างๆของเพอเพิลเบลนั้นคล้ายกับ ‘เสี่ยวเฉียน’ น้องสาวของเขามาก แตกต่างกันที่น้องสาวของเขาจะออกแนวซนๆแก่นๆ แต่เพอเพิลเบลนั้นออกแนวน่ารัก

“เอาล่ะ รีบเข้าไปลุยกันสักที ผมรอเก็บกวาดทุกสิ่งทุกอย่างอยู่!” เจ้าอ้วนเฉียนพูดออกมาพร้อมกับคาบใบหญ้าที่ปากและมองขึ้นท้องฟ้า หลังจากนั้นเขาก็ค่อยๆหลับไปขณะที่กิลวินด์ก็อตกำลังต่อสู้กับบอสหนูยักษ์

...